Ποια είναι τα πιο ενδιαφέροντα κορίτσια στη Θεσσαλονίκη;
Τα ωραιότερα πράγματα σε αυτή την πόλη είναι γένους θηλυκού. Η θάλασσα, η μουσική, η καφεΐνη, η δημιουργικότητα, η μόδα, η γεύση, η τέχνη, η κουζίνα, οι κυρίες της. Εξού κι ένα πορτφόλιο με μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα κορίτσια του Βορρά, που η Athens Voice τα συλλαμβάνει στην καλύτερή τους φάση.
Λέλα Ράμογλου
Εικαστικός, περφόρμερ
Φωτογραφία: Σάκης Γιούμπασης
Τέτοιον καιρό πέρσι ανατίναξε την πόλη στήνοντας στο εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο «Άριστον» στον Βαρδάρη μια διαδραστική παράσταση-περφόρμανς, όπου συμμετείχαν 30 καλλιτέχνες και εξελισσόταν και στους 7 ορόφους. Κατά γενική ομολογία όσων την ξέρουν, η παιδεία της, η τρέλα της και το όνειρό της να στήνει εξωσυμβατικά πράγματα είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσει στο επόμενο πρότζεκτ. Από πού πήρε το καπέλο της φωτογραφίας; «Το έκλεψα από μια Ρωσίδα τύπισσα στην Κασκάρα που τόλμησε να πει πως ο Μπρους Λι δεν ζει».
Ένα πολυπράγμον δίδυμο (μάνα και κόρη), μια φανταστική ιδέα για τη Θεσσαλονίκη ονόματι PillBOX, κι ένα βήμα στις καλλιτεχνικές φιγούρες αυτής της πόλης που αυξάνονται και πληθύνονται. «Ο σκοπός που μας οδήγησε στη δημιουργία της PillBOX είναι η επαφή και η συγκέντρωση του καλλιτεχνικού κόσμου χωρίς γεωγραφικά όρια, καθώς και η προαγωγή και η ανάδειξη του έργου τους. Για τον σκοπό αυτό, διοργανώνουμε και επιμελούμαστε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η PillBOX ασχολείται με την έρευνα και την καταγραφή κάθε είδους δημιουργικής δραστηριότητας. Ενδεικτικά, οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στις εκδηλώσεις παράγουν αντικείμενα ένδυσης και μόδας, χειροποίητα αξεσουάρ, κατασκευές από ανακυκλώσιμα υλικά, είδη διακόσμησης, φωτιστικά, κόμικ, κοσμήματα, τσάντες και ρούχα ζωγραφισμένα στο χέρι, έπιπλα κ.ά. Πρόκειται για ένα εορταστικό bazaar στο οποίο εκτίθενται ενδύματα, κοσμήματα, αξεσουάρ, διακοσμητικά αντικείμενα, καθώς επίσης δημιουργίες που έχουν σχέση με την τέχνη της ζωγραφικής, της φωτογραφίας και αρτοζαχαροπλαστικής».
Σιμόνη Φοντάνα
Street artist
Φωτογραφία: Ani Jo
Έργα της μαζί με αυτά του συντρόφου της στη ζωή, αλλά και στη The Box Gallery της Απελλού, εκτέθηκαν πρόσφατα στη Moniker Art Fair 2013, στην Brick Lane του Λονδίνου.
«Αφενός, αυτά που ζωγραφίζω εγώ είναι πιο girlie, αφετέρου δουλεύω με πινέλα. Ίσως γι’ αυτό δεν έχω πρόβλημα συνεργασίας με τα αγόρια».
Η Σιμόνη είναι αυθεντική και στη δημιουργική κοσμοθεωρία και στην εικαστική της φόρμα. Δουλεύει με πινέλα, μαρκαδόρους, πλαστικά, μελάνια, ακρυλικά («αποφεύγω τα σπρέι, μου φέρνουν ημικρανία»). Οι δημιουργίες της είναι ανθρωποκεντρικές, τρυφερές, συναισθηματικές – θα μπορούσαν άνετα να γίνουν εξώφυλλα δίσκων της Χοπ Σαντοβάλ ή της Ίζομπελ Κάμπελ.
Προετοιμάζεται για το Πανευρωπαϊκό της Ζυρίχης, προπονείται στο Καυταντζόγλειο και ενώ διαπρέπει και στα δύο, τα 100 και τα 400 μέτρα, διάλεξε να γκαζώσει στα 400.
«Στα 100 μέτρα δεν πας πουθενά, αν είσαι ο πρώτος. Ακόμη και αν διαθέτεις στόφα πρωτιάς, όμως, είσαι αμελητέα μονάδα διεθνώς». Συγκρατήστε το όνομα για μελλοντική χρήση, έστω και, αν όπως έχουν τα πράγματα, δεν θα υπάρξει ποτέ πλοίο «Αίολη - Πιντή».
