Πάνε και έρχονται οι λίστες στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ονόματα Eλλήνων να φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις. Η λίστα Shipbreaking Platform δεν είναι λίστα μεγαλοκαταθετών στην Ελβετία αλλά λίστα ευρωπαίων πλοιοκτητών που στέλνουν τα πλοία τους παράνομα για διάλυση στις παραλίες της Νοτίου Ασίας, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη από την φτηνή πλην όμως επικίνδυνη διάλυση των πλοίων τους.
Η ΜΚΟ Shipbreaking Platform μια διεθνής συμμαχία οργανώσεων που ασχολούνται με το περιβάλλον και εστιάζουν στην ασφαλή και βιώσιμη ανακύκλωση των πλοίων, έδωσε στη δημοσιότητα την λίστα με 365 πλοία με τοξικά φορτία ευρωπαίων πλοιοκτητών που στάλθηκαν για διάλυση στις παραλίες της Νοτίου Ασίας το 2012 έναντι 210 που στάλθηκαν το 2011. Αύξηση της τάξης του 75% σε σχέση με το 2011.
Στο top 10 για το 2012, οι Έλληνες πλοιοκτήτες έχοντας απορρίψει 167 πλοία, τα μισά περίπου του συνόλου των Ευρωπαίων πλοιοκτητών, καταλαμβάνουν την πρώτη θέση. Στη δεύτερη θέση έρχονται οι Γερμανοί με 48 πλοία, και ακολουθούν το Ην. Βασίλειο με 30 πλοία, η Νορβηγία με 23 πλοία, η Κύπρος με 13 πλοία, η Βουλγαρία με 8 πλοία, η Δανία με 6 και η Ολλανδία με 5 πλοία. Τα υπόλοιπα πλοία στάλθηκαν από Εσθονία, Σουηδία, Λιθουανία, Βέλγιο, Ρουμανία Λετονία και Πολωνία και ήταν από 2 πλοία η κάθε χώρα. Εκτός από την Ολλανδία και τη Νορβηγία, οι πλοιοκτήτες των υπόλοιπων χωρών αύξησαν κατά πολύ των αριθμό των εξαχθέντων πλοίων που βρίσκονταν στο τέλος του κύκλου ζωής τους με τους Ιταλούς πλοιοκτήτες να τριπλασιάζουν τον αριθμό σε σχέση με το 2011 ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι η MSC η κύρια Ελβετική εταιρεία πλοίων μεταφοράς εμπορευμάτων και κρουαζιερόπλοιων να στέλνει 23 πλοία το 2012 έναντι 5 το 2011.
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο που αναδεικνύεται από την λίστα είναι ότι η πλειοψηφία των πλοίων που στάλθηκαν για διάλυση από Ευρωπαίους πλοιοκτήτες δεν έφεραν σημαία της Ε.Ε αλλά «σημαίες ευκαιρίας» όπως για παράδειγμα Παναμά και Λιβερίας, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο δύσκολο για την Ε.Ε να εμποδίσει την διάλυση τους σε εγκαταστάσεις που δεν πληρούν τις προδιαγραφές.
Για να λυθεί το πρόβλημα αυτό η ΜΚΟ Shipbreaking Platform συνεργάζεται με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να αναπτυχθεί ένας οικονομικός μηχανισμός που θα βοηθήσει τους πλοιοκτήτες να διαχειριστούν το κόστος της ορθής απόρριψης των επικίνδυνων υλικών που βρίσκονται στα πλοία που φτάνουν στο τέλος του κύκλου ζωής τους.
Η οργάνωση επιθυμεί ο μηχανισμός αυτός να εφαρμόζεται σε όλα τα πλοία που προσεγγίζουν Ευρωπαϊκά λιμάνια και όχι μόνο σε αυτά που φέρουν σημαίες της Ε.Ε. Σύμφωνα με την Οργάνωση ο μηχανισμός θα μπορούσε να είναι ένα Ταμείο στο οποίο θα πηγαίνουν τα τέλη που καταβάλουν οι πλοιοκτήτες στα λιμάνια και τα χρήματα να προορίζονται για την ασφαλή και περιβαλλοντικά ορθή ανακύκλωση των πλοίων. Υπό την προεδρία της Κύπρου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέτυχε να συμπεριλάβει ένα τέτοιο οικονομικό μηχανισμό στην πρόταση που έκανε τον Μάρτιο του 2012 και αφορούσε την έκδοση κανονισμού για την ανακύκλωση των πλοίων. Συμπτωματικά το 2012 οι Κύπριοι πλοιοκτήτες έστειλαν 13 πλοία σε παραλίες της Ν. Ασίας.
Αλλά δυστυχώς ούτε στην Ελλάδα, τη Γερμανία και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες φαίνεται να υπάρχει η πολιτική βούληση για να σταματήσει η εξαγωγή των πλοίων. Η περιβαλλοντική πολιτική όπως και η κοινωνική πολιτική στην Ε.Ε δεν αποτελούν πλέον προτεραιότητα σε αντίθεση με την προστασία των κερδών και αυτό σημαίνει ότι στο μέλλον θα βλέπουμε σκηνές από ταινία προσεχώς.
«Σκέψου συνολικά, δράσε τοπικά» είναι το σύνθημα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, ο οικολογικός δογματισμός δεν βλέπει παρά «συνολικά ιδεολογήματα» και «τοπικά κινήματα κατά των επενδύσεων»
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν να βλέπουν τους υγροτόπους ως «χέρσες περιοχές που είναι στη διάθεσή μας για να τους μετατρέψουμε σε «χρήσιμη» γη.
28°
