Όμορφες ιδέες που θα συμβούν σε μια αγαπησιάρα πόλη. Η πολυμορφική δράση πολιτισμού «Καπάνι Project» επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στη Θεσσαλονίκη και βάζει στοίχημα ξανά για να αποδειχθεί ένας νέος, ωραίος, θεσμός. Καταφέρνοντας πέρυσι να συγκεντρώσει χιλιάδες νέες και νέους στις εκδηλώσεις της, ανεβάζει φέτος τον πήχη και μας καλεί να σηκωθούμε από τους καναπέδες και να δούμε από κοντά όσα ετοιμάζει, με ελεύθερη είσοδο. Αν βρίσκεσαι στην πόλη ή ο δρόμος σου σε βγάζει σε αυτή στις 4 Οκτωβρίου, κάνε μια ή πολλές βόλτες. Αν σκέφτεσαι γιατί, το πρόγραμμά του σου δίνει τις καλύτερες απαντήσεις.
Thessaloniki Walking Tour
Περπατώντας μπορείς να μάθεις. Από την Ασκητού ως την Βλάλη κι από την Σπανδώνη ως την Κυδωνιάτου, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν την αγορά απ’ άκρη σ’ άκρη, μέσα από έναν ξεχωριστό περίπατο, το «Thessaloniki Walking Tour».
Το εικαστικό ρεπορτάζ θα επιμεληθεί για μια ακόμη χρονιά ο Χρήστος Αλαβέρας, με σκίτσα των ανθρώπων της αγοράς και των δράσεων που θα λάβουν χώρα εντός της στη διάρκεια του Kapani Project. Παράλληλα, θα υπάρξει έκθεση με τα περσινά σκίτσα του Kapani Project, από τον εικαστικό.
Διαφορετικοί ρυθμοί για όλα τα γούστα, σε τρία διαφορετικά stage!
Στο Main Stage θα εμφανιστούν live οι Tuflon σε experimental groovy noizy ρυθμούς, οι BrightSide με post punk και indie rock ήχους, οι Polkar με folk, rock, indie, country, pop και gospel στοιχεία, η Katerine Duska ακολουθώντας Indie-Pop, neo-soul και soulful pop μονοπάτια και οι Batala Salonica με γεύση από αφρικάνικα κρουστά και βραζιλιάνικη σάμπα. Επιπλέον, το Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης θα συμμετάσχει στο Main Stage με δύο ξεχωριστές μπάντες, για να δώσει το δικό του παλμό στην διοργάνωση, ως αναπόσπαστο μουσικό κομμάτι της πόλης
Στο Freestyle Stage το πάρτι θα συμβεί από τα dj sets των Tsaros, Costas Argiriou, Sk Disco, C Senior & Chris X, Basement Freaks και Mix Dojo, ενώ στο Alternative Stage θα δούμε στα decks τους Walter, Mackenzie, Elias Tzikas, Tesla Noise aka 9West σε ένα live set και για πρώτη φορά τον Βερολινέζο Emmanuel, ιδιοκτήτη της Arts Records. Εδώ, θα παίξει και η νικήτρια του «Kapani MixTape Contest», την Iffie.
Performances: Μια σειρά από projects... ζωντανεύουν μέσα στην αγορά και κάνουν τη διαφορά!
