Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με διάθεση Μασσαλίας και Ιζό

Δεν ήταν για τα μπακαλιαράκια του Αρίστου απέναντι, ούτε για να αγοράσω γαλότσες, ναυτικά δολώματα ή σύνεργα ψαρικής. Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αλλά όχι για ταινία στο Φεστιβάλ (αργεί ακόμα το 27ο Ντοκιμαντέρ), ούτε για μια έκθεση στο Μουσείο Φωτογραφίας ή στο Πειραματικό Κέντρο Τεχνών, για ένα νεγκρόνι μετά ρεμβασμού στο Kitchen bar, ή για τις ανάγκες event με πρωταγωνιστές κάποια οινοποιεία. Στο λιμάνι (λίγο ακόμα παράταση του σασπένς), όχι για μια επίσκεψη στο παρκαρισμένο μόνιμα πλέον απόμαχο ένδοξο πολεμικό Αβέρωφ, για χαλαρό άραγμα προς απόλαυση της θεσσαλονικιώτικης πορτοκαλιάς δύσης του ηλίου, ή για να θαυμάσω την εξωτική εκλεκιστική αρχιτεκτονική πρόσοψη του Επιβατικού Σταθμού (200 μέτρα μήκος), σε σχέδια του Alexandre Vallaury και κατασκευή από τον Έλι Μοδιάνο, που ολοκληρώθηκε την ίδια χρονιά με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. 

Τότε γιατί λιμάνι στο λιμάνι; Να το πάρει το ποτάμι: Για τον Θείο. Ή και Φαλάκρα. Άλλοι πάλι τον φώναζαν Καράφλα, τον Κεντρικό Λιμενάρχη της Θεσσαλονίκης, που με τέτοια πληθώρα ψευδώνυμων θα μπορούσε να είναι ένας από τους ήρωες του Σκαμπαρδώνη στο μυθιστόρημα Πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου ή στον Ήλιο με Ξιφολόγχες. Φλάσμπακ στο καλοκαίρι του 2018, τότε που ο κλοιός των Αδιάφθορων της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων του Λιμανιού, μετά από συντονισμένη παρακολούθηση που καταγράφτηκε με εικόνα και ήχο, ξετύλιξε το κουβάρι της φερόμενης ως υπόθεσης διαφθοράς και χρηματισμού με επίκεντρο τον Θερμαϊκό.

Μετά από μεγάλη και συντονισμένη επιχείρηση σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα συνελήφθησαν, κατηγορήθηκαν 18 άτομα και κατασχέθηκαν υπολογιστές, σκληροί δίσκοι και χειρόγραφες σημειώσεις. Εν τάχει η ιστορία: Πεντέμισι χρόνια μετά από εκείνες τις συλλήψεις, η υπόθεση συνεχίζει στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Και συνεχίζω να την παρακολουθώ με κομμένη την ανάσα, αφού πέρα από τα βουκολικά περί θάλασσας και Καββαδία και της Σαλονίκης μοναχά τής πρέπει το καράβι (πιο κλισέ πεθαίνεις), τέτοιες ιστορίες με εξιτάρουν, πολλώ δε όταν συμπρωταγωνιστούν τύποι με ψευδώνυμα Φαλάκρας, Θείος ή Καραφλός. Ανατρέχω στο ρεπορτάζ του ΑΠΕ-ΜΠΕ για τους πλοηγούς του πλοηγικού σταθμού Θεσσαλονίκης, που φέρονταν να λαμβάνουν μηνιαίο μισθό 1000-2000 ευρώ «για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τεσσάρων εφοπλιστών εταιρειών ρυμουλκών που συνασπίστηκαν για να αποβάλουν από την αγορά ανταγωνίστρια εταιρεία με πολυετή παρουσία στις ρυμουλκήσεις πλοίων στη Θεσσαλονίκη». Σε αυτές τις εταιρείες απευθύνονταν τα ναυτικά πρακτορεία για λογαριασμό των πλοιοκτητριών που εκπροσωπούν, προκειμένου να μισθώσουν τον υποδεικνυόμενο από τους πλοηγούς αριθμό πλοίων αναγκαίων για τη ρυμούλκηση. 

Το καρτέλ των τεσσάρων εφοπλιστών, σε συνεργασία με τους πλοηγούς, χρέωναν τέσσερα ρυμουλκά αντί για δυο, κατέβαλλαν στον Φαλάκρα-Θείο-Καράφλα-Κεντρικό Λιμενάρχη βρόμικα λεφτά για να παρέχει στήριξη (στραβά μάτια) και ζητούσαν έξτρα χρήματα από 21 ναυτικά πρακτορεία, άλλως τα καράβια τους θα παρέμεναν ακούνητα (χασούρα). Μετά την αποβολή του ανταγωνιστή εφοπλιστή, το έξτρα 1,89 εκ. του τζίρου, ληστρικά το καρπώθηκαν αυτοί, όμως με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης η ποινική δίωξη για παράβαση του νόμου περί ελεύθερου ανταγωνισμού αναστάλθηκε, όταν οι τέσσερις κατέβαλαν σημαντικά πρόστιμα. Απαλλάχθηκαν για το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης και η νέα δικάσιμος πήρε αναβολή για τις 28 Απριλίου. 

Παρακολουθώ φανατικά κάθε υπόθεση που έχει να κάνει με εγκληματικές δράσεις που συμβαίνουν στα πέριξ της θάλασσας της πόλης: Στα τέλη της περασμένης χρονιάς συνελήφθηκαν τέσσερα μέλη διεθνούς σπείρας που μέσω Θεσσαλονίκης διοχέτευε κοκαΐνη που ταξίδευε παράνομα κρυμμένη σε συστήματα ψύξης εμπορευμάτων. Δεν είναι μόνο για ρομαντζάδες, ποίηση και σελφάρες τα νερά μας, έχουν και κάτι από τη βρόμικη Μασσαλία της τριλογίας του Ιζό, σκέφτομαι καθώς παρακολουθώ την εξέλιξη της δίκης της υπόθεσης Θείος-Καράφλας-Φαλακρός και σία παθιασμένα.