Πολεις

Στην Κρήνη, αδελφές μου, στην Κρήνη!

Παλιά η Κρήνη έμοιαζε με b-boy γειτονιά

4754-202316.jpeg
Στέφανος Τσιτσόπουλος
ΤΕΥΧΟΣ 389
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
21762-48778.jpg

Οδηγείς από την πλευρά της Εγνατίας και καθώς φτάνεις προς την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, αίφνης προβάλλει μπροστά σου μια ρέπλικα πύραυλου-χωνάκι. Αυτό θα πει πως έφτασες, και στα επόμενα πέντε λεπτά μπορείς να μουτζουρώσεις τα χείλια σου με βανίλια ή στρατσατέλα, αγριοκέρασο ή φιστίκι. Πρώτο παγωτό, πρόβα καλοκαιριού, το  «Cream maggia» μοιάζει να ξεπήδησε από παλιά λευκώματα, όπου ο κτήτωρ έγραφε: «Ανθίζουν όλα στη Θεσσαλονίκη και μόλις πριν λίγο κατάλαβα πως έρχεται καλοκαίρι, γι’ αυτό και το τίμησα δεόντως». Πιο πριν, ήμασταν Χαλκιδική, όχι για μπάνιο, εννοείται, μπούζι ακόμα τα νερά της Φώκιας και άδειο έστεκε το εξωτικής ονομασίας ξενοδοχείο «Kiwi». Όμως, στην κεντρική πλατεία του χωριού, γεμάτα ήταν τα τραπεζάκια της «Μασσαλίας» και ιπτάμενοι δίσκοι προσγείωναν στο τραπέζι μας απάκια και κουσκουσάκια, λουκανικάκια σπέσιαλ, άσπρα κρασιά Κτήματος Άλφα και λογής καλούδια που με τόση σοφία διάλεξε ο φωτογράφος ιδιοκτήτης Νίκος Καρδαράς.

Τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος, όταν τελειώσουν οι σελίδες του βιβλίου «Σενάριο γάμου» του Ευγενίδη (Πατάκης) κι ο Λέναρντ έχει καβαλήσει ένα βαγόνι του νεοϋορκέζικου μετρό και έχει εξαφανιστεί, αφήνοντας τη Μάντι και τον Μίτσελ μόνους και έρημους να κυνηγούν να κάνουν πράξη όσες αλήθειες κρύβουν τα «Αποσπάσματα ερωτικού λόγου» του Ρολάν Μπαρτ; Βόλτες θέλει και περισσότερα αποσπάσματα ερωτικού λόγκου. Ωραίοι οι κάμποι, τα βουνά, οι λόγκοι και οι ραχούλες των θεσσαλονικιώτικων πέριξ, ωραίο όμως να περιπολείς και εις το κρηναϊκόν (της Κρήνης) άστυ. Κι ας είναι πλειστάκις μελαγχολική αυτή η παρέλαση του ανοιχτό-κλειστό, ανοιχτό-κλειστό, που φιλοτεχνεί πλέον το πορτρέτο της κρίσης.

Παλιά, η Κρήνη έμοιαζε με b-boy γειτονιά, όλο αμάξια τριπλοπαρκαρισμένα και δυνατές μουσικές που συνόδευαν ωραία ηλιοβασιλέματα και τρελά απογευματινά σαββατιάτικα σουαρέ. Και πάλι όμως, δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από το να βολτάρεις ένα απόγευμα που ο ήλιος στέκει τεράστιος πάνω από το κεφάλι σου σαν καλοψημένη πορτοκαλιά πίτσα. Μου αρέσει το κοντράστ εδώ: από τη μια, το μεγάλο νοσοκομείο Παναγία, που μέσα του εγκιβωτισμένες κρύβει ασθένειες και ντέρτια. Αλλά έξω σφύζουν η νιότη, οι καφετέριες, οι ψαροταβέρνες και τα μπιφτεκάδικα, όπως αυτό του μέγα «Σαλλιάρη». Τεξάνικου μεγέθους μερίδες, λιμνοθάλασσες από πάπρικα, μπριζόλες σούβλας, σουτζουκάκια και αμμουδιές σμιλεμένες από σαλάτα ρωσική. Για το τέλος, πάντα αυτός ο ευγενής κύριος και ιδιοκτήτης λανσάρει και το γλυκό colpo grosso του με τρία πιάτα, το ένα καραμελέ, το άλλο χαλβάς και το τρίτο με σοκολάτα. Δύο άτομα μετά κόκκινου μεθυστικού ημίγλυκου, 30 ευρώ λογαριασμός. Που σημαίνει πως πέρα από τους τρέντουρες και στην τρίχα παρεπιδημούντες σικ νεανίες της Καλαμαριάς, η Κρήνη ενθυμείται πως κάποιες παλαιότερες άνοιξες ήταν προάστιο λαϊκό, προσφυγικό, καταφύγιο μπατίρηδων ρομαντικών εραστών Θεσσαλονικέων, που με λίγα λεφτά στην τσέπη περνούσαν μπερεκέτι.

nΚι αν ψάχνεις τέτοιες ιστορίες, διάβασε περισσότερες στους «Ύμνους εναντίον γυναικών» του Πάνου Θεοδωρίδη (εκδ. Ιανός). Για την Κρήνη αλλά και τα κέντρα εκείνης της εποχής του ’60, που τις νύχτες κάποιοι χόρευαν δαιμονισμένα το «Till the end of the day» των Kinks κι ας τους το είχε απαγορέψει ο γιατρός, γιατί δυο μέρες μόνο είχε που βγήκαν από το νοσοκομείο με ραμμένη την πλάτη. Αλλά τα παλικάρια δεν πονάνε κι ας, όπως γράφει ο Πάνος, έσπασαν τα ράμματα και από την πλάτη το κόκκινο ζεστό αίμα λέκιασε μεγαλοπρεπώς το κοστούμι την ώρα που ο Ρέι Ντέιβις ούρλιαζε «baby, I feel good». Κάπως έτσι τσουλάει το σαλονικιώτικο γαϊδουροανοιξοκαλόκαιρο: με βόλτες, μουσικές, λογοτεχνίες, γειτονιές, γεύσεις και τρέλες τρελές! 

 

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.