Ένα παιχνίδι με το χώρο και το χρόνο. Μια κινητική μελέτη του αστικού χώρου ως τόπου συνύπαρξης και διατήρησης της μνήμης και των εμπειριών. Τι υπάρχει τώρα; Τι υπήρχε πριν; Τι θυμάται ο χώρος; Τι θυμάται το σώμα; Πώς ο αστικός χώρος καθορίζει τις κινήσεις και τις σχέσεις μεταξύ των σωμάτων; Πώς επηρεάζει αυτό που κάνουμε και αυτό που είμαστε; Πώς διαμορφώνεται η ανθρώπινη επαφή και η συλλογική εμπειρία μέσα από τη ρευστή διάδραση του σώματος με το χώρο;
Μια δράση που θίγει την σωματική και συναισθηματική απόσταση, που έχει πάρει ο ίδιος ο άνθρωπος από τα πάντα μέσα στην ίδια του την καθημερινότητα, επιδιώκοντας να κατέχει πράγματα και χώρους και απαιτώντας τον προσωπικό του χώρο και χρόνο... φεύγοντας όμως από την ουσία και την εγγύτητα των πραγμάτων γύρω του και φτάνοντας σε σημείο να καταστρέφει ό,τι ο ίδιος νόμιζε πως επιθυμούσε από πάντα να έχει. Είναι σαν να βλέπουμε μια μάζα ανθρώπων με όλα τα σημάδια του σύγχρονου εγωισμού και της απομόνωσης μέσα σε έναν απίστευτα συνωστισμένο χώρο, υλικό και νοητικό. Ένα τεράστιο κενό υποβόσκει στην πλήρη πυκνότητα.
Πρόκειται για μια απόπειρα σωματικής έκφρασης και παραστασιακής επιτέλεσης α) των φιλοσοφικών απόψεων του Γερμανού διανοούμενου Th.Adorno, όπως αυτές εκφράζονται στο έργο του Αρνητική Διαλεκτική, ότι δηλαδή «το Άουσβιτς μπορούσε να υπάρξει μέσα σε όλη την παράδοση της φιλοσοφίας, της τέχνης και των επιστημών, εκφράζει την ιδέα ότι ο πολιτισμός και το πνεύμα δεν κατάφεραν να συγκινήσουν τους ανθρώπους», β) των αισθητικών απόψεων του D.Lynch, όπως διατυπώνονται στην ταινία του Mullholand Drive, ότι δηλαδή «it's all an illusion, just a tape» και γ) των (αντι)θεατρικών οδηγιών του S.Beckett από το μίνιμαλ έργο του Ανάσα, ότι «η ζωή είναι μια ανάσα ανάμεσα σε δύο κλάματα... το κλάμα της γέννησης και το κλάμα του θανάτου»
Φαίδρα Χαραλαμπίδου, «Το Μικρό Διάλειμμα»
Μια site specific performance που αντιμετωπίζει το Καπάνι σαν χώρο παιχνιδιού, βασισμένη σε πρωτότυπη μουσική του Moody Alien.
Αριάδνη Πεδιωτάκη – Αδροδίτη Δάφνου, «Μασάτε γιατί χανόμαστε»
Η δράση θα έχει ως βασικό υλικό την «τσίχλα». Σε μια προσπάθεια ανοικοδόμησης κάποιας λακκούβας του πλακόστρωτου, η λακκούβα θα περιφραχθεί και θα ξεκινήσει το γέμισμά της με τσίχλες προσεκτικά μασημένες, οι οποίες στη συνέχεια θα τοποθετηθούν στην τρύπα μέχρι εκείνη να καλυφθεί εντελώς. Η εγκατάσταση θα γίνει σχεδόν ευλαβικά, με σεβασμό στο χώρο και στο υλικό. Απ' την άλλη μεριά, λόγω του υλικού της τσίχλας, η δράση παίρνει ταυτόχρονα μια παιχνιδιάρικη τροπή. Ενδεχομένως να χρειαστεί και η βοήθεια των περαστικών για την ολοκλήρωση των εργασιών. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ένα χρωματιστό κομμάτι τεχνητού εδάφους - αποτελούμενο από υλικά που χάνοντας την αρχική τους πρακτική ιδιότητα, αποκτούν μια καινούρια χρηστική αξία- κατασκευασμένο από πολλά διαφορετικά χέρια και γνάθους.
