Η Γροιλανδία χάνει 30 εκατομμύρια τόνους πάγου την ώρα

Στα 30 εκατομμύρια τόνους πάγου υπολογίζεται ότι χάνει κατά μέσο όρο την ώρα η Γροιλανδία λόγω της κλιματικής κρίσης, σύμφωνα με νέα μελέτη, απώλεια που είναι 20% μεγαλύτερη από ό,τι θεωρείτο τα προηγούμενα χρόνια.

Οι επιστήμονες ανησυχούν ότι αυτή η πρόσθετη πηγή πάγου που χύνεται στον βόρειο Ατλαντικό μπορεί να σημαίνει μια κατάρρευση των ωκεάνιων ρευμάτων στον Βόρειο Ατλαντικό, με πολύ σοβαρές επιπτώσεις για την ανθρωπότητα.

Να σημειωθεί ότι η μεγάλη απώλεια πάγου στη Γροιλανδία ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης έχει καταγραφεί εδώ και δεκαετίες. Οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, όπως η μέτρηση του ύψους του στρώματος πάγου ή του βάρους του μέσω δεδομένων βαρύτητας συμβάλλουν στον προσδιορισμό των απωλειών που καταλήγουν στον ωκεανό και ανεβάζουν το επίπεδο της θάλασσας.

Γροιλανδία: Η μελέτη της έκτασης των παγετώνων από το 1985 έως το 2022

Ωστόσο, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν την υποχώρηση των παγετώνων που ήδη βρίσκονται κυρίως κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας στα στενά φιόρδ γύρω από το νησί. Στη μελέτη, οι δορυφορικές φωτογραφίες αναλύθηκαν από επιστήμονες για να καθορίσουν την τελική θέση των παγετώνων της Γροιλανδίας κάθε μήνα από το 1985 έως το 2022. Σύμφωνα με τα αποτελέματα η απώλεια πάγου ανήλθε σε ένα τρισεκατομμύριο τόνους.

Γροιλανδία: Η ανησυχία των επιστημόνων για το λιώσιμο των πάγων

«Οι αλλαγές στη Γροιλανδία είναι τεράστιες και συμβαίνουν παντού – σχεδόν κάθε παγετώνας έχει υποχωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες», δήλωσε ο Δρ Τσαντ Γκριν, στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA στις ΗΠΑ, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας. «Είναι λογικό ότι αν πετάξεις γλυκό νερό στον βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, τότε σίγουρα θα έχεις μια αποδυνάμωση του Amoc, αν και δεν έχω διαίσθηση για το πόσο εξασθενεί».

Το Amoc είναι το προϊόν μιας γιγαντιαίας πράξης εξισορρόπησης σε ολόκληρο τον ωκεανό. Ξεκινά στις τροπικές περιοχές, όπου οι υψηλές θερμοκρασίες όχι μόνο θερμαίνουν το θαλασσινό νερό, αλλά επίσης αυξάνουν το ποσοστό των αλάτων επιταχύνοντας την εξάτμιση.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, χρησιμοποίησε τεχνικές τεχνητής νοημοσύνης για να χαρτογραφήσει περισσότερες από 235.000 τελικές θέσεις παγετώνων κατά την περίοδο των 38 ετών, σε ανάλυση 120 μέτρων. Τα στοιχεία έδειξαν ότι το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας είχε χάσει μια έκταση περίπου 5.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων από το 1985, που ισοδυναμεί με ένα τρισεκατομμύριο τόνους πάγου.

Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη ενημέρωση 221 δισεκατομμύρια τόνοι πάγου χάνονταν κάθε χρόνο από το 2003. Η νέα μελέτη προσθέτει άλλα 43 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως, κάνοντας τη συνολική απώλεια περίπου 30 εκατομμύρια τόνους την ώρα ανά μέση τιμή.

Οι επιστήμονες δήλωσαν: «Υπάρχει η ανησυχία ότι οποιαδήποτε μικρή πηγή γλυκού νερού μπορεί να χρησιμεύσει ως «σημείο καμπής» που θα μπορούσε να προκαλέσει μια πλήρους κλίμακας κατάρρευση του Amoc, διαταράσσοντας τα παγκόσμια καιρικά πρότυπα, τα οικοσυστήματα και την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια.

»Ωστόσο, το γλυκό νερό από το καταφύγιο του παγετώνα της Γροιλανδίας δεν περιλαμβάνεται στα ωκεανογραφικά μοντέλα προς το παρόν». Η εισροή λιγότερο πυκνού γλυκού νερού στη θάλασσα επιβραδύνει τη συνήθη διαδικασία του βαρύτερου αλμυρού νερού που βυθίζεται στην πολική περιοχή.

Ο καθηγητής Tim Lenton, στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, στο Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε: «Αυτή η πρόσθετη είσοδος γλυκού νερού στον βόρειο Ατλαντικό προκαλεί ανησυχία καθώς τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι αυτές οι περιοχές είναι πιο επιρρεπείς στο να οδηγηθούν σε κατάσταση «απενεργοποίησης» ή κατάρρευσης».

«Αυτό θα ήταν σαν μια μερική κατάρρευση του Amoc, αλλά θα εκτυλίσσεται πιο γρήγορα και θα έχει βαθιές επιπτώσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη δυτική Ευρώπη, τμήματα της Βόρειας Αμερικής και την περιοχή Σαχέλ, όπου ο μουσώνας της Δυτικής Αφρικής θα μπορούσε να διαταραχθεί σοβαρά», είπε.

Ωστόσο, ο καθηγητής Andrew Shepherd από το Πανεπιστήμιο της Northumbria, UK, δήλωσε: «Αν και υπήρξε μια σταδιακή αλλαγή στην υποχώρηση των παγετώνων στις αρχές του αιώνα, είναι καθησυχαστικό να βλέπουμε ότι ο ρυθμός της απώλειας πάγου ήταν σταθερός από τότε και εξακολουθεί να είναι πολύ κάτω από τα επίπεδα που απαιτούνται για να διαταραχθεί το Amoc».

Η ανακάλυψη της επιπλέον απώλειας πάγου είναι σημαντική και για τον υπολογισμό της ενεργειακής ανισορροπίας της Γης, δηλαδή πόση επιπλέον ηλιακή θερμότητα παγιδεύει η Γη λόγω των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που προκαλούνται από τον άνθρωπο, είπε ο Greene. 

Οι παγετώνες που αναλύθηκαν στη μελέτη ήταν ως επί το πλείστον κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας ήδη και έτσι ο χαμένος πάγος αντικαταστάθηκε από θαλασσινό νερό που δεν επηρέασε άμεσα τη στάθμη της θάλασσας. 

Πηγή: Guardian