Είναι κάποιοι συγγραφείς που, όταν βγάζουν βιβλίο, πολλοί το περιμένουν και μιλάνε γι’ αυτό όπως για το ρούχο της γειτόνισσας, ή της συναδέλφου στο γραφείο. «Είδες τι φόρεσε σήμερα η άλλη;»
* * *
«Συγγνώμη, αλλά υπάρχει τελικά κανένα πλεονέκτημα στο να είσαι εσωστρεφής;» μας ρωτάτε. (Που λέει ο λόγος μάς ρωτάτε). Ναι, φυσικά και υπάρχει. Βασικά, υπάρχουν πάρα πολλά. Ή μάλλον, εδώ που τα λέμε, ΟΛΑ τα χαρακτηριστικά ενός εσωστρεφούς είναι ταυτόχρονα και πλεονεκτήματα. Το μόνο πρόβλημα των εσωστρεφών ανθρώπων είναι οι εξωστρεφείς. Κατά τα άλλα, καλά.
Νά είκοσι από αυτά τα πλεονεκτήματα:
Γενικά είσαι ήρεμος, ακόμη και όταν μαίνεται καταιγίδα γύρω σου.
Σκέφτεσαι πάντα πριν πάρεις μια απόφαση· και μετά το ξανασκέφτεσαι λίγο ακόμη.
Έχεις λιγότερο δράμα στη ζωή σου.
Είσαι ανεξάρτητος.
Δεν απαντάς συναισθηματικά στο καθετί.
Δεν ακολουθείς τους άλλους.
Ζεις μια ειρηνική ζωή.
Είσαι δημιουργικός.
Απολαμβάνεις τη συντροφιά του εαυτού σου.
Δεν είναι δυνατόν να νιώσεις βαριεστημένος.
Είσαι διαφορετικός.
Δεν κολλάς με τύπους που δεν αξίζει να κολλήσεις επάνω τους.
Σε μία μετα-αποκαλυπτική γη, δεν θα έχεις πρόβλημα αν κάνεις μήνες να βρεις έναν άλλον επιζώντα.
Είσαι μοναδικός: σιχαίνεσαι την τυποποίηση.
Απολαμβάνεις την ησυχία, πράγμα που είναι πολύ πιο σπουδαίο από όσο ακούγεται.
Μπορείς να διαβάσεις μεγαλόφωνα ένα βιβλίο στον σκύλο, στη γάτα, στο καναρίνι σου· θα το ακούσουν.
Κρατάς μακριά τους ανθρώπους.
Η ημέρα είναι μικρή, αλλά η δική σου έχει περισσότερες ώρες από των άλλων.
Είσαι σούπερ σέξι. (Ναι, οι εσωστρεφείς είναι πιο σέξι από τον υπόλοιπο πληθυσμό).
Γενικά αυτός ο άνθρωπος είναι τόσο υπερτέλειος, που κάθε του βιβλίο σε συγκινεί — ακόμη και όταν δεν είναι συγκινητικό. Κι αυτό δεν είναι συγκινητικό: είναι αστείο, και όμορφο, και γεμάτο ειλικρίνεια, και αγάπη για όλα τα πράγματα, μικρά και μεγάλα, που μας περιβάλλουν. Ακόμη και για τους τυραννόσαυρους. Γιατί ακόμη και οι τυραννόσαυροι εξακολουθούν να είναι μαζί μας, με κάποιον τρόπο.
Το βιβλίο, που απευθύνεται σε παιδάκια 3 ετών και πάνω, έχει βέβαια σκληρό καπάκι και 40 υπέροχα εικονογραφημένες σελίδες (23x27 εκατοστά: είναι μεγάλο, και μπορούν να το κρατάνε ταυτόχρονα και ο αναγνώστης, και το παιδί).
Συνεχίζουμε και τη νέα στήλη μας με συνταγές. Όπως ξαναέχουμε πει, είμαστε άνθρωποι του φαγητού και του τραπεζιού. Το ίδιο και εσείς. Σήμερα λοιπόν έχουμε κοτόπουλο, από την καλή φίλη Φωτούλα Τζιώντζου. Την ευχαριστούμε πολύ, και περιμένουμε και τις δικές σας συνταγές.
