Βραβευμένες εικόνες που αποτυπώνουν την ομορφιά των περιοχών Natura

Το μεγαλείο της ελληνικής φύσης και ο πολύτιμος θησαυρός της βιοποικιλότητας βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος σήμερα, 21 Μαΐου, Ευρωπαϊκή Ημέρα Natura 2000. Η ομορφιά των 446 περιοχών Natura 2000 της χώρας μας, παρουσιάζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσα από τις φωτογραφίες που διακρίθηκαν στον πανελλήνιο φωτογραφικό διαγωνισμό «Natura 2000 - Click στη φύση» του WWF Ελλάς, που διοργάνωσε σε συνεργασία με το Περιοδικό Φωτογράφος και τους εταίρους του έργου Life-IP 4 Natura. Πολλές από τις φωτογραφίες που διακρίθηκαν, και τις οποίες μπορούμε να δούμε αυτές τις ημέρες στο μετρό της Αθήνας, μας έδωσαν την ευκαιρία να γίνουμε μάρτυρες ορισμένων πολύ ιδιαίτερων στιγμών από το φυσικό περιβάλλον.

Η ATHENS VOICE επικοινώνησε με τους φωτογράφους που αποτύπωσαν μοναδικά την πλούσια βιοποικιλότητα της Ελλάδας και τα χιλιάδες διαφορετικά είδη φυτών και ζώων. Μας περιέγραψαν τα συναισθήματα και τις στιγμές πριν το καθοριστικό κλικ, τις τεχνικές που χρησιμοποίησαν και τον τρόπο με τον οποίο η άγρια ζωή και τα τοπία τους «αντάμειψαν».

«Ο ήλιος άρχισε να δύει ενώ ετοιμαζόμουν να φύγω για άλλη μια φορά μαγεμένος από την Δρακόλιμνη της Τύμφης. Λίγο πριν μαζέψω την κάμερα μου, ο αέρας σταμάτησε εντελώς χωρίς να κάνει κυματισμούς στην λίμνη, χαριζοντας μου αυτόν τον όμορφο καθρεπτισμό» μας είπε ο φωτογράφος Βαγγέλης Ματσίκας.

«Για την συγκεκριμένη φωτογραφία», ανέφερε ο φωτογράφος Παναγιώτης Ξαξίρης, «χρειάστηκε να κάνω μια αυτοσχέδια κρυψώνα (hide) και να περιμένω μέσα στην θάλασσα μπρούμυτα για 4 ώρες την κατάλληλη στιγμή. Η άμεση επαφή με την φύση και οι όμορφες εικόνες που αντικρίζει κανείς εκεί, κάνουν τις ώρες να περνούν γρήγορα και η υπομονή  και η επιμονή σίγουρα σε ανταμείβουν με ξεχωριστές και μαγικές εικόνες. Έτσι και εδώ, την ώρα της Δύσης με το απαλό φως, το κύμα της θάλασσας, το φοινικόπτερο και το μπουλούκι από τα γλαροπούλια, συνθέτουν αυτή την εικόνα που ήμουν τυχερός να καταγράψω με τον φακό μας».

«Από τα σύννεφα μια ακτίνα από θερμό φως πέφτει στο παγωμένο απομονωμένο ελατόδασος του όρους Τύμφης στην Ήπειρο! Καθώς ήμουν σε αρκετή απόσταση χρησιμοποίησα τον τηλεφακό για την λήψη!» μας εξήγησε ο Πάνος Λασκαράκης.

Η φωτογραφία δείχνει αυγά από Chrysopidae πάνω σε κάποιο αγκάθι από Asteraceae, σημειώνει ο Παναγιώτης Δελαγιώργος. Η λήψη έγινε στον Βούρινο σε μέρος με πυκνά και ψηλά χόρτα εκτός μονοπατιών. «Εντόπισα τα συγκεκριμένα αυγά πάνω σε ένα αγκάθι με προσανατολισμό προς τα πάνω, όπως δηλαδή απεικονίζονται στη φωτογραφία. Χρησιμοποίησα τρίποδο και stacking rail για να καταφέρω το τελικό αποτέλεσμα, αλλά και για να μη μπω ο ίδιος ανάμεσα στα χόρτα και διακινδυνεύσω να χαλάσω την "κατασκευή" του εντόμου».

