Θεσσαλονίκη, ανοχύρωτη πόλη

Εδώ Θεσσαλονίκη, εδώ Θεσσαλονίκη. «Το χιόνι λιώνει, that’s the point», όπως δήλωσε κάποτε και ο Στιβ Γιατζόγλου. Ακόμα ψάχνουμε τι εννοούσε... Σας ομιλεί ο ραδιοσταθμός των ελεύθερων πλην όμως καρακατεψυγμένων πολιορκημένων. Κι αν από τον Νταλάρα μάθαμε πως... πάγωσε η τσιμινιέρα, από τον δήμαρχο Μπουτάρη μάθαμε πως καμιά φορά παγώνει και η αλατιέρα. Και γι’ αυτό η πόλη διαλύθηκε, αποσυντονίστηκε, αφέθηκε στο έλεος του χιονιά, με τους μισούς Θεσσαλονικιούς να ζητούν παραίτηση της διοίκησης και τους άλλους μισούς να βγάζουν χαλαρές σελφάρες, να εγώ εδώ, κάτω από του Βουκεφάλα την παγωμένη να μην πω ποια. Μεγάλος Διογένης Δασκάλου, μιας και μόνο με σταντ απ κόμεντι και χιούμορ αντιμετωπίζεται η αφόρητα τραγική κατάσταση στην πόλη. Ανάρτησε: «Με τον κυρ-Γιάννη Δήμαρχο πάγωσε το αλάτι, για παγωμένη ζάχαρη ψηφίστε Καλαφάτη»!

© Nikolas Ioannidis

Άρχισε κοινώς η προεκλογική περίοδος, αναμένω Μπουτάρη σε νέες τοποθετήσεις τύπου «Το πάθημα μάς έγινε μάθημα και την επόμενη φορά θα καβατζώσουν οι υπηρεσίες δέκα χιλιάδες καινοτόμα έλκηθρα, ώστε η Θεσσαλονίκη και η διοίκηση για άλλη μια φορά να πρωτοτυπήσουμε κι η πόλη να μη διαλυθεί». Ενώ ο Καλαφάτερ με το σύνθημα «Θα τελειώσω τον χειμώνα, Ν.Δ. στον δήμο, ώστε επιτέλους να έρθει πάλι η άνοιξη στον βορρά», θα τάξει μπότες σκι και αλπικά μπουφάν κούτρα σε κάθε κάτοικο. Σαν αυτά ίσως που φορούσε ο πρώην συνάδελφος του Μπουτάρη, Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, που εθεάθη λένε −γιατί φωτογραφικό πειστήριο δεν είδα, άρα ελέγχεται η είδηση και για τρολιά του αιώνα− στη Βασιλίτσα να βάζει κάτω στην κατάβαση ως και επαγγελματίες σκιέρ, τσακίζοντας μετά, καρδιοπαθής άνθρωπος, γουρουνοπούλες στις ταβέρνες. 

© Stergios Fourkiotis

Κι αντί το χιόνι και η απίστευτα όμορφη πόλη, παρά το επίκινδυνο και δυσλειτουργικό κάρμα που την περιέβαλαν, να γίνει πεδίο χαράς και απόλαυσης, διχάστηκε με εμφυλιοπολεμικές ανακοινώσεις, φάση ΠΑΟΚ- Άρης, φραπέ ή εσπρέσο, αλλά και φοβερές ιδέες και λύσεις. Τι εννοώ! Μπορεί οι Πανοραμίτες ως ματσό και φορτώ να περιφρούρησαν τη γη τους από τις τούμπες και τις μπουρδούκλες, ψεκάζοντας τα τιμημένα γκλάμουρ χώματα με αλάτι Ιμαλαίων, μιας κι έχουν στοκ στην κουζίνα τους ως νέα γκουρμέ τάση, όμως ο Εύοσμος και το Κορδελιό, τα τιμημένα δηλαδή εργατικά και λαϊκά προάστια, απάντησαν με… κατούρημα! Παντού, όλοι, αδιάκοπα, αδιάλλειπτα, άντρες και γυναίκες στα δυτικά προάστια ετσουτσούνιζαν ζεστό «πυρ», ξεμπλοκάροντας με τη μέθοδο αυτή δρόμους και πεζοδρόμια! 