Αριάδνη Καπελιώτη
Σχεδιάστρια κοσμημάτων
Φωτογραφία: Δημήτρης Καραθάνος
Καταμεσής της Θεσσαλονίκης, σε έναν παράδρομο πίσω από τη στοά Ρογκότη στη Βενιζέλου, το ατελιέ της Αριάδνης Καπελιώτη είναι μια χώρα του αγνώστου. Το label SuperLora γνέφει στις κλασικές μεθόδους παραγωγής κοσμημάτων, φροντίζοντας παράλληλα να διευρύνει την γκάμα των υλικών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να φτιαχτεί κάτι πολύτιμο, δίνοντας μάλιστα έμφαση στο απλό ή το φαινομενικά ευτελές. Ύφασμα, τούλι, πλαστικό, γυαλί, φελλός, πετονιά, κλωστή, τενεκεδάκια αναψυκτικών, φέρτε στο νου οτιδήποτε μπορεί να γίνει αντικείμενο κατεργασίας στο χέρι και με τον περίπλοκο, υπομονετικό τρόπο της η Αριάδνη θα το μετατρέψει σε ξεχωριστό αξεσουάρ. Η δουλειά της φέρει αρκετά στοιχεία από την κουλτούρα του upcycling, της επανάχρησης υλικών με τρόπο δημιουργικό, κάτι που τη φέρνει σε αρμονία με την πανευρωπαϊκά φθίνουσα οικονομία, που μπορεί να υποχρεώνει σε σφίξιμο της ζώνης αλλά σε καμία περίπτωση δεν καταπιέζει το γυναικείο καλλωπισμό.
Λουκρέτσια Αμπατζόγλου
Fashion blogger
Φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης
Τροφοδοτεί με μόδα και στιλ καθημερινά το scream-your-mind.blogspot.com, ενώ φέτος ολοκληρώνει και τις σπουδές της στην Accademia di Costumi e di Moda της Ρώμης.
«Αρχική ιδέα ήταν να κάνω ένα μπλογκ για χόμπι και να αρχίσω να ποστάρω στιγμές από την καθημερινότητά μου, κάποιες ιδέες σχετικά με τη μόδα, συνδυασμούς ρούχων και προτάσεις για το styling. Όσο περνούσε ο καιρός, αν και δεν πολυασχολούμουν, έβλεπα ότι υπήρχε ανταπόκριση, καθώς έφτασε τα 10.000 views πολύ γρήγορα. Αυτό, λοιπόν, που ξεκίνησε σαν χόμπι, πλέον το θεωρώ δουλειά. Ασχολούμαι καθημερινά ποστάροντας θέματα με μεγαλύτερη συχνότητα, απαντώ σε ερωτήσεις των followers, μοιράζομαι τη γνώμη μου με ανθρώπους που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα από ολόκληρο τον κόσμο. Στην ουσία κάνω την πρακτική μου πάνω στο αντικείμενο που σπουδάζω. Το Scream Your Mind είναι ένα όνομα που σκέφτηκα όταν ακόμα πήγαινα σχολείο».
May Roosevelt
Μουσικός
Φωτογραφία: Θάνος Καρτσόγλου
Περί τα τέλη του 2010 ξεκίνησε να καταπιάνεται με μια χούφτα ποιημάτων του Ντίνου Χριστιανόπουλου, με ενορχηστρώσεις βασισμένες σε πλήκτρα, θέρεμιν, βυζαντινές υμνωδίες και λαϊκή μουσική, με στόχο να απηχήσει το λυρικό κόσμο του ποιητή. Έχοντας λάβει την αποδοχή του βλάσφημου γέροντα και έχοντας καταλήξει σε μια δεκάδα έργων του Χριστιανόπουλου, προερχόμενων από τα τομίδια «Ποιήματα» και «Μικρά Ποιήματα», το καλοκαίρι του 2012 ξεκινά τις ηχογραφήσεις ενός άλμπουμ που ολοκληρώθηκε στις αρχές της φετινής χρονιάς. Πόσο ενεπλάκη ο ίδιος; Αρκετά ώστε να προικίσει και τα δέκα τραγούδια με τις απαγγελίες του: «Σε πήρα να μ’ επισκευάσεις / κι εσύ με ξεχαρβάλωσες», τον ακούμε να αναφωνεί στο ομώνυμο κομμάτι. Στο «Καινούργιο χιόνι πέφτει», τον ακούμε μινιμαλιστικό και ακαριαίο, σαν ένρινο χαϊκού: «Καινούργιο χιόνι πέφτει επάνω στο παλιό / κι άλλες νιφάδες βιάζονται να γίνουν λάσπη», ενώ μια απέριττη πιανιστική νυκτωδία της Roosevelt επιτείνει τη σπάνια ομορφιά που διέπει ολόκληρο το άλμπουμ.
