Δρόμοι, άνθρωποι, στιλ, ιδέες, τάσεις, γεύσεις, ήχοι, τέχνη και urban μητροπολιτικό πρόσημο. Μια καθημερινή ανταπόκριση με όλα τα νέα και σφραγίδα 100% Θεσσαλονίκη.
Αναρχικοί αναρτούν αγωνιστικά πανό, φοιτηταριάτο (μιλιούνια) περιμένει να ανάψει το πράσινο και να κατηφορίσουν προς Ναβαρίνο για Roma Pizza (2 ευρώ το μεγάλο κομμάτι με τη σπέσιαλ), ταξιτζήδες στην ουρά αναμονής κάνουν τσιγάρο, βαλκάνιοι επισκέπτες που φωτογραφήθηκαν στη Ροτόντα έρχονται για να ολοκληρωθεί η σέλφι τουρ στην Εγνατία και τα περιστέρια τέρμα επάνω στο γείσο της Αψίδας κόβουν κίνηση χαλαρώνοντας, ή χεζοβολώντας στις κόγχες των διάσημων μαρμάρων της. Πηγή προέλευσης των μαρμάρων είναι υποτίθεται η Αλυκή Θάσου. Λέω «υποτίθεται» γιατί κάτι τέτοιο δεν έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά, και αυτό δεν είναι ένα κομμάτι για την Καμάρα. Ασχέτως αν η αφεντιά μου κάθεται στο Μικέλ, απέναντι από τους αφηγηματικούς ανάγλυφους πλίνθους της Αψίδας που διηγούνται το έπος του Γαλέριου και τις μάχες του με τους Πέρσες.
Τζάνκια εμφανίζονται και αράζουν στα παγκάκια (προφανώς η ώρα του σταφ), μηχανοκίνητοι της ΔΙΑΣ τσιμπούν on the go από τις αλυσίδες καφεΐνης, θεούσες σταυροκοπιούνται ενώπιον της Παναγίας Δεξιάς.
Αυτό είναι ένα σημείωμα αφιερωμένο στον Κικέρωνα που έζησε 8 μήνες στη Θεσσαλονίκη και μόνος μάρτυρας, πέρα από τις καταχωρήσεις στα κιτάπια της εποχής, είναι η Αψίδα του Γαλέριου. Αν μπορούσε να μιλήσει. Και το Γαλεριανό Ανάκτορο στο Ναβαρίνο. Αν μπορούσαν και οι δικές του πέτρες να μεταφέρουν την ιστορία του Μάρκου Τύλλιου Κικέρωνα, ρωμαίου πολιτικού, ρήτορα, δικηγόρου και φιλόσοφου, που το 75 π.Χ. έγινε ταμίας και στάλθηκε στη Σικελία όπου διέπρεψε, το 69 π.Χ σταδιοδρόμησε αγορανόμος, το 66 σκόραρε Πραίτωρας και το 63 ήταν ο Ύπατος σούπερ σταρ που ανακάλυψε τη συνωμοσία του Κατιλίνα, σώζοντας έτσι τη Ρώμη από τον κίνδυνο.
Τότε ήταν που ο Κικέρωνας έβγαλε τους τέσσερις περίφημους λόγους Κατά Κατιλίνα και ανακηρύχθηκε Pater Patriae, όμως με τη στάση του, εκτός από φίλους και θαυμαστές, δημιούργησε και δεινούς εχθρούς. Πρώτος από όλους, ο Ιούλιος Καίσαρας που το 58 π.Χ. βλέποντας πως ο Κικέρωνας παρέμενε πιστός στους αριστοκράτες και τη Σύγκλητο, πρότεινε τον Δήμαρχο Κλώδιο (σε ανοιχτή βεντέτα και αυτός με τον Κ.), να τον εξορίσει από τη Ρώμη. Είναι η εποχή που η Σύγκλητος και ο λαός δεν ταυτίζονται πλέον και σε αυτό το κλίμα ο Πλάνκιος, ο ταμίας υπό τον έπαρχο Θεσσαλονίκης Σατουρνίνους, πηγαίνει στο Δυρράχιο για να προϋπαντήσει τον εξόριστο Κικέρωνα και να τον συνοδεύσει στη Θεσσαλονίκη.
Έφτασαν στην Καμάρα στις 23 Μαΐου του 58 και ο Κικέρωνας που έμεινε ως τον Νοέμβριο, έστειλε από τη Θεσσαλονίκη δεκατέσσερις επιστολές, που όμως είναι αδύνατον από τα εντός γραφόμενά τους, να αντλήσουμε στοιχεία ή εικόνες από τη ζωή στα πέριξ της Αψίδας της εποχής. Ήταν 50 χρονών και ζώντας καθημερινά με άγχος εντός της Θεσσαλονίκης Pronviciae -υποτελούς πόλης- Macedonie, ο Κικέρωνας περίμενε να φανεί ο αγγελιοφόρος από τη Ρώμη, είτε για να του μηνύσει πως η εξορία έληξε είτε για να του ανακοινώσει πως ο μανιασμένος Καίσαρας τον στέλνει στα ακόμα πιο βαθιά της Ασίας. Όταν η Ρώμη πήρε πίσω την απόφαση και ο Κικέρωνας επέστρεψε θριαμβευτής στα πάτρια, η Σύγκλητος ευχαρίστησε τον Πλάνκιο, επειδή αυτός μόνο από τους Ρωμαίους άρχοντες φρόντισε για τη σωτηρία του. Το 54 όμως ήρθε η σειρά του: ο Θεσσαλονικιός Πλάνκιος κατηγορήθηκε για σύσταση παράνομου συνεταιρισμού κι έτσι ο Κικέρωνας εκφώνησε έναν ακόμα διάσημο λόγο, υπέρ αυτού, με το «Οι Μακεδόνες είναι πιστοί φίλοι των Ρωμαίων» να δηλώνει την αγάπη του για την πόλη που τον φιλοξένησε στα δύσκολα.
Αναρχικοί αναρτούν αγωνιστικά πανό, φοιτηταριάτο (μιλιούνια) περιμένει να ανάψει το πράσινο και να κατηφορίσουν προς Ναβαρίνο για Ρoma Pizza (2 ευρώ το μεγάλο κομμάτι με τη σπέσιαλ), ταξιτζήδες στην ουρά αναμονής κάνουν τσιγάρο, βαλκάνιοι επισκέπτες που φωτογραφήθηκαν στη Ροτόντα έρχονται για να ολοκληρωθεί η σέλφι τουρ στην Εγνατία και τα περιστέρια τέρμα επάνω στο γείσο της Αψίδας κόβουν κίνηση χαλαρώνοντας, ή χεζοβολώντας στις κόγχες των διάσημων μαρμάρων της, που σε καμιά από τις αφηγήσεις που φιλοξενούν δεν αναγράφεται η ιστορία με το σύντομο πέρασμα του Κικέρωνα στη Θεσσαλονίκη.
«Περίεργο, διδάχθηκα πολύ Κικέρωνα στη Φιλοσοφική, αλλά αυτά δεν τα ήξερα», λέει το κοριτσάκι που διαβάζει πρώτο τη στήλη και ο καλός της λόγος μετά θαυμασμού με κάνουν να νιώθω πιο περήφανος και από Ρωμαίο Συγκλητικό μετά τη στέψη του σε Αυτοκράτορα.
«Πλήθος περίεργων, υπερβαίνον τας δυο χιλιάδας, είχε συγκεντρωθεί εις τον δρόμον αναμένον τας μίσις, η έξοδος των οποίων χαιρετίζεται με παρατεταμένας ιαχάς»