Το «Dondice banyulensis» είναι ένα από τα μεγαλύτερα γυμνοβράγχια της Μεσογείου δεδομένου ότι το μήκος του μπορεί να φτάσει τα 7 εκατοστά, αναφέρει ο φωτογράφος Γιώργος Ρηγούτσος. «Φανταχτερό πορτοκαλί το χρώμα του που γίνεται διάφανο στο πίσω μέρος του και εύκολα διακρίνεις τα εσωτερικά του όργανα. Οι φανταχτερές φούντες είναι συνήθως έξι σε κάθε πλευρά του σώματος του. Είναι πολύ παράξενο πως ένα από τα μεγαλύτερα είδη της Μεσογείου παρατηρήθηκε για πρώτη φόρα το 1960 στην δυτική Μεσόγειο. Το συναντάμε σε μια ποικιλία οικοτόπων, τρέφεται με πολύποδες, αλλά και με άλλα γυμνοβράγχια», προσθέτει.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Καστοριά» μας λέει ο φωτογράφος Ζήσης Ζηκούλης. «Σε μια πόλη στην οποία εικόνες σαν και αυτή προσφέρονται απλόχερα καθημερινά, αρκεί κάποιος να κάνει μια βόλτα στις όχθες της λίμνης τις πρώτες πρωινές ώρες. Αυτή η πόλη ήταν και το έναυσμα μου ώστε να ασχοληθώ με τη φωτογραφία. Ξεκίνησα με φωτογραφία τοπίου και εν συνεχεία ασχολήθηκα με τη φωτογράφηση ανθρώπων σε επαφή με το περιβάλλον. Παρολα αυτά στη συνέχεια μου κέντρισε το ενδιαφέρον το είδος φωτογραφίας δρόμου στο οποίο και έχω παραμείνει. Όταν ξεκινήσει κάποιος να ασχολείται με τη φωτογραφία συνειδητοποιεί πραγματικά τον κόσμο και την ομορφιά που υπάρχει γύρω του».

«Αγαπώ πολύ τη φύση και ασχολούμαι πολλά χρόνια με τη φωτογραφία άγριας ζωής» μας εξηγεί ο Κύριλλος Σαμαράς. «Για τη συγκεκριμένη φωτογραφία βρήκα ένα σημείο στα περίχωρα της Καστοριάς αρχές Σεπτεμβρίου μιας και τότε έρχονται στην λίμνη μας, όπου εντόπισα ότι υπήρχαν αλκυόνες και μάλωναν για την επικράτεια, όποτε «κατασκήνωσα» επί ώρες μέχρι να κάνω τη λήψη του ζευγαριού που μαλώνει. Η μεγαλύτερη ηθική ανταμοιβή για εμένα είναι όταν βλέπω τον ενθουσιασμό στα μάτια παιδιών που βλέπουν φωτογραφίες μου και να τις σχολιάζουν, αλλά και όταν μέσα από το φωτογραφικό μου έργο που για εμένα αποτελεί χόμπυ, δηλαδή ευχαρίστηση, μπορώ να βοηθήσω για διάφορους σκοπούς (περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς), κάτι το οποίο επιδιώκω κιόλας».

