Weird συμπεριφορές που ενοχλούν τους εσωστρεφείς

Σύμφωνα με μία μεγάλη έρευνα, όσοι πίνουν τρία φλιτζάνια καφέ την ημέρα έχουν σχεδόν 50% χαμηλότερο κίνδυνο από τους ανθρώπους που απέχουν από την καφεΐνη να νοσήσουν από διαβήτη, να υποστούν ένα καρδιακό επεισόδιο ή να πάθουν εγκεφαλικό. Κι αυτά είναι καλά νέα για όσους έχουμε συνδέσει τη ζωή μας με τον καφέ. Δεν είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνουμε ότι ο καφές συνδέεται με σημαντικά οφέλη για την υγεία. Όπως διαβάζουμε, χάρη στις πολυφαινόλες (ό,τι και να είναι αυτό) και το χλωρογενικό οξύ (επίσης ό,τι και να είναι αυτό) που στριφογυρνάνε μέσα του, ο καφές έχει υπερηρωικού τύπου αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες — ειδικά μάλιστα ο εσπρέσο και ο κρύος καφές. (Ο πολύς εσπρέσο πάντως συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα ολικής χοληστερόλης, κι αυτό δεν μας ακούγεται καλό). Από την άλλη, οι καλοί καταναλωτές καφέ παρατηρήθηκε ότι βαδίζουν περισσότερο από όσους τον αποφεύγουν — ίσως από τα νεύρα τους. Και το περπάτημα είναι καλό, το έχουμε ξαναπεί και θα το ξαναπούμε. Ακόμη και όλα αυτά να μην ίσχυαν βέβαια, ο καφές είναι εκ Θεού. Η ζωή δεν θα ήταν η ίδια χωρίς αυτόν. Για να μην πω ότι δεν θα άξιζε, και ακουστώ υπερβολικός.

* * *

Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν μου φτάνει ο χρόνος για να διαβάσω τα βιβλία που θέλω. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μου φτάνει ο χρόνος για να διαβάζω ξανά και ξανά εκείνα που στ’ αλήθεια αγαπώ, και που είναι η ζωή μου. Νά λοιπόν τι ακόμα μπορεί να σου εξασφαλίσει —μαζί με τη Νορβηγία— το Τζόκερ: τα παλπ βιβλιαράκια σου.

* * *

Το θέμα είναι πως έτσι χάνουμε και την παραμικρή ελπίδα που είχαμε για την ανθρωπότητα. Εξαιτίας σας.

