- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Σε πολλές περιπτώσεις, όταν η συχνότητα του σεξ εντός της σχέσης μειώνεται, αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι η σχέση μας έχει αρχίσει να φθείρεται και ότι σύντομα θα σταματήσει να μας προσφέρει την όποια χαρά. Ωστόσο, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο, το οποίο να επιβεβαιώνει την άποψη ότι το πολύ σεξ είναι σημάδι κανονικότητας και ευτυχίας για το ζευγάρι.
Γνωρίζουμε ότι τα άτομα που διανύουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους τείνουν να κάνουν σεξ, πιο συχνά σε σχέση με τις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες (4 ή και περισσότερες φορές τη βδομάδα), αλλά αυτό είναι ενδεικτικό μόνο της γενικότερα μεγαλύτερης σωματικής αντοχής τους και του ότι βρίσκονται – ως επί το πλείστον - στο πρώτο διάστημα – «μήνα του μέλιτος» στις σχέσεις τους. Όσον αφορά την σύνδεση σεξ και ευτυχίας, έρευνες έχουν δείξει ότι δεν υπάρχει καμία αναλογική σχέση μεταξύ τους, ενώ μία μελέτη της «Κοινότητας για την Προσωπικότητα και την Κοινωνική Ψυχολογία» (SPSP), η οποία ανέλυσε τρεις διαφορετικές έρευνες διάρκειας έως και 23 ετών και με συνολικά σχεδόν 30.000 συμμετέχοντες, συμπέρανε ότι από όλα τα ζευγάρια τα μεγαλύτερα ποσοστά ευτυχίας συναντούνται σε εκείνα που κάνουν σεξ μόνο μία φορά τη βδομάδα.
Βέβαια, το τελευταίο δεν σημαίνει την απουσία κάθε σωματικής στοργής-οικειότητας, καθώς κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με πραγματική απομάκρυνση των δύο συντρόφων και σταδιακά με την μείωση της ευτυχίας.
Παρά, όμως, τα παραπάνω, οι άνθρωποι συνεχίζουμε να ανησυχούμε για το αν η συχνότητα, με την οποία κάνουμε σεξ, είναι φυσιολογική. Σύμφωνα με την σύμβουλο σεξ Myisha Battle, γι’ αυτό ευθύνεται εν μέρει η κοινωνία, με το τι έχει ορίσει ως σεξουαλικά φυσιολογικό, μέσα από τον κινηματογράφο, τις τηλεοπτικές εκπομπές, τη λογοτεχνία και τα περιοδικά, και εν μέρει η ίδια η ανταγωνιστική ανθρώπινη φύση μας, που μας οδηγεί στο να ακούμε ότι κάποιος κάνει περισσότερο σεξ από εμάς και αυτομάτως να θεωρούμε τους εαυτούς μας κατώτερους του.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει η ψυχοθεραπεύτρια Rachel Wright, αυτό που έχει σημασία δεν είναι ούτε το πόσο σεξ κάνουν οι άλλοι, ούτε το πόσο σεξ «θέλει» η κοινωνία να κάνουμε, αλλά το πόσο σεξ θέλουμε εμείς οι ίδιοι να κάνουμε και κατ’ επέκταση πόσο και ο/η εκάστοτε σύντροφος μας θέλει να κάνει. Αν υπάρχει ένας «μαγικός» αριθμός για το πόσο συχνά πρέπει να κάνουμε σεξ, τότε αυτός είναι ίσος με το πόσο συχνά νιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε, και αν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίζει, τότε αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο το να έχουμε δίπλα μας κάποιον, με τις ίδιες σεξουαλικές ανάγκες με τις δικές μας.