Σε μόλις δύο ημέρες έφτασαν στην Κερκίνη οι 73 από τις 90 νανόχηνες, που αποτελούν τον συνολικό ευρωπαϊkό πληθυσμό του είδους.
Στη Λίμνη Κερκίνη κατέφθασαν πριν από τρεις ημέρες τα 73 από τα 90 πουλιά, που αποτελούν τον ευρωπαϊκό πληθυσμό της νανόχηνας και τις επόμενες ημέρες ο πληθυσμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω, όπως ανέφερε ο Θόδωρος Ναζιρίδης, γενικός συντονιστής του Φορέα Διαχείρισης της Λίμνης, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ- ΜΠΕ, «Πρακτορείο 104,9 FM». Πρόκειται για σπάνιο είδος, του οποίου «όλος ο ευρωπαϊκός πληθυσμός ξεχειμωνιάζει στην Κερκίνη».
Οι χήνες αυτές, ένα από τα τρία είδη γκρίζων χηνών του γένους Anser, που απαντώνται τακτικά στη χώρα μας, το μικρότερο σε μέγεθος και πιο σκούρο, με ένα κίτρινο δακτύλιο γύρω από το μάτι, ένα μικρό και τριγωνικό ράμφος και αναλογικά μακρύτερες φτερούγες, όπως εξηγεί η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, διανύουν μια εντυπωσιακή διαδρομή και μάλιστα το καταφέρνουν με μια ταχύτητα που πλέον εκπλήσσει τους ειδικούς.
«Οι 90 νανόχηνες αναπαράγονται στη Βόρεια Νορβηγία και μεταναστεύουν τέτοια εποχή στη Νότια Ευρώπη και κυρίως στην Κερκίνη. Τα τελευταία χρόνια, αυτό που έχουμε δει, είναι ότι ο πληθυσμός αυτός μένει στην Κερκίνη σχεδόν όλο τον χειμώνα, έξι μήνες τον χρόνο», εξηγεί ο κ. Ναζιρίδης, φανερώνοντας μάλιστα τη λεπτομέρεια που έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον φέτος στους ανθρώπους του φορέα: «η απόσταση είναι στα 3.500 χιλιάδες χιλιόμετρα και φέτος την έκαναν σε μόλις δύο μέρες. Πέρυσι την είχαν κάνει σε τρεις ημέρες. Παλιότερα έκαναν πολλές στάσεις, χρειάζονταν γύρω στις δύο βδομάδες. Προφανώς κάτι έχει αλλάξει και προτιμούν να έρθουν γρήγορα εδώ που έχει τροφή και ησυχία. Φαίνεται ότι για πολλά είδη πουλιών η Κερκίνη είναι ένα ασφαλές καταφύγιο», σημειώνει ο κ.Ναζιρίδης σχολιάζοντας τον χρόνο-ρεκόρ μέσα στον οποίο το μικρόσωμο σχετικά πτηνό ολοκληρώνει φέτος τη μετάβαση από τον Βορρά της Ευρώπης στο νοτιοανατολικό της άκρο και συγκεκριμένα στη φιλόξενη λίμνη Κερκίνη.
Πότε μας εγκαταλείπει; «Αν έχουμε καμιά πλημμύρα η νανόχηνα φεύγει για λίγες εβδομάδες στο Δέλτα του Έβρου και στη συνέχεια επιστρέφει στη Κερκίνη για να φύγει προς τα τέλη Μαρτίου προς τη Νορβηγία», μας λέει, ερωτηθείς για την παραμονή στην Ελλάδα αυτής της ολιγάριθμης ομάδας των πολυαναμενόμενων «σταρ» της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας της περιοχής.
Η εποχή των χιλιάδων φλαμίνγκο και οι οδηγίες για τους επισκέπτες
Αυτόν τον καιρό όμως, οι 90 νανόχηνες δεν είναι η πλειονότητα των επισκεπτών της λίμνης Κερκίνης και οι επισκέπτες που καταφθάνουν στην περιοχή πιο εύκολα αντικρίζουν χιλιάδες ροζ φτερά και λιγνά πόδια να στέκονται στο βάθος του ορίζοντα από τα μέσα του καλοκαιριού: «τα φλαμίνγκο έρχονται στην περιοχή του Εθνικού Πάρκου της λίμνης Κερκίνης για αρκετό καιρό. Γύρω στα μέσα με τέλη Ιουλίου. Γύρω στον Νοέμβριο έχουμε τον μέγιστο αριθμό, που φτάνει τις 8 με 10 χιλιάδες. Τα τελευταία πουλιά φεύγουν από την περιοχή, μέσα με τέλη Μαρτίου», εξηγεί ο κ.Ναζιρίδης.
