Beside the West Wall: Η καρδιά της εναλλακτικής Θεσσαλονίκης χτυπάει στον Βαρδάρη

Η ομάδα Beside the West Wall είναι μια κολεκτίβα ανήσυχων μυαλών με κοινό τόπο την αγάπη για τη γειτονιά τους, που καιρό τώρα δεν έχει καμιά σχέση με τον Βαρδάρη του Χριστιανόπουλου και τους κακόφημους δρόμους του χθες. Αναγέννηση, επαναπροσδιορισμός, ανάπλαση, επανεκκίνηση ή και καλωσορίσατε στην πιο χιπ area και era της Θεσσαλονίκης στον παρόντα χρόνο. Μόδα, μουσική, συναυλίες, πολιτισμός, εργασία, χαρά, διασκέδαση, φαγητό, ποτό και χαλαρό γκρουβ είναι το νέο στιλ που ξεχύνεται και ξεδιπλώνεται έχοντας για κέντρο και σημείο αναφοράς τον Ναό των 12 Αποστόλων. Μια πληθώρα από δημιουργούς, ομάδες, γραφεία, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες και νέους επαγγελματίες αναμόρφωσαν το κατεστραμμένο τοπίο, δίνοντας το φιλί της ζωής στη γειτονιά των Λουτρών του Φοίνικα, της πλατείας Μαβίλη και των πέριξ. Γνωρίστε αυτή τη διαφορετική, την άλλη πόλη και συντονιστείτε με τις αφηγήσεις και τα όνειρα του νέου εναλλακτικού κουλέρ λοκάλ.

Ο Νίκος Ιωσήφ φταίει για όλα!

«Αγαπώ τη γειτονιά που μεγάλωσα, ήταν γραφτό μου να επιστρέψω. Κι αυτή τη στιγμή είναι ευχάριστο που υπάρχουμε εδώ 25 δημιουργικά γραφεία κι όχι 300 μπαρ, όπως είδαμε να συμβαίνει στο παρελθόν με αντιστοίχου είδους “αναγεννήσεις”». Επαναχρησιμοποιεί τα υλικά, δεν πετά τίποτα και μετά από τρεις ατομικές εκθέσεις και δύο συμμετοχές σε Μπιενάλε με πιο πρόσφατη αυτήν της Πορτογαλλίας, ο καλλιτέχνης Νίκος Ιωσήφ μπορεί να είναι περήφανος για δυο πράγματα: α) Θεωρείται ένας από τους γεννήτορες και γκουρού της τέχνης από ανακυκλώσιμα υλικά καθώς την ασκεί πολλά χρόνια τώρα. β) Η τρέλα, το πείσμα και η ομαδικότητά του τον έχρισαν μια από τις κινητήριες μορφές της ομάδας Beside The West Wall, μιας urban αλτερνατίβας που η φλόγα της αποκαθιστά τη χαμένη αίγλη του Δυτικού Τείχους.

Η Ελένη Παπαευαγγέλου, ο Κωνσταντίνος Θεοδωρίδης κι ο μικρούλης τους είναι οι FORMrelated!

«Παλιά στεγαζόμασταν στη Βαλαωρίτου, μόνο που τα ενοίκια στη διασκεδαστούπολη ξέφυγαν. Έτσι μετακομίσαμε εδώ, που υπάρχουν ακόμα φθηνοί και προσιτοί χώροι, παρόλο που η περιοχή είναι το νέο place to be της Θεσσαλονίκης. Το καταλαβαίνεις από τις βαλίτσες με ροδάκια, που ο θόρυβός τους είναι συνεχής, λόγω του airbnb που μεταμόρφωσε την περιοχή. Το αντιλαμβάνεσαι και από τα λίγα αλλά πολύ καλαίσθητα μπαρ που άνοιξαν, όπως και από τους καλλιτέχνες ή τους επαγγελματίες που δίνουν ζωή σε πρώην εγκαταλειμμένους χώρους στήνοντας στούντιο και εμπορικά καταστήματα. Υπάρχουν βέβαια και οι παλιοί θαμώνες, καλή ώρα όπως οι θεατές του σινέ Βίλμα απέναντι (σ.σ. το μυθικό τσοντάδικο επιμένει πεισματικά να υφίσταται στον καιρό του ψηφιακού πορνό ολούθε), όμως εκείνος ο παλιός Βαρδάρης του Χριστιανόπουλου ή του Θωμά Κοροβίνη στο Κανάλ Ντ’ Αμούρ δεν υπάρχει πια». Μετά την φωτογράφηση η κουβέντα με τους FORMrelated περιστράφηκε γύρω από τα δυο μπουτίκ ξενοδοχεία Modernist, ένα στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη, που τα παιδιά από την πρώτη στιγμή ως και σήμερα επιμελούνται κάθε τι που έχει να κάνει με το στιλ τους.

