ECOVOICE: Ο δρόμος για ένα πράσινο μέλλον

Το Πράσινο Ινστιτούτο Τεκμηρίωσης και Επιμόρφωσης σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό και Γερμανικό Πράσινο Ινστιτούτο διοργάνωσε μια ημερίδα με θέμα «Οδικός Χάρτης Ενέργειας 2050: Ο δρόμος για ένα πράσινο μέλλον». Η συζήτηση –η οποία διεξάγεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες- αφορούσε το ενεργειακό μίγμα που θα υιοθετήσει η Ευρώπη αλλά και η χώρα μας έως το 2050.

Ο δρόμος βέβαια για ένα πράσινο μέλλον δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά Γολγοθάς για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι φυσικά η παγκόσμια οικονομική κρίση που στερεί κεφάλαια από την πράσινη ανάπτυξη και ο δεύτερος είναι ότι αυξάνεται ο σκεπτικισμός ότι τελικά η κλιματική αλλαγή είναι κάτι που προέρχεται από την ίδια την φύση και δεν χρειάζεται να πετάμε λεφτά σε Α.Π.Ε, παρότι η επιστήμη έχει αποδείξει το εντελώς αντίθετο. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και η ανικανότητα των κυβερνήσεων παγκοσμίως στη λήψη αποφάσεων.

Η σημασία όμως προώθησης των ΑΠΕ είναι εξίσου σημαντική και για την αντιμετώπιση των ολέθριων συνεπειών της αύξησης της θερμοκρασίας και της κλιματικής αλλαγής αλλά και για την έξοδο από την κρίση αφού οι επενδύσεις σε ΑΠΕ συσχετίζονται με τις μεγάλες δυνατότητες δημιουργίας χιλιάδων θέσεων εργασίας. Σύμφωνα με τον Γερμανό Βουλευτή των Πρασίνων Hans Josef Fell στην Γερμανία προβλέπεται οι νέες θέσεις εργασίας από επενδύσεις σε ΑΠΕ να φτάσουν τις 500.000 έως το 2020. Επιπλέον ο Γερμανός βουλευτής υποστήριξε ότι ο στόχος για 100% ΑΠΕ είναι δυνατόν να επιτευχθεί στη Γερμανία έως το 2030 και θα κοστίσει σημαντικά λιγότερο σε σχέση με την συνέχιση χρήσης ορυκτών καυσίμων και πυρηνικής ενέργειας. Στην ημερίδα έγινε σαφές ότι παρά τα διάφορα τεχνικά και οικονομικά εμπόδια υπάρχει η τεχνολογία και είναι δυνατόν να υπερκαλυφθεί η παγκόσμια ενεργειακή ζήτηση με ΑΠΕ, φτάνει να υπάρχει πολιτική βούληση. Ο Δημήτρης Ιμπραήμ Συντονιστής Εκστρατειών του Ελληνικού Γραφείου της Greenpeace σχολίασε την ανεπάρκεια των σεναρίων που συζητούνται για τον ευρωπαϊκό οδικό χάρτη προς το 2050 και παρουσίασε την πρόταση της Greenpeace που θεωρεί την επίτευξη του στόχου 100% ΑΠΕ ως το 2050 απολύτως εφικτή με το φυσικό αέριο ως μεταβατικό καύσιμο μέχρι το 2030 και την σταδιακή απόσυρση όλων των ανθρακικών και πυρηνικών μονάδων ως το 2030 και 2050 αντίστοιχα.

Σε ότι αφορά την Ελληνική πραγματικότητα είναι εφικτή η απεξάρτηση από τον λιγνίτη ως το 2030 με ταυτόχρονη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας κυρίως μέσω της αναβάθμισης του κτηριακού τομέα και της προώθησης των μέσων μαζικής μεταφοράς. Σύμφωνα με τον κ. Παναγιώτη Χαβιαρόπουλο από το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ) παρά τις αντίξοες συνθήκες στην Ελλάδα μέσα στο 2011 εγκαταστάθηκαν 500MW ΑΠΕ. Παρ’ όλα αυτά όμως αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα μεταξύ των οποίων και τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών. Όπως επισήμανε ο κ. Ιωάννης Τσιπουρίδης Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, 140 επενδύσεις είναι στο ΣτΕ με αποτέλεσμα να είμαστε πολύ μακριά από το να πιάσουμε το 100% σε ΑΠΕ μέχρι το 2050. Αν και στην Ελλάδα έχουμε την νοοτροπία του «μακριά από την αυλή μου» σε πολλές περιπτώσεις οι αντιδράσεις των κατοίκων δεν είναι καθόλου άδικες. Αναφερόμενος στο πρόβλημα ο Νίκος Χρυσόγελος περιφερειακός σύμβουλος των Οικολόγων Πράσινων στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, επισήμανε τη λάθος στρατηγική τόσο των εταιρειών όσο και της πολιτείας που δεν συζητούν με τις τοπικές κοινωνίες οι οποίες νιώθουν ότι δεν επωφελούνται από τις επενδύσεις.

Τέλος η συζήτηση στράφηκε στα ζητήματα χωροθέτησης ΑΠΕ και των συνεπακόλουθων επιπτώσεων στην βιοποικιλότητα. Ο Κώστας Παπακωνσταντίνου περιφερειακός σύμβουλος με την στήριξη των Οικολόγων Πράσινων στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, μίλησε για τα προβλήματα που ενδέχεται να δημιουργήσει η αλόγιστη εξάπλωση ΑΠΕ στη βιοποικιλότητα μέσω της διάνοιξης οδικών προσβάσεων και της κατάτμησης οικοτόπων. Διαφοροποιούμενος από τα κινήματα «όχι ΑΠΕ στην αυλή μου» υποστήριξε ότι οι εγκαταστάσεις ΑΠΕ είναι προτιμότερο να βρίσκονται κοντά στις πόλεις παρά στις απομακρυσμένες περιοχές προστασίας της φύσης.

Το συμπέρασμα από την ημερίδα ήταν ότι ένα ηλεκτρικό σύστημα 100% ΑΠΕ είναι εφικτό αλλά και αναγκαίο. Η κλιματική απειλή που αντιμετωπίζουμε πρέπει να μετατραπεί σε ευκαιρία για στροφή των οικονομιών σε μια βιώσιμη κατεύθυνση. Εξάλλου μια τέτοια στροφή θα δημιουργήσει και τις συνθήκες εκείνες που θα μας οδηγήσουν και στην έξοδο από την οικονομική κρίση αλλά και στην ελαχιστοποίηση της εξάρτησης από τις χώρες- παραγωγούς των ορυκτών καυσίμων.