49ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρωτάς, απαντάμε. Αναζητάς, προτείνουμε. Τις καλύτερες ταινίες, τα masterclasses, τους σκηνοθέτες, τους ηθοποιούς, τις εκθέσεις, τα events κι όλα όσα δεν πρέπει να χάσεις φέτος. Είναι σίγουρο πως μετά θα χρειαστείς οφθαλμίατρο, αλλά πίστεψέ μας, αξίζει! Να τα δεις όλα, να πας παντού.

01 Επειδή δεν έχω GPS, μπορείτε να με κατευθύνετε ως προς τις αίθουσες των προβολών και των εκθέσεων;
Οι κλασικές, Ολύμπιον και Παύλος Ζάννας, βρίσκονται στην πλατεία Αριστοτέλους, ενώ οι Τζον Κασσαβέτης, Σταύρος Τορνές, Τώνια Μαρκετάκη, Φρίντα Λιάππα, εκεί που τις άφησες πέρσι, δηλαδή στο Λιμάνι. Δώσε βάση όμως σε τρία καινούργια σποτ του φεστιβάλ: Μανώλης Ανδρόνικος, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, απέναντι από τη ΧΑΝΘ, Πολιτιστικό Κέντρο «Αλέξανδρος», στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης, επί της Βασιλίσσης Όλγας, και Αμφιθέατρο Τελλόγλειου Ιδρύματος Τεχνών, στο 159Α της Αγίου Δημητρίου.

02 Τι θα ντυθεί φέτος στο φεστιβάλ ο Ψωμιάδης, γιατί το άλλο με τον Ζορό πάλιωσε;
Παλαιστής, για να τιμήσει την ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι, “The Wrestler”, η οποία κόβει την κορδέλα του φεστιβάλ ως Ταινία Έναρξης. Αφορά τον Ράντι Ρόμπινσον, έναν παλαιστή σε παρακμή. Τον ενσαρκώνει ο Μίκι Ρουρκ, σε μία από τις πιο τραγικές (με την καλή έννοια) και συγκλονιστικές ερμηνείες της καριέρας του. Για την ταινία ο Αρονόφσκι καβάτζωσε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Δίπλα στον Μίκι Ρουρκ πρωταγωνιστεί και η Έβαν Ρέιτσελ Γουντ, γνωστή από το “Thirteen”, η οποία και θα παραβρεθεί στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσει την ταινία.

03 Κάτι τρέχει με τον Ντάρεν και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, έτσι;
Του πάει γούρι. Το φεστιβάλ τον πρωτοσύστησε το 1998, προβάλλοντας την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «π» στο Διεθνές Διαγωνιστικό.

04 Φεστιβάλ χωρίς σελέμπριτι ίσον θεσσαλονικιώτικο κουλούρι χωρίς σουσάμι. Δώστε μου επομένως ένα δυνατό κινηματογραφικό namedropping για να πάω αλλά και να με δω στο Star Channel, που δεν χάνει επώνυμο για επώνυμο.
Έ-έ-έρχονται ή τουλάχιστον δήλωσαν συμμετοχή και παρουσία ο χολιγουντιανών προδιαγραφών και θεατρικής δράσης Γουίλεμ Νταφόε, οι μελαγχολικοί Βέλγοι Ζαν Πιερ και Λικ Νταρντέν, το γιαπωνέζικο πυροτέχνημα που ακούει στο όνομα Τακέσι Κιτάνο, ο Βραζιλιάνος Βάλτερ Σάλες, ο Αργεντίνος συνθέτης του σάουντρακ των “Brokeback Mountain” και “Babel” Γκουστάβο Σανταολάγια. Με βάση το site, σκάνε επίσης Όλιβερ Στόουν και Εμίρ Κουστουρίτσα για masterclasses.

