Τα υψηλά ενοίκια, η αναζήτηση προσωρινής στέγης και η προσπάθεια για μια καλύτερη ζωή στην Αθήνα, μέσα από τις ιστορίες φοιτητών και νέων εργαζόμενων
Το να βρεις σπίτι στην Αθήνα δεν είναι απλή ούτε ευχάριστη διαδικασία. Υπάρχουν στιγμές που το ημιυπόγειο φαίνεται ιδανικό, τα 25 τ.μ. υπεραρκετά και η συγκατοίκηση ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσεις να πληρώσεις το ενοίκιο ή έστω τους λογαριασμούς και το σούπερ μάρκετ. Οι πλατφόρμες αναζήτησης συγκατοίκου –sygkatoikos.com, flatcake, MyRoomie–και οι αντίστοιχες ομάδες στο Facebook γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς, με τους νέους που αποφασίζουν να μετακομίσουν στην πρωτεύουσα να έρχονται αντιμέτωποι με τιμές ενοικίων στις οποίες ο βασικός μισθός δεν ανταποκρίνεται. Κάπως έτσι, το διαμέρισμα σε όροφο, με πόρτα ασφαλείας και κοντά σε συγκοινωνία έγινε το δικό μας «ελληνικό όνειρο».
Στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού η συγκατοίκηση, συνήθως με άγνωστα άτομα, θεωρείται δεδομένη κι αποτελεί μέρος της κουλτούρας (π.χ. Γερμανία και Ολλανδία). Στην Ελλάδα όμως, και ιδίως στην Αθήνα, πόσο εύκολα εμπιστευόμαστε κάποιον; Από τα δεδομένα που συλλέγονται μέσω της πλατφόρμας MyRoomie, φαίνεται πως όλο και περισσότεροι, φοιτητές και μη, καταφεύγουν στην αναζήτηση συγκατοίκου.
«Έχουμε δει σημαντική αύξηση, κάτι που υποδεικνύει ότι οι σημερινοί νέοι όχι μόνο ψάχνουν πιο οικονομικές επιλογές, αλλά είναι και πιο ανοιχτοί στη συγκατοίκηση ως πρακτική. Εφαρμογές όπωςη δική μας, το MyRoomie, διευκολύνουν την εύρεση κατάλληλου συγκατοίκου, μέσω έξυπνων φίλτρων και αλγορίθμων. Δημιουργείται έτσι ένα πλαίσιο, όπου οι νέοι αναζητούν λύσεις τόσο με οικονομική ευελιξία, όσο και με κοινωνική αλληλεπίδραση, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό σε καιρούς οικονομικής αβεβαιότητας», λέει ο Chief Marketing Officer της εφαρμογής, Δομίνικος Πρίτης.
Οι roomies της Αθήνας βρίσκονται σε κάθε περιοχή, έχουν αφήσει πίσω το πατρικό τους και μοιράζονται τα έξοδα για μια καλύτερη ζωή, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν και εκείνοι που προτιμούν να προσπαθήσουν μόνοι.
«Στην πρώτη αγγελία που απάντησα, βρήκα την κοπέλα με την οποία συγκατοικώ μέχρι σήμερα», Έφη Μπαχλιτζανάκη, 20 ετών Ξεκίνησε να ψάχνει γκαρσονιέρα ώστε να μείνει μόνη, αλλά απελπίστηκε γρήγορα. Δεν υπήρχε κάτι με ενοίκιο λιγότερο από 400 ευρώ που να ήταν βιώσιμο. Τελικά, ένα σπίτι με μπάνιο, μικρή κουζίνα και χώρο για κρεβάτι είναι πολυτέλεια. Ο αδερφός της της πρότεινε να κοιτάξει σε κάποιες σελίδες για συγκατοίκηση, κάτι που την τρόμαξε αρχικά. Δεν ήξερε αν θα μπορούσε να μείνει με κάποιον άγνωστο. Γρήγορα κατάλαβε ότι και αλλά παιδιά είχαν τα ίδια προβλήματα και ανάγκες μ’ εκείνη. Στην πρώτη αγγελία που απάντησε βρήκε την κοπέλα με την οποία συγκατοικεί μέχρι σήμερα. Αυτή τη στιγμή πληρώνει η καθεμιά τους 350 ευρώ, δεδομένου ότι το σπίτι είναι στο κέντρο και 100 τ.μ.. Ένα αξιοπρεπές ποσό για τα δεδομένα της πόλης. Δεν θα ήθελε τα λεφτά που μάζεψε δουλεύοντας τέσσερα χρόνια να τα δώσει όλα σε προσωρινή στέγη. Η καλοκαιρινή σεζόν δεν είναι αρκετή για να την συντηρήσει όλο τον χειμώνα, αλλά με τη συγκατοίκηση βρίσκει τρόπο να καλύπτει τα έξοδά της.
Αλεξάνδρα Γκαμζέλα, 27 ετών «Κάνω δύο δουλειές για να μπορώ να μένω μόνη» Όταν πρωτοήρθε στην Αθήνα τη φιλοξενούσε για περίπου πέντε μήνες μια φίλη της, μέχρι να μπορέσει να βρει σπίτι. Η συγκατοίκηση είναι κάτι που γενικά την αγχώνει, δεδομένου ότι απαιτεί πολλές υποχωρήσεις, αλλά στη δική της περίπτωση λειτούργησε καλύτερα απ' όσο περίμενε. Ήξερε ότι, λόγω των υψηλών ενοικίων είναι δύσκολο να μείνεις μόνος απευθείας, κυρίως όταν δεν διαθέτεις πολύ μεγάλο μπάτζετ. Τα περισσότερα ενοικιαζόμενα ήταν σε κακή κατάσταση και ταυτόχρονα εξαιρετικά ακριβά, όμως έπειτα από αρκετό ψάξιμο, η Αλεξάνδρα κατάφερε να βρει ένα αξιοπρεπές –για τα δεδομένα της Αθήνας– σπίτι. Τώρα μένει μόνη της, κάτι που ήταν ο στόχος της εξαρχής, καθώς προτεραιότητά της είναι η ελευθερία της. Κάνει δύο δουλειές για να τα καταφέρει, οικονομική ενίσχυση από την οικογένειά της δεν έχει, όμως νιώθει περήφανη για την ανεξαρτησία της.
