Φυλές των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, τύποι που σκοντάφτουν επάνω σου στο τρένο (στο λεωφορείο, στο τραμ...)

Πολλοί άνθρωποι γλαρώνουν ή κοιμούνται στα ΜΜΜ, είναι ψόφιοι, έρχονται από δουλειά, από νοσοκομεία, από άγρια πρωινά ξυπνήματα – έχει συμβεί σε όλους μας.

Δεν θεωρείται «τύπος» όποιος κοιμάται στο ΜΜΜ, παρά τυχερός που έχει βρει θέση, εκτός αν κοιμάται όρθιος – κι αυτό έχει συμβεί σε όλους μας.

Οι τύποι που έχω προσέξει:

-Το Καχύποπτο άτομο: μπαίνει με σκυφτούς ώμους, αγκαλιάζοντας το κινητό, το πορτοφόλι και τα μπιζού του, αν φοράει. Σε αλλοδαπό τουρίστα, ο ίδιος τύπος κρεμάει το σακίδιό του ανάποδα σα σαλιάρα, με τις τσέπες μπροστά, για να μη του κλέψουν την προίκα. Με έχουν «ψειρίσει» κατά καιρούς στον ηλεκτρικό, στο μετρό και στο λεωφορείο αλλά το Καχύποπτο άτομο σίγουρα το έχουνε σκυλο-κλέψει, του πήρανε μέχρι μανταλάκι, αλλιώς δεν εξηγείται το ότι είναι τόσο με-το-σουγιά-στα-δόντια. 

-Το Τσαντισμένο άτομο: έχει το ζωνάρι του απλωμένο για καυγά, γιατί στέκεσαι μπροστά στην πόρτα και δεν μπορεί να περάσει, γιατί δεν πας παραπέρα ή στο διάολο, γιατί του πατάς το πόδι, γιατί το ενοχλεί η τσάντα σου, γιατί δεν έχεις πτυχίο, γιατί η ζωή είναι πικρή. Το Τσαντισμένο, ό,τι και να κάνεις θα αρπαχτεί, οπότε κάνεις το σοφότερο - στην άκρη. Δεν ανοίγεις παρτίδες, δεν αντιμιλάς, δεν υψώνεις φωνή. Γυρεύεις; Κι άμα κουβαλάει σφεντόνα ή Καλάσνικοφ;

-Το Ενοχλημένο άτομο: έχει χαλαστεί από κάτι, άσχετο με εσένα και τους άλλους επιβάτες. Ξεφυσάει, μουρμουρίζει, βρίζει, καταριέται, κι όλα αυτά τα κάνει με κάτι μούτρα μέχρι τα γόνατα. Επίσης κάνεις στην άκρη, τόση κακή ενέργεια είναι στην κατηγορία «γυρεύεις;».

-Το Υστερικό άτομο: ψεκάζεται συνέχεια, φοράει 2-3 μάσκες μαζί, πιάνει τα χερούλια με αντισηπτικά μαντηλάκια επειδή σιχαίνεται. Δεν ενοχλεί κανέναν το έρμο το άτομο, απλώς το κοιτάζεις και σκέφτεσαι «απαπα», τίποτε άλλο…

-Το Νεανικό άτομο: έπεσα σε κοπελιά 19-25 που φώναζε στη φίλη της πώς σφάχτηκε με τον μπαμπά της, «Και τότε είπε κάτι που με έκανε τίγκα ιριτέητεντ, και του λέω είσαι και μαλάκας ρε φίλε, και στο πολύ πολύ πολύ τέλος της ημέρας, δε σε γουστάρω καθόλου». Σκέφτηκα τον καημένο τον μπαμπά, και τι μπορεί να έκανε που ήτανε τίγκα ιριτέητινγκ για την κόρη του – ούτε ψύλλος στον κόρφο του…

-Το Άλλο Νεανικό άτομο: που αν δεν μιλάει ΦΩΝΑΧΤΑ με τους φίλους του, αν δεν γελάει με ανοιχτό στόμα και ένα σκασμό δόντια, αν δεν ξύνει τα απαυτά του επιδεικτικά (επειδή είναι αγόρι, ντε), τα κάνει όλα αυτά στο κινητό, και στην διαπασών. Εκτός από το ξύσιμο που είναι λάιβ, κάποιος κάπου ακούει διάφορες καυχησιάρικες μπούρδες με πολλούς «μαλάκες» μέσα διάσπαρτους.