Η αργυροχρυσοχόος Αθηνά Βουδούρη ήρθε στη Μαβίλη το 2020

Υπογράφει τη σειρά Salty Moon Jewels. Εγκαταστάθηκε στη γειτονιά μετά το τέλος των σπουδών της στο πλαίσιο της νέας ταχύτατα αυξανόμενης επιχειρηματικότητας που έδωσε στην περιοχή το φιλί της ζωής ξορκίζοντας την παλιά παρακμή και τις σαπίλες που την είχαν μετατρέψει σε υποτονικά μελαγχολική αστική ζώνη.

Στο μυαλό του Κωνσταντίνου Κεσίδη και του Ecolapsis

«Εκκόλαψη είναι η διαδικασία μέσα στην οποία κάτι/κάποιος διαμορφώνει και αναπτύσσει τα πλήρη χαρακτηριστικά του, στο κέλυφος ενός περιβάλλοντος που υπό την επίδρασή του λίγο αργότερα θα βγει έξω στον αληθινό κόσμο με τη μορφή μιας νέας ολοκληρωμένης οντότητας». Με αυτό το σκεπτικό το μυαλό του Κωνσταντίνου Κεσίδη γεννά ιδέες που μετασχηματίζονται σε χαρακτήρες προορισμένους να αποκτήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο είτε ως ήρωες παραδοσιακών χειροποίητων παιχνιδιών είτε ως φιγούρες ποστ μόντερν αφηγήσεων σε κυβερνοπαραμύθια-video games. Στο στούντιο του Κωνσταντίνου βλέπω τις ιδέες του, εκτός από τους πίνακες μιας φουτουριστικά ψυχεδελικής γραφιστικής-illustrated φαντασίας, να τρέχουν και σε μορφή καταπληκτικών τισέρτ. Σκέφτομαι: το Ecolapsis μοιάζει να θέλει να καταργήσει τα σύνορα ανάμεσα στον υλικό και τον ψηφιακό κόσμο, επιθυμώντας να διαδρά σε όλα τα επίπεδα με εργαλεία τις εφαρμοσμένες και τις καλές τέχνες. Συμφωνεί, όλα τα παραπάνω συν η επεξεργασία νέων στρατηγικών επικοινωνίας είναι ο στόχος και η προοπτική του.

Ο Κωνσταντίνος Βάττης, το Studio21 και το τραγούδι του Ωκεανού 15

Η πρώτη σχολή για γοργόνες άνοιξε στη Φλόριντα και η περίφημη δασκάλα Ricou Browning το 1940 έκανε το ντεμπούτο της στην ταινία Creature of the Black Lagoon. Εξερευνώντας τη μαγεία της υποβρύχιας φωτογραφίας και μεταπλάθοντας την πραγματικότητα σε υγρά όνειρα μέσα από τον φακό του, ο Κωνσταντίνος Βάττης στο μεταπλασμένο σε ωκεανό φωτογραφικό του στούντιο, συνδέθηκε με τη Mermaid Academy της Χαρίκλειας Μαρή, την πρώτη σχολή που παρέχει μαθήματα (how can I say it)… γοργονικής. Μαζί με τη Χαρίκλεια, εκείνο το απόγευμα που τα νερά του Θερμαϊκού έφτασαν ως τη στεριά της Μαβίλη, πόζαρε ως έτερη μικρή γοργόνα και η Χριστίνα Γκρε.

