2310 Soul: Ο Στέφανος Τσιτσόπουλος γράφει για ό,τι συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη.
Ο «Μπίχλας» είναι ο νέος διάσημος Θεσσαλονικιός, που το βιντεάκι του στο YouTube αλλά και η παρουσία του στα «Αλ Τσαντίρι News» του Λαζόπουλου τον εκτόξευσαν σε πανελλήνιο αστέρι πρώτου μεγέθους. Τι έκανε ο Μπίχλας; Προφανώς, το αυτονόητο. Απαυδισμένος ίσως από όλα τα άσχημα σχόλια που δέχεται η πόλη, μπαϊλντισμένος από την κριτική που θέλει τη Θεσσαλονίκη τιποτένια, μίζερη, άσχημη, βρόμικη και πλησιέστερη αισθητικά και πολεοδομικά με βαλκανικά κεφαλοχώρια παρά με σύγχρονες ευρωπαϊκές πόλεις, πήρε την κάμερά του και σούταρε εαυτόν στο Άμστερνταμ. Το Άμστερνταμ, αν είσαι τυπάκι προχώ και αλτέρνα, έχει καταχωριστεί στο μυαλό σου σαν παράδεισος. Βαν Γκονγκ, ποδήλατα, coffee shops και eco living, κοντράστ στη Σαλονικούλα με τον βρόμικο Θερμαϊκό. Μέχρι που σκάει ο Μπίχλας και τα χώνει. Μπίχλα ο Θερμαϊκός, μπίχλα, όμως, κι εκεί, στα δήθεν φροντισμένα κανάλια. Ποια Σαλονίκη μόνο, ρε, μπίχλα και στο Άμστερνταμ, και δεν έχουν και Λευκό Πύργο, σε λέω. Επόμενος σταθμός, στο ίδιο τέμπο, το βρετανικό Νιουκάστλ. 270 χιλιάδες χτυπήματα έστειλαν το βιντεάκι του Μπίχλα στα top seen του YouTube. Περιμένω με αγωνία τα νέα του βίντεο και τολμώ να του προτείνω να «χτυπήσει» στο Βερολίνο.
Δεν μπορεί αυτή η πόλη να είναι η φετιχιστική λατρεία των ψαγμέ! Όλο και κάπου θα παραμονεύει η μπίχλα στα παραποτάμια του Σπρε και στοίβες αιθαλομίχλης θα μολύνουν τον ουρανό και την ατμόσφαιρα της πόλης α λα Κορδελιό. Παρότι ο ίδιος δήλωσε πως το επόμενοχτύπημά του θα γίνει στη Θεσσαλονίκη, αν του περισσέψει χρόνος από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του, καθότι πλέον ο Μπίχλας σκοράρει συνεντευξιακώς περισσότερο και από το νομάρχη Παναγιώτη (ευτυχώς). Για την ιστορία, πάντως, ο τύπος δημιούργησε θεϊκό πρότζεκτ, όπως παλαιότερα κι ένας άλλος Θεσσαλονικιός με το περίφημο τηλέφωνο, παόκι καλεί Αγιοβασίλη, «το παιδί του Κόκκαλη».
Εσύ συχνάζεις στα Χανιά κι εγώ στη Μυροβόλο
Καθισμένος γωνία Καρόλου Ντηλ με Κορομηλά, έβλεπα τα σύννεφα και την καταιγίδα να περικυκλώνουν την πόλη ερχόμενα από τη θάλασσα. Μετά ο κακός καιρός έκοψε αριστερά προς Καλοχώρι, μας περικύκλωσε από τον περιφερειακό και μια γκρίζα αρμάδα εφόρμησε κάθετα προς το κέντρο χτυπώντας πίσω από τον ορίζοντα της Άνω Πόλης. Αυτή είναι και η κυρίαρχη συζήτηση στη Θεσσαλονίκη, κάτι που μου θυμίζει την Αγγλία! Ο καιρός είναι το μόνο κοινό θέμα ανταλλαγής απόψεων, αυτό που μας ενώνει, συζήτηση στην οποία μπορούν με άνεση να συμμετάσχουν παόκια με το άγχος της πρόκρισης στο Τσάμπιονς Λιγκ και πωλήτριες στο “Stratisvarous”. Το τελευταίο είναι η πιο πρόσφατη άφιξη επί της Τσιμισκή, το μαγαζί όπου ένα απίστευτο γυναικομάνι περιμένει υπομονετικά στο ταμείο για να πληρώσει κόκκινα καρό πουκαμισάκια, τρέντι σκισμένα τζιν και σαρουέλ. Οι «σαρουελούδες» είναι η νέα θηλυκή φυλή, αν και ο σωστός τίτλος είναι «βρακαρούδες». Μου θυμίζουν κρητικές βράκες, ειδικά από αυτές που τα φοράνε με μπότες περιμένω καταμεσής της Τσιμισκή να ρίξουν κι ένα πεντοζάλη, μιας και στιλιστικώς μεταμορφώθηκε το κέντρο της Θεσσαλονίκης σε Ασκύφου (Χανιά μεριά).
