Κλάμπινγκ: Femmeland, εκεί που κυβερνούν οι θηλυκότητες

Είναι νωρίς. Εννέα και μισή, βράδυ Σαββάτου. Μπαίνω στο σπίτι του Στέλιου στην Κυψέλη για να πάμε μαζί στην Ομόνοια. Είναι αλλόκοτα λαμπερός: φοράει ένα νυχτικό λευκό κι από μέσα αθλητική βερμούδα. Στο κεφάλι του έχει στερεώσει ένα ασημί κόσμημα, που τον κάνει να μοιάζει με κάτι ανάμεσα σε φαραώ και Whitney Houston στο «I Have Nothing». Εγώ, πάλι, έχω ντυθεί σαν λογιστής: κοτλέ παντελόνι, καφέ μάλλινο πουλόβερ. «Ρε, το πάρτι έχει dress code “Αναγέννηση”», μου λέει. Μου πετάει λίγα στρασάκια στα μούτρα και τώρα είμαι ένας αναγεννησιακός λογιστής. Ένας αναδυόμενος φοροτεχνικός του Μποτιτσέλι. Βουτάμε την κάμερα, πίνουμε κι ένα κρασί στο πόδι και χωνόμαστε στο λευκό του τζιπάκι. Έτοιμοι για κλάμπινγκ. Στο Ρομάντσο παρουσιάζει τον τελευταίο της δίσκο η Vassilina. Μετά έχει πάρτι. Πριν από τη Vassilina τραγουδάει το Molyneaux.

©Στέλιος Χριστοφόρου

Υπερπαραγωγή η παρουσίαση. H drag queen Tammy Tsanaka, ως υπέρλαμπρη hostess του ιβέντ αλλά και συνδιοργανώτρια του Barby Psychanella πάρτι που ακολουθεί, μας καλωσορίζει, μας παρουσιάζει τα καλλιτεχνά που θα δούμε, μας ζητά το πιο δυνατό μας χειροκρότημα. Μας λέει ύστερα «Βγείτε έξω!» για να ετοιμαστεί η αίθουσα για την παρουσίαση. Ο χρόνος περνά. Ξαναμπαίνουμε. Περασμένες έντεκα. Στο κέντρο της αίθουσας, σε απόσταση από το stage, κάτι είναι σκεπασμένο με ένα τεράστιο ύφασμα που θυμίζει αλουμινόχαρτο και λαμποκοπά. Το ύφασμα είναι δεμένο με σκοινιά που κρέμονται από το ταβάνι. Από κάτω κάτι αναπνέει. Το ύφασμα σηκώνεται, από κάτω είναι η Vassilina.

Το σόου αρχίζει. Δεν νομίζω ότι έχουμε ξαναδεί κάτι αντίστοιχο. Visuals, αναδυόμενες εικαστικές εγκαταστάσεις, storytelling, η avant pop με τα στιβαρά στοιχεία electronica μουσική της Vassilina, όλα έχουν ντυθεί άψογα, σε μια παράσταση που, αφού πρώτα μας άφησε με το στόμα ανοιχτό, μετά μας έκανε να χορεύουμε ασταμάτητα. Είχα υπόψη το πόσο καλή περφόρμερ είναι, αλλά αυτό ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ένα μαγικό πάρτι, μια ολοκληρωμένη εμπειρία με τις θηλυκότητες στο επίκεντρο, πράγμα που συμβαίνει μουσικά και στιχουργικά και στον δίσκο, ο οποίος λέγεται «Femmeland».

©Στέλιος Χριστοφόρου

Ώρα για κυρίως. Από το υπόγειο ακούγεται φασαρία. Το άφτερ πάρτι ξεκινά. Το dresscode έκανε δουλίτσα και επιτέλεσε τον σκοπό του: να μας βγάλει από την πλήξη, να μας καταπλήξει. Αυτό λείπει από τη νύχτα στην Αθήνα: η λάμψη. Όταν δε η λάμψη είναι τόσο χειροποίητη, είναι και εθιστική. Γκλίτερ, στρας και ηλεκτρονικά πειραγμένα κομμάτια. Μουσική παίζουν οι PJ Mugiwara και Contino. Γύρω στις τρεις φεύγουμε και κατηφορίζουμε προς Γκάζι. Έχει γενέθλια το ωραιότερο queer club της πόλης. Το Bequeer έκλεισε τα 7. Όνομα βαρύ σαν ιστορία. Εκεί εμφανιζόταν η Zackie Oh, εκεί εμφανίζεται η Chraja και τόσα άλλα αστέρια του αθηναϊκού drag. Η πίστα για το επετειακό πάρτι είναι ανοιχτή σε νέα άτομα. Όλα ελεύθερα να δοκιμάσουν την τύχη τους στο drag ή στο lip syncing.

Σας αφήνω κάπου εδώ, γιατί ανακοινώνεται όπου να ’ναι ο νικητής. Απλά πράγματα. Παράτα τα μπερδέματα. Δεν θέλει η νύχτα ψέματα. Πάρε μου απόψε μ’ ένα drag show τη ζωή.