Για να γίνει εφικτή η μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ώστε να εφαρμοστεί στη πράξη η συμφωνία του Παρισιού, απαιτείται μεταξύ άλλων και η αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου. Ωστόσο στην Ελλάδα φαίνεται να επιμένουμε σε επενδύσεις λιγνιτικών μονάδων, που με την αναθεώρηση της οδηγίας για την εμπορία δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων, στο μέλλον πιθανόν να μας κοστίσει πολύ ακριβά.
Το WWF Ελλάς σε συνεργασία με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, εκπόνησαν μελέτη για τον «Μακροχρόνιο Σχεδιασμό για το Ενεργειακό Σύστημα της Ελλάδας». Μέσα από πέντε διαφορετικά σενάρια διερευνήθηκε η δυνατότητα της χώρας να μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα με χρονικό ορίζοντα το 2035 και το 2050. Η μελέτη δίνει έμφαση στον τομέα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Στα 2 από τα 5 σενάρια κυρίαρχο ρόλο στο ελληνικό ενεργειακό σύστημα μέχρι το 2050 έχει ο λιγνίτης, ενώ τα άλλα 3 σενάρια στηρίζονται στη μεγαλύτερη διείσδυση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) και σε προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας.
Σύμφωνα με την οργάνωση «τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν πως η συμμετοχή του λιγνίτη στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας μπορεί σχεδόν να μηδενιστεί ήδη από το 2035, με ταυτόχρονο υπερτριπλασιασμό της συμμετοχής των ΑΠΕ και αξιοποίηση των τεχνολογιών αποθήκευσης ενέργειας». Το WWF τονίζει ότι μια «τέτοια επιλογή θα οδηγήσει σε σημαντική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου».
Παράλληλα, η επιλογή απεξάρτησης από το λιγνίτη αποδεικνύεται και οικονομικά πιο συμφέρουσα σε βάθος χρόνου, αφού θα οδηγήσει σε φθηνότερη ηλεκτρική ενέργεια έως και 12% σε σχέση με τα σενάρια που εξετάστηκαν και βασίζονται στο λιγνίτη. Για την ερχόμενη δεκαετία το κόστος ηλεκτροπαραγωγής προβλέπεται να είναι παραπλήσιο σε όλα τα σενάρια, ωστόσο από το 2030 και μετά αρχίζει να φαίνεται η ευνοϊκή επίδραση των ΑΠΕ στο κόστος.
Συνοπτικά τα αποτελέσματα της μελέτης όπως τα παρουσίασαν ο υπεύθυνος του τομέα ενεργειακής και κλιματικής πολιτικής του WWF, Νίκος Μάντζαρης και ο κ. Σεβαστιανός Μοιρασγεντής, δρ, χημικός μηχανικός, ερευνητής του Αστεροσκοπείου Αθηνών έχουν ως εξής:
Είναι εφικτός ο περιορισμός του λιγνίτη στο 6% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας το 2035 και στο 0% το 2050.
Το φυσικό αέριο διατηρεί μια σημαντική θέση σε όλα τα σενάρια, καθώς το μερίδιο του στην παραγωγή κυμαίνεται στο 26-33% το 2035 και στο 22-32% το 2050.
Σε όλα τα σενάρια η συνεισφορά των ΑΠΕ στην τελική κατανάλωση ενέργειας μπορεί να υπερτριπλασιαστεί την περίοδο 2005-2035, ενώ τα επόμενα χρόνια, έως το 2050, να διατηρηθεί σταθερή ως ποσοστιαίο μερίδιο.
Η εφαρμογή πολιτικών εξοικονόμησης ενέργειας μειώνουν τα απαιτούμενα κεφάλαια για την απεξάρτηση από τον λιγνίτη κατά 2-5 δισ. ευρώ.
Για χαμηλές τιμές δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα η ριζική ανακαίνιση υφιστάμενων λιγνιτικών μονάδων αποδεικνύεται συμφέρουσα, ακόμα και σε σχέση με την κατασκευή νέων.
Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από τον ενεργειακό τομέα μπορούν να μειωθούν σημαντικά ήδη από το 2035, λόγω κυρίως της απεξάρτησης από τον λιγνίτη, ενώ η μεγαλύτερη μείωση παρουσιάζεται στο φιλόδοξο σενάριο όπου οι εκπομπές μειώνονται σε σχέση με το 2005 κατά 64%.
«Οι κυβερνήσεις εδώ και χρόνια επιχειρούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα δεσμεύοντας τεράστια ποσά για κατασκευή πανάκριβων λιγνιτικών μονάδων, χωρίς να έχει αποδειχτεί η οικονομική τους βιωσιμότητα ή να έχει εκτιμηθεί η επίπτωση της λειτουργίας τους στο κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας. Η χώρα βαδίζει στα τυφλά χωρίς πυξίδα, αφού παρά τις υποσχέσεις ετών δεν έχει ακόμα παρουσιάσει η Πολιτεία οτιδήποτε συγκεκριμένο σε σχέση με τον Μακροχρόνιο Ενεργειακό Σχεδιασμό της Ελλάδας για τις επόμενες δεκαετίες. Τα αποτελέσματα της μελέτης που δίνουμε σήμερα στη δημοσιότητα δείχνουν πώς η έγκαιρη απεξάρτηση από τον λιγνίτη με ταυτόχρονη στροφή στις ΑΠΕ αποτελούν την ορθότερη επιλογή για το ενεργειακό μέλλον της χώρας», δήλωσε ο Νίκος Μάντζαρης, ενώ από την πλευρά του ο καθηγητής Δημήτρης Λάλας τόνισε ότι «όσο συντομότερα γίνει η αποανθρακοποίηση τόσο καλύτερα για την οικονομία, το περιβάλλον και τη κοινωνία»
Δείτε παρακάτω ένα συνοδευτικό video για τη μελέτη.
Χρειαζόμαστε το αττικόψαρο (Pelasgus-marathonicus), όπως μας χρειάζεται και αυτό. Η απώλεια της φύσης μοιραία θα οδηγήσει στη δική μας φτώχεια και δυστυχία
14°