Αναστασία Μαζαράκη
Fashion designer
Φωτογραφία: Άγγελος Γροντάς
Γεννήθηκε στη Νεάπολη του Γιάννη Αγγελάκα, μένει Μαρτίου. Τελείωσε fashion designer στη Σχολή Δημητρέλη το 1992, «όπου όλα γίνονταν στο χέρι: σχέδιο, εφαρμογή, πατρόν και styling». Παιδί της τάσης του αστικού ρομαντισμού, κηρύττει την αισθητική του Unique Like You. Πάμε πρόβα; «Η σειρά La Pomme D’Eve γεννήθηκε για να καλύψει ένα κενό στα γυναικεία ρούχα: τη μοναδικότητα. Κάθε κορίτσι έχει τη δική του προσωπικότητα, και αυτό έχει να κάνει με την κουλτούρα, την παιδεία, τις μουσικές που ακούει, τις ταινίες που έχει δει…». Εκτός από το «unique», ο όρος που επανέρχεται στο σχεδιαστικό της λεξιλόγιο είναι «mix». «Τα ρούχα μου είναι μια μεταμόρφωση, ένα remix. Τα remixed t-shirts είναι καθημερινά t-shirts από εξαιρετικής ποιότητας βαμβακερό, που μεταμορφώνονται σε φορέματα ή tops, τόσο πολύ ώστε είναι πάρα πολύ δύσκολο κανείς να διακρίνει την αρχική τους προέλευση». Και πώς διάλεξες αυτό το όνομα για το label σου; «La Pomme D’Eve, το μήλο της Εύας. Συμβολίζει τη μοναδικότητα, τη θηλυκότητα και την “αμαρτία” του να είσαι ξεχωριστή». Ποια γυναίκα θα ήθελες να ντύσεις; «Την Εύα». Τέλεια!
Εμιλία Ξανθοπούλου
Ζωγράφος
Φωτογραφία: Δημήτρης Καραθάνος
Μόλις ολοκλήρωσε την ατομική της έκθεση στην γκαλερί Tatsis Project/Artforum. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Θα παραμείνει για πάντα;
«Έχω και εγώ την ίδια απορία. Μακροπρόθεσμους προγραμματισμούς δεν κάνω πάντως». Αποφοίτησε από την τοπική σχολή Καλών Τεχνών με άριστα το 2008, ακολούθως έφυγε για Erasmus στο αντίστοιχο ίδρυμα της Μαδρίτης και ολοκλήρωσε τις σπουδές της με ένα μεταπτυχιακό στο Central Saint Martins College, όπου και βραβεύτηκε με το βραβείο Mischon De Reya Art Prize. Αναφέρεται στην ακαδημαϊκή εμπειρία της σαν «ασφαλώς το ωραιότερο κομμάτι των νεανικών χρόνων». Ανακαλεί τη γοητεία των εργαστηρίων, τη μυρωδιά του λαδιού, τις συζητήσεις, τη δημιουργική αφύπνιση μέσα από τη ζωγραφική πράξη.
Ειρήνη Παπακωνσταντίνου
Ιστορικός Τέχνης, επιμελήτρια Κρατικού
Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης
Φωτογραφία: Ελένη Στεργίου
Ίδρωσε, μόχθησε, έτρεξε, τσαταλιάστηκε, αλλά τα κατάφερε! Το 3ο Φεστιβάλ Περφόρμανς, που επιμελήθηκε για την biennale:4, μεταμόρφωσε τη Θεσσαλονίκη σε μια area futura, καθώς μερικοί από τους πιο γνωστούς περφόρμερ διέσπειραν στους δρόμους σώματα που έκαναν τέχνη, το καθένα με τον τρόπο του. Αυτό που ξεκίνησε σαν ένα event για λίγους, φέτος κατάφερε να αποκτήσει κοινό που παρακολουθούσε με ένα χάρτη στο χέρι τις δράσεις και τα «έργα». Δύναμη!
Για δεύτερη χρονιά το Open House τα έσπασε, καθώς χιλιάδες Θεσσαλονικιών άδραξαν την ευκαιρία. Η ιδέα πραγματοποίησής του στην Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε πριν 3 χρόνια, ήταν απλή και δοκιμασμένη στο εξωτερικό: κτίρια και χώροι με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον ανοίγουν τις πόρτες τους δωρεάν στο κοινό.
«Η Θεσσαλονίκη είναι μία πόλη με μεγάλη ιστορία που εκφράζεται και στην αρχιτεκτονική της: ιστορικά μνημεία, σύγχρονες κατοικίες, επιβλητικά δημόσια κτίρια. Ύστερα από μία χρονιά εντατικής προετοιμασίας, 67 κτίρια και χώροι αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος ανοίγουν στο κοινό. Μεγάλη έκπληξη και φέτος ήταν η συμμετοχή των εθελοντών, δεχθήκαμε πάνω από 700 αιτήσεις. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε ήταν πολλές, ωστόσο η θετική ενέργεια που παίρνουμε από τους εθελοντές και όλους όσοι αγκαλιάζουν τη δράση, μας κάνει να τις ξεχνάμε, και το μόνο συναίσθημα που έχουμε είναι χαρά για την αποδοχή της προσπάθειάς μας και ελπίδα να καταφέρουμε να κινητοποιήσουμε τη Θεσσαλονίκη για μία ακόμη χρονιά. Για εμάς το Open House είναι μία δράση που έχει ως βάση τη συμμετοχή και τη συνεργασία».
11°