Ο Απόστολος Κατσίμαντος ράβει εξαίσια στο Midnight Dinner

«Περίμενα μέχρι τα μεσάνυχτα, για να κοιμηθούν όλοι. Έπειτα, έτρεξα στην ντουλάπα μας, όπου βάζαμε μόνο τα επίσημα ρούχα μας – αυτά που φορούσαν οι γονείς μου σε ειδικές περιστάσεις. Μπήκα μέσα και βρήκα ένα από τα φορέματα της μητέρας μου. Θα έλεγε ότι είναι ένα από αυτά τα φορέματα που είναι ειδικά για τις γιορτές της Πρωτοχρονιάς…». Αξίζει να διαβάσετε όλη την μπροσούρα-ιδρυτική διακήρυξη του μικρού ατελιέ που έστησε ο Κωνσταντίνος Κατσίμαντος στα σύνορα μεταξύ της γειτονιάς των 12 Απόστολων με την πλατεία Δημοκρατίας στον Βαρδάρη, όπως δεσπόζει στην τζαμαρία του. Τα ρούχα του σχεδιαστή είναι ραμμένα σε λιτή, μίνιμαλ γραμμή που εκπέμπει μια κομψότητα και μια ελεγειακή αναφορά στην εποχή του Μεγάλου Γκάτσμπι και της Νταίζης Μπιουκάναν. Όπως-και-δήποτε, αν σας βγάλει ο δρόμος, τσεκάρετε και τις υπέροχες unisex καμπαρντίνες του, που είναι μια ομορφιά και μια σκέτη κλάση Α!

Η Άννα Ντινοπούλου βρίσκεται σε φάση pretty in pink

Στο Annoushe jewelry σπίτι, το ροζ -pretty in pink- σύμπαν που έχει δημιουργήσει η Άννα Ντινοπούλου για να φιλοξενήσει τη σειρά των κοσμημάτων της, ξεγελά με τη φίνα κοριτσίστικη αθωότητά του. Κοσμήματα με εικαστικούς πειραματισμούς, με ανάλαφρη διάθεση, πρίμιτιβ κτερίσματα ενός άλλου, φανταστικού κόσμου, όπως η δημιουργός που τα σχεδιάζει και τα κατασκευάζει ολομόναχη. Μόνο που ξαφνικά εκτός από το να διακονούν το αθώο ροζ της Μπάρμπι, οι τοίχοι και οι εταζιέρες βγάζουν δοντάκια με τις κρεμάμενες κάρτες, τις τσάντες και τα τισέρτ, που με σλόγκαν fuck the system μαρτυρούν πως και πολλά άλλα πράγματα τρέχουν εδώ.

Ο Σίμος Αντωνιάδης, η Μαριάνθη Τσομλεκτσή και η κουλτούρα του Urulu

Γνωστός και σαν Ayers Rock, ο τεράστιος μονόλιθος Urulu δεσπόζει στο κέντρο της αυστραλιανής ενδοχώρας ως σήμα κατατεθέν των Αβορίγινων φιλοξενώντας σπαράγματα από αρχέγονες σπηλαιώδεις ζωγραφικές. Στο μυαλό, στις πρακτικές και στην επιθυμία του για το Uluru, ο Σίμος Αντωνιάδης θέλει το στούντιό του να λειτουργήσει σαν ένας ανοιχτός χώρος έκφρασης και δημιουργίας. «Ονειρεύομαι μια κοινότητα που αποσκοπεί στη συνεργασία των δημιουργών μεταξύ τους ως μια ενιαία, πολυμορφική ομάδα ανάπτυξης του πολιτισμού και της κοινωνικής συνοχής. Στόχος μας εξαρχής ήταν να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει την ανταλλαγή ιδεών, τη διάδραση και την αμοιβαία έμπνευση, σε ένα κοινωνικό και πολιτιστικό οικοσύστημα που αναπτύσσεται συνεχώς προς όφελος όλων. Συγκεντρώνοντας διαφορετικούς επαγγελματίες των εικαστικών, των εφαρμοσμένων και των καλών τεχνών σε ένα ενιαίο συνεργατικό πλαίσιο, διακηρύσσουμε την αξία της πολυφωνίας, της αρμονικής συνύπαρξης, της αμοιβαίας ενίσχυσης και της δημιουργικότητας, ως ένα δυναμικό τρόπο διαμόρφωσης του κόσμου γύρω μας». Με απώτερο σκοπό την αποσύνδεση από τη «μονοκαλλιέργεια» της αρχιτεκτονικής, την εξωστρέφεια και τη συνεργατικότητα, ο Σίμος Αντωνιάδης και η Μαριάνθη Τσομλεκτσή ξεκίνησαν το Urulu ως εκτόνωση και ψυχοθεραπεία μέσα στον covid κι άνοιξαν τον χώρο επίσημα το 2022. Έως σήμερα τροχίζουν τα λιτά αντικείμενά τους ντύνοντάς τα με ήπια χρώματα, όμως αρχιτέκτονες γαρ, πειραματίζονται και με κάθε είδους υλικά πέραν του πηλού.