Κατερίνα Δρακοπούλου, «22 stops»
Το project «22 stops» είναι μια solo Butoh, site-specific, interdisciplinary performance που αποπειράται να διερευνήσει την αλληλεπίδραση του σώματος με το αστικό τοπίο αλλά και τη ρευστότητα των ορίων μεταξύ του μέσα και του έξω, του δημόσιου και του ιδιωτικού, του Εαυτού και του Άλλου, του παρελθόντος και του παρόντος, του διαμεσολαβημένου και του «ζωντανού», του εφήμερου και του αιώνιου. Έναυσμα του project ήταν το ταξίδι μιας site-specific, Butoh performance μακράς διάρκειας, με τίτλο «22 stops», που δημιουργήθηκε κοντά σε 22 σταθμούς του μετρό και αποτυπώθηκε σε μια σειρά φωτογραφιών την άνοιξη του 2016. Το «22 stops» παρουσιάστηκε αρχικά τον Απρίλιο του 2016 στο In Progress Feedback Festival. Σε 12 ώρες δημιουργήθηκαν και παρουσιάστηκαν 22 αυτοσχεδιαστικές συνθέσεις χορού Butoh σε 22 σημεία κοντά σε σταθμούς του Μετρό.
Χριστίνα Γεωργίου, «Προς-ευχή»
Τοποθετώντας τον «Εαυτό» σε ένα σταυροδρόμι από επιλογές, ευθύνες, αντιδράσεις και αλληλεπιδράσεις προκύπτει η δημιουργία ενός παιχνιδιού αέναων συνειρμών, οι οποίοι τρέχουν να γεμίσουν την απουσία στο ερώτημα «Ποιος Είμαι;»
Σχολή Καλών Τεχνών ΑΠΘ – Τμήμα Γιώργου Τσακίρη
Μια performance «Δρόμος» από την Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Δραματική Σχολή ΚΘΒΕ – Θεατρική Παράσταση / Οπερέτα, «Ο Βαπιστικός» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη
Ο Ζαχαρούλης και η Βιβίκα, γιορτάζουν τη δεύτερη επέτειο των γάμων τους. Ανάμεσα στους καλεσμένους θα γνωρίσουμε την Κική και την Ξανθίππη, παλιές συμμαθήτριες της Βιβίκας, μια θεούσα, και τον συνταγματάρχη, θείο της Βιβίκας. Οι παρεξηγήσεις αρχίζουν όταν ένας στρατιώτης παρουσιάζεται ως ο αγαπημένος βαφτιστικός της Βιβίκας, Μάρκος Κορτάσης. Στην πραγματικότητα είναι ο συμπολεμιστής του Πέτρος Χαρμίδης, σύζυγος της Κικής, που του μοιάζει πολύ. Ο Χαρμίδης εξομολογείται τον έρωτά του στη Βιβίκα και εκείνη, για να δικαιολογηθεί στο θείο της τον συνταγματάρχη, που τους συλλαμβάνει επ’ αυτοφόρω να ερωτοτροπούν, τον παρουσιάζει ως άντρα της και τον Ζαχαρούλη – τον άντρα της – ως βαφτιστικό της. Στο τέλος εμφανίζεται ο πραγματικός Μάρκος Κορτάσης και η τάξη αποκαθίσταται.
Διδασκαλία/Μουσική επιμέλεια: Gil Gourdier- Leroy
Σκηνοθεσία: Γιάννης Ρήγας
Κοστούμια: Χρήστος Μπρούφας
Σινεμά: Μια βόλτα από τον σουρεαλισμό... ως τον ντανταϊσμό παρέα με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης!
Με χαρακτηριστικό του την μεταμεσονύκτια έναρξη και με ροή 24ωρη, το «2o Kapani Project» επιστρέφει με μεταμεσονύκτιες προβολές σε μικρά καταστήματα της αγοράς, που παραμένουν κλειστά, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Είναι η δεύτερη φορά που το ΦΚΘ συναντά το Καπάνι σε συνεργασία με το «Kapani Project», με στόχο την συνύπαρξη όλων των τεχνών σε ένα τόσο σπουδαίο σημείο της Θεσσαλονίκης, ιστορικά και αρχιτεκτονικά. Εδώ, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης θα προβάλλει επιλεγμένες avant-garde μικρού μήκους ταινίες, οι οποίες επιχειρούν πρωτοποριακές ζεύξεις των σημαντικότερων κινημάτων του 20ου αιώνα, από τον σουρεαλισμό και τον ντανταϊσμό μέχρι την σύγχρονη πρωτοπορία των video art και τις κινηματογραφικές εγκαταστάσεις.
14°
