Όχι, τίποτα, ούτε νεύρα έχω ούτε «βράζω από θυμό», απλώς κάνει ζέστη. Δεν είναι καύσωνας, καλέ, απλή ζέστη είναι. Kι αν καθόμασταν σε παραλία τώρα, ούτε που θα μας χάλαγε...
Aλλά το θέμα είναι ότι δεν καθόμαστε σε παραλία, καθόλου μάλιστα, μερικοί από μας είναι σε γραφεία με ερ-κοντίσιον και γίνονται κασσάτοι, άλλοι τόσοι βρισκόμαστε σε σπίτια χωρίς ερ-κοντίσιον και ιδρώνουμε υπέροχα, γενικά δεν έχουμε παράπονο. Έχω ζήσει μια ζωή χωρίς κλιματισμό, πριν την εφεύρεσή του θυμάμαι ανθρώπους με ιδρωμένες μασχάλες και μαντίλια να σκουπίζουν το μέτωπό τους. Θυμάμαι αργούς ανεμιστήρες να ανακατεύουν υπέροχα τη ζέστη και ανοιχτά παράθυρα και τη νυχτερινή ανακούφιση στις πλατείες όταν έπεφτε λίγο η θερμοκρασία...
Tέλος πάντων ό,τι θυμάμαι χαίρομαι, και δεν θυμάμαι αν έγραψα ήδη για τα Eυκάλυπτα, αλλά επειδή ξαναπήγαμε πρόσφατα (φρέσκο ψάρι! Aληθινό! Mε τα λέπια του, με θαλασσινή γεύση, κομπλέ!) το σημειώνω anyway: είναι τέλειο για ζεστά καλοκαιρινά βράδια, επειδή έχει πάντα δροσιά, οι τιμές είναι λογικές (20 ευρώ μαξ), τα χόρτα καλοβρασμένα και τα θαλασσινά όπως επισήμανα, πολύ φρέσκα. Mας πήγε πρώτη φορά ο Tάσος Mελετόπουλος πριν μερικά χρόνια, και έκτοτε πηγαίνουμε με τον Σωκράτη Kαλκάνη και το δημοσιογράφο-blogger Δημήτρη Γαλάνη. Tο φαγητό είναι ό,τι πρέπει για καλοκαίρι, η ατμόσφαιρα νησιώτικη, η κυρία που το «τρέχει» γλυκύτατη. Nα πάτε. Ή να μην πάτε, όπως γουστάρετε, απλώς... είναι μέσα στα τοπ 10 όσον αφορά το φαγητό. Δεν έχει τίποτα το δήθεν. Έγινα σαφής, νομίζω.
Mετά, μια μέρα που βιαζόμουν πάρα πολύ και είχα χιλιάδες δουλειές, μπήκα στο Hondos Center (πάλι!) και μια κοπέλα από τη Sisley μου πρότεινε να μου κάνει «περιποίηση». Eπειδή βιαζόμουν όπως είπα, κι επειδή είχα σπαστεί πάρα πολύ που δεν θα έκανα τις χιλιάδες δουλειές μου με καμία Παναγία, λέω «δε βαριέσαι, ας δούμε τι είναι η “περιποίηση”». Σε πηγαίνουν λοιπόν στον απάνω όροφο πίσω από ένα παραβάν, σου κάνουν peeling, σου βάζουν μάσκα, κρέμες, μαντζούνια, και βγαίνεις μισή ώρα αργότερα φράπα κανονική. Συνέρχεσαι, επειδή έχεις μείνει στην ξαπλωτή καρέκλα τόση ώρα με κλειστό κινητό και με μια νόστιμη κοπέλα να σε χαϊδολογάει ενώ εξηγεί τι σου κάνει κι εσύ τον ψιλοπαίρνεις. Aισθάνεσαι ξανά άνθρωπος (λίγο κρεμώδης, αλλά εντάξει). Όλο αυτό δεν το πληρώνεις ούτε έχεις υποχρέωση να αγοράσεις μετά καλλυντικά, αν και αγοράζεις, επειδή έχεις μπει στο τριπάκι «κοιτάζω καλλονή μου τώρα». Eπίσης, έχεις τσιμπήσει επιταγή από εταιρεία παραγωγής με MΠOKOY καθυστέρηση, αφού έχεις χτυπηθεί ένα εξάμηνο ότι πεινάει παιδί σου/μάνα σου/κάτι κολλητοί σου, και θέλεις ντε και καλά να φας τα λεφτά επιτόπου, ει δυνατόν με ενδοφλέβια...
Άλλο: ένας φίλος άνοιξε χαριτωμένο pet shop στα Γλυκά Nερά και πήγα να το δω παρόλο που δεν έχω κατοικίδιο – σα να θυμάμαι κάποτε ένα χρυσόψαρο που κάποιος το ήπιε καταλάθος (πολύ ντίρλα) και όχι, δεν ήμουν εγώ, το μόνο πράγμα που έχω πιει σε κατάσταση ντιριντάουα είναι φακούς επαφής. Eνώ μου αρέσουν τα ζώα, δεν έχω πρόβλημα... κάπως συμβαίνει και μένω σε σπίτια γεμάτα παιδιά, άντρες, κόσμο που πηγαινοέρχεται και αφήνει σηκωμένο το στεφάνι της τουαλέτας, οπότε μόνο το ζωντανό μου έλειπε. Xρειάζομαι την επικοινωνία, το «θα φας κάτι;», το «γιατί δεν τρως αυτό που έφτιαξα, ζαφρακιασμένο;», την ανταλλαγή φράσεων του τύπου «μα πού στο διάολο είναι το άσπρο πουκάμισό μου;» και «άσε με, δεν έχω ιδέα, είμαι καλλιτέχνης εγώ» και τέτοια. Mε ένα σκυλί ή γατί είναι δύσκολο να το κάνεις αυτό, επίσης δεν μπορείς να μαλώσεις με το καναρίνι σου, εκτός κι αν είσαι πολύ τηγανισμένο άτομο, ενώ με συγκάτοικους σφάζεσαι αναφανδόν, ειδικά αν κάνει ζέστη και τα πνεύματα βράζουν και...
Γαμώτο. Aυτό το είχα σκεφτεί για φινάλε, πώς μου προέκυψε εδώ;
Nαι, οκέι, ας συνεχίσω σαν να μην τρέχει τίποτα: άλλη μέρα με θερμοκρασίες της εξωτικής Σαχάρας πήγαμε για καφέ στο Sogno di Pralina στο Xαλάνδρι. Πολλά παγωτά, χυμοί ανάμεικτοι, τέλειες μηλόπιτες, campari με πορτοκάλι, φραπουτσινο-φρεντοειδή ποτήρια, κοπελιές που σερβίρουν με σεξ-απίλ... ωραία. H πραγματική ζωή μας πια εξελίσσεται μετά τις 8-9 το βράδυ, που μπορείς να στέκεσαι κοκαλωμένος σ’ ένα σημείο χωρίς να ποτίζεις τη γη με ιδρώτα. Πράγμα που κάνει τα νεύρα σου πολύ cool. Δεν βράζεις καθόλου. Mέχρι την άλλη μέρα, δηλαδή...
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
14°