Νίκο Ράκκα και Γεωργία Παπαδοπούλου… Pump up the Volume!

Ο πιο χιπ διακοσμητής της Θεσσαλονίκης με τη σύντροφό του, μεγάλη κυρία των ντεκ και της μουσικής, το είπαν και το έκαναν: Το Volume είναι γκαλερί, δισκάδικο-βινυλιάδικο και διαθέτει απίστευτα στιλάτα κομμάτια, από γυαλιά ηλίου έως εξωφρενικά σπάνια τεύχη από τις χρυσές εποχές των περιοδικών The Face και WAD. Αυτοπροσδιοριζόμενο ως Studio, Archive, Store and Gallery, το Volume είναι ένα μαγαζί που μοιάζει να προσγειώθηκε στους Άγιους Απόστολους άρτι αφιχθέν από Λονδινο, Άμστερνταμ και Βερολίνο, κωδικοποιώντας με τον τρόπο του όλο το Ζeitgeist της περιοχής: εδώ ζει, εργάζεται και διασκεδάζει μια Θεσσαλονίκη που θαρρείς και ξεφύτρωσε από μια άλλη χώρα.

Η Mimoza χτυπάει πλέον μόνο στο Absinth Tattoo της

Στην προηγούμενη ζωή της η Mimoza προσπαθούσε να ισορροπήσει μεταξύ της γεωπονικής, που την ασκούσε επιμελώς σε γαίες και αγροκτήματα στον Λαγκαδά, και των τατουάζ, που ξεκίνησε να τα χτυπά στην αρχή μόνο για φίλους στο δωμάτιό της, μέχρι να πάρει τους δρόμους για να γνωρίσει στούντιο, καλλιτέχνες κι όλα τα μυστικά της τέχνης με τα ταξίδια της στο εξωτερικό. «Χτυπώντας» και μαθητεύοντας σε Ευρώπη, Ασία και Αίγυπτο, ηMimoza πήρε τη μεγάλη απόφαση να αποδεσμευθεί από τα φυτά και να αφιερωθεί ολόψυχα στις δερματοστιξίες. Το Absinth Tattoo είναι το δημιούργημα και η έδρα της, μετά από 10 χρόνια ενασχόλησης με το σπορ, κι ένας χώρος που στο μέλλον θα φιλοξενήσει καλλιτέχνες με διαφορετικά στιλ από Ελλάδα και εξωτερικό. Της ευχήθηκα καλές δουλειές και ανταπέδωσε τις ευχές κερνώντας πράσινο αψέντι σε ψηλό ποτήρι βουτηγμένο στον άσπρο πάγο.

NefK studio σημαίνει Νεφέλη Κυριακού και ερχόμαστε από τους δρόμους

Καλλιτεχνικά μοιράζεται σε ζωγραφική, μεταξοτυπία, χαρακτική, street art και εγκαταστάσεις. Το έργο της “Pelican Blood” απέσπασε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία “Ίnstallation” στον διεθνή διαγωνισμό που διοργανώθηκε από το World University of Design στην Ινδία. Και σε άλλα νέα, είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τη νέα γενιά των Θεσσαλονικιών καλλιτεχνών να βρίσκουν φθηνά ενοίκια και να στεγάζουν τα όνειρά τους μια ανάσα από το κέντρο της πόλης.

Μπάμπη Παπανικολάου, πώς πάει;

Φόρμες, κλίμακες, υλικά, άνθρωποι και βιωσιμότητα είναι μερικές από τις λέξεις-κλειδιά που καθορίζουν τη σχεδιαστική γλώσσα του Μπάμπη Παπανικολάου, που μας υποδέχεται στο ολόφρεσκο στούντιο των 157+173 designers. Με διπλό αντικείμενο μελέτης, ισομοιρασμένο μεταξύ της ενασχόλησης με την αρχιτεκτονική και τον σχεδιασμό εσωτερικών χώρων, ταυτόχρονα με το design και την παραγωγή αντικειμένων, το στούντιο «επιμένει στη συνεχή παρατήρηση του κόσμου με στόχο να αναπτύσσει ιδέες και αντικείμενα που βοηθούν στην κατανόησή του».