«Η φωτογραφία για μένα είναι ένας υπέροχος τρόπος να ξεφεύγω από τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής, σημειώνει η Νατάσα Τριανταφύλλου. «Απολαμβάνω κυρίως να φωτογραφίζω οτιδήποτε έχει να κάνει με τη μητέρα φύση. Το να είμαι έξω και να εξερευνώ είναι το καλύτερο μέρος της φωτογραφίας, μιας και με έμαθε να εκτιμώ όλη την ομορφιά που υπάρχει γύρω μας. Η συγκεκριμένη φωτογραφία, είναι τραβηγμένη στη λίμνη Πλαστήρα λίγο πριν την ανατολή του ήλιου, ιδανική ώρα για να πετύχεις την ομίχλη που δημιουργείται πάνω από το νερό και να απολαύσεις την ηρεμία που προσφέρει η περιοχή».

«Τα γυμνοβράγχια είναι θαλάσσια μαλάκια (κάτι σαν περίτεχνοι γυμνοσάλιαγκες με απίστευτη φωτογένεια), εξηγεί ο Βασίλης Στέργιος, «και είναι δύσκολο να συναντήσεις κολυμπώντας γιατί είναι συχνά μικροσκοπικά και βόσκουν σε βάθη κάτω από 10 μέτρα. Φυσικά σε κάθε κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις. Φανταστείτε τη  χαρά του να εντοπίζεις ένα κοπάδι γυμνοβράγχια σε έναν μικρό ύφαλο μόλις 60 μέτρα από την ακτογραμμή της Αλοννήσου και λίγα μέτρα από την επιφάνεια του νερού! Με αντίπαλο τα δυνατά κύματα του Αυγούστου και τα απόνερα από το πλοίο της γραμμής και μοναδικό σύμμαχο τον μεσημεριανό ήλιο που δημιουργούσε δραματικές σκιές, πέρασα τουλάχιστο 40 λεπτά μέχρι να πετύχω την εικόνα που είχα φανταστεί και να γυρίσω ''χορτασμένος'' στην ακτή».

«Ασχολούμαι με τη δημιουργική φωτογραφία αλλά και τη φωτογραφία φύσης» αναφέρει ο Νάσος Ναλμπάντης. «Η φωτογραφία του Μαυρόγυπα, του μεγαλύτερου και σπανιότερου γύπα της Ευρώπης τραβήχτηκε στο Εθνικό πάρκο του δάσους της Δαδιάς στον Ν.Έβρο. Η χρήση "hide" δηλ. καλύπτρας, ήταν απαραίτητη για να επιτευχθεί ο δύσκολος αυτός στόχος: η φωτογράφιση του Μαυρόγυπα σε προσγείωση από τόσο κοντινή απόσταση. Μετά από πολλές ώρες αναμονής και κοιτώντας τελικά την βραβευμένη εικόνα σκέφτομαι: "ναι, άξιζε τον κόπο, έτσι ώστε οι νέες γενιές να μάθουν την σπάνια φύση της χώρας μας"».

Η φωτογραφία απεικονίζει 3 ορειβάτες στο τελευταίο τμήμα της ανάβασης για την κορυφή Πυραμίδα 2407μ. στον Ταΰγετο τον Φεβρουάριο του 2023. Η χειμερινή ορειβασία, αναφέρει ο Ανδρέας Μάρκου, είναι απαιτητική κάποιες φορές, αλλά ανταμείβει τον επισκέπτη με την αισθητική του αλπικού τοπίου, τις φόρμες που σχηματίζουν οι χιονισμένες πλαγιές και οι δραματικές φωτιστικές συνθήκες που δημιουργεί το μικροκλίμα των βουνών.

«Η φωτογραφία τραβήχτηκε μετά από πολλή μελέτη και ανάλυση του ουρανίου φαινομένου, εν προκειμένω του κομήτη Neowise» λέει ο φωτογράφος Αθανάσιος Λιάπης και εξηγεί ότι ο κομήτης αυτός έχει περιοδικότητα περίπου 6000 χρόνια. Δηλαδή η προηγούμενη φορά εμφανίστηκε επί της νεολιθικής εποχής.

