Στις 11 Μαρτίου πριν από τέσσερα χρόνια με τρόμο παρακολουθούσαμε από τις οθόνες των τηλεοράσεων, το καταστροφικό σεισμό των 9 ρίχτερ στην Ιαπωνία που σκότωσε 20.000 ανθρώπους, άφησε άστεγους 500.000, έφερε την Ιαπωνία δύο μέτρα πιο κοντά στις ΗΠΑ και προκάλεσε το μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα στην Ιστορία. Ο χρόνος έχει ξεθωριάσει από τη μνήμη μας τη βιβλική καταστροφή και κάποιες χώρες εξακολουθούν να σχεδιάζουν το ενεργειακό τους μέλλον σε συνάρτηση με την πυρηνική ενέργεια. Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι αυτά τα τέσσερα χρόνια δεν σταμάτησαν να προειδοποιούν για τους κινδύνους και να πιέζουν για στροφή σε καθαρή και ασφαλή ενέργεια. Ο πρώην ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος συμμετείχε και εξακολουθεί να συμμετέχει στον αγώνα των Πρασίνων ενάντια στην πυρηνική ενέργεια. Είναι ένα θέμα λοιπόν που το γνωρίζει καλά. Για το λόγο αυτό σήμερα η ecovoice φιλοξενεί άρθρο του για το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκοσίμα.
11 Μαρτίου 2011. Πυρηνική καταστροφή στη Fukushima. Πριν από 4 χρόνια ο σεισμός και το τσουνάμι που ακολούθησε παρέσυραν τον μύθο ότι υπάρχει ασφαλής χρήση της πυρηνικής ενέργειας και ιαπωνική τεχνολογία που αποκλείει το πυρηνικό ατύχημα. Το κόστος για την κοινωνία ήταν όμως μεγάλο.
Πέρασαν ήδη 4 χρόνια από την πυρηνική καταστροφή, αλλά οι συνέπειες θα παραμείνουν για δεκαετίες. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα θύματα και την καταστροφή:
- 250.000 άτομα παραμένουν και σήμερα μακριά από τα σπίτια τους, ενώ εκτεταμένες αγροτικές περιοχές παραμένουν ακόμα αποκλεισμένες,
- ελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα, στο έδαφος και στη θάλασσα διπλάσια ραδιενέργεια σε σχέση με αυτή από το Τσερνόμπιλ,
- το 22% της ραδιενέργειας κατέπεσε στο έδαφος, με τρόπο που καθορίστηκε από την κατεύθυνση και την ένταση των ανέμων αλλά ραδιοϊσότοπα πέρασαν στην τροφική αλυσίδα ακόμα και στον ωκεανό, αλλά κι απέναντι στις αμερικάνικες ακτές,
- ακόμα και σε απόσταση 45 χιλιομέτρων από το συγκρότημα πυρηνικών αντιδραστήρων εντοπίζεται το εξαιρετικά τοξικό πλουτώνιο.
Η πυρηνική καταστροφή στη Φουκοσίμα κατέρριψε τον μύθο ότι η πυρηνική ενέργεια μπορεί να είναι ασφαλής ακόμα και σε σεισμογενείς περιοχές. Η Ιαπωνία ήταν το παράδειγμα που χρησιμοποιούσαν οι υπέρμαχοι της πυρηνικής ενέργειας για να καθησυχάζουν τους πολίτες που ανησυχούσαν από την ανάπτυξη πυρηνικών εγκαταστάσεων. Η πυρηνική καταστροφή δεν ήταν απλώς ένα πρόβλημα της τεχνολογίας. Μετά το ατύχημα άρχισε εξάλλου η Κομισιόν αλλά και υπέρμαχοι της πυρηνικής βιομηχανίας να μιλάνε για την έλλειψη κουλτούρας ασφάλειας της Ιαπωνίας, αν και πριν από την καταστροφή χρησιμοποιούσαν την Ιαπωνία ως παράδειγμα …ασφάλειας.
