Η Θεσσαλονίκη γκαζώνει

57o Φεστιβάλ  Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διά χειρός Δημήτρη Παπάζογλου (κεντρική φωτό) 

Γραφίστας θρύλος, είτε παλιά ως το 1/2 του φοβερού και τροµερού ντουέτου Designers United, είτε τώρα σε σόλο καριέρα, µε το επίσηµο περιοδικό του ΠΑΟΚ, aka Τoumba, να αποτελεί ό,τι καλύτερο υπάρχει σε σχεδιασµό εντύπου στην πανελλήνια αρένα του Τύπου. Και να που για άλλη µια φορά µεγαλουργεί, καθώς σχεδίασε το λογότυπο του φετινού ραντεβού µε το σινεµά. Ευδιάκριτη γλώσσα: το πανί-οθόνη, η κίνηση και η προοπτική της εικόνας σε συγκερασµό µε τη σκοτεινή αίθουσα και τους θεατές, η χρήση µιας κοφτής και επαναληπτικής ασπρόµαυρης  τυπογραφίας που συνδέει την κλασική κινηµατογραφική αφήγηση µε την τεχνολογία. Πειραµατισµός, τόλµη, ανανέωση, αναδόµηση, µε monospaced ισόπαχη γραµµατοσειρά, σε µια εφαρµογή που προλογίζει αλλά και προπαγανδίζει άριστα το 57ο Φεστιβάλ, που ξεκινά στις 3 του Νοέµβρη.

Τα κορίτσια της Μελίνας Γιαλαμά σε κοιτούν κάπως​

Κάπως αθώα, κάπως ανέµελα, κάπως περίεργα, γιατί είναι µόνα. Παίζουν βιολί, κάνουν κούνια, δείχνουν έκπληκτα, λίγο διστακτικά. Τα κορίτσια της ζωγράφου, που στις 20 του µήνα ντεµπουτάρουν ως πίνακες στους τοίχους της Artforum Gallery, είναι τα κορίτσια του διπλανού διαµερίσµατος που µετά το διάβασµα ή το φροντιστήριο θα βγουν για καφέ, για να πουν τα δικά τους. Η Γιαλαµά γεννήθηκε στη Φλώρινα, σπούδασε καλές τέχνες στο ΑΠΘ µε καθηγητή τον Γιάννη Φωκά και εργάζεται στο Αριστοτέλειο Κολέγιο ως καθηγήτρια αισθητικής αγωγής. Και χαρά στα κορίτσια που την έχουν δασκάλα!

Οι Vis Motrix επιμένουν ακόμα θέατρο, εδώ

Που δεν είναι κι ό,τι πιο φιλόξενο η πόλη µας για θίασους και οµάδες που ασκούν την τέχνη τους µε στέρηση και ασκητική και δεν κάνουν ουρές τα λεωφορεία έξω από τα θεατράκια τους, όπως κάνουν έξω από το Ράδιο Σίτυ, που αυτές τις µέρες ανεβαίνει ο Σεφερλής µε το «Αγάπη µόνο». Μα τους πρέπει σεβασµός και στήριξη και εύγε. Ειδικά στους Vis Motrix που φέτος ανεβάζουν την «Επιστροφή στο σπίτι» του Matei Visniek.  Ενός γαλλόφωνου συγγραφέα από τη Ρουµανία, που τρία έργα του, σαν κοµµάτια ενός σπασµένου καθρέφτη, ενώνονται φέτος, συναρµολογώντας ένα κοινωνικοπολιτικό έργο βουτηγµένο στην υπαρξιακή αγωνία. Απογοήτευση, αποξένωση, µόδα, µάρκετινγκ, αλήθειες, ψέµατα, χειραγώγηση, πατρίδα, µαζική κουλτούρα, ατοµικά πακέτα κόλασης πίσω από τις γενικευµένες προσταγές/επαγγελίες Παραδείσου. Μια µαύρη κωµωδία που σατιρίζει άλλοτε µε χιούµορ κι άλλοτε µε κυνισµό το παράλογο, τα συνθήµατα, τις ιδεολογίες και πάντα τα έθνη. Ρυθµός, λόγος, κίνηση, αντιφατικά συναισθήµατα κι ένα εξαιρετικό σάουντρακ που παντρεύει dubstep και trip hop µε θρακιώτικα και κρητικά λυρικά. Σκηνοθετεί ο Πασχάλης Αραµπατζής και πρωταγωνιστούν οι Αµαλία Ζαγοριανού, Νόνικα Μαλκουτζή, Έλιο Φοίβος Μπέικο, Νίκος Τσολερίδης και Στρατής Ανούδης. Στο Vis Motrix Performance Studio, Έδισσον 4, απέναντι από το Δηµαρχείο. 

Τα αδέλφια ξέρουν από μπέργκερ ή και Brothers in lol, sorry, Brothers in Law!

Λαϊκό προσκύνηµα, και µε το δίκιο τους, µιας και το καλύτερο γκριλ της Θεσσαλονίκης, είτε σε νεοϋορκέζικη, είτε σε τεξάνα, είτε σε µεντιτερανέ εκδοχή, θα το βρεις στη γωνία Παλαµά και Παύλου Μελά. Χειροποίητοι κιµάδες και σος, boho Yankee ατµόσφαιρα, απίστευτη γκάµα και φινέτσα στον κατάλογο και τη γεύση, µερακλίδικοι συνδυασµοί και φίσκα για µια θέση στα σεπαρέ που, όπως διατείνεται και το σλόγκαν τους, «δεν προσφέρουν µόνο φαγητό αλλά δηµιουργούν αναµνήσεις»! Όντως, κάθε φορά που κάθοµαι και παραγγέλνω το Casanova µε διπλό τσένταρ, µανιτάρια πλευρώτους, µαρµελάδα µπέικον και µοσχαρίσιο κιµά, νιώθω σαν τον Φόνζι Φονζαρέλι του Happy Days και θέλω να φωνάξω… hey!