For those about to SOUL

Η ίδια θλιβερή, αλλοπρόσαλλη και απαράλλακτη χριστουγεννιάτικη εικόνα της πλατείας Αριστοτέλους.

Το ίδιο ψωραλέο έλατο, το καταθλιπτικό καράβι με τα συρμάτινα πανιά, τα ταλαιπωρημένα πόνι που πλανόδιοι αθίγγανοι τα πουλάνε για βόλτα και φωτογραφία στα 5 ευρώ, μαλλιά της γριάς, λουκάνικα,καψουροζευγαράκια, στίφη παρακείμενων φραπεδαριστών που ρουφούν με κυριακάτικη λαγνεία ροφήματα και θέα Θερμαϊκού, σκεπασμένοι από πλαστικές τέντες και μανιτάρια-φουφούδες, το μπρούτζινο άγαλμα του Αριστοτέλη με δάχτυλα πρησμένα σαν από κρυοπαγήματα, καλά Χριστούγεννα, κύριε Καρυωτάκη.

Ποια Πρέβεζα; Ακόμα κι αν είχατε αναβάλει την αυτοκτονία σας τότε και ο Θεός σάς χάριζε μάλα έτη και το ελληνικό δημόσιο σας μετέθετε στη Θεσσαλονίκη, την ίδια απόφαση πάλι θα παίρνατε και θα μετοικούσατε εθελοντικώς και αυτοχειριακώς, πανηγυρικώς και μεγαλοπρεπώς, εις τόπον χλοερόν, εγκαταλείποντας αυτή την πόλη, που το εορταστικό κιτς της πιο κεντρικής της πλατείας είναι το σήμα κατατεθέν της.

Ο αντίλογος σε όλα αυτά έρχεται από ένα κορίτσι δεκαπέντε χρονών που φοράει σκουφί Άγιο-Βασίλη με λαμπάκια που αναβοσβήνουν. Ένα από τα χιλιάδες δεκαπεντάχρονα κορίτσια που την Τρίτη 1 Δεκεμβρίου συμμετείχαν αγκαλιά με τους συμμαθητές της στη φωταγώγηση του δέντρου στο πλαίσιο της Γιορτής των Αγγέλων, conceptual εορτή που διοργανώνει απαρεγκλίτως τα τελευταία χρόνια ο δήμαρχος Βασίλης Παπαγεωργόπουλος. Ένα από τα χιλιάδες κορίτσια από όλες τις συνοικίες της Θεσσαλονίκης που ούρλιαξε μπροστά στη σκηνή όλα τα ρεφρέν από τα τραγούδια του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Που ήπιε τις μπίρες του, φιλήθηκε στα κλεφτά ή στην ψύχρα με ένα αλάνι από το 1ο Λύκειο Τούμπας και μετά τη συναυλία το πήρε με τα πόδια ως το σπίτι της στην Παπαναστασίου ή τη Δελφών, στέλνοντας μηνύματα στις άλλες που δεν κατέβηκαν γιατί είχαν να διαβάσουν ή δεν τις άφησε ο κηδεμόνας.

Είναι νόμος: Μόνο αν είσαι νέος και αθώος μπορείς να τη χαρείς τη Θεσσαλονίκη και, όταν βολτάρεις στο κέντρο της, να μη σε ενοχλούν ούτε το απάνθρωπο μποτιλιάρισμα ούτε οι τόνοι από αφίσες κολλημένες σε κάθε στύλο ούτε το κουρασμένο βλέμμα από τις πωλήτριες στους πάγκους των πολυκαταστημάτων ούτε οι ζητιάνοι ή οι ανάπηροι που κείτονται καταμεσής των πεζοδρομίων. Όταν είσαι νέος και αθώος δεν τα βλέπεις όλα αυτά, αφού ο αμφιβληστροειδής σου νετάρει μόνο στις φωτογραφίες των μοντέλων της βιτρίνας, στις τιμές των παπουτσιών, στα χρώματα του μπουφάν, που τέτοιο θέλεις να σου πάρει ο μπαμπάς σου τα Χριστούγεννα.