Αυτήν την περίοδο δε, υπάρχουν περισσότερα από έξι χιλιάδες Φλαμίνγκο, κυρίως στα ρηχά νερά, που τρέφονται και ξεκουράζονται, όπου μπορεί ο επισκέπτης να τα δει και σε πολλές περιπτώσεις να τα φωτογραφήσει. Πώς θα το κάνει αν το θελήσει; «τα γραφεία του Φορέα Διαχείρισης είναι στον οικισμό της Κερκίνης, δυτικά της λίμνης. Για την παρατήρησή τους οι καλύτερες περιοχές είναι το ανατολικό ανάχωμα κοντά στο Λιμνοχώρι, όπου είναι ρηχά τα νερά και μπορούν οι επισκέπτες να τα δουν από κοντά και σε ένα σημείο του δυτικού αναχώματος, όπου επίσης όλη την ημέρα υπάρχουν αρκετά φλαμίνγκο», εξηγεί ο γενικός συντονιστής του φορέα διαχείρισης της Λίμνης Κερκίνης. «Θα πρέπει βέβαια να μην πλησιάζει κάποιος πάρα πολύ γιατί ενοχλούνται και θα φύγουν», σημειώνει.
Πόσα όμως είναι τα φλαμίνγκο που θα φτάσουν κάθε χρόνο και τι σημαίνει για την υγεία του οικοσυστήματος; «οι πληθυσμοί εξαρτώνται ανάλογα με την χρονιά. Παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες. Μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε κάποιον άλλον βιότοπο, είτε στην Ελλάδα είτε σε άλλες περιοχές, οπότε τα πουλιά μετακινούνται και αυξάνονται. Και στην Κερκίνη, όταν είναι βαθιά τα νερά, δεν έχει πουλιά, γιατί δεν μπορούν να τραφούν και να πατήσουν. Είναι ξέρετε πουλιά που θέλουν ρηχά νερά, μισό μέχρι ένα μέτρο», εξηγεί ο κ.Ναζιρίδης, που τονίζει πως από εκεί και πέρα για να έχουμε τον τελικό αριθμό που θα παραμείνει σε ένα έτος στην Ελλάδα σημαντικό ρόλο θα παίξει και η διαθεσιμότητα τροφής. «Τα φλαμίνγκο τρώνε μικρά ασπόνδυλα, τα οποία είναι άφθονα στην περιοχή, για αυτό και μένει τόσος μεγάλος αριθμός για πολλούς μήνες. Η παρουσία και μόνο των ειδών αυτών και πολλών άλλων στην περιοχή, υποδηλώνει και την υγεία του συστήματος», εξηγεί ο ''Ελληνας ειδικός επιστήμονας.
Τα συγκεκριμένα πτηνά αναπαράγονται στην Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία: «ξέρουμε ότι έρχονται από εκεί, γιατί μερικά έχουν πλαστικά δαχτυλίδια με έναν κωδικό που μπορεί κάποιος να τον διαβάσει με τηλεσκόπιο. Έχουμε δει από όλες αυτές τις χώρες. Από την ανατολική άκρη της Μεσογείου, ως τη δυτική υπάρχει όλη αυτή η μετακίνηση των φλαμίνγκο, μετακίνηση που ολοκληρώνουν αναζητώντας περιοχές για να τραφούν και να ξεχειμωνιάσουν», θα μας πει τέλος ο κ.Ναζιρίδης που πάντως τονίζει στη διεπαφή ανθρώπων και πτηνών «προφανώς δεν είναι όλα τέλεια και υπάρχουν αρκετά προβλήματα».
Σεβασμός στο περιβάλλον από τους επισκέπτες το ζητούμενο
«Για παράδειγμα, το πρώτο που βλέπει ο επισκέπτης είναι σκουπίδια, τα πλαστικά μπουκάλια μέσα και έξω από τη λίμνη. Προσπαθούμε εδώ και χρόνια να το μετριάσουμε. Όποια είναι στα αναχώματα προέρχονται είτε από τους επισκέπτες, είτε από τους περίοικους. Κι αν φανταστείτε ότι σε κάθε χωριό υπάρχουν κάδοι, είναι περίεργο πως ξεκινάς από το χωριό και τελικά το πετάς στο ανάχωμα ακόμη δυστυχώς συμβαίνει», αναφέρει εκφράζοντας τη λύπη του για την εικόνα που συχνά προκαλείται από την ανθρώπινη παρουσία ο κ.Ναζιρίδης που όμως εξηγεί πως μια πτυχή του ζητήματος δεν αφορά την Ελλάδα. «Το μεγάλο κομμάτι του όγκου το πλαστικών μπουκαλιών έρχονται από την Βουλγαρία, μέσω του Στρυμόνα κάτι που είναι ένα βασικό πρόβλημα, πρόβλημα το οποίο προς το παρόν δεν έχουμε μπορέσει να λύσουμε. Είναι θέμα και διακρατικών επαφών», εξηγεί ο κ. Ναζιρίδης. «Προσπαθούμε τώρα να έχουμε κάποιες πρώτες, άτυπες έστω, επαφές, ώστε να επισημάνουμε το πρόβλημα και να δούμε πως θα προχωρήσουμε», καταλήγει ο γενικός συντονιστής του φορέα διαχείρισης της Λίμνης Κερκίνης.
Χρειαζόμαστε το αττικόψαρο (Pelasgus-marathonicus), όπως μας χρειάζεται και αυτό. Η απώλεια της φύσης μοιραία θα οδηγήσει στη δική μας φτώχεια και δυστυχία
4°
