Το φεστιβάλ αυτό, που διοργανώθηκε στην Ξάνθη στις 21 και 22 Φεβρουαρίου, ήταν ακριβώς όπως κι η πόλη.
Η πόλη των αντιθέσεων και της συνύπαρξης Ανατολής και Δύσης φιλοξένησε το φεστιβάλ των διαφορετικών styles και writers από Βορρά και Νότο.
Στους δρόμους της Ξάνθης μιλάνε δύο γλώσσες, κάποιες γειτονιές έχουν δύο ναούς θεών, υπάρχουν δύο πόλεις: η παλιά και η καινούργια. Όλο αυτό όμως δημιουργεί ένα πολύ φιλόξενο συναίσθημα. Είναι σαν ένα σταυροδρόμι πολιτισμών (όπως ακριβώς και το φεστιβάλ).
Η καλύτερη περιγραφή για την Ξάνθη δίνεται μέσα σε λίγες φράσεις από τον Μάνο Χατζιδάκι στη βιογραφία του, για την πόλη στην οποία γεννήθηκε.
«Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα… Η συνύπαρξη εκείνο τον καιρό ενός αντίτυπου της μπελ-επόκ με αυθεντικούς τούρκικους μιναρέδες έδιναν χρώμα και περιεχόμενο σε μία κοινωνία πανσπερμία, από όλες τις γωνιές της ελλαδικής γης, που συμπτωματικά βρέθηκε να ζει σε αρκτική περιοχή και να χορεύει τσάρλεστον στις δημοτικές πλατείες».
Αν και αυτή η στήλη δεν έχει ιστορικό χαρακτήρα, θα αδράξω την ευκαιρία να γράψω 10 γραμμές για την ιστορία της πόλης.
Η πόλη της Ξάνθης έχει πολύ πλούσια ιστορία, παραδόσεις και έθιμα και είναι πνευματικό-πολιτιστικό κέντρο στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Είναι ο ορισμός της πολύ-πολιτισμικότητας και για αυτό έχει χαρακτηρισθεί και ως η «Πόλη με τα Χίλια Χρώματα». Η πόλη είχε μεγάλη άνθηση κατά τον 18ο και 19ο αιώνα αφού ήταν πολύ ξακουστή για την καλλιέργεια καπνού. Την οικονομική άνθηση σταμάτησαν η ελληνική επανάσταση αλλά και δύο αλλεπάλληλοι σεισμοί το 1829 που ισοπέδωσαν την πόλη και τα τριγύρω χωριά. Πολύ γρήγορα, όμως, οι Ξάνθιώτες ξαναέχτισαν την πόλη τους το ίδιο όμορφη όπως πριν. Η πλήρης ενσωμάτωση της Ξάνθης στην Ελλάδα έγινε με τη συνθήκη των Σεβρών στις 28 Ιουλίου 1920.
Είναι πραγματικά σαν παραμύθι. Περπατώντας τους δρόμους αντιλαμβάνεσαι ότι τα πάντα λειτουργούν με απλούς ρυθμούς αλλά ταυτόχρονα βαδίζουν όπως πρέπει. Ο δήμος και οι κάτοικοι αγαπούν την τέχνη του graffiti. Μεγάλα τοιχία στο κέντρο της πόλης είναι ζωγραφισμένα καθώς και σχεδόν όλα τα σχολεία. Οι μαγαζάτορες εκεί προτιμούν να πληρώσουν έναν καλλιτέχνη να τους διακοσμήσει εικαστικά το χώρο παρά έναν ελαιοχρωματιστή. Να σημειώσουμε ακόμα ότι υπάρχουν πανέμορφα skate parks που έχει δημιουργήσει ο δήμος για την κοινότητα του skateboarding.
Κάναμε τόσα χιλιόμετρα, συναντήσαμε παλιούς καλούς φίλους που μας αγκάλιασαν με χαμόγελο, χωρίς κανένα ίχνος ζήλιας ή φθόνου όπως συμβαίνει στην πρωτεύουσα. Βάψαμε όλοι μαζί, πήγαμε τις βόλτες μας στα καταπράσινα δάση, ακολουθήσαμε τους ρυθμούς του Καρναβαλιού και μόλις άρχισε να βρέχει πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Σας ευχαριστούμε για όλα, αναμένουμε την επόμενη φορά!
15°
