Καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν. Το μαγαζί στη φωτογραφία, σ’ ένα σπίτι αρχοντικό, το φαντάζεσαι σε καμιά Εκάλη και το λογαριάζεις για κυριλέ και πανάκριβο. Είναι όμως στά Άνω Πατήσια (περιοχή Κυπριάδη) και έχει χαμηλές τιμές, ενώ η ποιότητά του είναι μια χαρά. Στο μεσοπολεμικό δίπατο σπίτι του παλιού μπασκετμπολίστα Ντίνου Αγγελίδη («Σπόρτιγκ» - «Άρης»), η «Λαδόκολλα», εκπορευόμενη από τη Θεσσαλονίκη, λειτουργεί κάμποσα χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Διαθέτει τεράστιο κήπο –που γεμίζει κάθε βράδυ– και δυο ορόφους με τραπεζοκαθίσματα για το χειμώνα (η εσωτερική σκάλα είναι ξύλινη και αξιοσημείωτη). Λειτουργεί μεσημέρι-βράδυ, σερβίροντας διαφόρων ειδών ψητά στη λαδόκολλα, δύο θαλασσινά πιάτα και ποικίλα ορεκτικά. Για μένα, ξεχωρίζει το μεγάλο και ζουμερό κεμπάπ με € 1.70 (ίδια τιμή και η σεφταλιά και το χοιρινό καλαμάκι, ενώ ακόμα φτηνότερο –αλλά και μικρότερο– είναι το σουτζουκάκι). Σημειώνω ιδιαιτέρως, πρώτον, το λαμπρό ροζέ λημνιώτικο χύμα κρασί (που δεν χτυπάει στο κεφάλι) και, δεύτερον, το φιλικό (όχι δουλικό!) σέρβις (Θοδωρής, Μαρία και άλλοι ωραίοι άνθρωποι). Κάνει και ντελίβερι στα πέριξ, αξίζει όμως και μία (τουλάχιστον) επίσκεψη, λόγω του κτιρίου και του κήπου. Λασκαράτου & Πολυλά, 210 2280.402
Γιατί τα λένε Σπάτα και Καπανδρίτι
Απάντηση: γιατί τους ξεφύγανε. Από ποιους και γιατί; Απλό: ο Σπάτα(ς) κι ο Καπαντρίτη(ς) ήταν οι αρχηγοί σε δύο από τις σημαντικότερες αρβανίτικες φάρες που κατέβηκαν προς την Ελλάδα. Τα μέρη αυτά της Αττικής έλαβαν το όνομά τους από αυτά ακριβώς τα ανθρωπωνύμια που έγιναν τοπωνύμια (μάλιστα, Σπάτα υπάρχουν και στην Ηλεία, Σπατατζίκι λεγόταν το μετονομασμένο «Πολυδέντρι» στον Μαραθώνα κ.λπ.). Όταν το ελληνικό κράτος αποφάσισε –βαλκανικότατα– να εξελληνίσει τα «ξένα» τοπωνύμια, μερικά του ξεφύγανε και σώθηκαν. Με το «αεροδρόμιο των Σπάτων» φρονώ ότι το πρώτο διασώθηκε οριστικά. Το δεύτερο υπέστη απλώς αλλαγή του «ντρ» σε «νδρ» (ώστε να παραπέμπει σε αρχαιοελληνικό συμφωνικό σύμπλεγμα) – κι ελπίζω να σταματήσουν εκεί και να μην του αλλάξουν τα φώτα στο μέλλον.
«Σταρ»
Μέσα στο καλοκαίρι αποχαιρετήσαμε το σινεμά «Σταρ» της Αγ. Κωνσταντίνου, ομονοιακό τοπόσημο με το οποίο είχα επανειλημμένα ασχοληθεί στην εφημερίδα μας. Το κτίριο αυτό του 1947 -48 (αρχιτέκτονας Ζακ Μοσέ, επιρροές από το μοντέρνο κίνημα – και όχι βέβαια … νεοκλασικό, όπως πλείστοι όσοι γράψανε) είχε γνωρίσει εποχές μεγάλης δόξας, προτού καταλήξει τσοντάδικο. Κατανοητό ότι, εφόσον νοικιαστεί ως άλλη επιχείρηση, η χρήση του θ’ αλλάξει. Πρέπει λοιπόν να κηρυχτεί επειγόντως διατηρητέο, ώστε οι όποιες επεμβάσεις να μην είναι καταστροφικές. Τι λένε οι αρμόδιοι φορείς (Υπουργείο Πολιτισμού, εφορεία νεότερων μνημείων, δήμος κ.λπ.); Με χαρά θα δημοσιέυσω κάθε πιθανή απάντηση.
Πόσες φορές χρειαστήκατε επίσημη μετάφραση από ή προς άλλη γλώσσα; Μετάφραση που να γίνεται δεκτή από τις ελληνικές ή τις ξένες δημόσιες υπηρεσίες, έτσι ώστε να σπουδάσετε/ παντρευτείτε/ κατοχυρώσετε δικαιώματα/ ασκήσετε αγωγή κ.λπ. Λοιπόν, αρμόδιος φορέας είναι η υπηρεσία που αναφέρω πιο πάνω κι εξυπηρετεί, πέρα από τις αναμενόμενες, ορισμένες σπάνιες (για μας) γλώσσες: κινέζικα, μολδαβικά, εβραϊκά, γεωργιανά, φλαμανδικά (χώρια από τα ολλανδικά!) κ.ά. Πληρώνεις κάτι παραπάνω, αλλά έχεις ολόκληρη σφραγίδα του υπουργείου. Αρίωνος 10, Ψυρή, 210 3285.712, www.mfa.gr/el-GR/Services/Citizens/Interpret_Service
30°
