Δεν μεγαλώνεις σ’ ένα μέρος (δες Κηφισιά, Ερυθραία). Σε μεγαλώνει εκείνο. Ξέρει πότε ανέβηκες πρώτη φορά σε μηχανή (στο Κεφαλάρι, έξω απ’ το Escoba). Πού έκανες το πρώτο σου τσιγάρο (μέσα στο Άλσος, δίπλα στην προτομή του Δηλιγιάννη). Πού έδωσες το πρώτο φιλί που αξίζει να θυμάσαι (στ’ Αστέρια στην Ερυθραία, έπαιζε τον «Τιτανικό»). Με λίγα λόγια, ξέρει όλα τα μυστικά σου. Αλλά ξέρεις κι εσύ πολλά απ’ τα δικά του.
Παλιά και νέα μυστικά
Ξέρεις ότι το να δώσεις ραντεβού στον Τροχονόμο και στον Πλάτανο σημαίνει το ίδιο πράγμα. Εσείς το λέγατε «έξω από τα MacDonalds», σήμερα τα παιδιά το λένε «στην HSBC». Ξέρεις ότι το Κολλητήρι είχε τα ομορφότερα παιχνίδια, ο Πλάτανος τις πιο ζεστές τυρόπιτες κι η Capricciosa πάντοτε ουρά, ιδιαίτερα τα Σάββατα. Έχετε όμως και μερικά κοινά με τα σημερινά παιδιά που θεωρούν την Κηφισιά και την Ερυθραία δικά τους στέκια: τα στέλνουνε και κείνα οι μανάδες τους στον Βάρσο για στραγγιστό γιαούρτι κι άγλυκη σαντιγί και μένουνε κι αυτά λιγάκι παραπάνω για να χαζέψουνε τη «σάλα» και τους θαμώνες (κάποιοι βρίσκονται στην ίδια θέση από το ’56, όπως το μαγαζί). Έχουνε φάει κι εκείνα, Κυριακή μεσημέρι, μακαρονάδες στον ΑΟΚ και κολοκυθόπιτα στον Σπύρο (τώρα Καλοσώρισμα του Αντώνη, με πιάτα όλο μεράκι) ακούγοντας για πολλοστή φορά πως «στα χρόνια μου η Κηφισιά κι η Ερυθραία τι ήτανε νομίζεις; Χωράφια και εξοχικά». Ξέρουν κι εκείνα πως το περίπτερο έξω από το Metropolis έχει όλα τα Αγκάθα Κρίστι, πως το Everest στη Λεβίδου είναι πάντα ανοιχτό και πως το καφέ Όνειρο στη Δροσίνη θυμίζει λίγο από νησί, με τραπεζάκια στο πλακόστρωτο. Έχουνε σταματήσει στην επιγραφή έξω απ’ τη Μέντα, που λέει πως εκεί έζησε το τελευταίο καλοκαίρι της ζωής του ο Σικελιανός, έχουν πλησιάσει το ρόπτρο απέναντι για να διαβάσουν πως «το σπίτι του Λεγάντη χτίστηκε γύρω στα 1780», την αγαπούν αυτή την περιοχή, για το φρέσκο Χριστίνα - Δια χειρός Τσελεμεντέ και τις παραδοσιακές της συνταγές, για τα πλακόστρωτα δρομάκια και την έπαυλη Αμαρυλλίς που είναι τώρα το Μουσείο Δροσίνη.
Κάνουν κι εκείνα βόλτες ως την Ερυθραία με τα ποδήλατά τους. Τη βλέπουν λίγο σαν προέκταση της γειτονιάς τους, στριμωγμένη ανάμεσα στις δυο αρχόντισσες, την Κηφισιά και την Εκάλη, πιο ταπεινή αλλά «ανθρώπινη». Τους αρέσουν τα μικρά δρομάκια πίσω από την Ευαγγελίστρια, γεμάτα με παλιά προσφυγικά μονόπατα, αυλές με γεράνια και με τη μυρωδιά από τα κοντινά Simply Burgers, Simply σκέτο γι’ αυτά, να τους ανοίγει την όρεξη για ένα “Godfather”. Πίνουν κοκτέιλ και μασουλάνε ζεστό nan bread από τον πήλινο φούρνο του Πικ Νικ Βar στην πλατεία Πλαστήρα κι ελέγχουνε πάντα τι παίζουνε τ’ Αστέρια, έτσι από συνήθεια.
Δεν πρόλαβαν το Κεφαλάρι πριν τα Friday’s, το Semiramis πριν από την ανακαίνιση και το Wild Rose στην Αλάσκα, αλλά ξέρουν πως ο Μύθος έχει ζουμερό γύρο και το Escoba τις πιο δροσερές μαργαρίτες, μετά απ’ τον πλανόδιο ανθοπώλη έξω απ’ τον Πύργο Κηφισιάς. Το κυριότερο; Ξέρουν κι αυτά, όπως κι εσύ, πότε έρχεται η άνοιξη – μόλις ανοίξει η Ανθοκομική στο Άλσος. Πότε το καλοκαίρι – μόλις ανοίξει η Μπομπονιέρα και η Χλόη. Πότε ο χειμώνας – μόλις γεμίσουν οι βιτρίνες της Κηφισιάς παλτό και σκούφους. Α, ναι. Γιατί η Κηφισιά είναι η αγορά της.