05 Όλα τα λεφτά στη φετινή ΠΑΟΚάρα σας είναι ο Μουσλίμοβιτς. Λες ο Βόσνιος να χαρίσει στον Ζαγοράκη άλλη μια μεγάλη στιγμή στην καριέρα του;
Υπονοείς πρωτάθλημα; Νωρίς είναι ακόμα. Πάντως τα Βαλκάνια παίζουν δυνατά –εκτός από μπάλα– και σινεμά. Υπάρχουν εξαιρετικές ταινίες στην ενότητα «Ματιές στα Βαλκάνια», που δεν πρέπει να χάσεις. Όπως η «Πίσσα», που επικεντρώνεται στον υπόκοσμο της Σόφιας του 1960. Πρώτη ταινία του Ζάβορ Γκάρντεφ, που πυροβολεί μεταξύ Άκι Καουρισμάκι και Γκάι Ρίτσι. Στον πόλεμο της Βοσνίας και στο 1993 μας γυρίζει η «Περιοδεία» του Γκόραν Μάρκοβιτς. Μείξη κωμωδίας και τραγωδίας, γλεντιού και καταστροφής, καταγγελία του πολέμου και του παραλογισμού του.

06 Πιο πολύ από όλα τα γλυκά σας, εκεί στο διάσημο ζαχαροπλαστείο του «Χατζή», μου αρέσουν τα κανταΐφια και τα εκμέκ. Μη σου πω ότι ανεβαίνω Θεσσαλονίκη για να δοκιμάσω κωνσταντινουπολίτικες γεύσεις.
Θα δοκιμάσεις. Μόνο που εκτός από τους μπακλαβάδες, υπάρχει και το τουρκικό σινεμά. Φέτος οι «Ματιές στα Βαλκάνια» εμπεριέχουν σπέσιαλ ενότητα αφιερωμένη στο σύγχρονο τουρκικό κινηματογράφο. Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν, Γιεσίμ Ουστάογλου και κυρίως Σεμί Καπλάνογλου είναι ονόματα ανθρώπων που γυρνούν ταινίες κι όχι φίρμες από λουκούμια Πολίτικα.

07 Στα μισά μπαρ σας ακούω Mano Negra και στα άλλα μισά Μάνο Χατζιδάκι. Διαφωνείτε;
Όχι. Αλλά υπάρχει κι ένας τρίτος Μάνος, αυτός που θα σου γνωρίσει η ρετροσπεκτίβα του φεστιβάλ. Αφιέρωμα στον Μάνο Ζαχαρία, με τις ταινίες του γυρισμένες σχεδόν εξ ολοκλήρου στη Σοβιετική Ένωση και στα στούντιο της Μοσφίλμ. Ταινίες με Ρώσους ηθοποιούς, που διέπονται από μια βαθιά ελληνικότητα και ρίχνουν μια έντονα αντιφασιστική ματιά πάνω στα πολιτικά γεγονότα που κλόνισαν τη χώρα μας την περίοδο της Αντίστασης, του Εμφυλίου και της Δικτατορίας.

08 Το άγγιξε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου η οικονομική κρίση, η κατρακύλα των χρηματιστηρίων και η άνοδος βασικών καταναλωτικών αγαθών;
Μάλλον ναι. Ακρίβυνε φέτος η γενική είσοδος από ­ 5 στα ­ 7, αλλά οι έξυπνοι, που παλιά οδηγούσαν Ρενό, φέτος αγοράζουν CineΚάρταF 10ημέρου με € 60 (για φοιτητές ­€ 40). Βέβαια, πάντα υπάρχει και η ετήσια κάρτα (€ 80 και € 50 φοιτητική-μαθητική), πολλών προνομίων, ενώ φέτος εγκαινιάζεται και ο θεσμός της CineΚάρταF GOLD. Κοστίζει € 200, θα κυκλοφορήσει σε 50 μόλις αντίτυπα κι εγγυάται τρελά προνόμια.

09 Είμαστε φοιτητόνια και δεν μας περισσεύει μία. Λες να κάνουμε ντου;
Μπερδεύεσαι. Αυτά γίνονται στο Πολυτεχνείο, μέρες που είναι. Τα πράγματα είναι πιο εύκολα, εφόσον υπάρχει φοιτητική ταυτότητα. Στο Ολύμπιον μπαίνεις τζάμπα μέχρι και τις 15.00 και στο Λιμάνι μέχρι τις 13.00. Εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις, βεβαίως βεβαίως.

