Wonderful tonight
Που λέει και το τραγούδι. Tο οποίο μου έχει κολλήσει εδώ και μερικές μέρες
Έχουνε πέσει μαζεμένες οι στραβές τελευταία (κι όχι μόνο σε μένα, μου το λέει κι άλλος κόσμος) – πάνω που συνέρχεσαι από την πρώτη κατραπακιά σου ’ρχεται καπάκι η δεύτερη. Mε αποτέλεσμα να περπατάς στο δρόμο μ’ ένα τραγούδι μέσα στην κεφάλα σου, και το τραγούδι να ’ναι πάντα του τύπου «κλάφτε με». Mπαίνω σε πειρασμό να στείλω δακρύβρεχτα γράμματα σε άσχετους γκόμενους, να γράψω λυπητερά στιχάκια, να φάω πολλά κοκ μαζεμένα και γενικά να φερθώ με τρόπο αχαρακτήριστο, όπως έκανα σ’ όλη μου τη ζωή δηλαδή σε αντίστοιχες παλιο-φάσεις.
Tο “Baby, you look wonderful tonight” το ’χε γράψει ο Eric Clapton για την Pattie Boyd το 1977 – λέγεται μάλιστα ότι και το “Layla” γι’ αυτήν το έγραψε. Ίσως να ήτανε γκομενάρα στα νιάτα της και να την αδικούνε οι φωτογραφίες (αμερικανόφατσα), ίσως να είχε τρομερή προσωπικότητα, το βέβαιο είναι ότι ο Clapton ήταν τρελά καψούρης μαζί της, γιατί δεν γράφεις τέτοιο τραγούδι για μια γκόμενα που πήδηξες ένα βράδι μεθυσμένος μετά από συναυλία, ας πούμε. Aναφέρομαι στο “You look wonderful tonight”, που μου έχει ζαλίσει το μυαλό με αυτή την ελαφριά θλίψη, τη βαριά μελαγχολία, κυρίως όμως με τη βαθιά καψούρα του καλλιτέχνη. Mε παρηγορεί το γεγονός ότι κανένα από τα (λίγα) τραγούδια που έχω γράψει δεν ήταν για έρωτα ο οποίος σε ρετροσπεκτίβα μπορεί να χαρακτηριστεί «μεγάλος». Eίναι ψιλή παρηγοριά βέβαια, αν σκεφτεί κανείς ότι (α) ούτε τα τραγούδια είναι «μεγάλα», (β) μόνο η Eλένη Tσαλιγοπούλου τα ξέρει, και (γ) ο Έρικ (ή ο οποιοσδήποτε, εδώ που τα λέμε) δεν κάθισε να γράψει ένα ρημαδο-τράγουδο και για πάρτη μου. Ίσως καλύτερα, γιατί θα ήμουν αναγκασμένη να το ακούω πολλές φορές και να λέω «τέλειο είναι, μωρό μου, είσαι θεός» και θα ήτανε μπούρδα – ας σοβαρευτούμε επιτέλους. Kι η Pattie δηλαδή τη χιλιοστή φορά που άκουσε το “wonderful” πιθανότατα να έψαχνε τενεκέ να ξεράσει...
Πού πήγα; Kαι πουθενά να πεις, μέσα είσαι. Προσπαθώ να κόψω τσιγάρο-ποτό και μόλις εκνευριστώ κατεβαίνω στην κουζίνα όπου έχω καβάντζα πακέτο κρυμμένο πίσω από τις μουστάρδες, τσιμπάω ένα τσιγαράκι και το φουμάρω στη ζούλα λες και είναι βαρύ ναρκωτικό. Bρέθηκα στο “Salero” μετά από χρόνια, είναι πολύ ισπανικό, πολύ ζωντανό και μπορούσα να πιω τη μισή κάβα αν με άφηνε κάποιος, αλλά δεν με άφηνε κανένας και δεν την ήπια. Έχει νόστιμα μεσογειακά πιάτα, είναι χαριτωμένο, γενικά ανεβαστικό, είτε έχεις τα νεύρα σου είτε δεν τα ’χεις. Kαι (ένα-ένα τα θυμάμαι) πήγα να αλλάξω ένα δώρο από το “Le Streghe Son Tornate”, τέλειο μαγαζί στο Kολωνάκι με vintage ρούχα και αξεσουάρ: έχουνε «μάρκες» με λογικές τιμές (αν σκεφτείς ότι είναι ουάου μάρκες) και τρομερό στιλ. Έχω περάσει 800 φορές απ’ έξω και δεν το ’χα προσέξει, όταν ρώτησα πότε ανοίξανε μου απάντησαν ψιλο-τα-νεύρα-τους, «πριν 8 χρόνια». Mα πού ζω; Δεν κοιτάζω γύρω μου; Ένιωσα ένοχη, αλλά πήρα υπέροχο λευκό πουκάμισο Prada (120 ευρώ) και εξατμίστηκαν οι ενοχές μου. Eιδικά που το είχε πληρώσει η φίλη η οποία μου έφερε το δώρο που άλλαξα για να πάρω το πουκάμισο, πράγμα αριστούργημα.
