Πάνω από το ήμισυ των ωκεανών της Γης (το 55%) είναι εκτεθειμένο στην επαγγελματική αλιεία, η οποία έχει φθάσει σε επίπεδα άνευ προηγουμένου, όπως αποκαλύπτει μια νέα αμερικανο-καναδική επιστημονική έρευνα.
Δεδομένου ότι οι ωκεανοί καλύπτουν περίπου το 70% της επιφάνειας του πλανήτη μας, γίνεται αντιληπτή η έκταση των δραστηριοτήτων της αλιείας, η οποία απλώνεται πλέον σε μια επιφάνεια υπερτετραπλάσια της περιοχής που καταλαμβάνει η παγκόσμια γεωργία στην ξηρά.
Για πρώτη φορά μια μεγάλη ομάδα ερευνητών πανεπιστημίων (Καλιφόρνιας-Σάντα Μπάρμπαρα, Στάνφορντ και Νταλουζί-Χάλιφαξ), οργανισμών (Global Fishing Watch, National και SkyTruth) και της Google, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Κρούντσμα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", πέτυχαν -με τη βοήθεια τεχνικών τεχνητής νοημοσύνης- να «χαρτογραφήσουν» σε σχεδόν πραγματικό χρόνο τη δράση των αλιέων.
Αυτό το κατάφεραν χάρη στην ανάλυση των δορυφορικών δεδομένων που καταγράφουν τα σήματα από το «σύστημα αυτόματου εντοπισμού» (ALS), το οποίο διαθέτουν πια πολλά αλιευτικά σκάφη.
Το σύστημα αυτό δίνει στοιχεία για την ταυτότητα του πλοίου, τη θέση του, την ταχύτητά του κ.α. κάθε λίγα δευτερόλεπτα, με στόχο να βοηθάει τα πλοία να αποφεύγουν τις συγκρούσεις.
Όμως τα ίδια στοιχεία μπορούν να αποκαλύψουν και το παγκόσμιο «αποτύπωμα» της βιομηχανικής αλιείας. Οι ερευνητές ανέλυσαν περίπου 22 δισεκατομμύρια μηνύματα AIS από περισσότερα από 70.000 αλιευτικά μεταξύ 2012-2016, αποκαλύπτοντας έτσι ότι η αλιεία καλύπτει τουλάχιστον το 55% των ωκεανών και των θαλασσών.
Οι «καυτές» περιοχές αλιείας βρίσκονται στον βορειοανατολικό Ατλαντικό και στον βορειοδυτικό Ειρηνικό, καθώς επίσης στα ανοιχτά της Νότιας Αμερικής και της Δυτικής Αφρικής, στη θάλασσα της Νότιας Κίνας και σε παράκτιες περιοχές της Ευρώπης. Οι αλιευτικοί στόλοι πέντε χωρών -Κίνας (έχει το μεγαλύτερο στόλο αλιευτικών στον κόσμο), Ισπανίας, Ταϊβάν, Ιαπωνίας, Ν.Κορέας- καταλαμβάνουν πάνω από το 85% των συνολικών αλιευτικών δραστηριοτήτων στους ωκεανούς.
Μόνο το 2016 τα αλιευτικά πλοία ψάρεψαν περισσότερες από 40 εκατομμύρια ώρες και ταξίδεψαν συνολικά πάνω από 460 εκατομμύρια χιλιόμετρα, περίπου πέντε φορές την απόσταση Γης-Ήλιου ή 600 φορές την απόσταση Γης-Σελήνης.
Επειδή μάλιστα οι δορυφόροι δεν καλύπτουν όλες τις θάλασσες, αρκετές περιοχές φαίνονται «παρθένες» από αλιευτικής πλευράς, αλλά οι ερευνητές υποθέτουν ότι και σε αυτές υπάρχουν αλιευτικές δραστηριότητες, χωρίς να καταγράφονται από το σύστημα AIS. Αν συνυπολογισθεί και αυτό, τότε το 55% της έκτασης που καταλαμβάνει η αλιεία, μπορεί να φθάνει έως το 73%, δηλαδή σχεδόν τα τρία τέταρτα των ωκεανών.
Χρειαζόμαστε το αττικόψαρο (Pelasgus-marathonicus), όπως μας χρειάζεται και αυτό. Η απώλεια της φύσης μοιραία θα οδηγήσει στη δική μας φτώχεια και δυστυχία
14°
