Για το Ημερολόγιο του περασμένου Σαββάτου, και πιο συγκεκριμένα για τις ανάγκες του κειμένου σχετικά με τον μαέστρο Τζον Γουίλιαμς, ζήτησα από το Copilot να μου φτιάξει —εάν είχε την ευγενή καλοσύνη: είμαι πάντα πολύ προσεκτικός μ’ αυτά για να μην πάθω Terminator— μια εικόνα με τον Νταρθ Βέιντερ να διευθύνει μία συμφωνική ορχήστρα. Πράγματι, δέκα δευτερόλεπτα μετά, το Α.Ι. μηχανηματάκι σκάρωσε και μου παρουσίασε, όχι μία, αλλά τέσσερις σχετικές εικόνες. Νά τες εδώ σε μικρογραφία:
Τι παρατηρείτε;
…Ναι, ακριβώς: δεν υπάρχει καμία γυναίκα στην ορχήστρα. Βασικά, δεν υπάρχει καμία γυναίκα στις ΤΕΣΣΕΡΙΣ ορχήστρες.
Τι συμβαίνει, βρε παιδιά;
Κάποιοι θα πείτε πως αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα με τις συγκεκριμένες εικονογραφήσεις, υπάρχουν και άλλα, και μάλιστα χονδροειδή. Ναι, αλλά δεν με νοιάζουν τα άλλα προβλήματα —ας είχε και δέκα δάχτυλα ο Νταρθ—, ξέρουμε δα την ποιότητα των φτιαγμένων από Α.Ι. εικόνων, δεν τις βλέπουμε ούτε τις χρησιμοποιούμε πρώτη φορά. Αλλά η έλλειψη γυναικών… διάολε, τι φάση;
Οι μηχανές αυτές δεν ξέρουν καθόλου τι συμβαίνει στον κόσμο, και αντλούν πληροφορίες από (πελώριες) τράπεζες δεδομένων (σε ντετέ). Δεν μπορούν, ως εκ τούτου, να έχουν το ψυχολογικό-διανοητικό-μικροτσουτσουνικό πρόβλημα που έχουν οι μισογύνηδες. Δεν το κάνουν επίτηδες. Επομένως, από τις περισσότερες παρόμοιες πραγματικές εικόνες (έστω, χωρίς τον Νταρθ Βέιντερ) πρέπει να λείπουν τελείως οι γυναίκες. Αλλά… πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Πότε είδαμε τελευταία φορά ορχήστρα… αρρένων; Πριν από ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ. Δεν μπορεί το Copilot να ανέτρεξε σε προπολεμικά αρχεία για να μου φτιάξει τη ρημαδοεικόνα.
Στις συνταγές μας σήμερα, έχουμε εκπληκτικά μπουρεκάκια. Μας τα στέλνει η καλή φίλη Μαίρη Κοτζαμάνογλου. Την ευχαριστούμε πολύ, και περιμένουμε και τις δικές σας συνταγές. Στείλτε τες μας με ένα μέιλ!
Σας στέλνω μία οικογενειακή συνταγή για μπουρεκάκια. Είναι πεντανόστιμα και ιδιαίτερα.
Τα μπουρεκάκια της μαμάς μου
ΥΛΙΚΑ:
1 κιλό κιμά μοσχαρίσιο, άπαχο
2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
1 ποτηράκι του κρασιού κονιάκ
Αλάτι, αρκετό πιπέρι
2 χούφτες τριμμένο κεφαλοτύρι
2 αυγά βρασμένα και ψιλοκομμένα
1 πακέτο φύλλα μπακλαβά
Φυτίνη για τα φύλλα (εγώ βάζω ελαιόλαδο)
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Σοτάρω-τσιγαρίζω σε ελαιόλαδο τον κιμά και το κρεμμύδι, σβήνω με το κονιάκ, και αλατοπιπερώνω.
Μετά από λίγο, αφού έχει εξατμιστεί το αλκοόλ, προσθέτω το κεφαλοτύρι, ανακατεύω και προσθέτωτα ψιλοκομμένα αυγά. (Αν και η μαμά του το είχε έτσι, εγώ έχω αλλάξει αυτή τη διαδικασία: αφού έχει κρυώσει λίγο το μείγμα του κιμά, προσθέτω τα αυγά ωμά, ελαφρά χτυπημένα).
Προσοχή, η γέμιση να είναι σε θερμοκρασία δωματίου.
