Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές

Δυστυχώς για την δυστυχία μου να νιώθω αιρετικός κι αριστερός του καναπέ σε μια εποχή δεξιάς ορθοδοξίας, πατριωτισμού και ερωτικού εθνικισμού, είχα και την κρυφή χαρά πως δεν ήμουν καβάλα στα άσπρα άλογα της πολιτικά ορθής άποψης που πιστεύει ακόμα πως μόνο οι δεξιόχειρες είναι ικανοί πολιτικοί, και πως μόνο αυτοί οι «καλοί νοικοκυραίοι» ξέρουν τα του οίκου μας˙ άρα αυτοί θα κυβερνούν στο διηνεκές, με τους αριστερόχειρες να συμπληρώνουν το κάδρο μιας δημοκρατίας ως εικονικό άλλοθι, για να επιβεβαιώνουν την ρήση του Ντε Γκωλ πως η δεξιά είναι το έθνος και δεν ασκεί πολιτική, ενώ η αριστερά θα κάνει πολιτική αφού δε μπορεί να γίνει ποτέ έθνος.

Εκεί που χαιρόμουν πως η αριστερά επιτέλους ψήφιζε νομοσχέδια που έφερναν εγκεφαλικά στα δεξιά ημισφαίρια όπως για γάμους μεταξύ ανδρών, εξισώνοντας τα φύλα σε πείσμα των Ταλιμπάν της θρησκείας, της πατρίδας και της «αγίας οικογένειας», αυτού του στυλοβάτη των ηθών στην τάξη και των ανήθικων στην πράξη...

Εκεί λοιπόν που ένιωθα αυτή την βεβαιότητα πως στα αριστερά έδρανα κάθονται οι Ροβεσπιέροι, οι Εγκυκλοπαιδιστές, οι Διαφωτιστές και οι επαναστάτες εν γένει,  είδα στο μεγάλο αδελφό των ειδήσεων να καίνε στην πυρά έναν βουλευτή της δεξιάς, που είχε άλλες σεξουαλικές προτιμήσεις (σύμφωνα πάντα με τις ειδήσεις) τις οποίες οι πλειοψηφίες θεωρούν ανώμαλες, ακόμα και στην εποχή που ο ανδρισμός και η πατριαρχία εκθηλύνεται, μήπως και οι γυναίκες ξαναγαπήσουν τους άνδρες˙ γιατί σύμφωνα με τον ιδιοφυή ψυχίατρο και συγγραφέα Γ. Χειμωνά (όχι τον πασόκο υιό, αλλά τον πατέρα) οι ομοφυλόφιλοι υπάρχουν για να μπορούν οι γυναίκες να αγαπούν τους άρρενες.

Ακούγοντας λοιπόν στο μεγάλο αδελφό έναν αριστερό ψάλτη συριζαίο να ομιλεί με την υστερική ψιλή φωνή του έτερου Γεωργιάδη, έπαθα το πρώτο εγκεφαλικό γιατί μιλούσε όπως ο σεβάσμιος γέρων μητροπολίτης της νότιας Μακεδονίας, ο οποίος ονομάζει τους ομοφυλόφιλους κίναιδους και αρσενοκοίτες.

Κατηγορούσαν έναν άνδρα που πήγε με άνδρες (αν πήγε βέβαια), όπως οι κανονικοί εθνολάτρες, οι πατριώτες με τα τσαρούχια και την βυζαντινή τήβεννο. Πάει λέω, έγινε μετάλλαξη της αριστεράς προς τα δεξιά εν μια νυκτί... Ίδιες κορώνες αυθεντικού ανδρισμού όπως στα δεξιά μαστόρια και οι σύντροφοι ίδια γλώσσα και ίδιο λιντσάρισμα όπως έκαναν οι φασίστες στον Ζακ Κωστόπουλο πριν μήνες.

