Πλατεία Άθωνος, αλλά και Αγάθωνος!

Όταν λίγο πριν κλείσουν οι τελεκάλπες στο green room της διοργάνωσης ο Αγάθωνας Ιακωβίδης και οι Koza Mostra εν χορώ τραγούδησαν το «ω Μπάνε Μπάνε» αφιερώνοντάς το στη Mad τηλεαρουσιάστρια Αννούλα Πρέλεβιτς, όλοι οι εν Θεσσαλονίκη θεατές των προκριματικών της Γιουροβίζιον 2013 ξέραμε ποιος θα είναι ο νικητής. Γιατί, όπως ήταν αναμενόμενο, με το «ω Μπάνε Μπάνε» ο αρχηγός της φυλής Αγάθωνας ήταν σαν να χτυπούσε το ταμπούρλο του πολέμου, το σάλπισμα της εφόδου, το σινιάλο που περίμεναν χιλιάδες παόκια για να στείλουν το νικηφόρο μήνυμα-ψήφο.

Καθώς ακόμα δεν έχουν καταλαγιάσει οι αναλύσεις των απογευματινάδικων της τηλεόρασης, που αρνούνται να χωνέψουν πώς ο μουστάκαλος αρχοντορεμπέτης με την κομπανία των βαλκανοροκάδων Koza Mostra υφάρπαξε τη νίκη από τις αθηναϊκές ρέπλικες του Ντέιβιντ Γκέτα και της Adele, την τατουαζάτη α λα Έιμι Γουάινχάουζ αλλά από φωνή πεκινουά Ηλιάδη και την τηλεκατευθυνόμενη από την οδοντίατρο μάλλον και όχι από τη μούσα Θωμαή Απέργη, η νίκη αυτών των τύπων, παρότι η μουσική τους δεν είναι και του απόλυτου γούστου μου, μοιάζει δίκαιη και ευεξήγητη. Τα ρετσινάδικα της Τούμπας και οι κρασοταβέρνες της πλατείας Άθωνος, η βαλκανική μπιραρία «Buba Mara» αλλά και πλείστα μπαράκια στα Λαδάδικα, τα χάλκινα της Γουμένισσας που αντιλαλούν τα ΣΚ σε κάθε γάμο που ξέρει να γλεντάει (ακόμα κι αν το κοσμικό κέντρο είναι στο Πανόραμα, δεν έχουν πρόβλημα τα νταούλια), το «Disco Boy» του Σαντέλ, που κάθε ελληνάδικο της θεσσαλονικιώτικης παραλίας το πυροβολεί στο τσακίρ κέφι κι άλλα τόσα σημεία στο βορρά που αυτός ο ήχος μια δεκαετία τώρα κάνει παιχνίδι οδήγησαν σχεδόν νομοτελειακά στη νίκη του Αγάθωνα.

Και με το αξίωμα που θέλει το λαό του ΠΑΟΚ, ακόμα κι αν η Μπαρτσελόνα παίζει σε κάποιο κανάλι, αυτός να βλέπει το κανάλι που μεταδίδει χάντμπολ ή τοξοβολία, αρκεί οι παίκτες να φορούν τα δικέφαλα πουλιά, ήταν αναμενόμενο να αλωθεί το τηλεφωνικό κέντρο της ΝΕΤ, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες αποκοιμισμένοι τηλεθεατές χάζευαν τον «Σουλεϊμάν», αντί για τον Αγάθωνα το Μεγαλοπρεπή. Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε και το black χρώμα ως κυριαρχικό στοιχείο της ενδυματολογίας. Εντάξει, φορούσαν και κιτρινόμαυρη φούστα, πονηρό τετ α κε δηλαδή για να τσιμπήσουν και ψήφους αρειανών, αφού σε αυτή την πόλη τελικά αδέλφια είμαστε όλοι.

Το ξαναλέω: αυτού του είδους το balkan ethnik δεν είναι του γούστου μου, παρότι στο πρόσφατο Womex Festival έπιασα τον εαυτό μου να χειροκροτά και να χορεύει ξέσαλα με τη χάλκινη ορχήστρα του μάγου Γιάνκοβιτς. Δηλώνω και μεγάλος φαν των Kottaratski and the Raindogs. Αυτό όμως είναι μπάλκαν κουλτουριάρικο κι όχι γνήσια λεβέντικο και φραπεδαρίσιο, όπως των Koza Mostra, που έρχονται από μια τοπική σκηνή που χρόνια τώρα ιδρώνει στα σανίδια. Συνοδοιπόροι τους είναι οι Εκμέκ, που στο βαλκανικό μπιτ μοστράρουν και λίγο Barcelona Zona Bastarda, και οι Balkan Kola, σχήματα που προήλθαν από ανακατατάξεις των Cabaret Balkan και των Radio Sputnik.

Κοινώς υπάρχει υποδομή εδώ πάνω, δεν βγήκε ξυπόλητος στα αγκάθια, όπως πολλές Αθηναίες απογευματινές τηλεμπήχτρες διατείνονταν, ο Αγαθώναρος. Που από μόνος του είναι μια ταξιαρχία αρχοντορεμπέτικη. Με το μπαγλάμι του, κοντά 25 χρόνια τώρα, έχει λιώσει τα στέκια, τις ταβέρνες και τα γλεντοκομεία του βορρά. Κι ας ξέραν στην πρωτεύουσα μόνο τη Μαριώ.

Και νομίζω πως με το «Alcohol Is Free» η Θεσσαλονίκη, ρημαγμένη και τσακισμένη απο την κρίση, με ανεργία στο κόκκινο, ΠΑΟΚ και Άρη στα μη ντουζένια τους, βρήκε ένα λόγο να συσπειρωθεί και να τηλεψηφίσει τα αγόρια της, να τα στείλει στο Μάλμοε και τη σουηδική νύχτα του Μάη που έρχεται να την κάνουν... Λαδάδικα. Ένα ζντρο για επίλογο; Ζντροοο!