SOUL, το πάρτι

Όχι πως τέσσερις Δεκέμβρηδες πριν, όταν η συντακτική ομάδα του SOUL έστηνε τα θέματα του πρώτου τεύχους, η αισθητική της πόλης ήταν καλύτερη. Αντί για τον Χατζηγιάννη, ο δήμαρχος Βασίλης μάς έβγαλε live στην πλατεία Αριστοτέλους τον Σάκη Ρουβά ενώπιον του ίδιου άθλιου δέντρου, του ίδιου χαζοκάραβου και κάτι απαράδεκτων αγγέλων που κοσμούσαν μια σκατοαψίδα φυτεμένη στο πουθενά. Είχαμε όμως την υποψία πως σαν εμάς, δεν μπορεί, θα υπήρχαν κι άλλοι που τους εκνεύριζε το ίδιο αυτή η χαμοζωή, το κιτς, η φοβικότητα, η στενομυαλιά της πόλης και των αρχόντων της και η συνεπής άρνησή τους να ονειρεύονται το μέλλον ή να δρουν στο παρόν προτείνοντας άλλα κόλπα, άλλους ήρωες, άλλους ήχους, άλλες λέξεις, άλλες εικόνες.

Έτσι το SOUL έγινε το παιχνίδι μας. Και συνεχίζει να είναι. Περικυκλωμένοι από σκυλάδικα, ακούμε δυνατά το “Stellify” από το καινούργιο του Ίαν Μπράουν. Με τις γέρικες πολυκατοικίες και τους κακοτράχαλους δρόμους του κέντρου να μας σκιάζουν, αναπολούμε και γι’ αυτό δημοσιεύουμε κομμάτια για τη χαμένη ευκαιρία της Θεσσαλονίκης αν εμπιστευόταν τον ιστό της στον Μίμη Φατούρο. Με τις αφίσες της Ναταλίας Γερμανού και του dj Valentino, μόνιμες ταπετσαρίες στους τοίχους της Θεσσαλονίκης, γράφουμε για τους καινούργιους ίνφο και την ονειρική σαν σάουντρακ μουσική των Your Hand In Mine. Τέσσερα χρόνια μετά επιμένουμε να διαλέγουμε κοσμοπολιτισμό, αλλά και να τιμούμε τους ήρωες της πόλης που δεν θα απασχολήσουν με τους έρωτές τους τα κουσκουσάδικα που αναλύουν τα επόμενα σχέδια του Γρηγόρη Αρναούτογλου ή τη φιλάνθρωπο δράση της Έλενας Ράπτη. Το SOUL διάλεξε πόλη, διάλεξε ζωή και αυτό είναι που θα γιορτάσει αυτή την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου στο “Block 33”.

Γενέθλιο πάρτι; Μια άλλη Γιορτή των Αγγέλων; Και τα δύο! Ένα πανηγύρι για τις ωραιότερες λέξεις, ιδέες, μουσικές, εικόνες και χαρά που καραδοκούν σε κάθε γωνία της Θεσσαλονίκης, αν ξύσεις την άσχημη κρούστα που την περιβάλλει και δώσεις την ευκαιρία στους νέους ήρωες να βγουν στο φως. Ο Cayetano και οι ίνφο, ο Wicked, ο Alex Tsiridis, ο Λευτέρης Κορδιάος και μια επίλεκτη ομάδα από τους Zoltan Tribe Soundsystem, θα κεραυνοβολήσουν τα πικάπ. Οι Gang, που κάθε Σαββάτο βάζουν φωτιά στο “Malt ’n Jazz”, θα παίξουν ζωντανά real soul-a-rolla. Ελεύθερη είσοδος και πρόσκληση προς όλα τα «έθνη» και όλες τις φυλές της περίφημης, περίεργης και γοητευτικής συνάμα «άλλης Θεσσαλονίκης», για να ξεμυτίσει από το καβούκι της, να χορέψει και να γιορτάσει μαζί μας, όπως κάνει κάθε μήνα στα περίπτερα. Οι πόρτες ανοίγουν στις 8.00, και πω πω πω πώς θα χαρώ που θα είσαι εδώ!

stefanostsitsopoulos@yahoo.gr