10 Αυτή η εικόνα στην Τσιμισκή σας είναι όλα τα λεφτά. Μπροστά σε βιτρίνες που πουλάνε Λουί Βουιτόν και άλλες χλίδες, τα μαυράκια στήνουν την πραμάτεια τους και ρίχνουν την τιμή στα όρια μπουγάτσας. Παίζει κι εδώ Αφρική, έτσι;

Και θα παίξει περισσότερη, αφού της πάει της Θεσσαλονίκης και του φεστιβάλ ο ρυθμός της. Η Orchestra Baobab, που δημιουργήθηκε το 1970 στο Ντακάρ, έρχεται στην πόλη. Mambo, afropop, latin jazz, afrocuban και reggae από την μπάντα που επανέφερε στο προσκήνιο ο Youssou N’Dour και οι Buena Vista Social Club. Στον Μύλο, Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008, στις 22.00. Με γενική είσοδο ­€ 20 (­€ 15 για τους κατόχους της CineΚάρταF), ταξίδεψε με τους Αφρικανικούς θρύλους και χόρεψε ως το πρωί. Μόνο που την Αφρική, εκτός από το γλέντι, στο φεστιβάλ θα τη γνωρίσεις και μέσα από τη ματιά του Ουσμάν Σεμπέν. Πατέρας του αφρικανικού σινεμά και βραβευμένος σε όλα τα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, κατεβαίνει με το σύνολο του έργου του στις Ημέρες Ανεξαρτησίας.

11 Στην περιοχή του Ναυαρίνου βλέπω να τριγυρίζουν πολλές αδέσποτες και μελαγχολικές emo ψυχές. Μήπως να τους προτείνετε καμιά κωμωδία;
«Μία σαγηνευτική δραματική κωμωδία που θυμίζει Jean Renoir και Robert Altman», έγραψε το “Variety” για τη γαλλική ταινία «Ο θόρυβος των άλλων γύρω μας» του Ντιαστέμ. Ένα ζευγάρι ηθοποιών που έχει μόλις χωρίσει και που υποδύεται δύο τρελά ερωτευμένους, μια νεαρή τραγουδίστρια με τάσεις αυτοκτονίας, ένας συγγραφέας με κατάθλιψη, μια τυραννική χορεύτρια, ένας βλοσυρός τεχνικός και μια εκκεντρική θεατής στήνουν μια κωμικοτραγική ιστορία για τα τερτίπια του έρωτα, της δημιουργίας και της μετεωρολογίας. «Πνευματώδες χιούμορ, καταπληκτική φωτογραφία, εξωτικά τοπία με πολλές εθνογραφικές λεπτομέρειες, σε μία ταινία που αντιπαραβάλλει το σύγχρονο τρόπο ζωής των μεγαλουπόλεων με αυτόν των νομάδων που σιγά-σιγά χάνεται» έγραψε και πάλι το “Variety” αποθεώνοντας το «Για τα μάτια της Τουλπάν» του Σεργκέι Ντβορτσεβόι. Ένας γαμπρός, μια απρόθυμη νύφη, η στέπα και δυο πεταχτά αφτιά. Αχαχούχα!

12 Παντού στη Θεσσαλονίκη βλέπω αφίσες Ζορπίδης Travel. Ιταλία, Γερμανία, Τσεχία… Έρχονται Χριστούγεννα θα μου πεις, αλλά, όπως σας είπα και πριν, ζορίζομαι οικονομικά. Τι κρίμα!
Υπάρχει λύση. Πού θέλεις να πας; Ιταλία; Γερμανία; Ρωσία; ΗΠΑ; Καζακστάν; Σε πάει η Θόδωρος Αγγελόπουλος Tours με την καινούργια του ταινία «Η σκόνη του χρόνου». Παίζεται σε αβάν-πρεμιέρ το Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008, στις 23.00, στο Ολύμπιον. Μαζί με τον Αγγελόπουλο, θα παραβρεθεί και ο Γουίλεμ Νταφόε, από τους βασικούς πρωταγωνιστές της «Σκόνης». Όνειρα, μνήμες, έρωτες, απολογισμοί και, όπως πάντα, παρούσες η ποίηση και η Ιστορία.

13 Όπα! Και σοκολατάκια Leonidas επί της Μητροπόλεως βλέπω. Το Βέλγιο σας πάει πολύ.
Και του φεστιβάλ επίσης. Μόνο που το σινεμά των αδελφών Νταρντέν δεν είναι καθόλου γλυκό. Σκληρές ρεαλιστικές εικόνες και ορίστε ένα αφιέρωμα στους Ζαν Πιερ και Λικ Νταρντέν, με 7 ταινίες, γνωστές και άγνωστες στο ευρύ κοινό. Συν το τελευταίο τους, «Η σιωπή της Λόρνα», βραβευμένο στο Φεστιβάλ Κανών.