Άγρια παιδιά
Κορίτσια που φορούν παραδοσιακές στολές Σουφλίου, ασπρόμαυρα φωτογραφημένα, απαθανάτισε και η κάμερα του Σπύρου Μελετζή. Οι εικόνες του φιλοξενούνται έως τις 30 Μαΐου στο Μουσείο Φωτογραφίας στο λιμάνι. Η έκθεση λέγεται «Ρεύματα κλασικής δημιουργίας» και περιλαμβάνει ενσταντανέ με άρωμα παλιάς, χαμένης Ελλάδας. Για την ακρίβεια, παρουσιάζονται φωτογραφικές τάσεις που αναπτύχθηκαν από το μεσοπόλεμο μέχρι τη δεκαετία του ’70. Άνθρωποι με μάσκες πόζαραν στο φακό του Εμπειρίκου, φύλλα και κορμοί με χαραγμένους τους ρόζους αλλά και τις διαδρομές της χλωροφύλλης αποτυπώθηκαν από τον Γιάννη Στυλιανού, σπάνιες εικόνες δημιουργήθηκαν από την εποχή που η Nelly’s διατηρούσε φωτογραφικό στούντιο στην αθηναϊκή Ερμού, αλλά πεταγόταν για να σουτάρει δελφικές γιορτές και χορεύτριες στη σαξονική Ελβετία.Αυτά όμως που με συγκλόνισαν ήταν τα κάδρα και οι πρωταγωνίστριες του Θεόδωρου Νικολέρη.
Γεννημένος στο Σαμάκοβο της Ανατολικής Ρωμυλίας και μετέπειτα φωτογράφος του ελληνικού στρατού κατά την περίοδο της Μικρασιατικής εκστρατείας και καταστροφής, ο Νικολέρης για ένα διάστημα έκανε στάση και δούλεψε στη Δράμα. Χορεύτριες των καμπαρέ, γυναίκες καλλονές της εποχής και της περιοχής του πόζαραν ερωτικότατα εν έτει 1930. Σφιχτοδεμένοι γλουτοί, σμιλεμένα στήθη, κατσαρωμένες κουπ, «πονηρά» υποφωτισμένη λαγνεία! Για την ιστορία, να σας πω πως η συγκεκριμένη ενότητα φωτογραφιών ανήκει στον κληρονόμο εγγονό του Χρήστο Νικολέρη, σκηνοθέτη της φετινής τηλεοπτικής σειράς του Mega «Άγρια παιδιά». Βγαίνοντας από τα ασπρόμαυρα τοπία της έκθεσης, με τύφλωσε το έγχρωμο σινεματίκ της σαββατιάτικης πόλης. Οι βρακοφορούσες τσούπρες, το παιχνίδισμα του ήλιου και της συννεφιάς, οι αντανακλάσεις από τα τεράστια γυαλιά-καθρέφτες, που για άλλη μια σεζόν αποτελούν κυρίαρχη τάση στο φραπεδαρέιτορ λουκ. Η Θεσσαλονίκη και οι ανταύγειες της, η ζωή λίγο πριν ο διφορούμενος και αναποφάσιστος Μάιος μεταμορφωθεί σε ζέστη καλή. Μπίχλα, σε λέω! (με την καλή έννοια).
18°