Απερίσκεπτες, ντιπ weird συμπεριφορές που ενοχλούν τους εσωστρεφείς: [1] Μη μας καλείτε σε κάτι που αρέσει σε εσάς. Μην είστε σίγουροι ότι αρέσει και σε άλλους. Μπορεί να είστε ναρκομανείς, να βγαίνετε για ΚΑΦΕΔΑΚΙ, ή να θέλετε να βλέπετε πορνό με δράκους του Κόμοντο. ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ. «Α, βλέπω ότι δεν έχεις κανονίσει κάτι, θα έρθεις με το παρεάκι για μπαρότσαρκα / για να ανεβούμε στον Όλυμπο / για να φάμε σούσι / για να ακούσουμε Παντελή Θαλασσινό / για να μπούμε σε μια σάουνα και να πεθάνουμε από ασφυξία μέσα σε οδύνη;» ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΟΥΜΕ. Το «δεν έχουμε κανονίσει κάτι» σημαίνει ότι «έχουμε κανονίσει να μην έχουμε κανονίσει κάτι»: σας περνάει ποτέ από το μυαλό, ή «δεν και πολύ» που έλεγε και η θεια μου η Μαριάνθη; [2] Μη μιλάτε δυνατά, χαλαρώστε. Ειδικά μιλώντας βέβαια, δεν είναι κακό να μιλάς δυνατά. Ιδίως όταν είσαι σε ένα διαστημόπλοιο με προορισμό τον LV-426, έναν από τους τρεις δορυφόρους του αέριου γίγαντα Calpamos στο σύστημα Zeta 2 Reticuli. Ή στο μπάνιο. Ή στο αμάξι σου όταν πηγαίνεις στη Βόρεια Μακεδονία για ψώνια στο σούπερ και οδοντίατρο. Όταν όμως μιλάς δυνατά και σε ακούνε και τρίτοι, είναι Πολύ Κακό. Ένας εσωστρεφής, που κατά βάση δεν είναι παρά ένας ήσυχος άνθρωπος, απεχθάνεται με όλη τη δύναμη της ψυχής του τους ανθρώπους που μιλούν δυνατά ενώ, π.χ., ΔΕΝ πέφτουν βόμβες γύρω τους. Δεν θα τους εμπιστευτεί ποτέ. [3] Μη μας παίρνετε τηλέφωνο. Το τηλέφωνο, όπως επίσης ο τροχός της Ιεράς Εξετάσεως, η Σιδηρά Παρθένος, οι Iron Maiden και άλλα τέτοια, ανήκουν σε άλλους αιώνες. Φτάνει όμως. Σοβαρευτείτε. ΥΓ. Εσάς σάς αρέσει να σας βγάζουν τα νύχια, να χαζεύετε random βιντεάκια στο TikTok, ή να βλέπετε επαναλήψεις του Lost; Όχι, ε; Ε, ούτε εμάς μάς αρέσει να μας παίρνετε τηλέφωνο. Αρέσει μόνο σε εσάς. Είστε weirdo. [4] Μη εγγίζετε. Και μην εισβάλλετε στον προσωπικό μας χώρο. Δεν χρειάζεται ν’ αγκαλιαστούμε κιόλας. Ήδη είναι βαρύ που συναντηθήκαμε στον δρόμο: τα ’φερε η τύχη έτσι. Αλλά κάπου φτάνει. Μπάστα. Μείνετε μακριά. (Και, όχι, το ένα μέτρο δεν είναι «μακριά»: μακριά είναι τα δύο-δυόμισι μέτρα και πάνω. That’s not a knife. That’s a knife). Το κάνετε παντού. Βλέπετε ότι στρίβουμε με τη φορά των δεικτών του ρολογιού για να μην είναι αντιμέτωπες οι μούρες μας, και μας ακολουθείτε κι εσείς, σαν το φεγγάρι. Καθόμαστε σε μια καλή θεσούλα στον ολόαδειο σινεμά, κι έρχεστε τρεις θέσεις παραδίπλα, ενώ ανάθεμα κι αν καταλάβετε την ταινία. Παρακαλούμε μείνετε περισσότερο σπίτι, ή πάτε στη Μύκονο. [5] Μη νομίζετε ότι ενδιαφερόμαστε ΚΙ ΕΜΕΙΣ για το μεγαλύτερο/σημαντικότερο/hottest κοινωνικό/καλλιτεχνικό/πολιτισμικό (μπλιαχ λέξη) γεγονός της χρονιάς. Μπορεί για Κάποια Άτομα το μεγαλύτερο/σημαντικότερο/hottest κοινωνικό/καλλιτεχνικό κ.