Κοτόπουλο της απόψυξης
Γεννήθηκε μια μέρα που θα έκανα απόψυξη και ξεκαθάρισμα στα ράφια τροφίμων, εξ ου και ό,τι βρήκα έβαλα. Δεκαπέντε χρόνια μετά, παραμένει αγαπημένη συνταγή. Μαμαδίστικη πλέον για εμάς.
ΥΛΙΚΑ
Ένα κοτόπουλο κομμένο σε μέτριους κύβους
100 γραμμάρια βούτυρο. President χρησιμοποιώ, αλλά φαντάζομαι πως κάνει οποιοδήποτε βούτυρο ή και λάδι.
3 σκελίδες σκόρδο
Ένα βαζάκι ελιές κομμένες, τύπου Xenia, τις πράσινες τις μικρές
4-5 λιαστές ντομάτες
2-3 κουταλιές της σούπας ξίδι μπαλσάμικο χωρίς μέλι
1 κουταλάκι του γλυκού μέλι
Ξηρό κόλιανδρο τριμμένο. Δεν μας αρέσει ο φρέσκος.
1-2 σταγόνες μαστίχα τριμμένες
Αλάτι με προσοχή. Το ξαναδοκιμάζω προς το τέλος.
Πιπέρι μπόλικο!
Ρύζι συνοδευτικό. Εγώ κάνω ριζότο με μανιτάρια. Άρα και:
Ζεσταίνω το βούτυρο και ρίχνω το κοτόπουλο να πάρει ελαφρύ χρώμα, προσθέτω το σκόρδο, τις ελιές με λίγο από το ζουμί τους και τις λιαστές ντομάτες, ανακατεύοντας συνέχεια. Σβήνω με το μπαλσάμικο και προσθέτω μέλι και μπαχαρικά. Νερό ίσα-ίσα να το σκεπάζει. Χαμηλώνω τη φωτιά και το αφήνω μέχρι να βράσει το κοτόπουλο. Αν χρειαστεί, προσθέτω λίγο νερό. Δεν θέλω να δέσει πάρα πολύ η σάλτσα.
Ζεσταίνω το βούτυρο και σοτάρω το ρύζι για ριζότο μέχρι να γυαλίσει. Σβήνω με το κρασί και προσθέτω τα μανιτάρια ψιλοκομμένα, ζεστό νερό, τον κύβο, και βράζω ανάλογα με τον χρόνο της συσκευασίας. Στο τέλος προσθέτω την παρμεζάνα, λίγο βούτυρο — και βέβαια πιπέρι.
* * *
«Το σπίτι των Σμάιλι στην Μπάιγουοτερ Στριτ ήταν εντελώς άδειο και λίγο μελαγχολικό. Η θέρμανση ήταν πάντα αμφίβολη, όσο συχνά κι αν κατάφερνε να πείσει το Τεχνικό-Μηχανολογικό Τμήμα ότι έπρεπε να πάει στο σπίτι του για να δει τι έφταιγε και να το ρυθμίσει. Συνειδητοποίησε ότι θα έπρεπε να βρει έναν υδραυλικό που δούλευε μέρα και ίσως είχε την ικανότητα να βρει μια λύση. Στο μεταξύ, η ατμόσφαιρα ήταν κρύα και ο αέρας που φυσούσε στη Σμιθ Στριτ έφερνε εκείνη τη μυρωδιά μούχλας της λάσπης του Τάμεση. Η δυσάρεστη ψύχρα μέσα στο σπίτι τον έκανε να καταλάβει πόσο παραμελημένο ήταν όχι μόνο τώρα, αλλά και όταν δεν τα πήγαιναν καλά με την Ανν. Ίσως αυτό ήταν σημάδι ότι έπρεπε να μετακομίσουν, να παραδεχτούν ότι εκείνα τα λίγα δωμάτια είχαν κάνει τον κύκλο τους, είχαν περάσει τις καλές και τις κακές μέρες τους, και τώρα χάραζε μια νέα εποχή. Ανέβηκε τη σκάλα απολαμβάνοντας σχεδόν αυτό το ενδεχόμενο. Τα ντουβάρια ήταν ποτισμένα με αναμνήσεις, και στον αυριανό κόσμο ίσως να μην τα χρειαζόταν και τόσο. Έπεσε στο κρεβάτι, μα δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ένιωθε κρύο το μαξιλάρι κάτω από το αυτί του. Ήθελε να μιλήσει στην Ανν, να την καθησυχάσει —κι εκείνη και τον