Δεβελίκι, Διόνυσος, μπιτς μπαρ «Μαορί», Αρναία, Πολύγυρος, έκσταση από πεύκα στη διαδρομή, νερά σε χρώματα άγριου μπλε, όγκοι ορεινοί και Χολομώντιοι, παραλίες όχι τόσο πολύ γεμάτες. Γομάτι, Βράσταμα, κουκκίδες στο χάρτη, σημεία καίρια, μυρωδιά ρετσινιού, πράσινο ως εκεί που πιάνει το μάτι, καντίνες, κάμπινγκ, ω τρίτο πόδι Χαλκιδικής! Σε προτιμούν λίγοι, μα εκλεκτοί.
Ορκίζονται στην ομορφιά σου, σε βρίσκουν μοναδικό, τα άλλα πόδια-αδέλφια σου τα σνομπάρουν, είναι, λένε, πολύβουα και ματιασμένα, τα σάρωσε η πολυκοσμία και η «ανάπτυξη», τα μπετά και το rooms to let, οι μάζες των Βαλκάνιων αλλά και των Θεσσαλονικέων που, όταν λένε καλοκαίρι, εννοούν τη γνωστή ιερόσυλη σύναξη: φτηνά λάδια στο τηγάνι των ταβερνείων, πλην εξαιρέσεων, θολά και ανακατεμένα νερά από το μπούγιο των τατού και των σκυλιών στα μπιτσόμπαρα, πλην εξαιρέσεων, οικογένειες Χωραφά να αλλάζουν σε πλαζ όπου μαίνεται ο ρακεταμπουρισμός και η αγένεια, η εκμετάλλευση της ανάγκης για δροσιά.
Πλην εξαιρέσεων, έτσι είναι και στο δεύτερο πόδι, συνεχίζουν να υμνούν οι πιστοί σου, ω τρίτο πόδι, που ευτυχώς δεν σε σάρωσε ακόμη η γκλαμουριά της μεζονέτας by the sea, στις ψαροταβέρνες σου δεν ανοίγει μετά το ψάρι σαμπάνια ο Ρώσος ανθυποολιγάρχης, μήτε στις όμορφες παραλίες σου μαίνονται η γκλαμουριά του κλαρινογαμπρισμού και η τρεντουριά της χαβαγιάνας σινιέ σαγιονάρας! Ω, τόπε μακαριστέ και ευλογημένε, απομεινάρι περασμένων δεκαετιών αγνών και εξαγνιστικών, λιμανάκι Τρυπητής, απόδραση για Αμμουλιανή, Νέα Ρόδα, Ιερισσός και σέβεντις εσάνς Ολυμπιάδα, Ουρανούπολη, βαρκάκια και βουρ για Γαϊδουρονησάκια, καθαγιασμένα σουβλάκια του Αγίου Προδρόμου, πλανόδιοι πωλητές μελιού και ρίγανης στην ορεινή Παλαιοχώρα, γιατί αυτός είναι ο μύθος που υφαίνεις, αγαπημένο τρίτο!
Είσαι σαν το Τρίτο Πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας, σε προτιμούν λίγοι για να ακούσουν το τραγούδι σου, βουνό και θάλασσα χέρι-χέρι, κίτρινα στάχυα και τιρκουάζ κύματα, ιστορίες για τη διώρυγα του Ξέρξη και τα Στάγειρα του Αριστοτέλη, φωνές ολέθρου από τις μάχες για το χρυσάφι των Σκουριών. Μην ξεχνάτε τις Σκουριές, ω τρίτο πόδι εσύ, που τους τελευταίους χειμώνες στα δελτία ειδήσεων ήσουν παρόν μόνο για τα κακά μαντάτα του βιασμού της γης σου.
Άμμος σαν κόκκος ρυζιού, γαλάζιες σημαίες, αριθμός των 14, χερσόνησος Άθως, εκδρομές για πιστούς, παραλία Ξηροποτάμου, λίγα χτυπήματα στην γκούγκλια ψηφιοχώρα, εκεί που κονταροχτυπιούνται οι δημοφιλείς και πλαγιοκοπούν τα λάικ. Γιατί είσαι ακόμα παρθένα φαντασίωση για τις μάζες, τρίτο πόδι, κι έτσι πρέπει να μείνεις: αμόλυντο από τα χούγια τα κακά, αιώνια θεσπέσιο, ξεχασμένα καρνάγια αντί για μαρίνες χλιδής, πέτρινα γεφύρια αντί για ασανσέρ που κατεβάζουν τις all inclusive διμοιρίες κατευθείαν από το χοτέλ στην παραλία. Γεφύρι Μεγάλης Παναγίας, Κακούδια με τους βράχους τους απόκρημνους, Πύργε του Προσφορίου και μνημείο του Ορκίνα, μείνετε απάτητα, σας ξορκίζω, αντισταθείτε, επιμείνατε!
Εδώ τολμούν και εκδρομούν και κολυμπούν και εκδράμουν οι αποφασισμένοι. Οι περιηγητές, που δεν τους θέλγει η βαριά βιομηχανία του Χαλκιδικέων Θέρους, αλλά μια άλλη ζωή στο απέραντο φυσικό σου κάλλος. Μια άλλη χώρα, ένα άλλο καλοκαίρι βορειοελλαδίτικο, απαλλαγμένο από τα στερεοτυπικά και συνάμα τόσο εύστοχο, αρκεί να συλλαβίσεις το σλόγκαν όπως πρέπει: Σαν το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής δεν έχει!
18°