© Ilias Papaioanou

Απίθανη πόλη είμαστε, σας λέω! Παιδιά της καινοτομίας και του Start (κάτουρο) Up. Ζουρλάνδη! Ό,τι να 'ναι, για να χρησιμοποιήσω και την προσφιλή την έκφραση που μας περιγράφει στο απόλυτο. Ό, τι να 'ναι είμεθα εμείς οι Θεσσαλονικείς. Ευτυχισμένα τα φοιτητράλες του ΑΠΘ, μιας και μαθήματα δεν έχει, αλλά και ζετέμ παίζει κάτω από τα παπλώματα, οπότε δεν πάει να σφίγγει και -10, εμείς, μωρό μου, κάτω από τα παπλώματα με φιλιά θα ζεσταινόμαστε και με σοκολάτες αλλά και με μωρομάντηλα θα τη βγάζουμε, γιατί πάγωσαν κι οι σωλήνες και δεν έχει ούτε νερό. Νά ένα point of view αλλά και μια άλλη συνθήκη θέασης του χιονιά, μακριά από το αντιοργκασμίκ των «ενεργών πολιτών», που με την καταγγελτική «δημοσιογραφία» τους στο fb απέδειξαν και πόσο χρονών μεγαλομπεμπέκες είναι αλλά και πόσο έλλειψη υπάρχει σε ζέστανση all over με τη μέθοδο της νιότης. 

© Nikolas Ioannidis

Και τι αποδείχτηκε στην τελική, πως είναι το μόνο που λειτουργεί σ' αυτή την πόλη; Ο ΠΑΟΚ! Μόνο αυτός λειτουργεί, μιας και οι προπονήσεις στην Τούμπα γίνονται κανονικά και Ιβάν για δήμαρχος σε λέω, νά δες και πες. Τι να άλλο πω! Αυτό: γελούσαμε χαιρέκακα οι βόρειοι με τη ρόδα του Καμίνη που τα Χριστούγεννα δεν πήρε μπρος, αλλά τώρα γελάει όλη η Αθήνα μαζί μας με τα ρεζιλίκια μας. Μία της και μία μας, γίνε Μπουτάρης να γουστάρεις δεν έλεγε το σύνθημα! Ακριβώς. Αλλά λόγω καιρού, κατά τι ελαφρώς παραλλαγμένο: Γίνε Μπουτάρεις να τουμπάρεις, μιας κι από μεθαύριο που θα λιώνουν οι πάγοι, σύννεφο θα πάει η σαβούρντα και το κάταγμα. Επίλογος: κυριολεκτικά με… τις υγείες μας! 

Υ.Γ. Αντιμετωπίζω χαλαρά την κατάσταση. Δεν είμαι νεφροπαθής που πρέπει να μετακινηθώ από τα γειτονικά Κύμινα στη Μητροπόλεως, όπως μια φίλη μου. Ή δεν έπρεπε να προλάβω αεροπλάνο για Αθήνα και την απόσταση Λευκός Πύργος - αεροδρόμιο να την κάνω σε τρεις ώρες και με 43 ευρώ ταρίφα στον ταρίφα. Δεν κοιμήθηκα στον χώρο της δουλειάς μου, καθώς ήταν αδύνατον να γυρίσω σπίτι μου: η απόσταση Εγνατία - Ωραιόκαστρο αυτές τις μέρες μοιάζει με την αντίστοιχη Αθήνας - Θεσσαλονίκης. Έχω πάμπολλα παραδείγματα ταλαιπωρίας που να τεκμηριώνουν πόσο απέτυχε ο δήμος να διαχειριστεί μια μετεωρολογική κρίση για την οποία είχαμε προειδοποιηθεί από μέρες.  Αλλά ευτυχώς σε αυτήν την πόλη το μόνο που με παρηγορεί είναι πως το χιόνι λιώνει, that’s the point.