-Η Φιλιππινέζα: μα τι λέει η κάθε Φιλιππινέζα στο κινητό, σε διαδρομή των 50 λεπτών, χαμηλόφωνα, εμπιστευτικά, με το βλέμμα χαμηλωμένο; Έχουνε όλες τόσα μυστικά, τόσες διπλές ζωές, τόσα γκομενικάκαι τέτοια αφηγηματική ικανότητα που ξεπερνάει τα Μπουκ-βόις; Μπράβο τους.

-Το Απλυτο άτομο: πάντα έρχεται και σου κατσικώνεται λες κι είστε κοντοχωριανοί. Δεν ξέρεις που να γυρίσεις τη μύτη σου. Νοσταλγείς το άλλο άτομο, το καλούτσικο τελικά, εκείνο με τα αντισηπτικά σπρέυ.

-Το Φαγανό άτομο: δεν είναι τόσο το ότι τρώει μέσα στο σταθμό του μετρό, τον πεντακάθαρο, τον περιποιημένο. Είναι ότι τρώει πιτόγυρο. Κι ότι αφήνει τα σκουπίδια του κάτω από την καρέκλα. Δηλαδή, ήμαρτον.

-Το Νηστικό άτομο: αυτό που περιφέρεται από βαγόνι σε βαγόνι στο μετρό και στον ηλεκτρικό λέγοντας πόσο πεινάει και πόσο χρειάζεται το ψιλό σου. Ένα τέτοιο Νηστικό άτομο είναι η κυρία που μπαινοβγαίνει στη γραμμή Δημοτικό Θέατρο-Αεροδρόμιο, κι αρχίζει να βρίζει τους επιβάτες πριν ακόμα βεβαιωθεί ότι δεν θα της δώσει κανένας τίποτα. Είναι συνδυασμός Τσαντισμένου και Νηστικού, ίσως και Απλυτου ατόμου.

-Το Καλλιτεχνικό άτομο: με το κινητό στο χέρι παρακολουθεί μια παράσταση ή συναυλία. Δυνατά. Μέσα σε τιγκαρισμένο βαγόνι, μερικές φορές σε λεωφορείο. Καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για Τέχνη αλλά ξαναλές ήμαρτον, δεν αντέχεις.

-Το Φιγουρατζίδικο άτομο: σε γραμμή λεωφορείου που τη λες λαική, το Φιγουρατζίδικο άτομο μιλάει φωναχτά στο κινητό ή σε άλλο, φιλικό του άτομο ίσως λοβοτομημένο, για κότερα, Μύκονο, Μόντε Κάρλο, κάτι μάρκες αμαξιών που δεν σου λένε τίποτα, για ιδιωτικά τζετ, σαμπάνιες και πανάκριβα μαγαζιά. Τα οποία επίσης δεν λένε τίποτα στους άλλους επιβάτες που είναι ή αλλοδαποί ή σε άσχετες κατηγορίες τύπων, μόλις έχουνε φάει το πιτόγυρο πχ, ή βλέπουνε μια παράσταση, ή απολυμαίνουν όλα τα χερούλια, έλεος.

-Το Τζάνκι άτομο: μπαίνει τυχαία σε ό,τι ΜΜΜ του κάτσει, ζητάει ό,τι έχετε ευχαρίστηση, αρπάζεται («τι σκουντά’ ρε μαντάμ;») και πατάει τα πόδια, εκτός από τις ενοχές, του μέσου επιβάτη. Πλην του Νεανικού, Καλλιτεχνικού, Τσαντισμένου, Ενοχλημένου, Νηστικού, Φαγανού, Υστερικού, Φιλιππινέζικουκαι Φιγουρατζίδικου ατόμου, που δεν καταλαβαίνουν Χριστό. Το ‘Απλυτο άτομο, παραδόξως, μπορεί να ενοχληθεί, ίσως γιατί έρχεται αντιμέτωπο και το ορίτζιναλ, τον πρώτο διδάξαντα, και δεν του αρέσει καθόλου.

… Σίγουρα κυκλοφορούν και άλλοι τύποι μέσα στα ΜΜΜ, λίγα δρομολόγια ακόμα και θα τους καταγράψω σιγά σιγά όλους, που θα μου πάνε!