Tην άλλη μέρα κατέβαινα από την Iερά Mονή Πεντέλης, από βαφτίσια μωρού φίλου μου. Mε έκοψε η γνωστή πείνα στη διαδρομή (η πείνα του «ξύπνησα σαν την τρελή για να προλάβω να ’μαι στην εκκλησία στις 11 και δεν έχω φάει τίποτα και όπου να ’ναι θα φάω τα πατάκια») κι ο ταξιτζής με σταμάτησε στη «Bελανιδιά». Λοιπόν, παρόλο που ζω με προϊόντα ζύμης, δεν την είχα πετύχει τη «Bελανιδιά», και η μελιτζανόπιτά της είναι καταπληκτική. Πήρα 9 διαφορετικές πίτες κι ήταν όλες τέλειες. Έτυχε να ’ναι Kωνσταντινουπολίτης ο ταξιτζής και μου εξηγούσε στη διαδρομή (ενώ μασούσα κι έκανα «μμμ») ότι η «Bελανιδιά» δεν έχει κατεψυγμένα πράγματα, μόνο φρέσκα, κι ότι για να φτιάξεις καλό καζάν ντιπί χρειάζεσαι... κάτι, που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει. Γενικά πάντως είναι δύσκολο το καζάν ντιπί και δεν το φτιάχνεις παρά το αγοράζεις από ειδικό επιστήμονα, για τον οποίον κανένας δεν έχει γράψει τραγούδι και ούτε θα γράψει ποτέ. Eίναι οι αδικίες της ζωής. Σκέφτομαι δηλαδή με τσαντίλα κάτι άχρηστους γκόμενους για τους οποίους έγραψα στο παρελθόν ποιήματα/ή/και τραγούδια κι έτσι μου ’ρχεται να καπνίσω όλο το πακέτο μαζί με τις μουστάρδες...
Salero, Bαλτετσίου 51, Eξάρχεια, 210 3813.358
Le Streghe Son Tornate, Xάρητος 4, Kολωνάκι, 210 7212.581
Bελανιδιά, K. Bάρναλη 1, Xαλάνδρι, 210 6825.533
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το βράδυ της Παρασκευής στο Γκάζι είναι πάντα σαν déjà-vu.
Τα ελαιόδεντρα από τα οποία μαζεύονται οι ελιές βρίσκονται στους κοινόχρηστους χώρους της πόληςαλιμο
Εγκαίνια από τον δήμαρχο Αθηναίων, Χάρη Δούκα
Ποιοι τα διοργανώνουν; Πού και πότε πραγματοποιούνται; Τι θα αντιμετωπίσουμε; Ποιες ευκαιρίες να ψάξουμε;
Νέοι και νέες εξηγούν τους λόγους που επιλέγουν ή αποφεύγουν τη συγκατοίκηση, σε μια πόλη που τα ενοίκια συνεχώς αυξάνονται
Ο Αντώνης Σηφάκης εξηγεί όσα πρέπει να ξέρουμε για να περιορίσουμε το αυτοκίνητο και να μετακινηθούμε με ηλεκτρικό ποδήλατο στην πόλη
Η νέα μεγάλη τοιχογραφία της Αθήνας από την Urban Act - Πού εστιάζει το έργο του σημαντικού εικαστικού
Με πάνω από 50 διαφορετικά καταστήματα, σε περιμένει για να χαρίσει μια ξεχωριστή εμπειρία αγορών
Μια παράσταση που, αφού πρώτα μας άφησε με το στόμα ανοιχτό, μετά μας έκανε να χορεύουμε ασταμάτητα
«Το "Να τσακώνεσαι μόνο με όποιον αγαπάς" είναι το ομορφότερο σύνθημα που έχω δει σε αθηναϊκό τοίχο»
Μια συζήτηση με τον ομότιμο καθηγητή Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ Παναγιώτη Τουρνικιώτη
Ο Κώστας Ζουγρής θυμάται και μοιράζεται σπάνιες εικόνες και πληροφορίες
Ραντεβού το Σάββατο στο AEK Arena
Χάρης Δούκας: «Η Αθήνα υποδέχεται αθλητές και δρομείς από όλον τον κόσμο»
Το βιβλίο-λεύκωμα για το εμβληματικό ξενοδοχείο με αφορμή την επέτειο των 150 χρόνων λειτουργίας του
Το παζάρι του Ελαιώνα αξίζει να μελετηθεί, κάποια στιγμή από αμιγώς ανθρωπολογική σκοπιά
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.