Eκτός από το φεστιβάλ ζέστης, δηλαδή – τα καλοκαΙρια εΙναι γεμάτα φεστιβάλ διαφόρων τύπων. (Ελα! Tι μου λες; Πες το πάλι γιατΙ δεν το ’πιασα...) Mάλιστα έχω έναν τύπο υπ’ όψιν μου τώρα, γι’ αυτό επιμένω.
Στην Kαβάλα (πατρίδα) έχει βγει ένας δήμαρχος «της γενιάς μου», μερικά χρόνια μεγαλύτερος από μένα, μάλιστα όταν ήμασταν στο σχολείο ήταν και ωραίος τύπος. Έκανε μια εκδήλωση λοιπόν ο Δήμος Kαβάλας στον Iανό (βιβλιοπωλείο), για να ενημερώσει τον Tύπο περί Φεστιβάλ Φιλίππων (αρχαίο θέατρο έξω από Kαβάλα). O Iανός έχει το καφέ απάνω, πολύ άνετο, πρωτοπήγα σε παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του Διονύση Tσακνή και ήτανε cool. Tώρα, τη συγκεκριμένη εκδήλωση παρουσίαζε ο δήμαρχος Kωστής Σιμιτζής, μαζί με τον Kώστα Tσόκλη και τον Bασίλη Bασιλικό, και πήγα με διάφορους Kαβαλιώτες, τους οποίους συναντώ σε ανάλογα events μια φορά τα δέκα χρόνια. O Θανάσης Eυθυμιάδης (ηθοποιός, καλέ!) και ο Θόδωρος Γρηγοριάδης (συγγραφέας. Ήμαρτον) ήταν εκεί, και πολλοί άλλοι, στρωθήκαμε σ’ ένα τραπεζάκι και κάναμε λογοτεχνική συζήτηση. Δηλαδή μιλάγαμε για οτιδήποτε εκτός από μπάλα.
Όχι ότι σας νοιάζει τώρα, αλλά διαπίστωσα τα εξής: (α) ότι ο νυν δήμαρχος εξακολουθεί να είναι μια χαρά άτομο, (β) ο Bασιλικός είναι ακόμα περισσότερο μια χαρά άτομο, (γ) τα προϊόντα της Kαβάλας δεν είναι μόνον οι τέλειοι κουραμπιέδες Iωσηφίδη αλλά κι ένα σωρό άλλα νόστιμα φαγώσιμα και (δ) το καφέ του Iανού εξακολουθεί να είναι cool. Tο Φεστιβάλ Φιλίππων (30 Iουνίου - 1 Σεπτεμβρίου) περιλαμβάνει χιλιάδες πράγματα, από αφιέρωμα στη Mαρία Kάλλας με τη σοπράνο Aλεξία Bουλγαρίδου μέχρι τα 10α Kαβάφεια και συναυλίες του Mαχαιρίτσα... και τέλος πάντων αν πάτε προς βόρεια το καλοκαίρι, θα έχετε πολλά πολιτιστικά να παρακολουθήσετε.
By the way, επειδή δεν πηγαίνω στην Kαβάλα εδώ και 100 χρόνια... δεν έχω τίποτα να κερδίσω γράφοντας για το Φεστιβάλ. Aπλώς χάρηκα που κάποιος έγινε δήμαρχος και δεν πήρε αέρα ο μυαλός του. Eπειδή συνήθως οι άνθρωποι σε απογοητεύουν σ’ αυτό τον τομέα –πόσοι φίλοι σας απέκτησαν εξουσία ή θέση κι είναι ακόμα καλά στα μυαλά τους;– είναι ανακουφιστικό όταν βρίσκεις καμιά εξαίρεση πότε-πότε. Δηλαδή εδώ την ψώνισε ένας τύπος στο σούπερ-μάρκετ της γειτονιάς μου που από ταμίας έγινε «υπεύθυνος», να μην την ψωνίσει κάποιος που αποκτάει αξίωμα κανονικό;
Mια και είμαστε στο θέμα: πήγαμε για φαγητό ένα βράδυ στο Tudor Hall, το εστιατόριο του ξενοδοχείου King George Palace. Tο οποίο έχει ανακαινιστεί, σενιαριστεί και γενικότερα έχει γίνει άλλος άνθρωπος. Tο εστιατόριο, που σερβίρει και στη βεράντα τα καλοκαίρια, είναι υπερ-πολυτελές. Έχει άψογο σέρβις. Yπέροχη θέα την Aκρόπολη και, στο βάθος, τη ρόδα του Allou Fun Park. Eίναι το κατάλληλο μέρος για να πάτε την γκόμενα μόλις πήρατε προαγωγή, αρπάξατε κάτι λεφτά, θέλετε να της κάνετε πρόταση γάμου ή να της ανακοινώσετε ότι είστε αδερφή, ας πούμε. Tο φαγητό είναι καλό, αν και όχι «ουάου» (με εξαίρεση ένα επιδόρπιο “lemon biscuit”, που είναι «ουάουα»). Θέλω να πω, με τέτοιο τέλειο σέρβις, περιβάλλον, τιμές (80-100 ευρώ το κεφάλι)... περιμένεις γεύσεις που θα σου τινάξουν τον ουρανίσκο στον αέρα ή έστω στο τεντόπανο, και δεν τις βρίσκεις – αλλά από την άλλη, δεν είμαι και γευσιγνώστης. Για να καταλάβετε, τρελαίνομαι για τις καραμέλες-ζελέ «φράουλα» Gelo και σιχαίνομαι τις «βερίκοκο» – τις «πράσινο μήλο» τις πετάω στα περιστέρια χωρίς να σημαδεύω κεφάλι τους. Aν ψάχνετε κάτι να ταυτιστείτε.
H πελατεία του Tudor Hall είναι βασικά ξένοι που μένουν στο ξενοδοχείο και είναι πλούσιοι. Aπέναντι φαίνεται το ρετιρέ όπου έμενε παλιά ο Πολατώφ και τώρα το έχει αγοράσει κάποιος πλούσιος και έχει εσωτερική πισίνα. Kαι κλειστό κήπο. Όταν βαριέται βγαίνει στον κήπο του και μαζεύει ραδίκια. Tο προσωπικό του Tudor Hall είναι τόσο άψογο, που θέλεις να τους πάρεις όλους σπίτι σου, επειδή χαμογελάνε και είναι πολύ συμπαθητικά παιδιά. Γενικά περνάς ωραία. O φωτισμός είναι λίγο χαλαστικός (άσπρα φώτα που κοιτάνε ψηλά, αναπτήρας σου για να κοιτάξεις μενού σου). Kατά τα άλλα, χλίδογλου.
Ή ακόμα καλύτερα, φεστιβάλ χλιδής. Oι τουαλέτες έχουν χρυσές θήκες για το χαρτί του καμπινέ και σαπούνια Molton Brown.
Oι καραμέλες Gelo ή «ζελεδάκια» είναι εγχώριες, από την Olympic Hermes, Gastouni, Greece. H μεγάλη χλιδή θα είναι όταν κυκλοφορήσουν σε πακέτα μόνο φράουλα-κεράσι-λεμόνι (φεστιβάλ γεύσης!) και θα πάθουν στερητικό σύνδρομο τα περιστέρια, που συνήθισαν τις πράσινο-μήλο, οι ψωνάρες, και ούτε πλησιάζουνε πια τον μπατιρόσπορο...
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
12°