14 Πώς δέχτηκε η Θεσσαλονίκη την ήττα του Μπους και την επέλαση Ομπάμα στον Λευκό Οίκο;
Όπως όλος ο πλανήτης. Ανασάναμε. Και μαζί και το φεστιβάλ, που λέει αντίο στον γκαφατζή πολεμοχαρή πρόεδρο, προβάλλοντας το “W.” του Όλιβερ Στόουν.

15 Η κουζίνα της πόλης σας είναι ξακουστή. Πολίτικες, μεσογειακές, ιταλικές γεύσεις – σούπερ. Από σούσι, όμως, και σάκε και γιαπωνέζικο ευδαιμονισμό, νομίζω πως υστερείτε.
Δυστυχώς τίποτα γιαπωνέζικο δεν φτουράει εδώ στο βορρά, πέρα από το σινεμά του Τακέσι Κιτάνο. Η τελευταία του ταινία, «Ο Αχιλλέας και η χελώνα», μαζί με το masterclass που θα δώσει, αναμένεται να μονοπωλήσει τις συζητήσεις και να προξενήσει στριμωξίδι στην είσοδο.

16 Σκηνοθέτες ή ηθοποιοί με μικρό όνομα Τέρενς είναι πολύ αγαπητοί στο θεσσαλονικιώτικο κοινό. Μάλικ, Σταμπ, Χιλ (ο Τρινιτά ντε!) έχουν φανατικούς. Τον Τέρενς Ντέιβις, όμως, τον ξέρετε;
Γιατί, τον ξέρεις εσύ; Όλοι μαζί θα μάθουμε για το σινεμά του, θα δούμε τις παλιές αλλά και την καινούργια του ταινία «Για το χρόνο και την πόλη», ελεγεία στο Λίβερπουλ, την μπάλα και τους Beatles. Working class hero is something to be.

17 Μητροπόλεως, Τσιμισκή, Αριστοτέλους και παραλία. Κάθε χρονιά που ανεβαίνω για το φεστιβάλ, παθαίνω ιδρυματισμό. Υπάρχει περίπτωση να γνωρίσω και κάτι άλλο από αυτή την πόλη;
Άδραξε την ευκαιρία, γιατί οι εκθέσεις και οι παράλληλες εκδηλώσεις του φεστιβάλ έβαλαν στόχο να σε κάνουν flaneur. Πήγαινε στο Γενί Τζαμί, στην οδό Αρχαιολογικού Μουσείου, για την έκθεση φωτογραφίας «1/24 του δευτερολέπτου» του Μεξικάνου διευθυντή φωτογραφίας Γκαμπριέλ Φιγκερόα. Μεξικανικό τοπίο, άνθρωποι, φόβος, αγάπη, αναμονή, αγωνία, θλίψη μέσα από 40 ασπρόμαυρα καρέ και κινηματογραφικά φωτογράμματα, αποκατεστημένα και μεγεθυμένα από το γιο του, Γκαμπριέλ Φιγκερόα Φλόρες. Ταξίδεψε για Μπέη Χαμάμ - Λουτρά Παράδεισος (Εγνατίας & Μητρ. Γενναδίου - Αριστοτέλους) και γνώρισε τον Ρουστάμ Χαμντάμοβ. Ζωγραφική, σχέδια και 3 ταινίες του πολύπλευρου Ρώσου δημιουργού με τίτλο «Αφθονία και Παρακμή». Διακτινίσου στο Γιαχουντί Χαμάμ - Λουτρά στα Λουλουδάδικα (Κομνηνών & Βασ. Ηρακλείου), όπου σε περιμένει η εγκατάσταση και προβολή του αντισυμβατικού Κροάτη δημιουργού Ιβάν Λάντισλαβ Γκαλέτα, με τίτλο Endart 4, Pendulum. Ο Γκαλέτα είναι καλλιτέχνης, δάσκαλος, κηπουρός. Στα βίντεο Endart 4 με το ένα χέρι δουλεύει στον κήπο του και με το άλλο κρατά την κάμερα, που διεισδύει σε ένα ζωντανό μικρόκοσμο και παγώνει το χρόνο. Σχεδόν μαγικός. Στο Τελλόγλειο θα απολαύσεις Κυριάκο Κατζουράκη («Ψάχνοντας τον Πανσέληνο»), στο Γαλλικό Ινστιτούτο (Λεωφόρος Στρατού 2Α) σε περιμένει η κινηματογραφική διαδρομή του Μάνου Ζαχαρία μέσα από τις εικόνες του «Ταξιδιώτη της μνήμης», ενώ η έκπληξη ονομάζεται «Στην κόψη του ματιού». Βίντεο και εγκαταστάσεις του Κωνσταντίνου Γιάνναρη φιλοξενούνται στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Εγνατία 154, Helexpo), μαζί με βίντεο και τις μικρού μήκους «Ο Ζαν Ζενέ πέθανε» (1989), «Τρώες» (1989), «Σιωπές» (1990), «Σ’ έπιασα να κοιτάς» (1991), «Βορείως της δίνης» (1991), «Μια θέση στον ήλιο» (1994-95). Επίσης, αντί καταλόγου, η έκθεση συνοδεύεται από ένα έντυπο που αποτυπώνει την προσωπική εικαστική μαρτυρία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη.