Βουτυρώνω (λαδώνω) το πρώτο φύλλο. Κόβω σε λωρίδες πλάτους 10-12 εκατοστών. Βάζω στην άκρη του φύλλου μια κουταλιά γέμιση, τυλίγω, διπλώνω προς τα μέσα τα πλαϊνά και τυλίγω.
Συνεχίζω έτσι και με τα υπόλοιπα φύλλα. Όταν τελειώσουν, τα βουτυρώνω με το πινέλο από πάνω.
Τα ψήνω σε φούρνο με αέρα στους 160°, μέχρι να πάρουν σκούρο ξανθό χρώμα.
Ένα βιβλίο-αριστούργημα. Γραμμένο με έξυπνο χιούμορ και ενθουσιασμό, με άπειρα στοιχεία που όμως δεν κουράζουν καθόλου —το αντίθετο: το βιβλίο είναι απλώς απολαυστικό—, περιγράφει όλη τη διαδρομή του σεξ από… πολύ παλιά (ab ovo!) μέχρι σήμερα. Ένα non fiction γεμάτο οίστρο, με πολλή αγάπη για όλους τους εμπλεκομένους (δεν είμαστε μόνο εμείς, οι άνθρωποι, εδώ), με προσοχή και μέριμνα. Μάλιστα, το βιβλίο απευθύνεται βέβαια στους πάντες, ανεξαρτήτως εμπειριών, πολλών ή λίγων ερωτικών συντρόφων κ.ο.κ. Και είναι εξαιρετικά μεταφρασμένο, όπως θα φανεί αμέσως παρακάτω.
Νά λοιπόν και ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:
Πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, οι μικροί τρωκτικόμορφοι πρόγονοί μας μάλλον χρησιμοποιούσαν την ίδια στάση, με το αρσενικό να καβαλάει το θηλυκό από πίσω για μια σύντομη συνεύρεση. Ωστόσο, λόγω της φυσιολογίας των τρωκτικόμορφων θηλυκών, με τα κοντά τους πόδια και τον κορμό που σχεδόν άγγιζε το έδαφος, υπήρχαν πολλές πιθανότητες επαφής της κλειτορίδας με το έδαφος κατά την πράξη, η οποία πρόσφερε αρκετή τριβή ώστε να αισθανθεί το θηλυκό μια μικρή διέγερση. Το ζευγάρωμα ήταν σύντομο, ωστόσο αυτή η εξίσου σύντομη, μικρή δόση ερεθισμού σε μια περιοχή τόσο ευαίσθητη όσο η κλειτορίδα ίσως να ήταν αρκετή ώστε το θηλυκό θηλαστικό να παραμένει ακίνητο μέχρι να ολοκληρωθεί η σεξουαλική πράξη. Μάλιστα, η αυξημένη ευαισθησία της κλειτορίδας σε σύγκριση με το πέος μπορεί να αναπτύχθηκε διότι υπήρχε η ανάγκη το θηλυκό να εκμεταλλεύεται και την παραμικρή ευκαιρία για διέγερση κατά τη διάρκεια της πράξης. Το άλλο που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι ότι, ενώ η κλειτορίδα είναι το κύριο κέντρο ηδονής, το σημείο G, για το οποίο θα μιλήσουμε σε λίγο, διεγείρεται αρκετά κατά την επαφή από πίσω.
Καθώς τα θηλαστικά εξελίσσονταν, η κλειτορίδα απέκτησε κι άλλες χρήσεις. Στους πιθήκους μπονόμπο, για παράδειγμα, οι οποίοι διαχωρίστηκαν από τον κοινό πρόγονό τους με τους χιμπαντζήδες περίπου 3,5 εκατομμύρια χρόνια πριν, ο τριβαδισμός εξελίχτηκε σε μια χρήσιμη μέθοδο δημιουργίας κοινωνικών δεσμών μεταξύ των θηλυκών – κάτι που συμβαίνει με απίστευτη συχνότητα. Αυτό ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο για τους μπονόμπο καθότι ζουν σε μητριαρχικές κοινωνίες. Στις ύαινες, άλλο ένα είδος όπου κυριαρχούν τα θηλυκά, και από το οποίο διαχωριστήκαμε περίπου 60 εκατομμύρια χρόνια πριν, η κλειτορίδα του θηλυκού έχει σχεδόν το ίδιο μήκος με το πέος του αρσενικού. Οι θηλυκές ύαινες γλείφουν την κλειτορίδα άλλων θηλυκών για να δημιουργήσουν κοινωνικούς δεσμούς και να ορίσουν την ιεραρχία μεταξύ τους. Τα αρσενικά, σε μια επίδειξη υποτέλειας, γλείφουν την κλειτορίδα όλων των θηλυκών, ανεξάρτητα από τη θέση τους στην ιεραρχία, και ορισμένες φορές ενδέχεται να σταθούν τυχερά και να τους γλείψουν το πέος σε ανταπόδοση τα θηλυκά. Επιπλέον, η επιμήκης κλειτορίδα της ύαινας περιέχει επίσης την κολπική οδό και βρίσκεται σε μια άβολη θέση, ψηλά στην κοιλιά, κάτι που καθιστά τον βιασμό πρακτικά αδύνατο, ιδίως αν σκεφτούμε ότι οι θηλυκές ύαινες είναι κατά κανόνα δυνατότερες, πράγμα που διευρύνει το αναπαραγωγικό τους πλεονέκτημα απέναντι στα αρσενικά.