εαυτό του—, αλλά θα ήταν ακόμα στην καμπίνα τους στο φέρι που έκανε τη νυχτερινή διαδρομή. Έπρεπε να περιμένει μέχρι αύριο, που η Ανν θα ήταν στο ξενοδοχείο. Στο κομοδίνο του υπήρχε μια μικρή στοίβα βιβλίων: μια γερμανική ποιητική συλλογή, ένα θρίλερ της Ανν και ένας όμορφος ταξιδιωτικός οδηγός Baedeker. Πήρε το τελευταίο βιβλίο, εισέπνευσε βαθιά τη μυρωδιά των σελίδων και μετά διάβασε την εισαγωγή για την Αυστρία. Ήταν το βιβλίο που τον είχε πρωτοφέρει εκεί πριν από καιρό, μια εποχή που τώρα του φαινόταν πολύ μακρινή. Πριν από έναν πόλεμο και τον Άλεκ Λίμας, σκέφτηκε. Άρα ήταν όντως πολύς ο καιρός». Nick Harkaway, «Η επιλογή του Κάρλα» (μετάφραση Βεατρίκη Κάντζολα Σαμπατάκου, Εκδόσεις Bell).
Είναι ωραίο να ξαναβρίσκεις παλιούς, καλούς φίλους. Τη νέα περιπέτεια του Σμάιλι υπογράφει ο γιος του Τζον λε Καρέ,Νικ Χάρκαγουεϊ, επιτυχημένος συγγραφέας αρκετών μυθιστορημάτων ήδη: το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά. Η «Επιλογή του Κάρλα» διαδραματίζεται ανάμεσα στον περίφημο «Κατάσκοπο που γύρισε από το κρύο» και στο «Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι». Μια οφειλόμενη επιστροφή, και μαζί φόρος τιμής στον #1 συγγραφέα κατασκοπικής λογοτεχνίας. Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο:
Είναι άνοιξη του 1963 και ο Τζορτζ Σμάιλι έχει αποχωρήσει από το Σέρκους. Με τα απομεινάρια του κατασκοπικού πολέμου της Δύσης κατά των Σοβιετικών διάσπαρτα σε όλη την Ευρώπη, μόνος του στόχος είναι πλέον μια πιο γαλήνια ζωή. Και πράγματι, τώρα που ο γάμος του φαίνεται πιο ασφαλής από ποτέ, κυκλοφορεί μια φήμη ότι ο Τζορτζ Σμάιλι μπορεί να είναι σχεδόν ευτυχισμένος. Όμως ο Έλεγχος έχει άλλα σχέδια. Ένας Ρώσος κατάσκοπος έχει αυτομολήσει κάτω από τις πιο ασυνήθιστες συνθήκες και ο άνθρωπος που τον είχαν στείλει να σκοτώσει στο Λονδίνο είναι άφαντος. Ο Σμάιλι δέχεται απρόθυμα να αναλάβει μια τελευταία δουλειά: να ανακρίνει τη Σουζάνα, μια Ουγγαρέζα πρόσφυγα που ήταν υπάλληλος του αγνοούμενου, και να ανακαλύψει κάποιο στοιχείο που θα οδηγήσει στα ίχνη του. Στο διάστημα της απουσίας του, όμως, οι σκιές της Μόσχας πάνω στη μεταπολεμική Ευρώπη έχουν πληθύνει. Σύντομα ο Σμάιλι βρίσκεται μπλεγμένος σε ένα επικίνδυνο μυστήριο που θα καθορίσει τις μελλοντικές μάχες και θα τον φέρει σε τροχιά σύγκρουσης με τον μεγαλύτερο εχθρό του.
* * *
Το Ημερολόγιο κυκλοφορεί τέσσερις φορές την εβδομάδα: κάθε Σάββατο και Κυριακή, και κάθε Τρίτη και Πέμπτη. Θυμίζουμε: όποιος έχει μία πρωτότυπη και ωραία, απλή συνταγή, για την οποία υπερηφανεύεται, μπορεί αν θέλει να μας τη στείλει με μέιλ. Επίσης μπορεί να μας στείλει μέιλ και για οποιοδήποτε άλλο θέμα.
11°
