Ανεκπλήρωτες οι δεσμεύσεις των πλούσιων χωρών για το κλίμα

Οι πλούσιες χώρες δεν κατάφεραν να εκπληρώσουν τη μακρόχρονη δέσμευσή τους να παράσχουν 100 δισ. δολάρια, προκειμένου να βοηθήσουν τις φτωχότερες χώρες να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή, τόνισε ο ΟΟΣΑ.

Το 2009, οι ανεπτυγμένες χώρες δεσμεύτηκαν ότι έως το 2020 θα μετέφεραν 100 δισ. δολάρια κάθε χρόνοσε ευπαθείς χώρες που πλήττονται από τις επιδεινούμενες επιπτώσεις και τις καταστροφές που σχετίζονται με το κλίμα.

Στην πραγματικότητα, όμως, παρείχαν 83,3 δισ. δολάρια το 2020, ποσό που υπολείπεται κατά 16,7 δισ. δολάρια του στόχου που είχε τεθεί, όπως ανακοίνωσε ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).

Η εξέλιξη αυτή δεν προκαλεί έκπληξη. Ο ΟΟΣΑ χρησιμοποιεί στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, η επεξεργασία των οποίων έγινε με δύο χρόνια καθυστέρηση, και οι πλούσιες χώρες έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι ο στόχος δεν θα επιτευχθεί έως το 2023.

Ωστόσο, αυτό αποτελεί πλήγμα ενόψει της COP27, της ετήσιας συνόδου των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα τον Νοέμβριο, όπου οι χώρες θα αντιμετωπίσουν πίεση για να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα με ταχύτερους ρυθμούς.

Η χρηματοδότηση έχει γίνει «αγκάθι» σ’ αυτές τις συνομιλίες και οι αναπτυσσόμενες οικονομίες λένε ότι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη μείωση της ρύπανσης, χωρίς να έχουν στήριξη από τα πλούσια κράτη που είναι υπεύθυνα για το μεγαλύτερο μέρος των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα που υπερθερμαίνουν τον πλανήτη.

«Η τήρηση αυτής της δέσμευσης είναι σημαντική για να ανανεωθεί η εμπιστοσύνη», δήλωσε η Γιάμιντε Ντάγκνετ, διευθύντρια Κλιματικής Δικαιοσύνης στο Open Society Foundations, αν και δήλωσε πως τα 100 δισ. δολάρια είναι μικρό μέρος των πραγματικών αναγκών των ευπαθών κρατών.

«Πρέπει οι ανεπτυγμένες χώρες να παρουσιάσουν αξιόπιστα σχέδια για να εντείνουν τη χρηματοδότηση για το κλίμα», δήλωσε η Ντάγκνετ.

Ο ΟΟΣΑ δεν δίνει στοιχεία για μεμονωμένες χώρες. Ανέφερε ότι δεν είναι σαφές με ποιο τρόπο η βουτιά που σημείωσε η οικονομία λόγω Covid-19 μπορεί να έπληξε τις συνεισφορές των χωρών, που περιλαμβάνουν κρατικά δάνεια, επιχορηγήσεις και ιδιωτικές επενδύσεις, στην ενεργοποίηση των οποίων συμβάλλουν κρατικοί φορείς.