τ.π. γεγονός της χρονιάς να είναι που πέρασε μια νυχτερίδα από το μπαλκόνι τους κυνηγώντας να φάει ένα κουνούπι. Πάντως όχι αυτό που εσείς, και ο πολύς κόσμος, νομίζετε ότι είναι. Στις 999 από τις 1.000 περιπτώσεις πέφτετε έτσι κι αλλιώς έξω. Νά γιατί: δεν θυμάστε ούτε ΕΝΑ από τα προηγούμενα μεγαλύτερα κλπ. κλπ. γεγονότα στα οποία παρευρεθήκατε στο παρελθόν. Beat that, mf. [6] Μη μας καλείτε σε συγκεντρώσεις άνω τού ενός ατόμου. Απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις και οι συναθροίσεις. Το «Meetings that could have been emails» (1ον) δεν το ’πανε για πλάκα, και (2ον) αφορά ΟΛΑ τα μίτινγκ. Ακόμα και ο Μυστικός Δείπνος θα μπορούσε να ήταν ένα μεϊλάκι: From Jeez >> ΘΕΜΑ: ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΘΑ ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΕΙ. >> ΠΡΟΣ: highlight | Απόψε έλεγα να μαζευτούμε στο σπίτι να τσιμπούσαμε κάτι, αλλά τελικά μπα, είμαι πτώμα, δεν παίζει. Σιγά μη σας βάλω να μου πλύνετε τα πόδια. Τέσπα, θα κάτσω μέσα να αράξω λιγάκι. Παρ’ όλα αυτά, άλλο ήθελα να σας πω: Κάτι παίζει με έναν από εσάς, αλανάρες μου… Κάποιος απ’ όλους σας θα με προδώσει. ;-) xoxo, J. / Johnnie >> Replying to all: Εγώ, Κύριε;! / PeterFormerKnownAsSaul >> Replying to all: wtf man?! / JudIsc30 >> Replying to me: Έλα, ρε μπρο, ποιος; / Jeez >> Replying to JudIsc30: Αυτός, 1-0. [7] Μην αρχίζετε ψιλοκουβέντα. Με εμάς. Κάντε τη με όποιον άλλον θέλετε. Πείτε λόγια του αέρα, μιλήστε για τον καιρό, για το ψάρεμα, για τον Κασσελάκη. Αλλά όχι με εμάς. Δεν αντέχουμε τα πράγματα που δεν έχουν σημασία. Δεν θεωρούμε πως κάποια τμήματα του χρόνου πρέπει ντε και καλά να γεμίσουν με κάτι επειδή είναι άδεια. Γιατί; Γιατί. Δεν. Είναι. Άδεια. Η ανόητη φλυαρία, τα δίχως νόημα και αξία λόγια, οι πομφόλυγες, είναι σαν εκείνα τα λαρυγγικά τραγούδια των Μογγόλων που παίζουν στα βέγκαν φεστιβάλ υπέρ των Παλαιστινίων και μερακλώνουν τα πλήθη από κάτω. #νοτ [8] Μη μας ρωτάτε αν είμαστε καλά ή αν έχουμε κάτι, αν μάς πείραξε αυτό ή εκείνο, επειδή μάς βλέπετε «κάπως». Μια χαρά είμαστε, δεν θα χασκογελάμε κιόλας επειδή εσείς είστε περίεργοι. Για όνομα του καλού Θεού. Έτσι είμαστε πάντα. Κι αν γελάμε καμιά φορά, είναι γιατί ακούσαμε κάτι πραγματικά έξυπνο και αστείο. Και, ναι, προφανώς όχι από εσάς. [9] Μη μας στέλνετε προσκλήσεις της τελευταίας στιγμής. Σωστά, ακόμα και από ένα μήνα πριν να μας την είχατε στείλει, πάλι όχι θα λέγαμε. Δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι πως έτσι χάνουμε και την παραμικρή ελπίδα που είχαμε για την ανθρωπότητα. Εξαιτίας σας. [10] Μη νομίζετε ότι είμαστε παράξενοι, τρελοί, ή ότι έχουμε «κάτι». Αναρωτηθείτε αν το έχετε ΕΣΕΙΣ.