Συνεπώς, μπορεί η κλειτορίδα να ξεκίνησε ως «κατάλοιπο του πέους» πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, ωστόσο το σκηνικό άλλαξε μόλις εμφανίστηκαν τα εξωτερικά γεννητικά όργανα. Από εκεί και πέρα, προέκυψε μια πληθώρα χρήσεων για την κλειτορίδα και τον οργασμό των θηλυκών. Και από τη στιγμή που η κλειτορίδα μπήκε στο εξελικτικό παιχνίδι δεν βγήκε ποτέ από αυτό, καθώς δεν υπήρχε λόγος. Από την Κρητιδική Εξαφάνιση κι έπειτα, 66 εκατομμύρια χρόνια πριν, στα θηλαστικά της δικής μας προγονικής γραμμής εξακολούθησαν να προκύπτουν νέες χρήσεις της κλειτορίδας, ενώ τα είδη διαφοροποιούνταν με ραγδαίους ρυθμούς. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι να φτάσουμε στους ανθρώπους, στους οποίους η κλειτορίδα όχι μόνο συνέχισε να επιτελεί μια χρήσιμη αναπαραγωγική λειτουργία, αλλά εξελίχτηκε επίσης σε μια εξαιρετική πηγή ψυχαγωγίας για όλους τους εμπλεκόμενους.
Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο:
Πώς άρχισε το σεξ; Πώς εξελίχθηκε σε κάτι τόσο πολυποίκιλο και περίπλοκο για τους ανθρώπους; Ποια επίδραση έχει η γενετική μας κληρονομιά στην ερωτική μας ζωή σήμερα; Και πώς θα είναι το σεξ στο μέλλον; Συνδυάζοντας χιούμορ αλλά και ακριβή επιστημονικά δεδομένα, ο David Baker καθοδηγεί τους αναγνώστες στην κατανόηση μιας από τις βαθύτερες και αδιάκοπες δυνάμεις της ανθρώπινης φύσης. Ξεκινάει από το εξελικτικό οικογενειακό μας δέντρο (από τους δεινόσαυρους, τα πρωτεύοντα και τους πρώτους ανθρώπους), συνεχίζει εξετάζοντας πώς άλλαξε το σεξ στην τροφοσυλλεκτική και την αγροτική εποχή, για να φτάσει στο παρόν, με την αλλοπρόσαλλη ποικιλία παθών, παρορμήσεων και φετίχ, και να προβληματιστεί για το μέλλον.
Βρείτε το εδώ, ή στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας, ή όπου αλλού σάς αρέσει να προμηθεύεστε τα βιβλία σας.
* * *
Δεν έχουμε κάτι άλλο σήμερα, γιατί χθες η ημέρα είχε πολύ…
…Τζο Νέσμπο!
* * *
Το Ημερολόγιο κυκλοφορεί τέσσερις φορές την εβδομάδα: κάθε Σάββατο και Κυριακή, και κάθε Τρίτη και Πέμπτη. Θυμίζουμε: όποιος έχει μία πρωτότυπη και ωραία, απλή συνταγή, για την οποία υπερηφανεύεται, μπορεί αν θέλει να μας τη στείλει με μέιλ. Επίσης μπορεί να μας στείλει μέιλ και για οποιοδήποτε άλλο θέμα. Σας ευχαριστούμε πολύ.
12°
