Η Περιβαλλοντική Διάσταση των Εξοπλισμών

Από την αρχή της κρίσης πολλές ήταν οι φωνές που έκαναν λόγω για περιορισμό των εξοπλιστικών δαπανών αντί για μειώσεις μισθών και συντάξεων. Και ήταν ότι πιο λογικό μπορούσε να ειπωθεί, αφού η Ελλάδα για το χρονικό διάστημα από το 1974-2010 ξόδεψε για αμυντικές δαπάνες και εξοπλισμούς 250 δις ευρώ, όταν το δημόσιο χρέος της χώρας πριν την ένταξη στο μηχανισμό στήριξης το 2010 ήταν 310 δις ευρώ. Σύμφωνα με τα δεδομένα του ΝΑΤΟ αν η Ελλάδα ακολουθούσε το μέσο όρο των Ευρωπαϊκών χωρών ως ποσοστό των αμυντικών δαπανών επί του ΑΕΠ της για την περίοδο 1974-2010, τότε θα είχε εξοικονομήσει 108 δις ευρώ. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης το καταστροφικό για τα ασφαλιστικά ταμεία και τις ελληνικές τράπεζες PSI ανέρχεται στα 106 δις ευρώ.

Ακόμη και στην κορύφωση της κρίσης και ενώ γίνονταν οι διαπραγματεύσεις για το πρώτο πακέτο στήριξης και το μνημόνιο που το συνόδευε, η Ελλάδα αγόρασε από τους ευρωπαίους δανειστές μας στρατιωτικό εξοπλισμό μεγαλύτερο του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Πέρυσι παρουσία του τότε Υπουργού Εθνικής άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου, υπογράφηκε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Σύμφωνο Συνεργασίας μεταξύ των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων και της Lockheed Martin Corp κάτι που είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα Κυβέρνηση πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να υλοποιήσει το σχέδιο που είχε διαμορφώσει πέρυσι η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και εξυπηρετεί ένα καθαρά ένα εμπορικό πρόγραμμα της εταιρείας Lockheed Martin. Επιπλέον αποτελεί πρόκληση η Κυβέρνηση να θέτει το θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης και να αποφασίζει να διαθέσει 200.000.000 ευρώ για την αντιμετώπιση της και 500.000.000 δολάρια για την επισκευή 5 αεροσκαφών.

Ωστόσο πέρα από τα ιδιοτελή συμφέροντα και την εξυπηρέτηση των διαφόρων λόμπυ που υπάρχουν πίσω από τα εξοπλιστικά προγράμματα και είναι γνωστά πλέον σε όλους, υπάρχει και η περιβαλλοντική διάσταση του θέματος που φαίνεται να μας διαφεύγει. Όπως μας εξήγησε ο πρώην ευρωβουλευτής των ΠΡΑΣΙΝΩΝ, Νίκος Χρυσόγελος «η εκτέλεση μέρους των εργασιών επιδιόρθωσης και αντικατάστασης τμημάτων των αεροσκαφών στην ΕΑΒ αντιπροσωπεύει έναν επιπλέον σοβαρό κίνδυνο για το περιβάλλον, αφού η διαδικασία αυτή μπορεί να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο με το τοξικό εξασθενές χρώμιο και άλλα τοξικά την ευρύτερη περιοχή του Ασωπού και των Οινοφύτων, τα υπόγεια νερά, το έδαφος και το υπέδαφος» αναφέρει ο κ. Χρυσόγελος.

Η ΕΑΒ ήταν μία από τις 15 εταιρείες που ευθύνονταν για την μόλυνση του Ασωπού και απ’ ότι φαίνεται ακόμη δεν διαθέτει αποτελεσματικό σύστημα διαχείρισης των επικίνδυνων και τοξικών αποβλήτων που θα προκύψουν από τη διαδικασία επισκευής των αεροσκαφών P-3B Orion. Αξίζει να σημειωθεί ότι και η Lockheed έχει κατηγορηθεί για μια από τις πιο σοβαρές περιπτώσεις ρύπανσης στις ΗΠΑ. Το υπέδαφος και τα υπόγεια νερά της κοιλάδας east San Fernando μολύνθηκαν από εξασθενές χρώμιο και άλλα τοξικά απόβλητα από τη λειτουργία της μονάδας κατασκευής πολεμικών αεροσκαφών της εταιρείας μέχρι το 1980 όπου και έκλεισε. Για πάνω από 20 χρόνια η υπόθεση έχει απασχολήσει τα αμερικάνικα δικαστήρια ενώ η εταιρεία έχει δαπανήσει 265 εκατομμύρια δολάρια από το ’80 που έκλεισε μέχρι σήμερα και θα δαπανήσει άλλα 100 εκατομμύρια τις επόμενες δυο δεκαετίες για καθαρισμό του υπεδάφους. Επίσης πρέπει να καταβάλει 60 εκατομμύρια δολάρια στους κατοίκους της περιοχής παρά το γεγονός ότι δεν έχει παραδεχτεί ποτέ ότι ευθύνεται για τη ρύπανση.

«Σε μια εποχή που η οικονομία στραγγαλίζεται και η κοινωνία διαλύεται, είναι αδιανόητο να προωθούνται νέα εξοπλιστικά προγράμματα ως προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης. Η κυβέρνηση θα μπορούσε, αντιθέτως, να θέσει θέμα διασφάλισης των συνόρων μας, ως κοινών ευρωπαϊκών συνόρων, με βάση τη Συνθήκη Λειτουργίας της ΕΕ, ώστε να μειώσει κι άλλο τα εξοπλιστικά προγράμματα, τουλάχιστον όσο διαρκεί η κρίση» θα πει στην A.V ο Νίκος Χρυσόγελος.