Ο Mike Rafail καταμεσής ενός μαύρου σύννεφου

Από αδρά υλικά, χρώματα, πινέλα, πηλό, τσιμέντο, έως τον σχεδιασμό digital εφαρμογών. Από τον σχεδιασμό μιας επωνυμίας μέχρι τη φωτογραφία και τo βίντεο. To that long black cloud του πολυτάλαντου Mike είναι ένα σχεδιαστικό στούντιο και ένας διαδραστικός χώρος που ιδρύθηκε το 2019 από το multidisciplinary οργιώδες μυαλό του. Σχεδιάζοντας brands, φωτογραφίζοντας ό,τι αξίζει να μείνει στη μνήμη και κινηματογραφώντας ό,τι πρέπει να επαναλαμβάνεται, ο συνεργάτης του ΚΘΒΕ, του Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας είναι από τους πρώτους που πήραν μυρωδιά τις ανυπολόγιστες δυνατότητες μιας περιοχής που ο χαρακτηρισμός « πιο κέντρο απόκεντρο από εδώ δεν έχει» της πάει πολύ.

Ο Χρήστος Κύδρος και η Ανθή Λέκκα είναι οι Magma Lab

Εκείνος από τις Σέρρες, εκείνη από την Πάτρα. Στις αρχές του 2024 οι δύο φίλοι από τη Σχολή Καλών Τεχνών έκαναν το μεγάλο βήμα και προσχώρησαν στην αναδυόμενη κοινότητα της γειτονιάς στήνοντας ένα εργαστήρι-πωλητήριο γλυπτικής και κεραμικής, που όμως ετοιμάζεται να φιλοξενήσει και εκθέσεις άλλων καλλιτεχνών.

Η Θεοδοσία Κωνσταντινίδου είναι μια επίμονη Κηπουρός

Η Θεοδοσία Κωνσταντινίδου είναι εκπαιδευτικός αλλά και ένας απόλυτα αναγεννησιακός άνθρωπος: Με σπουδές στην ιστορία, την πολιτική επιστήμη και τα οικονομικά, ειδικεύτηκε στην κοινωνιολογία και μετά τη συνταξιοδότησή της από τη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση ίδρυσε τον Κήπο, έναν κοινωνικό χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδέων που ξεκίνησε το 2014 με σεμινάρια άτυπης εκπαίδευσης για ενήλικες. Δέκα χρόνια μετά, ο ανθισμένος Κήπος της έχει δημιουργήσει μία παράδοση στα σεμινάρια ορθοφωνίας, ιστορίας, φιλοσοφίας, στα εργαστήρια κινηματογράφου, ψηφιδωτού, λογοτεχνίας και θεάτρου για παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Φιλοξενεί δράσεις και workshops άλλων δημιουργικών ομάδων παραμένοντας ένας ανοιχτός και ασφαλής χώρος έκφρασης για όλες και όλους. Η εγκατάστασή του στη γειτονιά ήρθε κι έδεσε γάντι με την απόπειρα των γύρω δρόμων να εκπέμψουν κάτι περισσότερο από ωραία μπαρ, φιλόξενα καφέ και στέκια με λογής κουζίνες.

Δημήτρης Αυγερινός και Χριστίνα Μπαλουκτσή ίσον Matte Black

Το εργαστήρι της Matte Black έκανε το ξεκίνημά του τον Νοέμβριο του 2020. Η αγάπη και το μεράκι για την τυπογραφία και τις εκτυπώσεις μουσειακής ποιότητας για τους επαγγελματίες της εικόνας και των λέξεων έφερε στη γειτονιά τον Δημήτρη και τη Χριστίνα. Στο στούντιό τους βρίσκω απίθανες custom limited edition θήκες, κουτιά συσκευασίας και φαντεζί βιβλιοδεσίες με ιδιαίτερα υλικά και πρωτότυπες τεχνικές.