Τότε αποφάσισα να κοιτάξω τις γραφές της επιστήμης για να λύσω τον γρίφο πως οι κανονικοί ανθρωπίδες μεταμορφώνονται σε πρωτεύοντα όταν μυρίσουν αίμα στην αρένα. Στο «Βία και Θρησκεία» του Ζιράρ, αυτός ο καλός άνθρωπος περιγράφει πως η βία προϋπάρχει της θρησκείας και της κοινωνίας σαν ένα κοκτέιλ δαρβινικό, με ιδεολογία και θρησκεία να υποτάσσουν την ανθρώπινη διάνοια στα σκοτάδια της μίμησης και της επιβίωσης των πολλών σε βάρος των λίγων και «περίεργων».

Η βία συνοδεύει τη μίμηση και μέσα στο πλήθος γίνεται πυρηνική βόμβα μεγατόνων.

Το φιτίλι για την έκρηξη είναι ένα εξιλαστήριο θύμα, όπου οι πολλοί ανθρωπίδες ουραγκοτάγκοι μεθούν από το μεθύσι της δύναμης του πλήθους. Θυμηθείτε τον Χριστό στον σταυρό και το πλήθος που γιουχαΐζει, τις ανθρωπόμορφες στολές με το βάδισμα της χήνας, την γελοιοποίηση των Εβραίων από τις ομαδικές και οπαδικές συμπεριφορές των «κανονικών» οικογενειαρχών, που από τις φυλακές της ηθικής «Kinder, Küche, Kirche» φυλάκιζαν και έκαιγαν όλες τις άλλες φυλές χωρίς ενοχές.

Θυμηθείτε το Κολοσσαίο με τους Ρωμαίους να ουρλιάζουν στις κερκίδες, η βία των πολλών μεταδίδεται μέσα από τους μιμητικούς μηχανισμούς των γονιδίων-αντιγραφέων μας (η φύση έχει προβλέψει να υπάρχουν γονίδια-αντιγραφείς που κάνουν τη λάντζα, όπως οι μοναχοί που αντέγραφαν τα αρχαία κείμενα, χωρίς να τα κατανοούν όμως). Οι μιμητικές συμπεριφορές είναι ξεκούραστες, δεν χρειάζεται ούτε αγωνία, ούτε γλυκόζη στα εγκεφαλικά κύτταρα˙ γι’ αυτό και τα γήπεδα και οι αθλητικές διοργανώσεις λατρεύονται από τα σύγχρονα ανθρωποειδή σχεδόν με τον ίδιο τρόπο και σε όλο τον κόσμο. Αυτό το είδος αποχαύνωσης που έχουν οι μιμητές μοιάζει με τα ναρκωτικά (οπιοειδή κ.α.) και γι’ αυτό οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι εθίζονται στα αθλήματα πιο εύκολα από ότι στα ναρκωτικά.

Στο μεσαίωνα, μια πολιτισμένη περίοδο της ανθρωπότητας κατά τα άλλα, παρά το κακό όνομα που της έδωσαν οι ανιστόρητοι και συμπλεγματικοί αστοί διαφωτιστές, έκαιγαν τις γυναίκες που είχαν περίοδο αλλά όχι τους αρσενοκοίτες. Στη μεγάλη διαφωτισμένη Οθωμανία τα μικρά αγόρια (γιουσουφάκια) διασκέδαζαν με τους μεγαλύτερους άρρενες, όπως και στην παινεμένη Αθήνα της δημοκρατίας του Περικλέους.

Η σεξουαλική ηθική και οι κανόνες επιβάλλονται από τις εξουσίες και δεν είναι φυσικές αξίες και συμπεριφορές, όπως και δεν είναι ανωμαλίες όμως. Γιατί τότε ανωμαλία θα ήταν η στύση του βρέφους όταν θηλάζει τον μαστό της μαμάς, όπου ο περήφανος πατέρας θα μένει έκθαμβος από το μέγεθος του φαλλού του υιού, που μοιάζει με το δικό του βέβαια... Η σεξουαλική ηθική, όταν υπάρχει και αν υπάρχει, είναι βαθιά ανήθικη γιατί κανείς δεν την επιλέγει, αλλά σε επιλέγει εδώ και εκατομμύρια έτη είτε για να αναπαράγεται το είδος, είτε για να διασκεδάζει.