Ο λα λα, ιστορίες από τη Θεσσαλονίκη της οδού Γκαρμπολά

Μαλακός χειμώνας, η μετεό προειδοποιεί για χιόνια στο κέντρο της πόλης, νιφάδες λέει ως και τη Ρωμαϊκή Αγορά. Όμως αυτό αφορά το μέλλον, από Κυριακή και φεύγα. Έτσι ξέγνοιαστος αρπάζω την ευκαιρία και αράζω να φωτοσυνθέσω στα τραπεζάκια έξω του αρτ κορ. Στη γωνία των οδών Μακεδονικής Αμύνης 5 και Γκαρμπολά, το αρτ κορ είναι στέκι της Σέλανικ αλτερνατίβας. Καθόλου τυχαία δεν χρησιμοποιώ την τουρκική λέξη Σέλανικ για το αρτ κορ, που μέσα παίζει Στέρεο Νόβα και στον διάκοσμο είναι κοτσαρισμένα από αυτοκόλλητα Μπρους Λι έως ραπτομηχανές και εταζέρες με βιβλία.

Η οδός Γκαρμπολά ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Σοφοκλή Γκαρμπολά, που η ιστορία του είναι συγκλονιστική. Εν τάχει: Σέλανικ έλεγαν την πρώτη εφημερίδα που τυπώθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1869, με εκδότη τον Βαλή (σημαίνει ο διοικητής στα τούρκικα), με τις ειδήσεις γραμμένες τετράγλωσσες, στα τουρκικά, τα εβραϊκά, τα ελληνικά και τα βουλγάρικα. Η Σέλανικ κυκλοφορούσε κάθε Δευτέρα και Πέμπτη περιέχοντας όλα τα εγκεκριμένα νέα που το οθωμανικό Σουλτανάτο ήθελε να πουσάρει στην πολυεθνική πόλη. Το 1875 οι εβραιομουσουλμάνοι Ντονμέδες (έτσι ονομάστηκαν οι εξισλαμισμένοι Εβραίοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), κατηγόρησαν τον τότε βαλή Σεφέτ Πασά για διαχειριστικές ανωμαλίες και αντιλαϊκή διοίκηση. Πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας τότε ήταν ο Δημήτριος Οικονόμου - Βαλταδώρος, που υποστήριξε τον βαλή με αντάλλαγμα ο γαμπρός του, Σοφοκλής Γκαρμπολάς, να πάρει άδεια για να εκδώσει μια γαζέτα (εφημερίδα). Το ντιλ καρποφόρησε και η εφημερίδα Ερμής κυκλοφόρησε με ύλη αποκλειστικά εμπορική την Τρίτη 13 Μαΐου 1885. Αργότερα η εφημερίδα μετονομάστηκε σε Φάρο της Μακεδονίας, με το έντυπο να ζει ως το 1887, αφού ο Γκαρμπολάς ως ανεπιθύμητος Έλληνας πολίτης απελάθηκε στην Αθήνα. Δεκατρία χρόνια αργότερα, οι γιοι του Σοφοκλή Γκαρμπολά, Νίκος και Αλέκος, θα εκδώσουν τον Φάρο της Θεσσαλονίκης που το τελευταίο φύλλο του βγήκε την 27^η Μαΐου του 1912.

«Φίλε, δεν τα ήξερα όλα αυτά» λέει ο Απόστολος Τζελεπίδης, ιδιοκτήτης του Orbers Vinyl, απέναντι ακριβώς από το Αρτ Κορ, όταν τον μπριφάρω με τα καθέκαστα του παρελθόντος του δρόμου όπου διάλεξε να στήσει το Σέλανικ δισκοτσαρδί του. 20 χιλιάδες δίσκοι κοιμούνται εδώ τη νύχτα για να ξεκουραστούν, αφού τη μέρα οι ντίγκηδες (εκ του digging) δεν τους αφήνουν σε ησυχία. Το Orbers είναι πέντε χρονών μαγαζί και η κατηγορία που σκοράρει είναι το αλτέρνατιβ, από Fountains D.C. και Idles ως ολντσκουλιές Radiohead), από κλασικά Aphex Twin μέχρι καινούργια ηλεκτρονικά και, φυσικά, χιπ χοπ αλά Wu Tang και ροκ βινταζιές τύπου Pink Floyd εποχών Dark Side και Wall.

Κολλητά με το Orbers (Γκαρμπολά 14), στο ίδιο νούμερο ντύνει, στολίζει και νοικοκυρεύει το In the Gutter της Νίκης και του καλοκάγαθου λυκόσκυλου που ποζάρει χαλαρά δίπλα στα λεοπάρ, πανκέ και psychobilly-Cramps Stay sick feeling ρούχα, κονκάρδες και patches.

Τοσοδούλικο, βαριά πενήντα μέτρα στενάκι είναι η Γκαρμπολά, αλλά να που εδώ μπορείς να αράξεις τη μέρα για καφέ ή ποτό στο αρτ κορ και να τσεκάρεις βινύλια (ξέχασα να αναφέρω πως λίγο πριν στο Orbers, δυο άσπρα ντόπια αλάνια τσίμπησαν τους ζόρικους -θα μπορούσαν να είναι παππούδες τους- N.W.A.- Κόμπτον L.A.), να ντυθείς γουστόζικα αν είσαι της φυλής στο In the Gutter και να τσιμπήσεις στο μεζεδοπωλείο Κοντραμπάντο στη γωνία-σύνορο του δρόμου, εκεί που η Γκαρμπολά παραδίδει τη σκυτάλη στο Μπιτ Παζάρ.

Φωτογραφίζω την πρόσοψη του κλειστού Παλαιοπωλείου Ντίνος, αποχαιρετώ τα γκράφιτι, τις ταγκιές και χαζεύω τα πρεζόνια λίγα μέτρα παρακάτω από τη Ρωμαϊκή Αγορά καθώς αναζητούν την ευτυχία στο «χιόνι». Φάτσα κάρτα νέοι γονείς με τα καρότσια τους κατηφορίζουν από τα ψηλά της Άνω Πόλης για το κέντρο και εγώ γκουγκλάρω για να μάθω τελικά αν θα χιονίσει και λίγο κανονικό χιόνι το Σαββατοκύριακο που κατέφθασε.