Βλέπεις φωτογραφίες πολιτικών, και κοιτάς αν έχουν έξι δάχτυλα επειδή μοιάζουν να τις έχουν φτιάξει με Α.Ι. Για όνομα του καλού Θεού, χαλαρώστε λιγάκι, 2024 έχουμε, δεν σας ψηφίζουμε επειδή είστε νέοι και ωραίοι. Δεν σας ψηφίζουμε έτσι κι αλλιώς, εδώ που τα λέμε.
* * *
Μικροί όλο διαβάζαμε ιστορίες με πειρατές, κινούμενη άμμο, ζούγκλες, εξωγήινους, μεσμερισμό, και τυμβωρύχους. Λοιπόν, πού πήγαν όλα αυτά; Πού έχουν χαθεί; Τι απέγιναν; Μας τα χρωστάει κάποιος, και καλό θα ήταν να τα φέρει πίσω.
* * *
Γενικά οι εσωστρεφείς είναι ευτυχείς άνθρωποι. Ειδικά όταν δεν έχουν να κάνουν με τρίτα πρόσωπα. Και ακόμη πιο ειδικά όταν αυτά τα τρίτα πρόσωπα δεν είναι ακραίοι εξωστρεφείς. Τι τους αρέσει όμως κυρίως; Πού βρίσκουν τη μεγαλύτερη δυνατή ευχαρίστηση οι εσωστρεφείς; Λοιπόν, είναι πραγματικά πολλά αυτά που αγαπούν. Πολλά. Και δεν εννοούμε μόνο πράγματα του στιλ, «Να είναι με τον κατάλληλο άνθρωπο, με κάποιον που να τους καταλαβαίνει». Πέραν τού ότι είναι γλυκερά, εννοούνται αυτά — και βέβαια αφορούν όλο τον κόσμο. Εδώ παρακάτω θα πούμε μόνο δέκα από όλα τα υπόλοιπα, και όχι με αξιολογική σειρά, μόνο και μόνο για να μπούμε στο νόημα. [1] Ξυπνάω —για να το πάρω κάπως προσωπικά— κάθε μέρα (365 ημέρες τον χρόνο) στις 05:00, βρέξει-χιονίσει. Ναι, έχω δουλειές, πολλές δουλειές, και υποχρεώσεις, πολλές υποχρεώσεις, και δεν μου φτάνει η μέρα. Δεν έχω Κυριακές και αργίες, άδειες και σχόλες, εθνικές επετείους και διακοπές. Αλλά όμως: ο κυριότερος λόγος είναι για να πιω, όταν οι πρωινές υποχρεώσεις της ημέρας τελειώσουν, εκείνη την πρώτη γουλιά τον καφέ, ξέροντας πως είμαι μόνος στην πόλη. Δεν μπορεί να υπάρξει κάτι καλύτερο, πιο ουσιώδες, πιο ΓΕΜΑΤΟ από αυτό. Να αρχίζεις τη μέρα σου μόνος, ήσυχα, απολαυστικά, χωρίς θόρυβο, χωρίς ντιν-ντιν από τα τηλέφωνα, χωρίς ειδοποιήσεις και φωνές. Ευτυχία. [2] Τα καλύτερα σχέδια με τρίτους είναι αυτά που ακυρώνονται. Σκεφτείτε το σαν τη σφαίρα που κόβει το σχοινί του κρεμασμένου στα γουέστερν, σαν τη διαταγή που έρχεται την τελευταία στιγμή. «Ξέρεις, λυπάμαι, πρέπει να αναβάλουμε εκείνο το ΚΑΦΕΔΑΚΙ που είχαμε για σήμερα το απόγευμα, μου έτυχε κάτι που δεν σηκώνει αναβολή. Συγγνώμη…» «Ω, σοβαρά;! Αχ Θεέ μου, μα γιατί μωρέ;…» #πανηγύρια [3] Να σε παίρνουν από τη Σιγκαπούρη για να σου κλέψουν τον λογαριασμό, ενώ εσύ φοβόσουν ότι θα ήταν κάποιος γνωστός σου να σου πει στο κινητό το ίδιο πράγμα που είπατε από επροχθές και στο μέιλ. «Κλέψτε ό,τι θέλετε, χαλάλι σας». Αν βρείτε κάτι… [4] Τα e-shop. Στο πολύ κοντινό μέλλον, τα μαγαζιά δεν θα έχουν κανένα λόγο ύπαρξης, και όλα τα σημερινά καταστήματα θα είναι καφέ-μπαρ. Ήδη δεν έχουν λόγο ύπαρξης, αλλά οι εξωστρεφείς θέλουν να κυκλοφορούν και να βλέπουν βιτρίνες, οπότε αντέχουν ακόμη. Οκέι, περί ορέξεως… Οι εσωστρεφείς, πάλι, ψωνίζουν εδώ και χρόνια από το ίντερνετ, εύκολα, ξεκούραστα, χωρίς να στριμώχνονται μες στον κόσμο, χωρίς να ακούν ανοησίες γύρω τους, και φυσικά πιο φτηνά. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι πρέπει να ανοίξουν στον κούριερ. Αλλά λύνεται εύκολα: του λένε από τη μισάνοιχτη πόρτα να αφήσει το πακέτο ή τις σακούλες απέξω γιατί έχουν κόβιντ. Το πότε κατεβαίνει κουτρουβαλώντας από τις σκάλες, δεν λέγεται. Γεια σας. [5] Η τηλεόραση. Μία καλή σειρά στην τηλεόραση. Ή μια καλή ταινία στην τηλεόραση. Κατά προτίμηση που να τις έχουν ξαναδεί και να τις αγαπούν πολύ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από αυτήν. Να κάθεσαι μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας κάτι που μιλάει στην καρδιά σου, και τσιμπολογώντας κάσιους και χουρμάδες, εναλλάξ. Παράδεισος. [6] Τα βιβλία. Αλλά όχι απαραιτήτως αυτά τού Δυτικού Κανόνα. Τα βιβλία που τους αρέσουν. Δεν θα δεις έναν εσωστρεφή να διαβάζει το «Finnegans wake». Καλύτερα σπρώξ’ τον από έναν γκρεμό. Αλλά αυτά που αγαπά, ναι. Με πάθος. Θα μπει ολόκληρος στην ιστορία, και δεν θα θέλει να βγει από αυτήν. Νιώθει πλήρης εκεί μέσα, αυτές οι σελίδες είναι η καλύτερη comfort blanket του σύμπαντος κόσμου. Α, ναι. It’s a peaceful life. [7] Γεύμα σε ένα εστιατόριο, ή σε μια ταβέρνα, ΜΟΝΟΣ. Η χαρά της ζωής. Δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτε. Και όλος αυτός ο κόσμος γύρω τους; θα πείτε. Α, δεν έχει σημασία. Δεν ενοχλούν. Ίσα-ίσα που είναι αντικείμενα παρατήρησης. Οι εσωστρεφείς λατρεύουν να παρακολουθούν τους ανθρώπους. Είναι human-watchers. Και τι καλύτερο από το να τους βλέπεις στην πιο ευάλωτη στιγμή τους; Και ποια είναι η πιο ευάλωτη στιγμή ενός ανθρώπου, when dressed τέλος πάντων; [8] Τα κατοικίδια. Με ένα ζωάκι σπίτι σου, η μοναχικότητά σου, που βέβαια την απολαμβάνεις, πολλαπλασιάζεται με το δύο — και έτσι γίνεται ακαταμάχητη. Τα ζωάκια μας μας δέχονται όπως είμαστε, μας αγαπούν όπως είμαστε, και δεν θέλουν να αλλάξουμε ούτε τόσο. Μια γάτα, αλλά και ένας σκύλος, δεν πρόκειται να παρεξηγηθούν ποτέ αν κάθεσαι με το βιβλίο σου και δεν τους μιλάς. Ίσα-ίσα. Θα ξαπλώσουν δίπλα σου και θα βλέπουν στο όνειρό τους αυτό που διαβάζεις καθώς εσύ θα τους χαϊδολογάς ενστικτωδώς το σβέρκο. Πάρα πολλοί εσωστρεφείς έχουν μια γάτα σπίτι τους, ενώ κάποιοι τολμηροί σκύλο — προφανώς όχι από εκείνα τα σχέδια που θέλουν τρέξιμο δυο ώρες την ημέρα, πάλη, φρίσμπι και ακοντισμό. Κάτι πιο κόμοδο, πιο νυσταλέο. Ακόμη περισσότεροι βέβαια έχουν δράκους. Αλλά δεν το ξέρετε: όχι επειδή δεν τους κάνετε παρέα αυτούς τους ανθρώπους, αλλά επειδή δεν σας κάνουν παρέα αυτοί. [9] Να κάθονται σπίτι, μόνοι, και να χαζολογούν στο ίντερνετ. Μη φοβάστε: ένας εσωστρεφής δεν έχει ποτέ του «ελεύθερο χρόνο». Έχει πάντα δουλειές να κάνει και ντεντλάιν να προλάβει, ενώ τα χόμπι του δεν είναι να κοιτάζει από το μπαλκόνι — μπορεί να είναι η αστρονομία ή οι υπερχορδές. Όχι: θα είναι ονλάιν για να μάθει καινούργια πράγματα, για να γεμίσει δημιουργικά τις ώρες του, δεν θα αρχίσει να σχολιάζει εδώ κι εκεί («ΙΜΗΟ, κάνεις λάθος») ή να μπλέκει σε καβγάδες. Αυτά τα κάνει η αντίπαλη φράξια. [10] Να ταξιδεύουν σε νέα, ενδιαφέροντα μέρη μόνοι κατάμονοι, ή, εναλλακτικά, να κάνουν περιπάτους στην πόλη, υπό τη βροχή του φθινοπώρου. Οι εσωστρεφείς δεν κρατάνε ποτέ τους ομπρέλα, τις έχουν μόνο για ντεκόρ έξω από την πόρτα του σπιτιού τους ή κρεμασμένες στον καλόγερο στο χολ.