18 Ουάου! Πρέπει να αγοράσω καινούργια παπούτσια γιατί θα λιώσουν οι σόλες μου.
Το ’πιασες! Αλλά αν δεν θες να απομακρυνθείς πολύ από το Λιμάνι, μπορείς να κινηθείς στα πέριξ. Οι «Ευτυχισμένες μέρες», έκθεση με βιντεοπροβολές, σκίτσα και φωτογραφίες για τη Μέση Ανατολή, φιλοξενούνται στο Μπενσουσάν Χαν (Εδέσσης 6, Άνω Λαδάδικα). Και η ευκαιρία σου να γνωρίσεις την αρχιτεκτονική της σκεπαστής αγορά Μπεζεστένι (Εγνατία & Βενιζέλου) λέγεται «Λατρείες της Γης», έκθεση ζωγραφικής της Ράνιας Καπελιάρη, βασισμένη σε εθνολογικά ντοκιμαντέρ και φωτογραφικά ντοκουμέντα από όλο τον πλανήτη.

19 Υπάρχουν ταινίες που η διάρκειά τους αγγίζει τους χρόνους περάτωσης του μετρό σας;
Εντάξει, αν μπεις στην αίθουσα δεν θα βγεις το 2012, όμως θα αργήσεις λίγο να βγεις από τις ταινίες «Ο τρόφιμος» (153 λεπτά φιλιππινέζικου σινεμά) και «Το στρατόπεδο Τσιάροι» (147 λεπτά σενεγαλέζικου χρώματος). Πάρε και θερμός με καφέ, για την κακιά την ώρα που θα σε πιάσει νύστα.

20 Θα ακριβύνει, λες, πάλι το πετρέλαιο; Με καίει να μάθω;
Μέση Ανατολή είναι αυτή και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τις ενεργειακές και τιμολογιακές της αντιδράσεις. Πάντως, το φεστιβάλ θα σε ζεστάνει για τα καλά με ένα πολύπλευρο αφιέρωμα στον κινηματογράφο της. Αίγυπτος, Ιράκ, Ισραήλ, Λίβανος, Παλαιστίνη, Υεμένη, Ιορδανία, Συρία, Κύπρος κατεβαίνουν με πρόσφατες παραγωγές, που καταγράφουν το τώρα τους. Κυνήγησε το ιρακινό «Όνειρα» του Μοχάμεντ Αλ Νταράντζι και το παλαιστινιακό «Αλάτι αυτής της θάλασσας» της Ανμαρί Τζασίρ.

21 Δεν έχετε ιππόδρομο στη Θεσσαλονίκη, όπως εμείς στο Φάληρο. Απορώ πού τζογάρετε.
Στο φεστιβάλ, αλογομούρη φίλε, αφού ψάχνουμε να βρούμε από τώρα ποιος θα σηκώσει τον Χρυσό Αλέξανδρο και θα τσαλακώσει τα 37.000 ευρώ του επάθλου. Εμείς ποντάρουμε στα: «Μια βδομάδα μόνοι» της Αργεντίνας Σελίνα Μούργκα, στο «Θα εκραγώ» του Μεξικανού Γεράρδο Ναράνχο, στο ρουμάνικο «Κυριακάτικο ψάρεμα» του Αντριάν Σιτάρου, και στον «Αποχωρισμό» της Ινδής Ναντίτα Ντας.