Η καταστροφή στην Φουκοσίμα συνέβη γιατί δεν διδαχτήκαμε από τα σοβαρά πυρηνικά ατυχήματα, που είχαν συμβεί προηγουμένως στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, στη Γαλλία, στην (πρώην) Σοβιετική Ένωση. Η καταστροφή είχε ουσιαστικά προαναγγελθεί, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, αφού υπήρχαν πολλές προειδοποιήσεις από ειδικούς. Μάλιστα το 2007 πολλοί επιστήμονες είχαν προειδοποιήσει ότι το περιστατικό σε άλλον πυρηνικό σταθμό της Ιαπωνίας ήταν πιθανόν προάγγελος μιας πιο σοβαρής πυρηνικής καταστροφής. Όμως, η ιαπωνική κυβέρνηση επηρεάζονταν καθοριστικά από την πυρηνική βιομηχανία. Αποτέλεσμα αυτής της επιρροής είναι και το ότι απέφυγε να ενημερώσει εγκαίρως και σωστά τον πληθυσμό, έστελνε επιστήμονες ακόμα και στις ιδιαίτερα επιβαρυμένες περιοχές για να καθησυχάζει τους πολίτες, ενώ απέκρυψε σημαντικές πληροφορίες. Σοβαρά πολιτικά και ηθικά θέματα εγείρονται ακόμα και σήμερα για τον τρόπο που η γιαπωνέζικη βιομηχανία και η κυβέρνηση διαχειρίστηκαν το θέμα.
Τα 48 πυρηνικά εργοστάσια της Ιαπωνίας παραμένουν κλειστά, αν και γίνονται προσπάθειες από την κυβέρνηση να ανοίξουν κάποια. Μόλις όμως το 1/3 περνάει τα τεστ ασφαλείας! Το κλείσιμο όλων των πυρηνικών εργοστασίων σε ελάχιστο χρόνο αποδεικνύει ότι ακόμα και μια χώρα όπως η Ιαπωνία που ήταν σε σημαντικό βαθμό εξαρτημένη από τα πυρηνικά εργοστάσια για την παραγωγή ενέργειας μπορεί να περάσει πολύ γρήγορα, αν το θέλει, στην μετά την πυρηνική ενέργεια εποχή. Θα το κάνει, πιο αργά, η Γερμανία μέχρι το 2020, οπότε θα έχει κλείσει όλα τα πυρηνικά εργοστάσιά της. Αντιθέτως, η Βρετανία επιδιώκει να χτίσει ένα νέο πυρηνικό αντιδραστήρα σε συνεργασία με τη Γαλλία και με κρατική χρηματοδότηση, παρά τα παθήματα!
Μια Ιαπωνία χωρίς πυρηνικά εργοστάσια είναι μια απόδειξη ότι μπορούμε και πρέπει να ζήσουμε χωρίς πυρηνικούς αντιδραστήρες, καθώς το κόστος της πυρηνικής ενέργειας είναι ανυπολόγιστο, ακόμα και αν δεν συμβαίνει ατύχημα.
Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υποφέρει, έχουν υποστεί βλάβη της υγείας τους ή έχουν χάσει τη ζωή τους, εξαιτίας της λεγόμενης ειρηνικής χρήσης της πυρηνικής ενέργειας αλλά και των δοκιμών πυρηνικών όπλων σε στρατιώτες – πειραματόζωα ή στον πληθυσμό διαφόρων περιοχών. Οι κυβερνήσεις πρέπει να διδαχθούν από τα παθήματα του παρελθόντος για να μην έχουμε επανάληψη του Τσερνομπίλ και της Φουκουσίμα .
Η πυρηνική ενέργεια αποτελεί απειλή και δεν μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης για την προστασία του κλίματος όπως ισχυρίζεται το πυρηνικό λόμπυ για να σώσει το μέλλον του. Το κόστος διατήρησης της πυρηνικής ενέργειας (οικονομικό, υγείας, δημοκρατικού ελλείμματος) είναι ανυπολόγιστο, και καθιστά μια στρατηγική απαλλαγής από την πυρηνική ενέργεια αναγκαία.
Μόνο όταν αυτή η τεχνολογία υψηλού κινδύνου εγκαταλειφθεί, θα μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα υπάρξουν άλλες πυρηνικές καταστροφές, όπως αυτή της Φουκουσίμα.
*Διαβάστε την έκθεση της συμπροέδρου της Ομάδας των Πράσινων για τα τρία χρόνια από την πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα.
18°