Για να φύγει η φαγητίλα, το γλυκό πρέπει να έχει τριπλάσιες θερμίδες από το κυρίως πιάτο. Ή έστω διπλάσιο όγκο. Σε μία δίκαιη κοινωνία. Σε έναν εξελιγμένο κόσμο. Στον κόσμο που ονειρευόμαστε.
* * *
Έχω την εντύπωση πως η υπόθεση με τα κινητά στα σχολεία θα εξελιχθεί όπως η σχετικώς παρόμοια με το κάπνισμα στους χώρους εστίασης: στην αρχή κάποιοι θερμοκέφαλοι θα φωνάξουν, θα σκούξουν, θα επικαλεστούν τη Χάρτα Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ενώ θα υπάρξουν και κάμποσοι που θα αμφισβητήσουν εμπράκτως το μέτρο — και μετά, όχι όλως ανεπαισθήτως αλλά μέσα σε μια-δυο μέρες, τα κινητά από τα σχολεία θα εξαφανιστούν. Ίσως δεν θυμόμαστε όλοι εξίσου καλά τι συνέβη με τον αντικαπνιστικό όταν ακόμη ήταν υπό συζήτηση· όμως όλοι ξέρουμε ότι σήμερα έτσι πας να ανάψεις τσιγάρο μέσα σε μαγαζί, θα πέσει φωτιά να σε κάψει και δεν θα βρεθεί άνθρωπος να σε κλάψει. Κάποια στιγμή, όχι στα πάντα αλλά σε ό,τι απαιτήσει κάθε φορά ο καιρός, οι κοινωνίες δείχνουν πως είναι πολύ πιο ώριμες από όσο νομίζει ο καθένας μας.
Ακόμη περισσότεροι βέβαια έχουν δράκους. Αλλά δεν το ξέρετε: όχι επειδή δεν τους κάνετε παρέα αυτούς τους ανθρώπους, αλλά επειδή δεν σας κάνουν παρέα αυτοί.
Μαλβίδες, Μαγαδασκάρη, Άγιος Μαυρίκιος: οι τρεις απολύτως απρόσιτοι εξωτικοί προορισμοί.
* * *
Με το που περάσεις τον κέρσορα πάνω από το εικονίδιο (y) Moυ αρέσει! στο Facebook, σου βγάζει και τα 7 reactions που διατίθενται: Μου αρέσει!, Τέλειο, Νοιάζομαι, Χαχά, Ουάου!, Λυπάμαι…, Έλεος! Σταθείτε την επόμενη φορά που θα τα δείτε και τα εφτά να μετεωρίζονται και να τρεμουλιάζουν καθώς περιμένουν να δουν ποιο απ’ όλα θα αποφασίσετε να κλικάρετε. Και σκεφτείτε το, αν θέλετε. Σκεφτείτε πόσο ΚΟΝΤΑ είναι όλα αυτά στα ΜΚΔ. Και επίσης, πόσο εύκολο είναι να κάνεις κάποιον να χαρεί για λίγες στιγμές, ή να τον καταρρακώσεις για καιρό, και όλα τα απ’ ανάμεσα. Αυτός ο κάποιος —σκεφτείτε ακόμα— είμαστε πάντα εμείς.
18°
