#TisSalonikistakaka σε λέω και κλαίω

Αν δεν έχεις ζήσει στη Θεσσαλονίκη, στη Σαλόνικα, στη Σαλούγκα, στη «Νύφη του Θερμαϊκού», στη συμπρωτεύουσα, στην πόλη που ο Δημήτρης Μητροπάνος αναζήτησε χαράματα,  στην «ερωτική πόλη» που φαντασιώνονται οι «Αθηνέζοι» καμιά φορά, και τη δεις για λίγες μέρες μόνο, μπορεί και να σε γελάσει.

Αν έχεις γεννηθεί, έχεις μεγαλώσει εκεί και επιστρέφεις σε αυτή όταν στο επιτρέπει ο Πάσχας, φεύγεις πάντα με απορίες. Όχι σουβλάκι ή καλαμάκι. Ούτε μπουγάτσα ή κρέμα. Υπάρχει μέλλον στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας ή κινδυνεύει να ονειρεύεται για πάντα πώς κάποια μέρα μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα; Αφού σηκώθηκαν πρωταθλήματα, έσπασαν αυγά, ήρθε ο Μάης και έρχονται κι εκλογές με 22 (!) υποψηφίους δημάρχους, τις λίγες μέρες που βρέθηκα ξανά στο βορρά σκάλωσα με #TisSalonikistakaka.

Σκάλωμα 1 - Επικίνδυνη Αποστολή ΑΠΘ: Σου καρφώθηκε να πάρεις τον πάπυρο από το πτυχίο σου που σε περιμένει χρόνια αλλά δεν αξιώθηκες να πας το πάρεις ποτέ. Αν στα 00s απορούσες με τους μικροπωλητές πειρατικών cd, λίγο πριν έρθουν τα 20s, σηκώνεις τα χέρια ψηλά με το εμπόριο ουσιών, που είναι κοινό μυστικό, πως συμβαίνει στο χώρο του ιστορικού πανεπιστημίου που είναι το μεγαλύτερο σε αριθμό φοιτητών εκπαιδευτικό ίδρυμα της Ελλάδας και είναι διεθνώς αναγνωρισμένο για το εκπαιδευτικό και ερευνητικό ακαδημαϊκό έργο, όπως θα σου πει και η βικιπαίδεια. Εκτός κι αν θέλεις να κάνεις MBA στο Narcos.  

Σκάλωμα 2 – Βόλτα στη Νέα Παραλία: Η αμήχανη στιγμή που θέλεις να δεις τον ήλιο να αγκαλιάζει τον ορίζοντα, να αράξεις χαζεύοντας τους δρομείς, να διαβάσεις το βιβλίο σου και να βρεις το ζεν σου αλλά θα ακούσεις την εξάτμιση του εξυπνάκια που θεώρησε καλή ιδέα να καβαλήσει τον ποδηλατόδρομο με την καραφτιαγμένη μηχανή του. Οκέι, λες θα ανέβεις στο «παρατηρητήριο», και πέφτεις σε ξηλωμένα παγκάκια γεμάτα ταγκιές από δήθεν μάγκες και παρατημένο σκουπιδαριό που αναγκαστικά θα μαζέψουν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα. Ο Σαρτρ δεν είχε πει, πως «η κόλαση είναι οι άλλοι;».

Σκάλωμα 3 – Reunion χωρίς φιλικό μπάσκετ στη θάλασσα δεν λέει. Μπάσκετ μετά το βράδυ δεν παίζει, αφού ο χώρος κλειδώνεται. Ίσως γιατί κανένας δεν είναι σίγουρος αν το πρωί θα έχουν μείνει μπασκέτες.  Υπερβολή να το κάνεις λίγο ταινία στο κεφάλι σου και να νομίσεις πως είσαι στη Venice Beach, ε; Τι, χαζοαμερικανάκια θα γίνουμε;

Σκάλωμα 4 – Αφίσες με γλουτολίνη σε κάδους ανακύκλωσης και σε όποιες στάσεις λεωφορείων παραμένουν όρθιες. Δεν χρειάζεται να είσαι επαγγελματίας ακτιβιστής για να ερεθιστεί το μάτι σου. Όπως δεν χρειάζεται να ψάξεις και για αγγελίες σε εφημερίδες και ίντερνετ. Απλά κάνε μια βόλτα στην Τσιμισκή.

Σκάλωμα 5 – Οι θρασύδειλοι του Θερμαϊκού. Πήρες μεγάλε το παγωτάκι σου και τα αναψυκτικά σου και κυκλοφορείς σαν πάτερ φαμίλιας το σουκού βγάζοντας τις σέλφι σου. Είναι ανάγκη να τα πετάξεις στη θάλασσα, επιβαρύνοντας κι άλλο το περιβάλλον; H λογική τα έχει με άλλον.

Σκάλωμα 6 – Λίγα κέντρα μεγαλουπόλεων έχουν την αύρα της Θεσσαλονίκης. Λίγοι ασυνείδητοι οδηγοί αρκούν για να τριπλοδιπλοπαρκάρουν το αυτοκίνητό τους στη Μητροπόλεως και να κάνουν την υπόθεση βόλτα ένα σουρέαλ σενάριο επιστημονικής πραγματικότητας.  

Σκάλωμα 7 – Μετρό, τα χρόνια μετρώ. Από την περίφημη «τρύπα» στην οδό Αγγελάκη στα τέλη των 80s πέρασαν τέσσερις δεκαετίες, μεσολάβησαν διαμάχες, πάγωσαν έργα και το μεγαλεπήβολο έργο που θα μπορούσε να αλλάξει το συγκοινωνιακό χάρτη της πόλης κατάντησε μια διαρκής φιέστα προαναγγελιών και το πιο σύντομο ανέκδοτο, αφού μία λέξη αρκεί.

Σκάλωμα 8 – CSI Ροτόντα. Η πλατεία-αιώνιο ραντεβού των φοιτητών και των πιτσιρικάδων έγινε περατζάδα εγκληματικότητας που το σκέφτεσαι όταν αρχίσει να σουρουπώνεις αν θα περάσεις ή όχι. Γιατί; Μέχρι πότε;

Σκάλωμα 9 – Είναι πάντα ωραίο να ανακαλύπτεις την πόλη κάτω από την πόλη. Όχι αν ο νταής του τετραγώνου έχει βγάλει το λουρί από το χαριτωμένο ροτβάιλερ του που αποφάσισε να στιγματίσει κάθε γωνία της Αρχαίας Αγοράς.

Σκάλωμα 10 – Anno Domini 2019. Πάντα υπάρχει κάποιος που μπορεί να κλείσει μια λεωφορείολωρίδα για να φτάσει πιο γρήγορα στον προορισμό τους, καθυστερώντας του υπόλοιπους! Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο είχε πει ο Γκάντι, αλλά πλάκα με κάνεις τώρα;