«Η οργάνωση της φωτογραφίας απαιτούσε συνδυασμό απαραίτητων οπτικών μέσων: μηχανή, τρίποδα, γρήγορο φακό κλπ, αλλά και ιδανικές καιρικές συνθήκες αφού την προηγούμενη μέρα έβρεχε και είχε σύννεφα. Ευτυχως εκείνη τη νύχτα ο ουρανός ήταν ανέφελος, η σκόνη και η γύρη είχε κατακαθίσει. Το σημείο φωτογράφισης ήταν πάνω σε ένα απόκρημνο βράχο μέσα στη συστάδα των μετεωρίτικων βράχων.

Τα συναισθήματα μου μέσα στη γαλήνη της πέτρινης πολιτείας και με την θέα του ουράνιου επισκέπτη ήταν δέος και συνειδητοποίηση της απεραντοσύνης του σύμπαντος αλλά και του γεωλογικού και κοσμικού χρόνου. Ενα ουράνιο σώμα που έχει τη ρίζα του στις απαρχές του ηλιακού συστήματος πριν 5 δισεκατομμύρια έτη, οι βράχοι των Μετεώρων που σχηματίστηκαν πριν 65 εκατομμύρια έτη κατά τον αφανισμό των δεινοσαύρων, τα μοναστήρια σύμβολο πίστης και εσωτερικότητας. Και στον αντίποδα η ανθρώπινη ύπαρξη μικρή, ίσως ασήμαντη, αλλά ταυτόχρονα και η μόνη που μπορεί να αντιληφθεί το μεγαλείο της δημιουργίας και του στερεώματος και να φιλοσοφήσει πάνω σ' αυτό. Ήταν αρκετά συγκινητική και έντονη στιγμή κάτι που θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου και μέσω της φωτογραφίας και σε άλλους ανθρώπους.

Η φωτογράφηση του πανέμορφου πλανήτη μας, του ουράνιου στερεώματος και της ζωής στη Γη ίσως συνδράμει στο να ευαισθητοποιήσει τους κρατούντες της υφηλίου να δουν από άλλο πρίσμα τι διακυβεύεται και να γίνουν όλοι, από τη σκοπιά του ο καθένας, αρωγοί για τη σωτηρία του πλανήτη, την ειρήνη, την εξάλειψη της φτώχειας και της βίας, για ένα καλύτερο αύριο» καταλήγει ο Αθανάσιος Λιάπης.

«Κάμπια εν κινήσει» έχει χαρακτηριστεί το τρίτοξο γεφύρι Καλογερικό ή του Πλακίδα, όπως ονομάζεται αλλιώς, που βρίσκεται στο Κεντρικό Ζαγόρι κοντά στο χωριό Κήποι (Μπάγια). Γεφυρώνει το Βικάκι, αμέσως μετά τη σμίξη του με το Μπαγιώτικο ρέμα. Αρχικά ήταν ξύλινο αλλά το 1814 ο ηγούμενος της μονής του προφήτη Ηλία της Ζίτσας διέθεσε 20.000 γρόσια για να γίνει πέτρινο. Το 1863 επισκευάστηκε από τους Ανδρέα και Αλέξανδρο Πλακίδα. Έχει μήκος 56 μ. και πλάτος καταστρώματος 3.15 μ. ενώ η κύρια καμάρα έχει άνοιγμα 15 μ.

«Ο στόχος μου» αναφέρει ο φωτογράφος Χρήστος Πανταζής, «ήταν να δείξω πόσο τέλεια εναρμονισμένο είναι το γεφύρι με το περιβάλλον του. Επέλεξα ένα φθινοπωρινό απόγευμα με κόντρα φωτισμό για να έχω γλυκά και ζεστά χρώματα χωρίς ανεπιθύμητες σκιές και μια σχετικά μακρινή λήψη. Από τη στιγμή που σκέφτηκα τη σύνθεση και το φωτισμό του κάδρου τα υπόλοιπα ήταν απλά».