Δρόμοι, άνθρωποι, στιλ, ιδέες, τάσεις, γεύσεις, ήχοι, τέχνη και urban μητροπολιτικό πρόσημο. Μια καθημερινή ανταπόκριση με όλα τα νέα και σφραγίδα 100% Θεσσαλονίκη.
Δεν έχεις ανάγκη από μετερωρολόγο για να μαντέψεις πόση οικιστική ανάπτυξη και πολεοδομικό μπουμ βρέχει στη Θέρμη. Όπως και κατά πού φυσάει ο άνεμος: Τα μπετά και οι σκελετοί από τα σκυροδέματα, οι εκατοντάδες ταμπέλες που διαφημίζουν κατοικίες και συγκροτήματα υπό ανέγερση, μεζονέτες για ενοικίαση και αγροτεμάχια προς πώληση, βοούν. Σε λίγο, με ανοικοδόμηση σε τέτοιο ιλιγγιώδες fast forward, οι οικογένειες των αγριογούρουνων και των αγριοκούνελων (τακτικά εμφανίζονται να βολτάρουν ακόμα και στο κέντρο του οικισμού), θα αναγκαστούν να τραβήξουν… προς τα πού;
Οδηγώ και τσεκάρω τα πέριξ του πιο περιζήτητου οικιστικού κομματιού της Θεσσαλονίκης, εδώ που μαθηματικά πλέον όλα μαρτυρούν «προαστιοποίηση» και εν ευθέτω μέλλον πλήρη ενοποίηση με τον αστικό ιστό (βλέπε Πυλαία). Οδός Στέλιου Καζαντζίδη, γνωστότερη ως Χαριλάου - Θέρμη, και Κουγιαμή, που ξεκινά από το Πανόραμα και κατηφορίζει μέχρι τη Θεσσαλονίκης- Μουδανίων: Τσεκάρω αυτό που στην Κολόμα της Καλιφόρνιας το 1848 το ονόμασαν Gold Rush (φρενίτιδα για το κυνήγι του χρυσού), μόνο που εδώ στα πέριξ αυτών των δρόμων το χρυσάφι αντικαταστήστε το με real estate. Και τσεκάρετε τους δείκτες: με τα στρέμματα να κοστίζουν 400 με 450 χιλιάδες το ένα, και με τιμή εκκίνησης αγοράς κτίσματος 2.5 χιλιάδες το τετραγωνικό (μίνιμουμ), η Θέρμη… κάνει μπαμ! Το οδικό τακίμιασμα, η γρήγορη σύνδεσή της με τη Μουδανίων, σε στέλνει γρήγορα στη Χαλκιδική και την πόλη, ενώ εάν το μετρό μετά την Καλαμαριά, στρέψει το συντομότερο τα τρυπάνια της επέκτασης προς το χωριό (που ήταν η Θέρμη κάποτε), κολαούζο δεν θέλει. Εδώ αναπτύσσεται και κατά εδώ τραβά η νέα Θεσσαλονίκη, καθώς καθημερινά στην περιοχή, που επί Τουρκοκρατίας ονομαζόταν Τσιφλίκι Σέδες και το 1917 με εντολή Βενιζέλου το δημόσιο απαλλοτρίωσε τα κτήματα και τα έδωσε στους ντόπιους πρόσφυγες από Θράκη, Καύκασο, Πόντο και Ανατολική Ρωμυλία, αναπτύσσεται μια νέα πολιτεία.
Χιλιάδες νέοι έποικοι προστίθενται τα τελευταία χρόνια, αλλά ειδικά αυτές τις μέρες του οικιστικού μπουμ, δεκάδες ερωτήματα ζητούν απάντηση. Και απαιτούν έργα. Ύδρευση; Αποχέτευση; Οδοποιία; Ασφαλτοστρώσεις; Απορρίμματα; Βιολογικός Καθαρισμός; Αντιπλημμυρική θωράκιση; Σχολεία; Πάρκα; Ποιος; Τόσος πολύς κόσμος. Ο Δήμος (διαβάζω στο καλαίσθητο φρι πρες Θέρμης Δρώμενα) αδυνατεί να στηρίξει με αποκλειστικούς ίδιους πόρους τον γιγαντισμό μιας περιοχής που καθημερινά έρχονται και την κατοικούν πλην άλλων και παχυλές διεθνείς Golden Visa.
Η Θέρμη αναζητά χρηματοδοτικά εργαλεία κοινοτικών πόρων και άμεση στήριξη από το κράτος, σε αντίθεση με τους ιδιώτες. Βολτάρω και μετρώ ταμπέλες με μπεργκεράδικα, καφεΐνες, πιτσάδικα, τζελατερίες, ντελικατέσεν και εστιατόρια διαμαντάκια. Σαν το Osten. Ή το Bahamas, που ένεκα γειτνιάσης με το προπονητικό κέντρο του Άρη στο Νέο Ρύσιο και το Παλατάκι, τα προτιμούν ποδοσφαιριστές του Άρη και μπασκετικοί του ΠΑΟΚ.
Σχολές χορού και μάντρες με καυσόξυλα, ΤΕΕΦΑ, Καλών Τεχνών και πινακίδες με μακέτες που προπαγανδίζουν μπλοκ μονοκατοικιών υπό ανέγερση, το Πανεπιστημιακό Αγρόκτημα, το Εθνικό Θησαυροφυλάκιο και γραφεία, παντού γραφεία πολυεθνικών, μαρτυρούν τρανταχτά μαζί με τα καλοπεριποιημένα μπονσάι που τοποθετεί ο δήμος στο κέντρο των δεκάδων roundabouts αυτό που έρχεται: Χώματα, που παλιά αντί για μαύρα SUV τα διέσχιζαν κοπάδια από αργόσυρτες χελώνες και πάπιες που έψαχναν να βγουν το Φράγμα, τώρα είναι προορισμένα να χαρακτηριστούν προέκταση μητρόπολης.
«Πλήθος περίεργων, υπερβαίνον τας δυο χιλιάδας, είχε συγκεντρωθεί εις τον δρόμον αναμένον τας μίσις, η έξοδος των οποίων χαιρετίζεται με παρατεταμένας ιαχάς»
14°
