Η Πάτρα είναι μια κανονική, παραθαλάσσια, ήσυχη πόλη της Αχαΐας… η οποία στις Απόκριες αρπάζει μια ντουντούκα στο ένα χέρι και μια τρακατρούκα στο άλλο, και μετατρέπεται ξαφνικά σε μια παλαβή, προ-έφηβη, πολύχρωμη, χορευτική, αλλοπαρμένη πόλη… τόσο φορτισμένη καρναβαλικά που είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι, μάλιστα, πρόκειται για την ίδια πόλη. Με εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα.
Η ατμόσφαιρα (γιορτής, μεταμφίεσης, διασκέδασης και τρέλας) σε τυλίγει σαν χρυσόχαρτο μόλις πατάς το πόδι σου στην Πάτρα, από τις 20 Ιανουαρίου και μετά: τότε ξεκινάει επίσημα το Καρναβάλι, με χορούς, παρελάσεις και λάιβ, με στολισμό των δρόμων, με μάσκες, στολές, «αγάλματα» καρναβαλιών, κατασκευή αρμάτων, μπαλ-μασκέ και πυροτεχνήματα. Οι ομάδες, τα λεγόμενα «πληρώματα» των αποκριάτικων αρμάτων, τελειοποιούν τις φαντασμαγορικές κατασκευές τους, ετοιμάζουν τις στολές και οργανώνονται με μανία… που δεν είναι ακριβώς «μανία» με την Διονυσιακή έννοια, αλλά πάει προς τα εκεί, και παρασύρει όλο τον κόσμο. Συζητιέται το «πλήρωμα» της ομάδας «Αγκαζέ 6» που πέρυσι είχανε ντυθεί Ιρλανδοί και φέτος θα ντυθούνε Γιαπωνέζοι
Σαμουράι, με γενικό τίτλο «Tokyo the empire». Οι «Αγκαζέ 6» έχουν ένα παλιό λεωφορείο, που το αλλάζουν κάθε χρόνο ανάλογα με την θεματολογία τους, και το βγάζουν βόλτα στους δρόμους μετά τις παρελάσεις. Το άρμα της Βασίλισσας θα είναι ένας (λαμπερός) βάλτος με βατράχια, σαύρες κι ένα ανθρωπόμορφο δέντρο, με την φετινή Βασίλισσα ‘Ολγα Κατσάρα να έχει κάνει τα χιλιόμετρά της ως μαζορέττα στις παρελάσεις των τεσσάρων τελευταίων χρόνων.
Η Όλγα είναι κουκλάρα, σπουδάζει στην Πάντειο, κάνει χορό από μωρό και είναι ενθουσιασμένη που εκλέχθηκε Βασίλισσα του Καρναβαλιού, ανάμεσα σε εικοσιτέσσερις υποψήφιες. «Είναι από την Καλαμάτα αλλά η μαμά της είναι Πατρινή!» μου λέει φίλη (Πατρινή) που θα ντυθεί «κόμιξ» με όλη την παρέα της για την ερχόμενη Κυριακή. Είναι το Γκραν Φινάλε, η κορύφωση της μεγάλης χαρούμενης γιορτής που κάνει όλη την πόλη να χοροπηδάει λες κι είναι μέσα σε σέηκερ: το Παιδικό Καρναβάλι, «Τα Μικρά», ήταν στις 11 Φεβρουαρίου. Το Μεγάλο, θα ξεκινήσει από το Σάββατο 17 και θα λήξει την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου… με το (πολύ γιορταστικό) κάψιμο του Βασιλιά Καρνάβαλου στον μόλο του Αγίου Νικολάου.
Αλλά μέχρι το φινάλε, έχουμε ευτυχώς πολύ, και πολύ παρδαλό, δρόμο.
Την Κυριακή των «Μικρών», εκατοντάδες πιτσιρίκια ντυμένα καρναβάλια, σε ομάδες, σχολεία, φροντιστήρια, χορωδίες και σχολές χορού, παρέλασαν στον κεντρικό δρόμο. Δεν είχα ξαναβρεθεί σε τέτοιο πατιρντί, και νόμιζα ότι θα τελειώσει σε καμιά ώρα – αλλά κράτησε ΩΡΕΣ, μέχρι να εξαντληθούν τα παιδάκια, που είναι ανεξάντλητα. Με γέλια, φωνές, τραγούδια, χορευτικά νούμερα και πολλή χαρά, τα παιδάκια πήρανε στα χέρια τους τη γιορτή. Τα μεγάφωνα έπαιζαν στην διαπασών κλασσικά ποπ τραγούδια, ελληνικά και ξένα. Κομφετί, σερπαντίνες, κορδέλες, μάσκες, καπελάκια και πάρα πολλές σοκολάτες γέμισαν τον τόπο – εκτός από τα ίδια τα εκστασιασμένα παιδάκια. Οι σχετικοί με τις σοκολάτες σύλλογοι, που πετάνε ή μοιράζουν σοκολάτες γύρω από τις παρελάσεις, είναι οι: Σοκολατορίχτες, Σοκολατομαχίες, Σοκολατοδρομίες, Σοκολατομανίες και Σοκολατοπαίχτες. Οπότε, παίζει πολλή σοκολάτα.
