Σε βλέπω… χτενισμένο

Να ξέρετε εγώ είμαι μεγάλη φαν των Χριστουγέννων. Το αγοράζω όλο το πακέτο: δωράκια, santa baby, παρτάκια, ποτάκια, φιλάκια, κουραμπιεδάκια και κυρίως φωτάκια, πολλά φωτάκια! Εξ ου και μου μπήγει χρόνια τώρα ένα μαχαίρι στην καρδιά το άτσαλο στόλισμα των δέντρων της πλατείας Συντάγματος με λαμπάκια. Μα πώς είναι έτσι ρε παιδιά; Σαν να τα μπέρδεψε ο άγριος βοριάς, σαν τα μαλλιά της τρελής του Σαγιό, χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει όλο και πιο μπερδεμένα. Για να παρηγορηθώ υπέθεσα ότι δεν υπάρχει τρόπος να στολιστούν αλλιώς. Τα πλησιάζει μια φαγάνα, σηκώνεται όσο πιο ψηλά μπορεί και τα αμολάει πάνω στο δέντρο με την ευχή να κατανεμηθούν όσο πιο ομαλά γίνεται.

Και όμως, φίλες και φίλοι, φέτος ανακάλυψα και σας αποκαλύπτω ότι γίνεται! Μόλις είδα με τα μάτια μου όλα τα δέντρα στο Πεδίον του Άρεως με τα φωτάκια τους ισομερώς κατανεμημένα και «καλοχτενισμένα», σαν να έκαναν ισιωτική. Σοκ! Δηλαδή τι να υποθέσω; Ότι οι υπάλληλοι του Δήμου δεν είναι ότι δεν μπορούν, απλώς βαριούνται και τα ρίχνουν στην τύχη; Ξανά σοκ! Δηλαδή θα ήταν άραγε εφικτό αν δεν βαριόταν να μάζευαν και τα σκουπίδια από την Κυψέλη;