* * *

Κατηγορίες συγγραφέων, συνέχεια από τα προηγούμενα: [¤] Τα ψώνια που δεν είναι, ούτε θα γίνουν ποτέ τους, συγγραφείς. Λένε διαρκώς πόσο καλοί είναι, και αφηγούνται βιωματικές ιστορίες. [¤] Οι ψωνισμένοι. Μιλούν περί εμπνεύσεως (δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα), ανάγκης (ε, ούτε αυτό υπάρχει, ανάγκη έχουμε μόνο για να πάμε στην τουαλέτα ή για να πάρουμε ναρκωτικά αν είμαστε τοξικοί) κλπ. κλπ. Καλή φάση.

* * *

«Ο Ίθαν και οι αδερφές του έσκαβαν για όστρακα το χάραμα στη σκοτεινή άμμο και η Έσθερ τους επέβλεπε από την κουνιστή της καρέκλα, που ’χε βάλει τον Ίθαν να της την κουβαλήσει και να την αφήσει κει που λαμπύριζε ένα λασπερό σιάδι με το που τραβιόταν η θάλασσα. Κάπνιζε την πίπα της, έπινε τσάι από ένα τσουγκρισμένο φλιτζάνι στολισμένο με μπλε ανεμόμυλους και παρακολουθούσε τις σκυφτές τους σιλουέτες να κινούνται μπρος στο ωχρό κεκλιμένο αυγινό φως στον ορίζοντα. Οι μυρωδιές της παλιρροϊκής λάσπης και του αρμυρού νερού ανακατώνονταν μ’ αυτές του χορταριού, των αγριολούλουδων και μικρών πεύκων αδραγμένων στις γρανίτινες άκρες του νησιού. Τα αδέρφια μάκραιναν το ένα από τ’ άλλο και ζύγωναν ξανά, αφήνοντας ίχνη από τις τσουγκράνες τους και κρατήρες αναδεμένης άμμου, ώσπου το σιάδι έμοιαζε με πήλινη πλάκα με εντυπωμένη πάνω τη γραφή που είχε δείξει ο κύριος Ντάιαμοντ στους μαθητές στο βιβλίο της ιστορίας. Σφηνοειδής. Ιερογλυφική. Μια καταγραφή του επιούσιου άρτου, που την έσβηνε η επόμενη παλίρροια. Μέσα σε μία ώρα η Έσθερ λογάριασε ότι θα είχαν σκάψει πέντ’-έξι λίβρες και φώναξε, Εντάξει, φτάνει τόσο». Paul Harding, «Η άλλη Εδέμ» (μετάφραση Μιχάλης Μακρόπουλος, Εκδόσεις Διόπτρα). [§] Δεν έχουμε διαβάσει κάτι παρόμοιο. Συγκλονιστικό βιβλίο, βασισμένο σε (δυστυχώς) αληθινά γεγονότα. Νά και το οπισθόφυλλο: [§] «Το 1792, ο πρώην σκλάβος Μπέντζαμιν Χάνι και η Ιρλανδή γυναίκα του Πέισιενς εγκαθίστανται σ’ ένα ερημονήσι απέναντι από τις ακτές του Μέιν. Ο Μπέντζαμιν φυτεύει μηλιές στο μικρό του νησάκι, όπου σιγά-σιγά βρίσκουν καταφύγιο κι άλλοι άνθρωποι — μαύροι, ιθαγενείς, απόκληροι… Έναν αιώνα αργότερα, οι λιγοστοί απόγονοί τους ζουν στο νησί πάμπτωχοι και απομονωμένοι, αλλά τουλάχιστον μακριά από την εχθρότητα που τους περιμένει στην ενδοχώρα. Το καλοκαίρι του 1912, ένας ιδεαλιστής αλλά γεμάτος προκαταλήψεις ιεραπόστολος, που έρχεται να μορφώσει τα παιδιά του νησιού, τραβά την προσοχή των Αρχών. Μια επιτροπή ειδικών καταφθάνει και κρίνει ότι η “εκφυλισμένη” κοινότητα πρέπει να διαλυθεί. Μόνο ο Ίθαν Χάνι, που διαθέτει ταλέντο στη ζωγραφική, ίσως έχει μια ευκαιρία να ξεφύγει, καθώς οι κάτοικοι απομακρύνονται με τη βία και στέλνονται σε ιδρύματα, ενώ τα σπίτια τους γκρεμίζονται για να μετατραπεί το νησί σε θέρετρο». Κυκλοφορεί την Τετάρτη που μας έρχεται.

* * *

Χθες έπαιζαν οι Tiger Lillies εδώ στην πόλη μας. Δεν πήγα να τους δω. (Και είχα και προσκλήσεις για τις καλύτερες θέσεις στο ανακαινισμένο Ολύμπιον). Τελευταία φορά που τους άκουσα ζωντανά ήταν το 2018 στην Πράγα — και πρώτη το 2003 στην Αθήνα. Αλλά, πρώτον, εκεί στην Τσεχία δεν καθόσουν, ήταν στο όρθιο, άμα τυχόν σε έπιανε κάτι μπορούσες απλώς να πας μέχρι το μπαρ για μία ακόμη μπίρα, ή να σπρώξεις και να βγεις στον δρόμο· και, δεύτερον, τα τελευταία έξι χρόνια προφανώς και συνέβαλαν στο να χειροτερέψω κομμάτι, σωστά; Ο χρόνος είναι ο πατέρας της εντροπίας. EDIT: Το «χειροτερέψω» εντός εισαγωγικών. Καλύτερα είμαι έτσι. It’s a peaceful life.