22 Τι κάνουν οι Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά;
Πέρασαν στην αιωνιότητα, όπως και οι μέντορές τους Sonic Youth. Η ευκαιρία σου να ροκάρεις στο πανί είναι το “Sleeping Nights Awake”. Ένας καθηγητής κινηματογράφου, στο απομονωμένο Ρίνο, δημιουργεί το Project Moonshine και δίνει κάμερες στους μαθητές για να τραβήξουν τα πολιτιστικά γεγονότα της πόλης. Οι Sonic Youth δέχτηκαν να κινηματογραφηθούν στη συναυλία που έδωσαν στην περιοχή. Θέρστον Μουρ, Κιμ Γκόρντον, Λι Ρανάλντο και τα μυαλά στα κάγκελα!

23 Τι κάνει η ΥΦΑΝΕΤ; Παραμένει ακόμα μια γνήσια ιδεολογική κι αισθητική κατάληψη;
Κάτω τα χέρια από την ΥΦΑΝΕΤ, ένα κοινοβιακό χώρο δράσης και ζωής. Και ζήτω οι νέες συλλογικότητες, όπως παρουσιάζονται στην ενότητα Focus: Κοινόβιο 2008. Ταινίες για ανθρώπους που συμβιώνουν και κοινωνικούς πυρήνες ζωής. Ακούσαμε καλά λόγια για το «Στο Δέλτα» του Ούγγρου Κορνέλ Μουντρουσό και το “Megane” της Γιαπωνέζας Ναόκο Ογκιγκάμι.

24 Τι κρίμα που έκλεισε η experimental δισκογραφική εταιρεία σας Poeta Negra. Μεγάλο πλήγμα.
Ήταν, γιατί σε μια εποχή γεμάτη mainstream καλλιτέχνες επέμεναν πειραματικά. Όπως και το Experimental Forum του φετινού φεστιβάλ, που εγκαινιάζει μια αβανγκάρντ αισθητική, προβάλλοντας την πειραματική σκηνή του παγκόσμιου σινεμά. Γνώρισε τον Κροάτη δημιουργό Ιβάν Λάντισλαβ Γκαλέτα, καθώς και μια επιλογή 19 ταινιών από το Béla Balàzs Studio της Ουγγαρίας, ένα εργαστήριο κινηματογράφου που ξεκίνησε το 1959 ως σινεφίλ λέσχη στη Βουδαπέστη. Από τις τάξεις του ξεπήδησαν οι Μίκλος Γιάντσο και Ίστβαν Ζάμπο.

25 Γέμισε η Θεσσαλονίκη με εμπορικές φίρμες και πολυκαταστήματα παντού, όπως σε ολόκληρο τον κόσμο. Ή ιδέα μου είναι;
Είναι πλέον πολύ αργά, γιατί όλα έχουν αρχίσει. Είναι, όμως, και πάντα νωρίς για να ανακαλύψεις ιδέες, ανθρώπους και ταινίες που επιμένουν ανεξάρτητα και εναλλακτικά. Αυτή είναι και η αξία των Ημερών Ανεξαρτησίας. Ξεχωρίζουν, μεταξύ άλλων, τα: “The Good, the Bad and the Weird”, ένα μεταμοντέρνο σπαγγέτι γουέστερν από τον Κιμ Τζι Γουν, “Wendy and Lucy”, η ζωή σε μια παλιομοδίτικη αμερικάνικη επαρχία σκηνοθετημένη από την Κέλι Ρέιχαρτ, «Ακμή» από την Ουρουγουάη, με σεξ, εφηβεία και ανεκπλήρωτους έρωτες του Φεντερίκο Βεϊρόχ, «Το έρμα» του Λανς Χάμερ, αγώνας για επιβίωση κάπου στο δέλτα του Μισισιπή. Διάλεξε ταινίες, διάλεξε ανεξαρτησία, σκέψου αλλιώς.

26 Έβλεπα πέρσι εκτός από ταινίες και τη δημοτική σας TV100, που κανονικά θα έπρεπε να ονομάζεται TV Βασίλης Παπαγεωργόπουλος. Πλάκα έχει.
Καθόλου, γιατί λειτουργεί μονόπλευρα, μικρόψυχα και στενόμυαλα. Όπως και ο Ρίτσαρντ Νίξον στην ταινία «Frost/Nixon: Η αναμέτρηση» του Ρον Χάουαρντ. Κι αν δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει η βασιλεία Παπαγεωργόπουλου, ξέρουμε πώς τελείωσε ο Νίξον αλλά και πώς θα τελειώσει το φεστιβάλ. Η Ταινία Λήξης είναι το χρονικό μιας συνάντησης-συνέντευξης το 1977 ανάμεσα σε έναν πρώην πρόεδρο κι έναν τηλεοπτικό σόουμαν.

