ECOVOICE: Φουκουσίμα, ένας χρόνος μετά

Σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο με τρόμο παρακολουθούσαμε από τις οθόνες των τηλεοράσεων τον καταστροφικό σεισμό των 9 ρίχτερ στην Ιαπωνία που σκότωσε 20.000 ανθρώπους, άφησε άστεγους 500.000, έφερε την Ιαπωνία δύο μέτρα πιο κοντά στις ΗΠΑ και προκάλεσε το μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα στην Ιστορία.

Ένα χρόνο μετά οι 180.000 άνθρωποι που ζούσαν σε ακτίνα 20 χλμ. από τον πυρηνικό σταθμό και υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ξέρουν ότι δεν θα γυρίσουν ποτέ στις εστίες τους και στον τόπο τους, αφού η ποσότητα Καισίου-137 που εκλύθηκε από το ατύχημα είναι 168 φορές περισσότερη από όση εκλύθηκε από την βόμβα στη Χιροσίμα. Γεγονός που σημαίνει ότι η περιοχή θα μείνει απροσπέλαστη για δεκαετίες.

Ένα χρόνο μετά και ακόμη δεν μπορούμε να ξέρουμε τις επιπτώσεις του ατυχήματος στην υγεία όχι μόνο των ανθρώπων στις γύρω περιοχές αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι χιλιάδες τόνοι μολυσμένου νερού που χρησιμοποιήθηκαν για την ψύξη των πυρηνικών αντιδραστήρων κατέληξαν στον Ειρηνικό Ωκεανό και μόλυναν την θαλάσσια ζωή και κατ’ επέκταση την ανθρώπινη τροφική αλυσίδα.

Το πυρηνικό ατύχημα στην Φουκουσίμα συνέβη σε μια εποχή περιβαλλοντικής και ενεργειακής κρίσης που οι προτάσεις για κατασκευή νέων πυρηνικών σταθμών είχαν ξαναμπεί στην αντζέντα των συζητήσεων ως αξιόπιστη πηγή ενέργειας, περιβαλλοντικά φιλική που θα αποτρέψει την κλιματική αλλαγή και θα αποτελέσει εναλλακτική λύση στη χρήση πετρελαίου. Το ατύχημα κατέρριψε όλους του μύθους περί ασφάλειας της πυρηνικής ενέργειας.

Ούτε ασφαλής είναι ούτε φθηνή. Ένα ανθρώπινο λάθος κόστισε την ζωή 200.000 ανθρώπων που πέθαναν από καρκίνο του θυρεοειδούς στην Ουκρανία, Λευκορωσία και Ρωσία μετά το ατύχημα στο Τσερνομπίλ και ένα φυσικό φαινόμενο που το κόστος δεν έχει αποτιμηθεί ακόμη στην Ιαπωνία. Ούτε φτηνή είναι η πυρηνική ενέργεια αντίθετα πρόκειται για μια τεχνολογία υψηλού οικονομικού κόστους. Ήδη οι δυο υπό κατασκευή πυρηνικοί σταθμοί στην Ευρώπη έχουν υπερδιπλασιάσει τον αρχικό προϋπολογισμό τους ενώ δεν υπολογίζονται τα κρυφά κόστη της διαχείρισης των αποβλήτων τους καθώς και τα έξοδα της ασφάλισης και της αποξήλωσης των εργοστασίων. Και φυσικά δεν μπορεί να αποτιμηθεί οικονομικά ούτε η προσφυγιά, ούτε η ρύπανση του περιβάλλοντος αλλά πολύ περισσότερο τα παιδιά που θα γεννηθούν τα επόμενα χρόνια με παραμορφώσεις και οι άνθρωποι που θα πεθάνουν από καρκίνους.

Η Γερμανία έκλεισε ήδη 8 πυρηνικούς σταθμούς και έχει δεσμευτεί μέχρι το 2022 να κλείσει και τους υπόλοιπους. Η Ιταλία αποφάσισε να παραμείνει μη πυρηνική χώρα ενώ η Ελβετία και η Ισπανία ακύρωσαν την κατασκευή νέων σταθμών. Στην Ελλάδα δεν έχουμε πυρηνικούς σταθμούς αλλά ο κίνδυνος που διατρέχουμε από τους πυρηνικούς σταθμούς που βρίσκονται στη γειτονιά μας είναι μεγάλος. Οι πολίτες των Βαλκανίων πρέπει να αντιδράσουμε στα σχέδια που έχουν διατυπωθεί για την δημιουργία και νέων πυρηνικών σταθμών ενώ πρέπει να πιέσουμε τις κυβερνήσεις να κλείσουν και αυτούς που ήδη υπάρχουν.

Ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε κάθε ρίσκο πυρηνικής καταστροφής είναι να εγκαταλείψουμε την πυρηνική ενέργεια και να αρχίσουμε να υλοποιούμε την μετάβαση σ’ ένα βιώσιμο ενεργειακά μέλλον βασισμένο στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.