Χέλια: Η παρατηρούμενη μείωσή τους και το ταξίδι από την Ευρώπη στη Θάλασσα των Σαργασσών - Οι αποκαλύψεις των επιστημόνων
Τις αποδείξεις που χρειάζονταν έχουν πλέον στα χέρια τους οι επιστήμονες προκειμένου να μελετήσουν τον κύκλο ζωής των χελιών, αλλά και τη μετανάστευσή της από την Ευρώπη προς τη Θάλασσα των Σαργασσών.
Τα χέλια κάθε χρόνο εγκαταλείπουν τα ευρωπαϊκά ποτάμια για να ταξιδέψουν στη Θάλασσα των Σαργασσών στον Βόρειο Ατλαντικό, όπου αναπαράγονται για μία και μοναδική φορά και στη συνέχεια πεθαίνουν. Για να αποκομίσουν τα στοιχεία που χρειάζονταν, οι επιστήμονες έβαλαν κάτι σαν GPS, προκειμένου να τα παρακολουθήσουν στην τελευταία τους διαδρομή, που θα δώσει απαντήσεις για το απειλούμενο είδος.
«Είναι η πρώτη φορά που καταφέραμε να εντοπίσουμε χέλια στη Θάλασσα των Σαργασσών και είμαστε χαρούμενοι που έχουμε τις πρώτες άμεσες ενδείξεις ενήλικων ευρωπαϊκών χελιών που φτάνουν στην περιοχή ωοτοκίας τους», δήλωσε ο Ros Wright της Υπηρεσίας Περιβάλλοντος, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας. «Το ταξίδι τους θα αποκαλύψει πληροφορίες για τη μετανάστευση των χελιών που δεν ήταν ποτέ γνωστές στο παρελθόν», πρόσθεσε.
Το ευρωπαϊκό χέλι αντιμετωπίζει πολλούς κινδύνους κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής του, συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών στα ωκεάνια ρεύματα που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή, τη ρύπανση, τη λαθροθηρία και τα εμπόδια σε υδάτινες οδούς, όπως φράγματα. Ο ειδικός για τα χέλια στην Υπηρεσία Περιβάλλοντος, Dan Hayter, παρακολουθεί τα χέλια στον ποταμό Blackwater στο Essex για 20 χρόνια και έχει δει μια δραστική μείωση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. «Πιάνουμε χέλια εδώ κάθε χρόνο. Έχει σημειωθεί πτώση 95% από τη δεκαετία του 1980».
Τα χέλια μικροσκοπικά, εύθραυστα και διαφανή γυάλινα χέλια παρασύρονται στον Ατλαντικό για δύο ή τρία χρόνια από τη Θάλασσα των Σαργασσών. Προσαρμόζονται στο γλυκό νερό και ωριμάζουν σε ποτάμια μέχρι να είναι έτοιμα να κολυμπήσουν μέχρι την επιστροφή για να αναπαραχθούν μια φορά και να πεθάνουν. Μέχρι τώρα, ήταν πολύ δύσκολο να μελετηθεί η μετανάστευση τους πέρα από τον ωκεανό. Προηγούμενες μελέτες είχαν παρακολουθήσει ενήλικα χέλια μέχρι τις Αζόρες. «Ξέραμε ότι θα μπορούσαν να φτάσουν μέχρι τις Αζόρες, αλλά αυτό το τελευταίο σκέλος ήταν απλώς μια άγνωστη χώρα», είπε ο Ros Wright και πρόσθεσε: «Σκεφτήκαμε ότι αν μπορούσαμε να επισημάνουμε τα χέλια στις Αζόρες, τότε θα μπορούσαμε να καλύψουμε αυτό το κενό - και το καταφέραμε - μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι έχουμε συμπληρώσει αυτό το τελευταίο σκέλος του ταξιδιού στη Θάλασσα των Σαργασσών».
Η αποκάλυψη των διαδρομών που ακολουθούνται και ο εντοπισμός του σημείου αναπαραγωγής των χελιών είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση των λόγων πίσω από την παρακμή τους και για την ενημέρωση των μέτρων διατήρησης. Ο κύκλος ζωής του χελιού έχει προβληματίσει εδώ και καιρό τους επιστήμονες. Όπως σημειώνει το BBC, ακόμη και ο Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης συλλογίστηκε το ερώτημα από πού προέρχονται τα χέλια, αποφασίζοντας ότι ξεπήδησαν αυθόρμητα από τη λάσπη.
Πριν από σχεδόν 100 χρόνια, εικαζόταν ότι ο προορισμός τους ήταν η Θάλασσα των Σαργασσών, στον δυτικό Ατλαντικό κοντά στις Μπαχάμες, αλλά μέχρι τώρα έλειπαν οριστικές αποδείξεις.
Οι διακυμάνσεις της παραγωγής ενέργειας από τον ήλιο και τον άνεμο δημιουργούν μεγάλες προκλήσεις στη διαχείριση του ενεργειακού μας συστήματος, με την αποθήκευση και το υδρογόνο να είναι οι κύριες απαντήσεις
Υποθαλάσσιες έρευνες σε βάθος 5.000 μέτρων αποκάλυψαν ένα τεράστιο κοίτασμα μαγγανίου που περιέχει και αρκετό κοβάλτιο για να καλύψει τις ανάγκες της Ιαπωνίας για περίπου 75 χρόνια
5°