27 Ωραία τα «Άγρια παιδιά» στο Mega. Ο Χρήστος Νικολέρης, που τα σκηνοθετεί, Θεσσαλονικιός δεν είναι;
Ναι. Κι εκτός από τηλεόραση, κάνει και καλό σινεμά, όπως άλλωστε και όλοι όσοι προβάλλονται στο νέο πιλοτικό πρόγραμμα Generation Next: η ευκαιρία που δίνει το φεστιβάλ στους ανερχόμενους νέους δημιουργούς Άρη Μπαφαλούκα, Σύλλα Τζουμέρκα, Παναγιώτη Φαφούτη, Μαργαρίτα Μαντά, Μπουγιάρ Αλιμάνι, Χρήστο Νικολέρη και Βαρδή Μαρινάκη. Υπάρχει πάντα όμως και το Digital Wave, με «ψηφιακούς» ταλαντούχους Έλληνες, που σκοράρουν με τη νέα τεχνολογία.

28 Πολλή υγρασία στην πόλη σας. Με καταπίνει το πάπλωμα και ξυπνάω απόγευμα.
Εσύ χάνεις, που γυρνάς από πάρτι σε πάρτι μετά τις ταινίες, αντί να ξεκουράζεσαι και να είσαι φρέσκος για τα masterclasses. Ξεκινούν σχεδόν όλα στις 11.00 το πρωί και το ρόστερ τους είναι μοναδικό: Ζαν Πιερ και Λικ Νταρντέν (Tζον Κασσαβέτης, Σάββατο 15 Νοεμβρίου), Μάνος Ζαχαρίας (Παύλος Ζάννας, Παρασκευή 21 Νοεμβρίου, 13.00), Τακέσι Κιτάνο (Tζον Κασσαβέτης, Τετάρτη 19 Νοεμβρίου), Τέρενς Ντέιβις (Tζον Κασσαβέτης, Πέμπτη 20 Νοεμβρίου), Γουστάβο Σανταολάγια (Tζον Κασσαβέτης, Παρασκευή 21 Νοεμβρίου), Γκιγέρμο Ναβάρο (Tζον Κασσαβέτης, Κυριακή 23 Νοεμβρίου), Χάρης Ζαμπαρλούκος (Tζον Κασσαβέτης, Κυριακή 16 Νοεμβρίου), Ντιάμπλο Κόντι (Tζον Κασσαβέτης, Δευτέρα 17 Νοεμβρίου), Γουίλεμ Νταφόε (Tζον Κασσαβέτης, Σάββατο 22 Νοεμβρίου), Όλιβερ Στόουν (Σταύρος Τορνές, Τρίτη 18 Νοεμβρίου, 11.30), Εμίρ Κοστουρίτσα (Σταύρος Τορνές, Τετάρτη 19 Νοεμβρίου, 15.15).

