Life in Athens

Κλάμπινγκ: Είναι σωστό να φωτογραφίζεις μέσα σε κλαμπ;

Και εσύ techno, Βρούτε;

Γιάννης Χ. Παπαδόπουλος
ΤΕΥΧΟΣ 935
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Clubbing: Θα πας; #4:  IT Athens, Εξάρχεια. 

Πρώτο ΠΣΚ που βιώνουμε την ευεργετική βραδινή παράταση στα δρομολόγια του μετρό. Βέβαια τον Ηλεκτρικό τον άφησαν ως είχε. Αποφασίστε: είναι ή δεν είναι μετρό ο Ηλεκτρικός;

Φτάνω στις 2:05 στη στάση Πανεπιστήμιο. Αυτό το παρασκευόβραδο έχει κανονιστεί ήδη από μεσοβδόμαδα να μην το περάσουμε πάλι στη γύρα όπως τα δύο προηγούμενα. Προορισμός μας το IT Athens, στη γωνία Σολωμού και Μπόταση στα Εξάρχεια. Το ΙΤ είναι ένα πολύ ωραίο στέκι για κλάμπινγκ, ν’ ακούσεις και να χορέψεις techno: DIY διακόσμηση, ωραία σετ, καλό crowd, προσβάσιμο οικονομικά. Άνοιξε λίγους μήνες πριν από την πρώτη καραντίνα, μάζεψε γρήγορα τον κόσμο του, αλλά φυσικά βίωσε και τις συνέπειες της έκρηξης ενδιαφέροντος για την techno από νεότερους, που εντάθηκε μέσω του ίντερνετ στις καραντίνες. Στη διάρκεια του πρώτου λοκντάουν, για λόγους που δεν μου είναι απόλυτα διακριτοί, η techno και τα εκλεκτικά παρακλάδια της έγιναν (μέσα από ένα εναλλακτικό πλην viral κύμα στα σόσιαλ) subculture μέινστριμ τάση. Το θέμα είναι ότι δεν έγινε ακριβώς η μουσική που βρίσκεται στον πυρήνα αυτής της φυλής των ρέιβερς τάση, αλλά τα ψιλολόγια που την περιτριγυρίζουν: το στιλ και τα είδη ρουχισμού, τα γυαλιά ηλίου τύπου Arnette και τα ρέστα, καθώς και το πιο εύπεπτο ακουστικά από τα παρακλάδια της: η house και κάποια EDM κομμάτια. Συνέπεσε κι αυτό με τις απανωτές χάουζ κυκλοφορίες του Drake εκείνης της περιόδου.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Χορεύουμε καμιά ώρα σερί από τη στιγμή που φτάσαμε και αποφασίζω να πάω προς το WC. Εκεί πετυχαίνω δυο συμφοιτήτριές μου από τη Νομική. Σοκ. Πιάνω τη μία και της λέω: «Κι εσύ techno, Βρούτε;» Γελάμε αμφότεροι. Το τελευταίο μέρος που θα περίμενα να τις δω είναι αυτό. Δεν είχαν δώσει δικαιώματα στη σχολή ότι ακούν τέτοια μουσική. Τα κορίτσια βγάζουν φωτογραφίες μεταξύ τους και κατόπιν βγάζουν φωτογραφίες τον κόσμο, μου ζητούν να βγάλουμε και μαζί. Τους γνέφω ότι δεν θέλω. Τους φαίνομαι κάπως εξωτικός μάλλον. Ένα παράξενο πουλί, λίγο επιλεκτικά κοινωνικό, μπορεί να φαίνομαι και σνομπ. Το θέμα είναι ότι σ’ αυτά τα μέρη υπάρχει λόγος που σου κολλάνε αυτοκόλλητο στην κάμερα όταν μπαίνεις. Κάποια μαγαζιά το κάνουν, λίγα δεν το κάνουν, κάποια είναι πολύ αυστηρά στην απαγόρευση χρήσης κάμερας, άλλα όχι.

Στο εξωτερικό δεν παίζει να βγάλεις κάμερα μέσα σε κλαμπ, ειδικά techno, και να μη σου κάνουν τουλάχιστον παρατήρηση. Δεν είναι βίτσιο. Είναι η προσπάθεια του χώρου και των διοργανωτών να προστατέψουν τόσο το βάιμπ του πάρτι όσο και τους θαμώνες. Ό,τι συμβαίνει στο κλαμπ μένει στο κλαμπ. Όταν μπαίνεις λόγω μόδας και τάσης στον χώρο όπου διασκεδάζει μια κοινότητα, όποια κι αν είναι αυτή, φαν της techno εν προκειμένω, είναι λογικό να σου φαίνονται όλα πρωτότυπα και περίεργα. Δεν σημαίνει αυτό ότι πρέπει να σηκώσεις κάμερα και να φωτογραφήσεις. Οι άνθρωποι δεν είναι ατραξιόν. Έτσι διασκεδάζουν κι έτσι διασκέδαζαν πολύ πριν ακούσεις εσύ τα δυο τρία χιπ χάουζ κομμάτια της Πέγκι Γκου και δηλώσεις μετά ότι σ’ αρέσει η techno. (Που η Γκου δεν κάνει techno, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.) Σκεφτείτε το ξανά και λίγο αλλιώς. Δεν είναι και τόσο άσχημο: με το να παραδίδεις ένα κομμάτι τής παραδομένης στα κινητά τηλέφωνα καθημερινότητας μπαίνοντας στο κλαμπ, καταλήγεις να νιώθεις λίγο πιο ελεύθερος. Ας τα κρατήσουμε στις τσέπες μας. Αυτά για την ώρα. Τώρα χορός. Μουσική παίζουν στα δυο stages του ΙΤ οι Antonis Asiminas, Nestωr, Sordis και Αλίκη. Ραντεβού στα καταγώγια με αυτοκόλλητα στις κάμερες.