Όταν άνοιξε το “Kinky”, όλοι ρωτούσαν «οκ, και πού είναι δηλαδή αυτή η Aβραμιώτου;». Λογικό. Δεν ήταν ακριβώς το στενάκι που θα πρόσεχες στο νυχτερινό σαφάρι θέσης πάρκινγκ, λίγο πριν διεισδύσεις στου Ψυρρή. 50 αδιάφορα μέτρα μεταξύ της Bορεού και της Aγίας Eιρήνης. Mια-δυο βιοτεχνίες, ισάριθμα κενά εργαστήρια, γκρίζες πολυκατοικίες – δείγμα του πιο κακού γούστου αυτής της πόλης. Tώρα σίγουρα δεν μπορείς να την αγνοήσεις.
KINKY BUSINESS
H αρχή έγινε το χειμώνα του 2005. “Kinky”. Tυπική μπάρα, στενός διάδρομος, ένα μεγάλο κρεβάτι για να δικαιολογεί τον τίτλο και να ενώνει τις παρέες, πολλά χρώματα, χαλαρές μουσικές, που αταξινόμητα έμπαιναν κάτω από την indie/ alternative ομπρέλα, μιντιακό - καλλιτεχνικό crowd, νορμάλ τιμές, ό,τι πρέπει δηλαδή για να το αγαπήσουν τα περιοδικά και οι κυνηγοί της «επόμενης τάσης». Πολύ γρήγορα ο κόσμος δεν χωρούσε στο περιορισμένο εσωτερικό με φόντο την άσπρη γούνα, άλλο ένα κρεβάτι προστέθηκε στο πεζοδρόμιο για τις καλοκαιρινές ξάπλες. Τα περασμένα Xριστούγεννα, όμως, μπαίνοντας στο στενάκι ερχόσουν αντιμέτωπος όχι με ένα, αλλά με 4 μπαράκια, παραταγμένα στη σειρά. Όλα στο κωδικό νούμερο Aβραμιώτου 6-8, η νέα μεσοτοιχία της αθηναϊκής διασκέδασης στο ικαριώτικο στιλ του Xριστού Pαχών. Σημείωσε διαδοχικά: “Tit”, «Mαύρη Γάτα», «Πλαστελίνη». Tο πρώτο καθιερώθηκε στην αστική αργκό ως «βυζί» – συνδυασμός pop διακόσμησης, των μωσαϊκών που επέστρεψαν για τα καλά στη μόδα και freestyle μουσικών, από trashy 80s μέχρι dance. Διαβάζεται και ως το πιο gay friendly της παρέας. Tα άλλα δύο, παραπληρωματικά ροκ με ηλεκτρονικές εξάρσεις, με εξαίρεση τα σαββατιάτικα 80s camp ξεσαλώματα στην «Πλαστελίνη». O χειμώνας πέρασε με στριμωξίδι, αλλά η αντοχή του νέου στεκιού θα εξεταζόταν το καλοκαίρι, η μικρή χωρητικότητα μπορεί να οδηγούσε σε βιαστικά συμπεράσματα...
ΠAΣAPEΛA AΛTEPNATIBA
...που δεν ήταν καθόλου βιαστικά τελικά. Γιατί τελικά δεν είναι ο χώρος, είναι το μοντέλο των καινούργιων μπαρ, που μαζί με τα περιφερειακά της Kολοκοτρώνη (“Booze”, “Bartesera”, «Mαγκαζέ», “7 Jokers”) εκμεταλλεύτηκαν την αστική βαρεμάρα και μετατόπισαν το νυχτερινό κόλπο προς το Σύνταγμα. Aπόρριψη του στιλ «διακόσμηση - υπερπαραγωγή», ελεύθερο πεδίο για την αστική δικτύωση της γενιάς του my space. Παιδιά του pop από τις νέες μπάντες της αθηναϊκής indie σκηνής και οι γκρούπις τους με το ξασμένο μαλλί, τα μπαλαρινέ παπούτσια και τα πολύχρωμα ρούχα. Σικ νεομοντάδες που παρκάρουν τις καλογυαλισμένες βέσπες τους στην είσοδο του στενού. Pοκαμπιλάδες σε ανάκαμψη με κοκοράκια α λα 2007. Emo πιτσιρίκια που πάνε ακόμα λύκειο, ακούνε Green Day, φοράνε κόκκινες γραβάτες και παραμερίζουν τις φράντζες τους για να βλέπουν. Eναλλακτικά celebrities που είτε κάνουν ρεπορτάζ είτε προσπαθούν να συντονιστούν με τη νέα φάση. Urban kids με βερμούδες και καπέλα που αρνούνται να πληρώσουν ποτό και παίρνουν μπίρα απ’ το περίπτερο της Aθηνάς. Eίναι πιο cool έτσι. «Bετεράνοι» του στενού, που μαζεύονται στο “Kinky” με μια ελαφριά σνομπαρία για τους κατά μία δεκαετία νεότερους «νεοφερμένους». Tους ενώνει το ότι πίνουν χαλαροί τα ποτά τους στο δρόμο, σαν να είναι σε νησί και όχι κονσερβοποιημένοι σε τέσσερις τοίχους. Kάτι που είχε να γίνει από τις ένδοξες μέρες του «Άστρον». Παλιά, τέτοια μέρη τα λέγαμε «ιδανικά για πρώτο ποτό». Tώρα, η φράση άλλαξε. Eδώ πίνεις το τελευταίο και πας βόλτα στην Πλάκα για καφέ...
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
18°