Λάμπρος Νικολάου, 25 ετών
«Νιώθω περισσότερη ασφάλεια με τη συγκατοίκηση» Το πρώτο σπίτι που βρήκε στην Αθήνα ήταν σε απελπιστική κατάσταση –πολύ μικρό, αρκετά παλιό–, όμως δεν είχε άλλη επιλογή, λόγω πίεσης χρόνου. Ως πρωτοετής φοιτητής, δεν είχε ξεκινήσει ακόμα δουλειά και ευτυχώς οι γονείς του μπορούσαν να τον βοηθήσουν με τα έξοδα τα πρώτα δύο χρόνια. Όταν ξεκίνησε να εργάζεται παράλληλα με τις σπουδές του, αποφάσισε να βρει άλλο σπίτι, αλλά αυτή τη φορά με συγκάτοικο. Αποφάσισε να μείνει με μια κοπέλα που ήδη γνώριζε, και μάλιστα μένουν ακόμα μαζί. Ο καθένας πληρώνει 300 ευρώ, παρόλο που το σπίτι είναι σχεδιασμένο για ένα άτομο, όμως βρίσκεται σε κεντρική τοποθεσία και είναι ανακαινισμένο. Ο Λάμπρος νιώθει περισσότερη ασφάλεια ως roomie, γιατί, αν και το ενοίκιο είναι σταθερό, πολλές φορές οι λογαριασμοί αναγράφουν ποσά που δεν είχες υπολογίσει. Εκτός από το πώς μοιράζονται τα έξοδα, θεωρεί ότι η συγκατοίκηση σε βοηθάει να μην αισθάνεσαι μόνος σε μια πόλη όπως η Αθήνα.
Αθανασία Σπηλιοπούλου, 23 ετών «Προτιμώ να ξοδεύω λιγότερα, ώστε να διατηρώ την αυτονομία μου» Όταν αποφάσισε να ψάξει σπίτι στην Αθήνα, πίστευε ότι δεν θα ήταν και τόσο δύσκολο και πως, κάνοντας λίγη υπομονή, θα έβρισκε κάτι στα χρήματα που μπορούσε να διαθέσει. Τελικά, αναγκάστηκε να ενοικιάσει σπίτι το οποίο ξέφευγε από το μπάτζετ της, μια και ήξερε ότι δεν υπήρχε κάτι καλύτερο τη δεδομένη στιγμή. Η Αθανασία είναι παιδί μονογονεϊκής οικογένειας και για όσο είναι φοιτήτρια θα λαμβάνει μέρος της σύνταξης του θανόντα πατέρα της. Με το ποσό αυτό καλύπτει τα βασικά έξοδά της και με τη βοήθεια της μητέρας της πληρώνει το ενοίκιο – αυτός ήταν και ο λόγος που αναζητούσε σπίτι σε όσο το δυνατόν χαμηλότερη τιμή. Το να συγκατοικήσει με κάποιον άγνωστο είναι κάτι που την τρομάζει, όμως γνωρίζει ότι κάποια στιγμή θα είναι αναπόφευκτο. Προς το παρόν, προτιμάει να στερηθεί αρκετά προκειμένου να πληρώνει το ενοίκιο και να διατηρεί την αυτονομία της. Το μόνο πιθανό σενάριο για να μοιραστεί ένα σπίτι θα ήταν αν έμενε με την ξαδέρφη της, την οποία γνωρίζει και εμπιστεύεται. Με οποιονδήποτε άλλο, πολύ δύσκολα.
Οι roomies της Αθήνας: Η ζωή σε μια πολή που τα ενοίκια συνεχώς αυξάνονται
Αν και αρκετοί νέοι προσπαθούν να βιοποριστούν μόνοι, με κάποιους πράγματι να τα καταφέρνουν, οι roomies της Αθήνας φαίνεται ότι θα συνεχίζουν να αυξάνονται. Ένας συγκάτοικος σήμερα, γνωστός ή άγνωστος, είναι αρκετός για να μπορέσει να γίνει πιο εύκολη η καθημερινότητα, κυρίως όταν δεν υπάρχει οικονομική ενίσχυση από την οικογένεια. Αν και στο εξωτερικό το να μοιράζεσαι ένα σπίτι ή να ενοικιάζεις μονάχα ένα δωμάτιο είναι απόλυτα σύνηθες, οι περισσότεροι νέοι στην Ελλάδα στοχεύουν στο να μπορέσουν κάποια στιγμή να έχουν το δικό τους διαμέρισμα, τον δικό τους χώρο.
«Προτιμώ τη ζωή στην Αθήνα, γιατί παρόλο που είναι δύσκολα τα πράγματα, ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα μπορέσεις να έχεις ένα σπίτι μόνος σου. Δεν θα χρειάζεται να μένεις για πάντα με κάποιον άλλο, ή τουλάχιστον έτσι ελπίζω», λέει ο Λάμπρος και μαζί του συμφωνούν και οι υπόλοιποι.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
6°
