- CITY GUIDE
- PODCAST
-
29°
Καλαμαριά και πάσης Ελλάδος
Η Καλαμαριά μοιάζει με άγνωστο πλανήτη, έχει τους δικούς της κώδικες και τη δική της μελαγχολία
![53872-118509.jpg 53872-118509.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2013/11/13/53872-118509.jpg)
Η παράσταση «Γιοι και κόρες» σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού στο δημοτικό θέατρο «Μελίνα Μερκούρη»
Κυριακίλα! Αυτό το συναίσθημα, αυτή η κατάσταση, αυτή η γκριζούρα, η μίρλα, το βάρος που σε πιάνει και σε πνίγει κάθε φορά που η νύχτα της Κυριακής πέφτει στη Θεσσαλονίκη και εσύ περιπλανιέσαι στα προάστια, καλή ώρα όπως την προηγούμενη Κυριακή στα πέριξ της οδού Κομνηνών στην Καλαμαριά, ψάχνοντας για πάρκινγκ.
Η παράσταση «Γιοι και κόρες» σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού στο δημοτικό θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» ήταν η αιτία. Ο ΠΑΟΚ έτρωγε τέσσερα από τον Ολυμπιακό, στη Βουλή μιλούσαν για δυσπιστίες, Τέξας και υποβρύχια, πουθενά δεν υπήρχε σπιθαμή ελεύθερη για να αφήσουμε το αμάξι, στα καφενεία εκατοντάδες γέρων έπαιζαν πρέφα, οι ντελιβεράδες του γυράδικου «Σεραφίνο» απογείωναν τα παπιά με την πραμάτεια τους πέρα-δώθε, μοναχικοί σκυλίτες (ιδιοκτήτες σκύλου που τον βγάζουν βόλτα για παιχνίδι και πιπί) σήκωναν την κουκούλα του hoodie για να προφυλαχτούν από την υγρασία, στο θέατρο τρελή ουρά από γριές με μαλλί λάχανο, κρεπαρισμένο, τίγκα με λακ Παρασκευής, αλλά και νεαρόκοσμος καλλωπισμένος που περίμενε υπομονετικά για μια θέση, μιας και η παράσταση του Καλαβριανού είναι το απόλυτο sold out της σεζόν.
Κυριακίλα! Πάντα η Καλαμαριά μοιάζει με άγνωστο πλανήτη, έχει τους δικούς της κώδικες και τη δική της μελαγχολία, διαφορετική από αυτή του κέντρου της πόλης. Κοντινότερη είναι, θα έλεγα, η φάση της με αυτή των επαρχιών της βόρειας Ελλάδας, όπως η Ξάνθη, η Σκύδρα, η Έδεσσα, η Κομοτηνή και η Λάρισα. Δεν συμβαίνει τίποτα μετά τις εννιά το βράδυ. Όμως στο «Γιοι και κόρες» συνέβησαν πράγματα μαγικά, οι μικρές ιστορίες κάτω από τη μεγάλη ελληνική ιστορία όπως τις ξετύλιξαν οι ηθοποιοί Γιώργος Γλάστρας, Στέφη Πουλοπούλου, Άννα Ελεφάντη και Γιώργος Παπαπαύλου έμοιαζαν με ένα θλιμμένο μπλουζ. Ιστορίες για αντάρτες της Χαλκιδικής και μαχαίρια στον εμφύλιο, μια Πρωτοχρονιά του ’76 με τροχαία ατυχήματα, μπερμπάντηδες συζύγους και υπομονετικές κερατούδες, ιστορίες έρωτα Ελλήνων φοιτητών στο διχασμένο Βερολίνο του Ψυχρού Πολέμου, και στο ενδιάμεσο όλων αυτών το τραγούδι της Ρίτας Σακελλαρίου… «σε παρακαλώ απόψε, την ψυχή μου βρες και κόψε, πάρε την αναπνοή μου, βάλε τέρμα στη ζωή μου».
Δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην έφυγε την προηγούμενη Κυριακή από αυτή την παράσταση με τη συγκίνηση στα όρια των δακρύων αλλά και την καρδιά τίγκα στην ευτυχία, για το πώς σε αυτή την Ελλάδα της κρίσης, που το παρελθόν επιστρέφει σε πρώτο πλάνο, ο Καλαβριανός και η ομάδα του κατάφεραν με εξαίσιο σκηνοθετικό και αφηγηματικό τρόπο να διηγηθούν τον κοινό μας τόπο: είμαστε ιστορίες των πατεράδων και των μανάδων μας, των γειτόνων και του σογιού μας, των περιοχών ανά την επικράτεια όπου η μνήμη μέσω των προφορικών διηγήσεων κρατά το καντήλι αναμμένο.
Επιστρέφοντας για το σπίτι διέσχισα τη Βασιλίσσης Όλγας, γεμάτη χριστουγεννάδικα που διαλαλούσαν λαμπάκια και ελαφάκια, αγιοβασίληδες και φωτάκια σε κατάσταση προεόρτιου παροξυσμού, η Κυριακίλα με έπιασε και πάλι. Λονδίνο γίναμε, σκέφτηκα σε χρόνο dt, καθώς λίγα λεπτά πριν, στην παράσταση του Καλαβριανού, ήμουν στην Κεφαλονιά του τραγικού σεισμού του ’53. Είναι να μη σε πιάνει τζετ λαγκ;
Κεντρική Φωτό: «Γιοι και κόρες», Το grand σουξέ της φετινής θεατρικής θεσσαλονικιώτικης σεζόν
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Θα αλλάξει ο τρόπος που ταξιδεύουμε στον κόσμο και βρίσκουμε φτηνά καταλύματα μετά τη δραστική απόφαση της Βαρκελώνης εναντίον του AirBnB;
Μαγαζιά, φίλοι, γνωστοί, κουβέντες, και ίσως ένα σάντουιτς με σαλάμι και κασέρι, σε ζυμωτό ψωμάκι
Τέσσερις μέρες με συναυλίες εικαστικά, εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας, αγώνες δρόμου, Yoga, φαγητό, παιχνίδια για παιδιά, πεζοπορία, αναρρίχηση
Γιατί αυτές οι δύο φωτογραφίες από την πόλη τους Φωτός, που είναι τραβηγμένες με απόσταση ενός και πλέον αιώνα, μάς εντυπωσιάζουν; Γιατί δεν έχει αλλάξει τίποτα σ’ αυτές
Το 2023 εκατό χιλιάδες κάτοικοι της πολιτείας της Νέας Υόρκης μετακόμισαν σε άλλες πολιτείες
Νέα έρευνα αναλύει τις μεταβλητές που διαμορφώνουν την ποιότητα διαβίωσης
Ονειρεύονται την πόλη τους ως έναν κατεξοχήν προορισμό για extreme sports και πόλο έλξης αθλητών από όλο τον κόσμο
Όταν βομβαρδιζόμαστε από εικόνες, δεν υπάρχει χώρος για ονειροπόληση
H Άρτα τόσα χρόνια για μένα ήταν πέρασμα και όχι στάση
Ένα εγχειρίδιο κατανόησης της βιώσιμης κινητικότητας που συνδέεται άρρηκτα με την κοινωνική συμπερίληψη και την άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων
Όλες οι γειτονιές της πόλης δηλώνουν παρόν στο έθιμο που θέλει και την ενδυμασία του
Τα fun facts, τα νόστιμα spots, οι φετινές προετοιμασίες
Η «νύμφη του Βορρά» με τα στραβά αλλά και τα εκατό καλά της, η πόλη μέσα από αντιφάσεις, συνονθυλεύματα, γκρίνιες για τα χρωστούμενα και κατάλοιπα αιώνων
Μεγαλεπήβολο αρχιτεκτόνημα στην πόλη των καουμπόηδων
100 χιλιόμετρα νότια του Αρκτικού Κύκλου, με θερμοκρασίες στους -30°C
Ένας δρόμος γεμάτος έμπνευση και φαντασία
Το να ζεις μόνος σου σε άλλη χώρα ισορροπεί ανάμεσα στο να σου φαίνονται όλα υπέροχα και στο να σου φαίνονται όλα βουνό
Στα μέρη που το «πάμε για καφέ καμιά μέρα», στον ξεχασμένο φίλο σου από το Δημοτικό, γίνεται πράξη
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.