29 Αν μπορούσα να απονείμω βραβείο μεγαλύτερης προσωπικότητας στη Θεσσαλονίκη χθες, σήμερα, αύριο, θα το έδινα στον Γκάλη αβλεπί. Συμφωνείτε;
Εννοείται! Κι αν μπορέσεις να δεις όλες τις βραβευμένες ταινίες που φιλοξενούνται σε αυτό το φεστιβάλ, θα φύγεις από τη Θεσσαλονίκη πανευτυχής. Ενδεικτικά σου προτείνουμε: «Τρεις πίθηκοι» του Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν (Βραβείο Σκηνοθεσίας, Κάνες, 2008). «Κουτί της Πανδώρας» της Γιεσίμ Ουστάογλου (Βραβεία Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης ηθοποιού για την Tsilla Chelton, Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, 2006). «Είσαι ο Μάρλον μου κι ο Μπράντο μου» του Χουσεγίν Καράμπεϊ (Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Tribeca 2008, Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού, Φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης). «Οριακή γραμμή» του Βάλτερ Σάλες (Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού για τη Sandra Corveloni, Κάνες). «Ο παλαιστής» του Ντάρεν Αρονόφσκι (Χρυσός Λέοντας, Βενετία). «Παγωμένο ποτάμι» της Kόρτνεϊ Xαντ (Μεγάλο Βραβείο Κριτικής Επιτροπής, Sundance, Βραβείο Lena Sharpe, Σιάτλ, Βραβείο Κοινού, Provincetown, Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου και Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Nuntucket). «Λίμνη Τάχο» του Φερνάντο Έιμπκε (Βραβείο FIPRESCI και Βραβείο Alfred Bauer, Βερολίνο, Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Guadalajara και Sundance, NHK Filmmakers Award 2006). «Η απίστευτη αλήθεια για τη βασίλισσα Ρακέλα» του Όλαφ ντε Φλερ Γιοχάνεσον (Βραβείο Teddy Καλύτερης Ταινίας, Βερολίνο, Βραβεία Καλύτερης Ταινίας και Vanguard, Νέα Υόρκη). «Τρομακτικά ευτυχισμένοι» του Xένρικ Pούμπεν Γκεντς (Μεγάλο Βραβείο Crystal Globe, Κάρλοβι Βάρι). “Teza” του Χαϊλέ Γκερίμα (Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής και Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου, Βενετία). «Ενδοχώρα» του Τάρικ Τεγκία (Βραβείο FIPRESCI, Βενετία). «Με λένε Στέλλα» της Σιλβί Bερχέιντε (Ειδικό Βραβείο Christopher D. Smithers Foundation και Βραβείο LinaMangiacapre, Βενετία).

30 Έμαθα ότι ο δήμαρχός σας, ο μεγαλειότατος Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, εγκαινίασε τα πάρκα της Νέας Παραλίας. Να πάω καμιά βόλτα, να τα θαυμάσω;
Όχι, γιατί είναι παρόμοια με τη χωρίστρα του. Πλήρης ευταξία! Αν όμως διαθέτεις οικολογική συνείδηση, μπορείς να ακολουθήσεις έναν άλλον πράσινο χάρτη, αυτόν του φεστιβάλ: «Πράσινα μονοπάτια». Πιο συγκεκριμένα: Το φεστιβάλ παρουσιάζει τους «Πράσινους διαλόγους», μια ενότητα εν εξελίξει με θέμα το περιβάλλον και τις κλιματικές αλλαγές που περιλαμβάνει εκθέσεις κι εκδηλώσεις, με αναμενόμενη κορύφωσή της τα 50ά του γενέθλια. Τα «Πράσινα μονοπάτια» αποτελούν το εικαστικό τμήμα των «Διαλόγων». Η διαδρομή θα ορίζεται από έναν πράσινο χάρτη, αναρτημένο στο Λιμάνι. Πρώτος σταθμός, η Αποθήκη Γ’, με ένα διαδραστικό έργο ανακύκλωσης στο μπαρ του 1ου ορόφου, που υλοποιείται από το κοινό. Το Magnificent Revolutionary Bicycle Cinema από την Αγγλία, στο ισόγειο, παρουσιάζει 8 ποδήλατα τα οποία δημιουργούν αρκετή ηλεκτρική ενέργεια για να βάλουν σε λειτουργία μια μηχανή προβολής. Στην προβλήτα βρίσκεται η έκθεση Νερό Ι. Συνδετικός κρίκος των εκδηλώσεων, μια εγκατάσταση της Δανάης Στράτου. Δεκαέξι «οπτικά σκόπευτρα» οδηγούν το βλέμμα του διαβάτη σε συνήθως αόρατα «πράσινα σημεία» μέσα στην πόλη: στην έκθεση του Κροάτη Ίβαν Λάντισλαβ Γκαλέτα στο χαμάμ στα Λουλουδάδικα, στο αιωρούμενο ψάρι του γλύπτη Γιώργου Ευσταθουλίδη (στην αγορά μπαχαρικών), στο ρινόκερο της Μάριον Ιγγλέση (στο μπαρ εστιατόριο .ΕS στην οδό Φράγκων 2-4), στα Λαδάδικα (για ένα βιολογικό πιάτο και τσικουδιά). Καταλήγουν ξανά στην Αποθήκη Γ’, στο περίπτερο και στις κάμερες του «Πράσινου διαλόγου», όπου θα καταγράφονται οι σκέψεις του κοινού και νέες ιδέες όλων για το «πρασίνισμα» του φεστιβάλ.