Όλα αυτά είναι υπέροχα ανεβαστικά, ακόμα και για τον πιο μουντρούχο άνθρωπο, καλή ώρα, που δεν τις έχει κορώνα-στο-κεφάλι-του τις Απόκριες… γιατί είναι αδύνατον να βρεθείς στην Πάτρα μέσα στο Καρναβάλι και να μην «ανέβεις». Να μην νοιώσεις σαν να έχεις χωνέψει κιλά αντικαταθλιπτικών, σαν να είναι όλα χαρούμενα και διασκεδαστικά, δεν γίνεται με άλλα λόγια να μην σε αρπάξει η Πατρινή ατμόσφαιρα Καρναβαλιού από τα μούτρα και να μην σε πάρει μαζί της.
Η Μεγάλη Παρέλαση μαζεύει χιλιάδες επισκέπτες: πίσω από τα άρματα, ακολουθούν 35-40.000 άτομα. Με ντουντούκες, τρακατρούκες, σερπαντίνες και πολύ ενθουσιασμό, «τα καρναβάλια» τραγουδάνε και χορεύουν ακούραστα. Κάθε ομάδα καρναβαλιστών έχει από 50 μέχρι 300 άτομα, και παίρνουν μέρος στην παρέλαση 200-250 ομάδες. Το άρμα της Βασίλισσας είναι τεράστιο, 12 χ 4,5 μέτρα. Ο Βασιλιάς Καρνάβαλος φέτος είναι ζητιάνος, και το άρμα του έχει απάνω μέχρι κι ένα σκυλόψαρο (που του τρώει τα λεφτά…) Κάθε άρμα είναι πιο εξαντρίκ από το προηγούμενο, κάθε ομάδα πιο ενθουσιώδης. Συνηθίζεις την ένταση της μουσικής κι αρχίζεις χωρίς να το καταλάβεις να κουνιέσαι στους ρυθμούς της Κοπακαμπάνα, μιούζικ εντ πάσιον.
Η Πάτρα αστράφτει: για άλλο ένα Καρναβάλι, δεν είναι μια απλή παραθαλάσσια πόλη. Είναι η πρωτεύουσα μιας διαγαλαξιακής αυτοκρατορίας, πιο λαμπερή, βαβουριάρικη, ζωηρή, αισιόδοξη και χαρούμενη από οποιαδήποτε κορυφή του κόσμου.
Το Καρναβάλι γιορτάζεται στην Πάτρα από τις αρχές του 19ου αιώνα.
Επίσημα ξεκινάει το 1829, με τον πρώτο αποκριάτικο χορό στο σπίτι του έμπορου Μωρέττη, όπως και με τους εορτασμούς των ανδρών του στρατηγού Μαιζώνος, που είχε στρατοπεδεύσει εκεί με τις γαλλικές δυνάμεις.
Το 1872 χτίστηκε το θέατρο «Απόλλων» από πλούσιους Πατρινούς σταφιδέμπορους. Το 1880, την ημέρα του Αγίου Αντώνιου, οργανώθηκαν οι πρώτοι χοροί μεταμφιεσμένων.
1900-1920, το Καρναβάλι της Πάτρας γίνεται θεσμός για την Μπελ Επόκ, με την «Καλή Κοινωνία» της Αθήνας να το επισκέπτεται κάθε χρόνο.
Το έθιμο χάθηκε στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου και τα χρόνια που ακολούθησαν.
Αναβίωσε το 1950, με πολλή φόρα.
Το 1956 κάποιες παραθρησκευτικές οργανώσεις προσπάθησαν να το καταργήσουν, κατηγορώντας τους Καρναβαλιστές για «ειδωλολατρία», «Σόδομα & Γόμορρα» κλπ, χωρίς αποτέλεσμα.
Αναβλήθηκε το 1964, λόγω του θανάτου του Βασιλιά Πάυλου.
Το 1966 ο Νίκος Μαστοράκης έβαλε στο Καρναβάλι το «Κυνήγι του Θησαυρού», με μεγάλη επιτυχία. Κέρδισε η ομάδα του ‘Αλκη Στέα, από την Θεσσαλονίκη, και ο Στέας ανέλαβε να παρουσιάσει το καρναβάλι την επόμενη χρονιά.
Το 1974 οι πεζοί ακόλουθοι των αρμάτων οργανώθηκαν σε ομάδες και αυξήθηκαν σε αριθμό, ποικιλία και εφευρετικότητα.
Στην τελετή έναρξης τραγούδησαν στην Πλατεία Γεωργίου οι Cubaneros, Πατρινό συγκρότημα με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό τους.
Προλαβαίνετε ακόμα να πάτε στην Πάτρα για το Καρναβάλι, μπορεί να βρείτε και δωμάτιο ξενοδοχείου, αν σας αγαπάει ο Βασιλιάς Καρνάβαλος…
17°
