Περιβαλλον

Ευάλωτη Γη: Το λεύκωμα για τα 50 χρόνια της ΕΛΛΕΤ

Άντεξε στον χρόνο γιατί στηρίχτηκε στο συλλογικό, στηρίχτηκε στη συνεργασία και κράτησε την υπόσχεσή της απέναντι στην κοινωνία

Βασιλική Γραμματικογιάννη
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού: Γιορτάζει τα 50 χρόνια παρουσίας και λειτουργίας με το λεύκωμα «Ευάλωτη Γη».

Μια τυχερή ρωγμή στον χρόνο ήταν η ίδρυση της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ) πριν από 50 χρόνια. Μια τυχερή ρωγμή που μέσα στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας, ο Κώστας και η Λυδία Καρρά, ένα νεαρό ζευγάρι Ελλήνων της διασποράς, ταξίδεψαν από το Λονδίνο στην Ελλάδα, «την ευωδιαστή, τη βουτηγμένη στα αγριολούλουδα» όπως θυμάται σήμερα η κυρία Καρρά, αλλά και στη χώρα που «η δικτατορία έριχνε βαριά τη σκιά της στην ζωή του τόπου». «Παντού σε πόλεις και χωριά ένας οργασμός γκρεμίσματος […]» θα πει η κυρία Καρρά για τη θλιβερή περίοδο που δεν υπέφεραν μόνο οι άνθρωποι αλλά και η φύση και τα κτίρια και ο πολιτισμός. Η αντιπαροχή βρισκόταν στις δόξες της, το ίδιο και η περιβαλλοντική καταστροφή. Η αγάπη για τη φύση, η αγάπη για την αρχιτεκτονική, η αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό και η ανησυχία για την καταστροφή που βρισκόταν σε εξέλιξη, ήταν η κινητήριος δύναμη για τους δύο νέους να εγκαταλείψουν τις ανέσεις και την ασφάλεια του Λονδίνου και να εγκατασταθούν στην Ελλάδα.

«Τι θ’ απομείνει από τη μνήμη, την ταυτότητα του ιστορικού τόπου; Έτσι σ’ ένα καφενεδάκι στο Ναύπλιο πάρθηκε η απόφαση. Ο κύβος ερρίφθη όταν ο Παττακός γκρέμισε την επιβλητική Ενετική εκκλησία του Σωτήρος στο Ηράκλειο επειδή δεν ήταν ελληνική! Για να γίνει πάρκινγκ!», θυμάται η ώριμη γυναίκα σήμερα, με τη νεανική καρδιά και το δροσερό χαμόγελο, για τη μεγαλύτερη και ωραιότερη περιπέτεια της ζωής της. Για την ίδρυση της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού. Για την αγαπημένη της ΕΛΛΕΤ που φέτος γιορτάζει τα 50 χρόνια δυναμικής παρουσίας.

Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ): Μια συλλογική δουλειά

«Ήταν το 1978 στην Πάτμο, ένας νεαρός άναβε ένα κεράκι» θα πει η κυρία Καρρά για τη γνωριμία της με τον Αντιπρόεδρο της ΕΛΛΕΤ, Κώστα Σταματόπουλο. Θα μιλήσει για τον Χάρη Δούκα, για την Αλεξάνδρα Προκοπίου, για την Κατερίνα Στεμπίλη, για τη Λυδία Κονιόρδου, για τον Θεμιστοκλή Βώκο αλλά και για τους χιλιάδες εθελοντές. Για όλους εκείνους που αποτελούν την οικογένεια της ΕΛΛΕΤ. Για όλους εκείνους που στηρίζουν και ενδυναμώνουν την Ελληνική Εταιρεία όλα αυτά τα χρόνια.

«Κάποιοι πολιτικοί φίλοι διεφώνησαν με τη πρόθεση ίδρυσης της ΕΛΛΕΤ. Το πρόβλημα της Ελλάδος είναι πολιτικό, έλεγαν. Μη χάνετε χρόνο για ζητήματα που θα λυθούν αυτόματα μεταδικτατορικά» γράφει ο Κώστας Καρράς στην έκδοση «Ευάλωτη Γη» που παρουσιάζει όλο αυτό το τεράστιο έργο που «άφησε βαθύ αποτύπωμα πάνω στους τοίχους εκκλησιών που συντηρήθηκαν, σε βιότοπους που διασώθηκαν, σε οικισμούς που προστατεύτηκαν, σε τοπία θάλασσας και βουνών που δεν καταστράφηκαν…». «Ένα έργο συλλογικό», όπως δεν σταματά να υπενθυμίζει η κυρία Καρρά. 

Η ΕΛΛΕΤ άντεξε στον χρόνο ακριβώς γιατί στηρίχτηκε στο συλλογικό. Γιατί στηρίχτηκε στη συνεργασία. Γιατί κράτησε την υπόσχεσή της απέναντι στην κοινωνία.

Η τυχερή ρωγμή που συνέβη πριν από 50 χρόνια έδωσε φως και ελπίδα. Έδωσε τη δυνατότητα της ανασύνταξης και της αναδημιουργίας. Όμως και σήμερα η ΕΛΛΕΤ είναι το ίδιο απαραίτητη. Ευχόμαστε λοιπόν στην ΕΛΛΕΤ να τα χιλιάσει και να συνεχίζει να δίνει τα δώρα της στον τόπο μας και στις επόμενες γενιές.