Αγόραζες μποξεράκια για αγιο-βαλεντινίστικο δώρο απ’ το Acropolis (έγινε Gap). Κολόνιες και καλλυντικά από το Hondos (ακόμα εκεί πας). Έμπαινες και μπαίνεις στο Body shop και ψεκάζεσαι White Musk, περίμενες ώρες στην ουρά όταν πρωτάνοιξε το Accessorize. Θυμάσαι πού ήταν το πρώτο Καλογήρου πριν να μετακομίσει στην Παναγίτσας, θυμάσαι και τη μαυροφορεμένη κυρία έξω απ’ την εκκλησία, στην ίδια θέση χρόνια. Πηγαίνεις ακόμα στο SohoSoho, το Detroit και το Paramour, αλλά σου λείπει το μαγαζί με τα κολάν πίσω απ’ τον Καλυβιώτη και οι μπρουσκέτες του Sotto Voce. Χάζευες και χαζεύεις έξω απ’ τον Carouzo και το RalphLauren, όχι για τις βιτρίνες τους αλλά για τα κτίριά τους, παλιά αρχοντικά, πύργοι και νεοκλασικά. Σιγά-σιγά έμαθες ότι η Κηφισιά έχει τα πάντα: φτηνά, ακριβά και πολύ ακριβά. Και τώρα κάτι ακόμα: λουκέτα. Πολλά από τα μαγαζιά στην Κολοκοτρώνη και στη Λεβίδου έχουν κλείσει. Ενοικιαστήρια, τιμές διάλυσης – και τα ενοίκια; Ξεκίνησαν να πέφτουν; Κάποια μαγαζιά-ορόσημα της Κηφισιάς βάζουν λουκέτο ή μετακομίζουν.
Τα μέρη όπου μεγάλωσες δεν σου ανήκουν αποκλειστικά, όσο κι αν το πιστεύεις. Όλο το κέντρο της Κηφισιάς ημι-πεζοδρομήθηκε, δεν έχεις πού να παρκάρεις. Καλύτερα, έχεις ποδηλατόδρομο. Το ίδιο και στην Ερυθραία. Η Fontanina έκλεισε, έχεις καιρό να δεις το λαχειοπώλη τον κυρ-Γιάννη που σου κρατούσε «το 7 και το 9» κι απ’ το Ζηρίνειο βγαίνουν ακόμα ωραία παιδιά το Σάββατο το μεσημέρι, αλλά σου πέφτουν πια μικρά. Κι όμως… Η Αγίου Τρύφωνος θα σημαίνει πάντα νεκροταφείο, λαϊκή και μελομακάρονα από τον Μιχάλη. Στη Λεβίδου θα πέφτεις πάντα πάνω σε γνωστούς. Και θα κρατάνε πάντοτε σακούλες. Από τον Άγιο Δημήτριο θα βγαίνουν πάντα όμορφες νύφες. Και στην Κηφισιά θα είσαι πάντα ένα σκασμένο πιτσιρίκι που ζητά μπαλόνι.
Τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια
Οι πανέμορφοι πύργοι και τα μυστήριά τους στα βιβλία της Κίρας Σίνου. Οι αγαπημένοι μου: Λεβίδου & Κασσαβέτη, Τατοΐου & Δηληγιάννη, Τατοΐου& Πεσματζόγλου, Κόκκοτα 3
«Απογευματινός περίπατος ανάμεσα στους αρχοντικούς πύργους, τα νεοκλασικά και τα δέντρα στις Ραγκαβή, Πεσματζόγλου, Εμμανουήλ Μπενάκη και Παναγή Τσαλδάρη» (Άγγελος)
«Πρωινό shopping σε Κασσαβέτη, Λεβίδου και Κολοκοτρώνη. Αφήνω τελευταία την Αργυροπούλου για καφέ στο Έπος» (Ηρώ)
«Ποδηλατάδα από τα Ανάβρυτα και την έπαυλη Συγγρού προς το Ζηρίνειο, το Άλσος και τον Σταθμό. Από εκεί στον πύργο Αποστολίδη, στο ρέμα της Πύρνας, στο σπίτι της Πηνελόπης Δέλτα και προς το Δημαρχείο» (Στέφανος & Τέση)
Κηφισιώτικες απορίες
Σε τι απαντάει το εμπορικό «Απάντηση ’90»; (Στην ανάγκη μας για Pinko, Bottega Venetta και DVF)
Ποιος κόλλησε την πρώτη τσίχλα στα «τσιχλόδεντρα» της Κολοκοτρώνη; (Κάποιος οραματιστής)
Ποιο parking έχει πάντα θέση ακόμα και την Παραμονή των Χριστουγέννων; (Δεν σου λέω)
Είναι αληθινό το τηλέφωνο του Λευκού Οίκου στον κατάλογο στα «Γουρουνάκια»; (Ναι)
Ποιος γνωστός παραμυθάς αναφέρεται στον Πλάτανο της Κηφισιάς; (Ο Άντερσεν)
Αν πας Ερυθραία
Μπες στου Λάμπρου για βαρελίσια φέτα, καπνιστά τυριά και το πιο ζεστό καλωσόρισμα της γειτονιάς
Δοκίμασε ένα lemon square από το All About Lemon (προειδοποίηση, θα θες και δεύτερο)
Κάνε μια βόλτα στο πάρκο «Ανδρέα Παπανδρέου»
Μην παραλείψεις να ελέγξεις τις βιτρίνες (η Ερυθραία κρύβει εκπλήξεις, βλέπε Parthenis, Season και Make Up Spy)
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Ίσως υπερβολή που περπατάω τόσο δρόμο τέτοια ώρα για να ακούσω τέκνο, αλλά το έχω ανάγκη να χτυπηθώ στο μπάπα μπούπα, που λέει και ο μπαμπάς μου.
Τι δουλειά έχει ένα τροπικό πτηνό στην Αθήνα; Ποια αποστολή ήρθε να εκπληρώσει; Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Έσω έτοιμη. Expect and respect the unexpected!
11°
