Τα Χείλια Λουλούδια δεν είναι η θεσσαλονικιώτικη μπάντα με την οποία ο dj θα οδηγήσει τις τσούπρες καλλονές φοιτητριούλες του «Markiz» σε τρελό τσιφτετέλι, να πάρει φωτιά η νύχτα και να τρελαθούν οι μπρούκληδες να παραγγέλνουν σφηνάκια υποβρύχια και να ουρλιάζουν «γεια μας!».
Ο ήχος τους δεν συστήνεται επίσης για κομ ιλ φο cafés ή wine bars σαν αυτά που περικυκλώνουν την κάποτε αλήτισσα Προξένου Κορομηλά. Το δεύτερο τραγούδι του δίσκου τους, «Η μουσική που παίζουν στο βυθό», λέγεται «Προσευχή» και οι στίχοι πάνε ως εξής: «Θεέ μου, προστάτεψέ μας / από αδύναμες κατάρες και από τη σιγουριά της επιφάνειας / από την αχρείαστη διαίσθηση και τους ετοιμόλογους ανθρώπους / από τα γκρίζα αυτοκτονικά πρωινά και τον ελαφρύ ύπνο / από τα ταξίδια και από τα σπίτια με τις όμορφες αυλές. / Ευλόγησέ μας / με φανατισμό και αυτιστικές φιλοδοξίες / όπλισέ μας με αχαριστία, να ξεφεύγουμε. / Θεέ μου, ευλόγησέ μας / με μηδενική βελτίωση, με όλα αυτά που τελικά δεν ήταν / με φίλους τρελούς και δαίμονες για αδέρφια / με τσιγάρα που μας καπνίζουνε και κρασί που ζητάει να μεθύσει / άφησέ μας επιτέλους να ρίξουμε το μωρό απ’ την κούνια. / Ευλόγησέ μας / με παρόμοια τραγούδια και επιτηδευμένη διαφορετικότητα / μάθε μας τη γλώσσα των ματιών / να μιλάμε στις δολοφονημένες Κυριακές».
Τους ακούω προσεκτικά! Διαβάζω και τις σημειώσεις του δίσκου: μελοποιούν Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες από τη «Βρόμικη τριλογία της Αβάνας», όπως επίσης και δύο ποιήματα του Μίλτου Σαχτούρη. Η μπάντα, πέρα από τα κλασικά τύμπανα, μπάσα, κιθάρες και συνθεσάιζερ, είναι εμπλουτισμένη με λαγούτα, μαντολίνα, ουκελελέ, ξυλόφωνα, βιολιά, θέρεμιν αλλά και μια σούπερ βιόλα ντε γκομίτα. Τα Χείλια Λουλούδια με συγκινούν. Δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι τους ρομαντικούς Κερκυραίους Κόρε.Ύδρο, την απελπισμένη ποίηση του The Boy, τους Magic de Spell, όταν μελοποιούσαν Κατερίνα Γώγου, τις Τρύπες του «Είναι η αγάπη ένα ταξίδι» αλλά και τη Λένα Πλάτωνος στα «Λεπιδόπτερα». Και είναι ίσως η μόνη ελληνική μπάντα που στο ρόστερ της, δίπλα στους μουσικούς, ανοίγει και μια θέση για ιεροκήρυκα – πώς αλλιώς να εκλάβω το ότι τον Μάνο Κοσμίδη τον μνημονεύουν στα credits ως «κήρυκα»;
Καραδοκεί, βέβαια, ο κίνδυνος να θεωρηθούν εντεχνίλα, αλλά μακριά από αυτούς τέτοιες σκέψεις! Είναι αταξινόμητοι, θυμίζουν αρκετά από τους παραπάνω που ανέφερα, πρόσθεσε και Διάφανα Κρίνα, και μια ψιλή από Λόλεκ, αλλά καταφέρνουν με τον πρώτο τους δίσκο να ακούγονται ωραίοι και τολμηροί. Ο ήχος τους είναι βασανιάρης, κοινώς δεν θα σκοράρουν στα ηχεία ενός σουαρέ σε πυλαιώτικη ή εν Καλαμαρία μεζονέτα, με πίνακες ποπ αρτ στους τοίχους. Έχει κάτι από τα καλντερίμια της Άνω Πόλης, εκεί στα προσφυγικά, όταν μαστιγώνει ο Βαρδάρης, και τα ανήλιαγα με μουχλιασμένα ντουλάπια στην κουζίνα διαμερίσματα των στενών της Κασσάνδρου. Κοινώς, μιας Θεσσαλονίκης εξόριστης από τα στερεοτυπικά που τόσο αρέσκονται να πιπιλάνε οι εκφωνητές των τοπικών ραδιοφώνων.
Άκου το «Αν έχεις δικές σου ιδέες»: «Αν έχεις δικές σου ιδέες –ακόμα και αν αυτές είναι λίγες– / πρέπει να καταλάβεις πως θα συναντάς πάντοτε / κατεβασμένα μούτρα / ανθρώπους που θα προσπαθούν να σου πάνε κόντρα, να σε μειώσουν / να σε “κάνουν να καταλάβεις” ότι δεν έχεις τίποτα να πεις ή ότι πρέπει να αποφεύγεις εκείνο τον τύπο επειδή είναι τρελός ή πούστης ή σκουλήκι / ο ένας είναι τεμπέλης, ο άλλος μαλάκας και ματάκιας, ο άλλος κλέφτης / ο άλλος σαντέρο, πνευματιστής, κολλημένος με τη μαριχουάνα, η άλλη είναι λαϊκάντζα, ανήθικη, πουτάνα, λεσβία, άξεστη. Αυτοί περιορίζουν τον κόσμο / σε λίγα άτομα-υβρίδια, μονότονα βαρετά και “τέλεια”. Και με τον τρόπο αυτό / θέλουν να σε μετατρέψουν σε ένα σκατοχαρακτήρα που κοιτάζει όλους του άλλους αφ’ υψηλού. Σε χώνουν με τα μούτρα στην ιδιωτική τους σέκτα / για να αγνοείς και να καταπιέζεις όλους τους υπόλοιπους. Και σου λένε “Έτσι είναι η ζωή, κύριέ μου, μια διαδικασία επιλογής και απόρριψης”».
Επιτέλους, κι ας έχει δυο-τρεις ψιλοατέλειες αυτός ο δίσκος, ένα γκρουπάκι που παίζει τα δικά του, που μπορείτε να κατεβάσετε τη μουσική τους δωρεάν από το σάιτ τους (xeilialouloudia.gr), και που κανένας μπαγλάμης dj δεν μπορεί να τους ρεμιξάρει, γιατί εδώ, παίδες, μιλάμε για τραγούδια, όχι για sonic 2310 grooves και λοιπές breakbeat πορδίτσες. Και μπράβο τους.
3°
